The Nightmare อนธการกลืนกินห้วงความฝัน - Chapter 9 ภารกิจช่วยเหลือตัวประกัน โดย Dark Tales @Plotteller

ริโอน่า แมรีเบรนเทียร์ นักเรียนปี 2 ของโรงเรียนเบรนเทอวิลล์ที่มักจะฝันร้ายถึงลัทธิประหลาดและบุคคลสวมชุดคลุมสีดำกับหน้ากากอีกาดำในทุก ๆ ค่ำคืนหลังจากเพื่อนใหม่ที่ไม่น่าไว้ใจเข้ามา...

The Nightmare อนธการกลืนกินห้วงความฝัน - Chapter 9 ภารกิจช่วยเหลือตัวประกัน โดย Dark Tales @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

แฟนตาซี,ลึกลับ,ดาร์ค,พล็อตสร้างกระแส,ฝันร้าย,์Nightmare,เวทมนตร์,พลังชั่วร้าย,ลัทธิประหลาด,พิธีกรรม,เพื่อนที่ไม่น่าไว้ใจ,โรงเรียน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

แท็คที่เกี่ยวข้อง

รายละเอียด

สารบัญ

เนื้อหา

Chapter 9 ภารกิจช่วยเหลือตัวประกัน

บุคคลสวมชุดคลุมสีดำกับหน้ากากอีกาดำกำลังยืนรักษาความปลอดภัยอยู่บริเวณด้านหน้าราชวังจักรวรรดิเบรนเทอวิลล์ จากนั้นข้าก้าวเดินเข้ามาและล็อกคอพร้อมกับใช้กริชเทพแห่งแสงแทงเข้าตรงต้นคอจนสิ้นใจก่อนที่จะปล่อยร่างไร้วิญญาณลงบนพื้น แล้วหันหลังก้าวเดินไปภายในราชวังจักรวรรดิเบรนเทอวิลล์

องค์ราชินีรัตติกาลกำลังนั่งเท้าคางและไขว้ขาอยู่บนบัลลังก์ แล้วทันใดนั้นเองประตูราชวังเปิดกว้างออกและข้าก้าวเดินเข้ามาเผชิญหน้ากับนาง

นัยน์ตาสีอเมทิสต์จ้องมองข้าพร้อมกับกล่าวทักทายออกมาว่า “ยินดีที่ได้พบกันอีกครั้งนะริโอน่า..."

“ทำไมต้องสังหารองค์รัชทายาทชาร์วิลล์ผู้เป็นพี่ชายของเจ้าและจับอาจารย์กับนักเรียนโรงเรียนเบรนเทอวิลล์ด้วยล่ะ...” ข้ากล่าวถาม

องค์ราชินีรัตติกาลเอามือข้างขวาขึ้นมาบังหน้าและหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่งก่อนที่จะเอ่ยอธิบายออกมาว่า “ฮ่าฮ่า...ข้าสังหารท่านพี่ชาร์วิลล์ไปเพราะเขาอยากครองบัลลังก์จักรวรรดิเบรนเทอวิลล์เพียงคนเดียและจะเขี่ยข้ากับลัทธิไนท์แมร์ทิ้งอีกด้วย ข้าเลยสังหารด้วยกริชแห่งฝันร้ายอันทรงพลัง...แล้วขึ้นเป็นจักรพรรดินีรัตติกาลแทน ส่วนที่ข้าจับอาจารย์และนักเรียนโรงเรียนเบรนเทอวิลล์เพราะอยากรู้ว่าเจ้าจะช่วยเหลือพวกนั้นยังไงหรือจะต้องตกทาสรับใช้ของข้ากันแน่...”

ข้ากำหมัดอย่างแน่นและกล่าวด้วยอารมณ์ความรู้สึกโกรธว่า “เจ้า...ช่างโหดเหี้ยมจริง ๆ”

องค์ราชินีรัตติกาลหัวเราะอย่างบ้าคลั่งออกมาอีกครั้ง “ฮ่าฮ่า...ข้าต้องขอบคุณเจ้ามากนะที่ชื่นชมข้า มันเป็นเพราะครอบครัวของข้าและเจ้าลัทธิไนท์แมร์คนก่อนต่างหากที่ต้องทำให้ข้าเป็นคนแบบนี้”

“ครอบครัวของข้าส่งเจ้าไปยังลัทธิไนท์แมร์เพราะทราบว่าเจ้าเกิดมาพร้อมกับพลังแห่งฝันร้าย แล้วทำพิธีกรรมอะไรบางอย่างเพื่อปลุกพลังแห่งฝันร้ายขึ้นมาจนกลายเป็นองค์ราชินีรัตติกาลในที่สุด” ข้ากล่าว

“ใช่สิ...เจ้าทราบเรื่องราวของข้าทั้งหมดแล้วเพราะประมุขสูงสุดแห่งวิหารแมรีเบรนเทียร์เล่าให้เจ้าฟัง...ฮ่าฮ่า...” องค์ราชินีรัตติกาลกล่าวพร้อมกับหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

ข้าเอากริชเทพแห่งแสงขึ้นมาพร้อมกับชี้ไปที่องค์ราชินีรัตติกาลก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า “หึ...ยังไงวันนี้ข้าต้องสังหารเจ้าให้ได้”

องค์ราชินีรัตติกาลลุกขึ้นมาจากบัลลังก์จักรวรรดิเบรนเทอวิลล์พร้อมกับหายตัวลงมาหาข้าด้วยพลังแห่งฝันร้าย จากนั้นนางแสยะยิ้มออกมาและกล่าวออกมาว่า “หึ...จะสังหารข้าอย่างงั้นหรือ เจ้าก็ลองดูสิริโอน่า”

องค์ราชินีรัตติกาลร่ายพลังแห่งฝันร้ายโจมตีข้า แต่ข้าได้เอี้ยวตัวหลบพร้อมกับร่ายพลังเทพแห่งแสงโจมตีนางกลับทันที

องค์ราชินีรัตติกาลแสยะยิ้มออกมาอย่างร้ายกาจและร่ายพลังแห่งฝันร้ายเป็นฝนดาวตกโจมตีพลังเทพแห่งแสงของข้าพร้อมกับกล่าวออกมาว่า “พลังเทพแห่งแสงของเจ้าแข็งแกร่งเหมือนกันนะ...สามารถต่อกรกับพลังแห่งฝันร้ายของข้าได้”

ใบหน้าของข้าแสดงความรู้สึกตะลึงเป็นอย่างมากก่อนที่จะกล่าวถามออกมาว่า “เจ้า...รู้ได้ยังไงว่าข้ามีพลังเทพแห่งแสง”

องค์ราชินีรัตติกาลหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง “ทำไมข้าจะไม่รู้ล่ะห่ะ ตอนที่ข้ากำลังร่ายพลังแห่งฝันร้ายครอบงำจิตใจของเจ้าอยู่นั้น จู่ ๆ มีประกายแสงสว่างออกมาจากหน้าผากของเจ้าทำให้ข้าได้รู้ทันทีเลยว่านั้นคือพลังเทพแห่งแสง ส่วนร่างของเจ้าเปลี่ยนไปเพราะประมุขสูงสุดแห่งวิหารแมรีเบรนเทียร์ได้ทำพิธีกรรมปลุกพลังเทพแห่งแสงในตัวของเจ้าให้สมบูรณ์เพราะเจ้าคือธิดาศักดิ์สิทธิ์แห่งแสงไงล่ะ...ฮ่าฮ่า...” และกล่าว

ร่างกายของข้าไม่สามารถขยับไปไหนมาไหนได้และจ้องมองใบหน้าขององค์ราชินีรัตติกาลด้วยความรู้สึกตื่นตกใจ

องค์ราชินีรัตติกาลเอามือข้างขวาขึ้นมาลูบคางและแสยะยิ้มออกมาก่อนที่จะกล่าวอธิบายเพิ่มเติมออกมาว่า “เจ้าคิดว่า...ความลับที่เจ้าเกิดมาพร้อมกับพลังเทพแห่งแสงจะสามารถปกปิดลัทธิไนท์แมร์ของข้าได้งั้นหรือ...ฮ่าฮ่า...”

ข้าหลับตาพร้อมกับในมือกำกริชเทพแห่งแสงอย่างแน่นเพื่อรวบรวมสติทั้งหมดก่อนที่จะพุ่งตัวเข้าไปหาองค์ราชินีรัตติกาลและเอากริชแทงไปที่ตรงอกข้างซ้ายของนาง แต่นางกลับไม่สิ้นลมหายใจและยังยิ้มเยาะเย้ยให้กับข้าอีกด้วย

ใบหน้าของข้าแสดงความรู้สึกตกตะลึงเป็นอย่างที่รับรู้ว่านางกลับไม่สิ้นลมหายใจก่อนที่จะกล่าวพึมพำออกไปว่า “เจ้า...ไม่สิ้นล,หายใจ”

องค์ราชินีรัตติกาลหัวเราะเยาะเย้ยออกมา “ใช่สิ...เจ้าคงเสียใจและผิดหวังมากเลยสินะที่ข้าไม่สิ้นลมหายใจเพราะหัวใจของข้าไม่ได้อยู่ภายในร่างกายของข้า แต่อยู่ภายในคัมภีร์แห่งฝันร้ายต่างหากล่ะ” และกล่าว

จากคำพูดขององค์ราชินีรัตติกาลทำให้ข้าได้หวนคืนสู่คำกล่าวของท่านย่าเวโรนิก้าทำให้จำได้ทันทีเลยว่าหัวใจของนางถูกผนึกเอาไว้ภายในคัมภีร์แห่งฝันร้าย “จริงสิ...หัวใจของนางถูกผนึกเอาไว้ภายในคัมภีร์แห่งฝันร้าย” ข้าครุ่นคิดในใจ

องค์ราชินีรัตติกาลเอามือข้างซ้ายขึ้นมาปองปากพร้อมกับหัวเราะเยาะเย้ยแด่ข้าก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า “หึหึ...ถ้าอยากจะสังหารข้าจริง ๆ ก็หาวิธีทำลายคัมภีร์แห่งฝันร้ายสิที่อยู่ในลัทธิไนท์แมร์ของข้าดูสิ...ฮ่าฮ่า...” จากนั้นนางร่ายพลังแห่งฝันร้ายหายตัวกลับไปยังลัทธิไนท์แมร์ทันที

กริชเทพแห่งแสงในมือของข้าเริ่มสั่นไหวและร่างกายค่อย ๆ ทรุดตัวลงตรงพื้น แล้วก้มหัวพร้อมกับหลั่งน้ำตาออกมาเล็กน้อยด้วยความรู้สึกเสียใจและผิดหวังในตนเอง

เอเทียน่า ท่านพ่อเบรนมาเซล ท่านย่าเวโรนิก้าและท่านลุงโอลิเวอร์ได้ช่วยเหลืออาจารย์กับนักเรียนที่ถูกจับเป็นตัวประกันภายในโรงเรียนเบรนเทอวิลล์สำเร็จ รวมทั้งนักเรียนที่โดนพลังแห่งฝันร้ายครอบงำได้ถูกชำระล้างด้วยยาสกัดจากพลังเทพแห่งแสงจนกลับมาเป็นปกติอีกครั้งหนึ่ง

ข้าก้าวเดินเข้ามาภายในโรงเรียนเบรนเทอวิลล์ จากนั้นเอเทียน่าหันมามองและรีบก้าวเดินมาหาข้าพร้อมกับเอามือยื่นมาจับมือทั้งสองข้างของข้าก่อนที่จะกล่าวว่า “ริโอน่า...ท่านประมุขสูงสุดแห่งวิหารแมรีเบรนเทียร์ได้ช่วยเหลืออาจารย์กับนักเรียนที่ถูกจับเป็นตัวประกันภายในโรงเรียนสำเร็จ ส่วนนักเรียนที่ถูกพลังแห่งฝันร้ายขององค์ราชินีรัตติกาลครอบงำก็ได้ถูกยาสกัดจากพลังเทพแห่งแสงจนกลับมาเป็นปกติเช่นกัน”

ข้าพยักหน้าตอบรับด้วยใบหน้าที่แสดงอารมณ์ความรู้สึกผิดหวังในตนเอง

นัยน์ตาสีชมพูอ่อนจ้องมองใบหน้าของข้าพร้อมกับเอ่ยถามด้วยความรู้สึกสงสัยว่า “ริโอน่า...เจ้าเป็นอะไรหรือ รู้สึกว่าใบหน้าของเจ้าดูไม่สบอารมณ์เลยล่ะ”

“ข้าผิดหวังในตนเอง...ที่สามารถสังหารนางไม่ได้” ข้ากล่าวตอบด้วยความรู้สึกผิดหวัง

ท่านย่าเวโรนิก้า ท่านลุงโอลิเวอร์และท่านเบรนมาเซลเดินเข้ามาหาข้าก่อนที่ท่านย่าเวโรนิก้าจะกล่าวถามออกมาว่า “หมายความว่ายังไง...”

“ข้าได้ใช้กริชเทพแห่งแสงแทงไปตรงอกข้างซ้ายของนาง แต่นางกลับไม่สิ้นลมหายใจเพราะหัวใจของนางถูกผนึกเอาไว้ในคัมภีร์แห่งฝันร้ายทำให้ข้าจำคำพูดของท่านย่าได้เพคะ...” ข้ากล่าวอธิบาย

ท่านย่าเวโรนิก้าเอามือข้างขวาขึ้นมาลูบหัวของข้าอย่างอ่อนโยนก่อนที่จะกล่าวปลอบใจว่า “ไม่เป็นไรหรอกนะ...คนเราสามารถผิดพลาดกันได้นะ”

ข้าหงายหน้าขึ้นมามองพร้อมกับยิ้มตอบรับคำปลอบใจ

“ว่าแต่...ตอนนี้นางยังอยู่ราชวังจักรวรรดิเบรนเทอวิลล์หรือไหม” ท่านย่าเวโรนิก้ากล่าวถาม

“ตอนนี้...นางกลับไปยังลัทธิไนท์แล้วเพคะ เพราะได้รับบาดเจ็บจากการถูกกริชเทพแห่งแสงของข้าแทงเข้าตรงอกข้างซ้าย” ข้าเอ่ยตอบ

ท่านย่าเวโรนิก้าพยักหน้าตอบรับอย่างเรียบ ๆ ก่อนที่จะกล่าวว่า “เอาล่ะทุกคน...เราเดินทางกลับไปจักรวรรดิแมรีเบรนเทียร์กันก่อนดีกว่า แล้วค่อยหาวิธีบุกเข้าไปยังลัทธิไนท์แมร์เพื่อทำลายคัมภีร์แห่งฝันร้ายหรือหัวใจขององค์ราชินีรัตติกาล”

ข้า เอเทียน่า ท่านลุงโอลิเวอร์และท่านพ่อเบรนมาเซลพยักหน้าตอบรับคำสั่งของท่านย่าเวโรนิก้า จากนั้นทั้งหมดได้เดินทางกลับจักรวรรดิแมรีเบรนเทียร์ทันที

องค์ราชินีรัตติกาลปรากฏตัวกลับมายังลัทธิไนท์แมร์ด้วยพลังแห่งฝันร้ายพร้อมกับเอามือขึ้นมากุมแผลตรงบริเวณหน้าอกข้างซ้ายที่ได้รับบาดเจ็บจากการถูกแทงด้วยกริชเทพแห่งแสง

บุคคลสวมชุดคลุมสีดำกับหน้ากากอีกาดำก้าวเดินเข้ามานางพร้อมกับโค้งคำนับ “องค์ราชินีกลับมาแล้ว...” และกล่าว

องค์ราชินีรัตติกาลหันมามองพร้อมกับกล่าวถามออกมาว่า “สถานการณ์ที่โรงเรียนเบรนเทอวิลล์เป็นยังไงบ้างกันล่ะ...”

บุคคลสวมชุดคลุมสีดำกับหน้ากากอีกาดำทำท่าทางลุกลี้ลุกลนอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะกล่าวไปว่า “พวกจักรวรรดิแมรีเบรนเทียร์ได้เข้ามkช่วยเหลืออาจารย์กับนักเรียนที่ถูกจับเป็นตัวประกันได้สำเร็จรวมทั้งนักเรียนที่ถูกพลังแห่งฝันร้ายขององค์ราชินีครอบงำเอาไว้ก็....”

“ก็อะไร!!!!!” องค์ราชินีกล่าวตวาดถามลั่น

“ถูกวิหารแมรีเบรนเทียร์ชำระล้างโดยยาสกัดจากพลังเทพแห่งแสงจนสามารถกลับเป็นปกติอีกครั้งขอรับ” บุคคลสวมชุดคลุมสีดำกับหน้ากากอีกาดำกล่าว

องค์ราชินีรัตติกาลกำหมัดอย่างแน่นพร้อมกับระเบิดรังสีอันร้ายกาจของพลังแห่งฝันร้ายออกมาพร้อมกับกล่าวด้วยความรู้สึกโกรธแค้นว่า “เจ้ามนุษย์ไร้ค่า...วันนี้ข้าเจ็บใจยิ่งหนัก อาจารย์ นักเรียน ทาสรับใช้ของข้าถูกพวกจักรวรรดิแมรีเบรนเทียร์ช่วยเหลือเอาไว้ยังไม่พอ เจ้าริโอน่ายังมาใช้กริชเทพแห่งแสงจะสังหารข้าอีก...”

“หัวใจขององค์ราชินีรัตติกาลถูกผนึกเอาไว้ภายในคัมภีร์แห่งฝันร้ายไม่ใช่หรือขอรับ” บุคคลสวมชุดคลุมสีดำกับหน้ากากอีกาดำกล่าว

นัยน์ตาสีอเมทิสต์จ้องมองไปที่คัมภีร์แห่งฝันร้ายซึ่งอยู่ตรงแท่นบูชาพร้อมกับแสยะยิ้มและกล่าวออกมาว่า “ถ้า...อยากทำลายคัมภีร์แห่งฝันร้าย ข้าจะทำให้พวกเจ้าไม่สามารถทำลายมันได้”

“แล้วองค์ราชินีรัตติกาลจะทำยังไงกับเจ้ามนุษย์ไร้ค่าพวกนั้นต่อดีขอรับ” บุคคลสวมชุดคลุมสีดำกับหน้ากากอีกาดำกล่าวถาม

องค์ราชินีรัตติกาลแสยะยิ้มอย่างน่ากลัวพร้อมกับหัวเราะออกมาอย่างเบา ๆ ก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า “หึ...นักเรียนโรงเรียนเบรนเทอวิลล์ถูกวิหารแมรีเบรนเทียร์ช่วยเหลือเอาไว้ได้...ไม่เป็นไร...ข้าจะเอาผู้บริสุทธิ์ของจักรวรรดิเบรนเทอวิลล์มาทำพิธีกรรมสังเวยเอง”