ริโอน่า แมรีเบรนเทียร์ นักเรียนปี 2 ของโรงเรียนเบรนเทอวิลล์ที่มักจะฝันร้ายถึงลัทธิประหลาดและบุคคลสวมชุดคลุมสีดำกับหน้ากากอีกาดำในทุก ๆ ค่ำคืนหลังจากเพื่อนใหม่ที่ไม่น่าไว้ใจเข้ามา...
แฟนตาซี,ลึกลับ,ดาร์ค,พล็อตสร้างกระแส,ฝันร้าย,์Nightmare,เวทมนตร์,พลังชั่วร้าย,ลัทธิประหลาด,พิธีกรรม,เพื่อนที่ไม่น่าไว้ใจ,โรงเรียน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ริโอน่า แมรีเบรนเทียร์ นักเรียนปี 2 ของโรงเรียนเบรนเทอวิลล์ที่มักจะฝันร้ายถึงลัทธิประหลาดและบุคคลสวมชุดคลุมสีดำกับหน้ากากอีกาดำในทุก ๆ ค่ำคืนหลังจากเพื่อนใหม่ที่ไม่น่าไว้ใจเข้ามา...
ผู้แต่ง
Dark Tales
เรื่องย่อ
Content Warning
Blood (เลือด) / Cults (ลัทธิบูชาทางศาสนา) / Cutting (การใช้ของมีคมทำร้ายตนเอง) / Rituals (พิธีกรรม) / Knife violence and stabbing (การใช้มีดทำร้ายร่างกายและการแทง) / Mind Control (การควบคุมจิตใจ) / Character death (ตัวละครตาย) / Dead bodies (การบรรยายถึงสภาพศพ) / Disappearance (การสูญหายหรือการหายตัวไป)
Ritual Devil In The Blood Moon Set
The Nightmare อนธการกลืนห้วงความฝัน (End) | Book I - Nightmare
Evil Priest In The Blood Moon บาทหลวงปีศาจในค่ำคืนพระจันทร์สีเลือด | Book II - Evil Priest
The Nightmare อนธการกลืนกินห้วงความฝัน
นิยายแนว Mystery Dark Fantasy
แนะนำเรื่อง
จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อ 'ริโอน่า แมรีเบรนเทียร์' นักเรียนระดับชั้นปีสองของโรงเรียนเบรนเทอวิลล์และบุตรสาวเพียงเดียวของดยุกแห่งจักรวรรดิแมรีเบรนเทียร์ที่มักจะฝันร้ายถึงลัทธิประหลาดและบุคคลสวมใส่ชุดคลุมสีดำกับหน้ากากอีกาดำในทุก ๆ ค่ำคืนรวมทั้งเหล่านักเรียนของโรงเรียนค่อย ๆ หายไปทีละคนหลังจากเพื่อนร่วมชั้นคนใหม่เข้ามา ทำให้เธอแอบสงสัยความฝันและเพื่อนร่วมชั้นคนใหม่พร้อมกับออกเดินทางตามหาสถานที่แห่งนั้น...
คำโปรย
ริโอน่า แมรีเบรนเทียร์ นักเรียนปี 2 ของโรงเรียนเบรนเทอวิลล์ที่มักจะฝันร้ายถึงลัทธิประหลาดและบุคคลสวมชุดคลุมสีดำกับหน้ากากอีกาดำในทุก ๆ ค่ำคืนหลังจากเพื่อนใหม่ที่ไม่น่าไว้ใจเข้ามา...
แท็กนิยายใน X : #อนธการกลืนกินห้วงความฝัน สามารถมาพูดคุยกันได้นะคะ ฮากิรออ่านอยู่นะคะ
ช่องทางการติดตาม
Page Facebook : Dark Tales Writer
X : Haki Devil 🖤😈
วันที่ยี่สิบห้าธันวาคมซึ่งเป็นเทศกาลคริสต์มาสและยังเป็นวันเกิดของข้าอีกด้วย ท่านพ่อเบรนมาเซล ท่านย่าเวโรนิก้าและท่านลุงโอลิเวอร์ต่างได้ส่งการ์ดอวยพรกับของขวัญเนื่องในโอกาสเทศกาลคริสต์มาสและวันเกิดของข้า
ข้ากำลังนั่งอ่านการ์ดอวยพรและแกะของขวัญเทศกาลคริสต์มาสกับ
วันเกิดที่ครอบครัวของข้าส่งมาให้อยู่ตรงโต๊ะทำงานภายในห้องทำงานของโรงเรียนแมรีเบรนเทียร์วิลล์
ระหว่างนั้นเองอาจารย์สาวคนหนึ่งซึ่งเป็นเพื่อนร่วมงานของข้าเคาะประตูและข้าหันมามองทางประตูห้องทำงานก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า “เชิญเข้ามาได้เลยค่ะ...”
สิ้นเสียงคำกล่าวของข้า อาจารย์สาวคนนั้นเปิดประตูและก้าวเดินเข้ามาภายในห้องทำงานพร้อมกับก้มหัวทำความเคารพก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า “อาจารย์ริโอน่าคะ...ว่างหรือเปล่าคะ”
“ว่างค่ะ...มีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ...” ข้ากล่าวถามด้วยความรู้สึกสงสัย
“เอ่อ...พอดีมีคนขอพบอาจารย์นะคะ” อาจารย์สาวเพื่อนร่วมงานคนนั้นกล่าวตอบ
ใบหน้าของข้าแสดงความรู้สึกสงสัยออกมาก่อนที่จะกล่าวถามว่า “มีคนอยากพบกับข้างั้นหรือคะ”
อาจารย์สาวเพื่อนร่วมงานคนนั้นพยักหน้าตอบรับอย่างเบา ๆ ก่อนที่จะกล่าวเพิ่มเติมว่า “ค่ะ...เขายังบอกมาอีกว่าเป็นเพื่อนสนิทของอาจารย์ด้วยนะคะ”
ข้าขมวดคิ้วจนเกือบชนกันพร้อมกับครุ่นคิดในใจว่า “เอเทียน่า...งั้นหรือ” จากนั้นข้าพยักหน้าตอบรับอย่างเบา ๆ ก่อนที่จะกล่าวถามเพิ่มเติมว่า “ค่ะ...ว่าแต่เขารออยู่ที่ไหนหรือคะ”
“รออยู่ที่ห้องสมุดของโรงเรียนแมรีเบรนเทียร์วิลล์นะคะ” อาจารย์สาวเพื่อนร่วมงานคนนั้นกล่าว
ข้าพยักหน้าตอบรับ ส่วนอาจารย์สาวเพื่อนสาวคนนั้นก้มหัวทำความเคารพต่อข้าก่อนที่จะหันหลังเปิดประตูและก้าวเดินออกไปจากห้องทำงาน
ข้าเก็บการ์ดอวยพรและกล่องของขวัญเข้าที่ก่อนที่จะลุกขึ้นจากเก้าอี้โต๊ะทำงาน จากนั้นเปิดประตูพร้อมกับก้าวเดินออกไปจากห้องทำงานของข้าเพื่อไปยังห้องสมุดทันที
ข้าก้าวเดินเข้ามาภายในห้องสมุดของโรงเรียนแมรีเบรนเทียร์วิลล์และกวาดตามองหาเอเทียน่าก่อนที่จะพบเจอเธออยู่ตรงล็อกที่สองของชั้นหนังสือซึ่งกำลังยืนดูหนังสืออยู่พร้อมกับกล่าวออกมาว่า “เอเทียน่า...”
เอเทียน่าหันมามองและก้าวเดินเข้ามาหาข้าก่อนที่จะกล่าวทักทายเช่นกันว่า “ริโอน่า...สวัสดีนะ”
ข้าพยักหน้าตอบรับและส่งรอยยิ้มให้กับเอเทียน่าอย่างอ่อนโยนก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า “คิดว่า...เราทั้งสองคนจะไม่ได้เจอกันอีกเพราะเจ้ามีงานหนักที่ต้องดูแลวิหารแมรีเบรนเทียร์วิลล์”
“ช่วงนี้ที่วิหารแมรีเบรนเทียร์วิลล์ไม่ค่อยมีงานหนักอะไรนะ...แล้วอีกอย่างที่วิหารแมรีเบรนเทียร์วิลล์จัดงานคริสต์มาสอีกด้วยนะ” เอเทียน่ากล่าว
“ดูเหมือนว่า...งานที่วิหารแมรีเบรนเทียร์วิลล์จะกลายเป็นงานประจำของเจ้าไปแล้วนะ” ข้ากล่าว
เอเทียน่าเอามือขึ้นมาปิดปากและหัวเราะเบา ๆ ให้กับข้าก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า “ใช่แล้วล่ะ...ตอนแรกคิดว่าจะทำงานแบบพาร์ทไทม์ แต่ไป ๆ มา ๆ กลายเป็นงานประจำไปซะอย่างนั้น”
สายตาของข้าจ้องมองไปที่ชุดเดรสราตรีสีขาวฟ้าของเอเทียน่าก่อนที่จะกล่าวชื่นชมออกไปว่า “วันนี้เจ้าสวยมากเลยนะ...”
“ขอบคุณเจ้ามากนะที่ชื่นชอบข้า…ท่านประมุขสูงสุดแห่งวิหารแมรีเบรนเทียร์วิลล์ได้แต่งตั้งข้าเป็นธิดาศักดิ์สิทธิ์นะ” เอเทียน่ากล่าวด้วยใบหน้าแดงเขิน
“หืม...ธิดาศักดิ์สิทธิ์งั้นหรือ?” ข้ากล่าวถามด้วยความรู้สึกสงสัย
เอเทียน่าพยักหน้าตอบรับพร้อมกับรอยยิ้มอันอ่อนโยนก่อนที่จะกล่าวเพิ่มเติมออกมาว่า “ท่านประมุขสูงสุดแห่งวิหารแมรีเบรนเทียร์วิลล์อาจจะเห็นว่าข้าช่วยเหลือดูแลภายในวิหารได้ดีเท่า ๆ กับสมาชิกคนอื่น ๆ”
ข้าพยักหน้าตอบรับอย่างเรียบ ๆ จากนั้นเอเทียน่าได้ยื่นกล่องขวัญให้กับข้าพร้อมกับกล่าวอวยพรออกมาว่า “สุขสันต์วันเกิดและวันคริสต์มาสนะริโอน่า”
ข้ายื่นมือไปรับกล่องของขวัญจากมือของเอเทียน่าและยิ้มอย่างอ่อนโยนก่อนที่จะกล่าวขอบคุณออกมาว่า “ขอบคุณเจ้ามากนะ”
เอเทียน่าพยักหน้าก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า “ริโอน่า...เจ้าลองแกะดูสิ ของขวัญชิ้นนี้ข้าทำเองกับมือเลยนะ”
ข้าพยักหน้าตอบรับและยื่นมือไปแกะของขวัญที่เอเทียน่าให้มาทันที
ภายในกล่องของขวัญมีผ้าเช็ดหน้าสีเขียวมิ้นที่ปักรูปใบหน้าของข้ากับเอเทียน่ารวมทั้งลายดอกกุหลาบสีแดงสด ดอกทิวลิปสีแดง ดอกแพนซี่อีกด้วย
นัยน์ตาของข้าเปล่งประกายออกมาพร้อมกับกล่าวถามว่า “ทั้งหมดนี้...เจ้าปักเองทั้งหมดเลยหรือ”
“ใช่แล้วล่ะ...ข้าได้เลือกผ้าเช็ดหน้าสีเขียวมิ้นที่เป็นสีโปรดของเจ้า แล้วปักลายผ้าเป็นใบหน้าของเราทั้งสองคนรวมทั้งปักลายดอกไม้สามชนิดซึ่งแสดงความรัก ได้แก่ ดอกกุหลาบสีแดงสด หมายถึง สำหรับคุณที่สวยที่สุดของฉัน ดอกทิวลิปสีแดง หมายถึง ฉันรักคุณ และสุดท้ายดอกแพนซี่ หมายถึง รำพึงรำพันถึงความรัก” เอเทียน่ากล่าวตอบด้วยใบหน้าเขินแดง
“หึ...เจ้ายังจำได้นะว่าสีโปรดของข้าคือสีเขียวมิ้น...ว่าแต่ว่าความหมายของดอกไม้สามชนิดที่เจ้าพูดออกมาหมายถึงยังไงหรือ” ข้ากล่าวตอบ
ใบหน้าของเอเทียน่าแสดงความรู้สึกเขินอายออกมาและทำท่าทางบิดไปบิดมาก่อนที่จะกล่าวสารภาพออกมาว่า “ริโอน่า...ความจริงแล้ว...ที่ข้าปักใบหน้าของเราทั้งสองและดอกไม้สามชนิดเพราะว่า...ข้า...ชอบเจ้านะ”
นัยน์ตาของข้าเกิดอาการสั่นเครือก่อนที่จะกล่าวถามเบา ๆ ออกมาว่า “เจ้าชอบข้าอย่างงั้นหรือ”
เอเทียน่าพยักหน้าตอบรับเบา ๆ ก่อนที่จะกล่าวเพิ่มเติมออกมาว่า “อืม...ข้าชอบเจ้าตั้งแต่สมัยตอนเรียนอยู่ที่นี่...เจ้าเป็นคนที่สวย มีนิสัยใจดี เป็นห่วงเป็นใยผู้อื่นและยังกล้าหาญอีกด้วยทำให้ข้าตกหลุมรักเจ้าเลยล่ะ”
ข้ายืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะกล่าวถามออกมาว่า “ทำไมเจ้า...ถึงไม่มาสารภาพตั้งแต่ตอนเรียนอยู่ที่นี่ล่ะ”
“ข้า...คิดว่าเจ้าอาจจะไม่ได้ชอบข้าก็ได้หรือไม่ก็...เจ้าไม่ได้ชอบผู้หญิงด้วยกัน” เอเทียน่ากล่าวตอบ
ข้ายิ้มให้กับเอเทียน่าอย่างอ่อนโยนก่อนที่จะกล่าวออกไปว่า “หึ...เจ้าคิดว่าข้าไม่ได้ชอบเจ้าและชอบผู้หญิงด้วยกันงั้นหรือ”
เอเทียน่าพยักหน้าตอบรับอย่างเบา ๆ ก่อนที่จะกล่าวถามออกมาว่า “เจ้าหมายความว่ายังไง...”
ข้าเอียงตัวไปกระซิบข้างหูด้านขวาของเอเทียน่า “หมายความว่า...ข้าเองชอบและรักเจ้าเช่นกัน”
ใบหน้าของเอเทียน่าแสดงอารมณ์ความรู้สึกตื่นตกใจเป็นอย่างมากก่อนที่จะกล่าวเบา ๆ ออกมาว่า “เจ้า...ชอบข้าเช่นกันงั้นหรือ”
ข้ายิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนที่จะกล่าวเพิ่มเติมออกมาว่า “หึ...แท้ที่จริง...ข้ารักใครชอบใครก็ได้และไม่สนหรอกว่าคนคนนั้นจะเป็นเพศอะไรกัน”
“แล้ว...ถ้าเราทั้งสองคนคบกัน...ท่านองค์จักรพรรดิเบรนมาเซลผู้เป็นพ่อของเจ้าไม่ว่าอะไรงั้นหรือริโอน่า” เอเทียน่ากล่าวถาม
“ถ้าเราไปจะบอกเรื่องนี้กับท่านพ่อเบรนมาเซล...ท่านพ่อของข้าคงเข้าใจนะ” ข้ากล่าวตอบ
เอเทียน่าพยักหน้าตอบรับก่อนที่จะกล่าวชวนออกมาว่า “งั้น...เราไปบอกเรื่องนี้กับท่านองค์จักรพรรดิเบรนมาเซลกันเถอะ...ว่าแต่เจ้าว่างหรือเปล่าล่ะ”
“ข้าว่างนะ...พึ่งตรวจเอกสารการสอนนักเรียนเสร็จพอดีเลย” ข้ากล่าวตอบ
จากนั้นพวกเราทั้งสองก้าวเดินออกไปจากห้องสมุดโรงเรียนแมรีเบรนเทียร์วิลล์เพื่อเดินทางไปยังราชวังจักรวรรดิแมรีเบรนเทียร์ววิลล์ทันที
ท่านพ่อเบรนมาเซลกำลังนั่งทำเอกสารจักรวรรดิแมรีเบรนเทียร์วิลล์อยู่ตรงโต๊ะทำงานภายในห้องทำงานของราชวังจักรวรรดิแมรีเบรนเทียร์วิลล์ จากนั้นข้าและเอเทียน่าจับมือกันเดินเข้ามาพร้อมกับก้มหัวทำความเคารพต่อเขา
“ริโอน่า...เจ้าได้การ์ดอวยพรและของขวัญเนื่องในโอกาสเทศกาลคริสต์มาสกับวันเกิดของเจ้าหรือยังล่ะ” ท่านพ่อเบรนมาเซลกล่าวถาม
“ข้า...ได้รับแล้วและข้าชอบมากเลยเพคะ ท่านพ่อเพคะ...ข้ามีเรื่องจะมาบอกเพคะ” ข้ากล่าวตอบ
ใบหน้าของท่านพ่อเบรนมาเซลแสดงอารมณ์ความรู้สึกสงสัยเล็กน้อยก่อนที่จะกล่าวถามออกมาว่า “เรื่องอะไรหรือริโอน่า...”
ข้าทำท่าทางเลิ่กลั่กอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะกล่าวความจริงออกมาว่า “ข้ากับเอเทียน่า...กำลังคบกันอยู่นะเพคะ”
ท่านพ่อเบรนมาเซลแสดงอารมณ์ความรู้สึกตกตะลึงเล็กน้อยก่อนที่จะกล่าวเบา ๆ ออกมาว่า “พวกเจ้า...ทั้งสองคนกำลังคบกันงั้นหรือ”
ข้าและเอเทียน่าพยักหน้าตอบรับด้วยใบหน้าอันเศร้าหมองก่อนที่ข้าจะกล่าวมาว่า “ท่านพ่อ…คงไม่พอใจที่พวกข้าทั้งสองคนคบกันสินะเพคะ”
ท่านพ่อเบรนมาเซลยิ้มให้กับข้ากับเอเทียน่าอย่างอ่อนโยน “ข้าไม่พอใจที่ไหนกันล่ะ...แต่ข้ายินดีกับพวกเจ้าต่างหากที่ทั้งสองคนได้คบกันนะ” และกล่าวตอบ
ข้ากับเอเทียน่าหันมามองกันและกันก่อนที่จะหันกลับมาส่งยิ้มให้อย่างอ่อนโยนพร้อมกับก้มหัวเป็นการขอบคุณให้กับท่านพ่อเบรนมาเซล
เขายื่นมือมาลูบหัวของข้ากับเอเทียน่าอย่างอ่อนโยน
“ท่านพ่อเพคะ...งั้น...พวกเราขอตัวไปเที่ยวเทศกาลคริสต์มาสก่อนนะเพคะ” ข้ากล่าวตอบ
ท่านพ่อเบรนมาเซลพยักหน้าตอบรับด้วยรอยยิ้ม จากนั้นข้าและเอเทียน่าหันหลังก้าวเดินออกไปจากห้องทำงานเพื่อเที่ยวงานเทศกาลคริสต์มาสทันที