จากที่ไม่ค่อยชอบขี้หน้า ทำหน้าตาน่าหมั่นไส้ เห็นแล้วเป็นต้องคอยตามคอยแกล้ง พอไม่เห็นหน้าทำไมหัวใจมันร้อนรนอยู่ไม่ได้ต้องอยากเห็นหน้าตลอด หรือจะเป็นแบบที่โบราณว่าไม่เห็นหน้าเห็นหลังคาก็ยังดี
ดราม่า,ชาย-ชาย,ไทย,ครอบครัว,วัยว้าวุ่น,พระเอกหื่น,พ่อตาดุ,ท้องได้,ตามง้อ,นายเอกหนี,นายเอกท้อง,พระเอกปากหมา ,ดราม่า,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
อึม อือ
“ที่นี่ที่ไหน” คนท้องตื่นขึ้นมาและก็ตกใจเมื่ออยู่ในสถานที่ที่ไม่คุ้น
ร่างอวบอิ่มจำได้ว่าเขากำลังนั่งรถกลับบ้านหลังจากที่พบคุณหมอเสร็จแล้วและเผลอหลับไปหลังจากที่คุยกับคนขับรถ พอตื่นขึ้นมาอีกทีก็อยู่ในห้องที่ไม่คุ้นเคย จริงซิแล้วคนขับรถเขาอยู่ที่ไหน คุณแม่ท้องโตลุกขึ้นนั่งเขาเพิ่งได้สำรวจห้องที่ตัวเองนอนอยู่เหมือนลักษณะเป็นบ้านหรือรีสอร์ทที่ไหนสักแห่ง เตียงนอนกว้างมองออกไปผ่านประตูกระจกใสเป็นระเบียงกว้างเห็นวิวทิวเขาอยู่สุดลูกหูลูกตา
แกร็ก เสียงเปิดประตูเข้ามา ใบหน้าคมคายของคนที่ไม่ได้เห็นมานานปรากฏต่อหน้า ทำให้คนที่นั่งอยู่บนเตียงเริ่มมองหาอาวุธไว้ป้องกันตัวเองทันที
“ตื่นแล้วเหรอ คุณหนูบอม”
“เฮอะ เปิดเผยตัวตนสักทีซินะ” เสียงเล็กเย้ยหยันอย่างหมั่นไส้คนที่เพิ่งจะเข้ามา อยากจะหาอะไรมาฟาดหน้าหล่อๆนั่นสักที
ร่างสูงเลิกคิ้วมองเหมือนตั้งคำถาม
“หึ ไม่ต้องมาทำหน้างง ปลอมตัวเป็นคนสวนอยู่ได้ตั้งนาน ทำไมไม่เป็นต่อไปล่ะ หรือว่าทนความลำบากลำบนไม่ไหวแล้ว”
“อ่อ นี่รู้แล้วเหรอ เมียจ๋า อุตส่าห์นึกว่าเนียนแล้วเชียว แต่อย่างว่าแหละ คนมันเคยเห็นกันทุกซอกทุกมุมต่อให้ปลอมตัวยังไงก็ต้องจำได้อยู่แล้ว”
“ก็ไม่เนียนนะ ทำหน้าทำตานี่แก่เชียว ผมเผ้าหงอกหนวดเครารกรุงรังแต่ที่ไหนได้มือยังตึงอยู่คืออะไร ถ้าจะปลอมตัวให้เนียนก็ไปเรียนมาใหม่ด้วย แล้วก็อีกอย่างนะผมก็ไม่ใช่เมียคุณ”
“ไม่ใช่ได้ยังไงล่ะทูนหัว เจ้าก้อนกลมๆที่อยู่ในท้องเมียน่ะเราสองคนช่วยกันทำมานะ หรือเมียจะเถียง”
คนพูดค่อยๆสาวเท้าก้าวเข้ามาใกล้โดยที่อีกคนลืมป้องกันตัว ก่อนที่จะกระโดดขึ้นไปบนเตียงเข้าไปกอดรัดร่างอวบไว้ไม่ให้ลุกหนีไปไหนได้ แต่เป็นการกอดแค่พอหลวมๆ เพราะกลัวจะกระทบกระเทือนต่อลูกน้อยในท้อง คนท้องก็กลัวลูกจะได้รับอันตรายจึงไม่คิดจะลุกหนีหรือต่อต้าน ปล่อยให้อีกคนกอดตามสบายจนคนที่เข้ามากอดเองยังแปลกใจ
“ไม่ดิ้น ไม่ขัดขืนหน่อยเหรอครับที่รัก เล่นตัวหน่อยไหมเรา ฮึ ฟอดดดด”
“ไม่อ่ะ ขี้เกียจดิ้น ดิ้นแล้วก็ต้องโดนกอดอยู่ดี จะดิ้นให้เหนื่อยทำไม อีกอย่างถือเป็นการทำบุญด้วย”
“ยังไง”
“อ้าว ทำให้คนอื่นเค้าสบายใจก็ถือว่าได้บุญ สบายใจเมื่อไหร่ก็ปล่อยแล้วกัน จะได้กลับบ้าน เพราะต้องไปทำมื้อเย็นไว้รอแขกพิเศษ”
“ไอ้หมอชู้คนนั้นน่ะเหรอ ไม่ต้องไปสนใจมันหรอก”
“พูดถึงคนอื่นให้มันดีๆหน่อย แล้วพี่หมอคินเค้าไม่ได้เป็นชู้ เค้าคือคนรักของผม” คนท้องแย้งทันควันแล้วยังเน้นหนักคำว่าคนรักของผม เพื่อให้แสลงหูคนฟัง
“ไม่ได้เป็นชู้ได้ยังไง มันมาจีบเมียคนอื่น” คนตัวสูงเสียงแข็งขึ้นมาทันที อย่างไม่ชอบใจ
“ถ้าหมายถึงผมนะครับ ผมไม่เคยเป็นเมียใคร ฉะนั้นคนที่เข้ามาจีบผมถึงไม่ต้องได้ชื่อว่าเป็นชู้”
“ไม่ได้เป็นเมียใครได้ยังไง แล้วเอากันมาจนป่องนี่ล่ะ ไม่ใช่ผัวเมียหรือไงกัน”
“สำหรับผมไม่นับครับ ที่สำคัญคุณแน่ใจได้ยังไงว่าเด็กในท้องเป็นลูกคุณ ช่วงที่เอากับคุณผมก็ไม่ได้มีแค่คุณคนเดียว ผมเอากับคนอื่นไปทั่วเหมือนที่คุณบอกนั่นแหละ”
“ไม่เอาไม่ต้องพูดแล้วครับ ผัวขอโทษผัวผิดไปแล้ว ผัวรู้ว่าเมียไม่ใช่คนแบบนั้น ผัวหงุดหงิดโมโหร้ายปากไวไปหน่อย เลยทำให้เมียเสียใจ ผัวเพิ่งรู้ว่าไอ้หล่อวันนั้นเป็นพี่ชายเมีย ผัวแค่เห็นเดินลูบหัวเมียผัวก็โมโหหึงแล้ว ผัวขอโทษ ยกโทษให้ผัวด้วยนะครับ”
“ผมยกโทษให้คุณก็ได้” คนฟังพอได้รับการยกโทษการให้อภัยจากคนที่ตัวเองรักถึงกับยิ้มแก้มปริ ก่อนที่จะหุบยิ้มทันทีเช่นกัน
“แต่ ต่อจากนี้ไปขอให้เราต่างตนต่างอยู่ ไม่เกี่ยวข้องไม่ยุ่งเกี่ยวซึ่งกันและกัน คุณก็กลับไปอยู่กับคนรักของคุณไปใช้ชีวิตตามปกติของคุณ ส่วนผมก็จะเริ่มต้นชีวิตใหม่กับคนที่รักผมจริงๆ ตกลงนะครับ”
คนท้องชี้แจงข้อตกลงให้อีกฝ่ายเข้าใจ แต่คนฟังปวดร้าวในใจมากที่อีกคนเหมือนไม่มีใจไม่แยแสเขาเลยแม้เพียงสักนิด
“ไม่เอาซิครับที่รัก คนที่โน้ตรักก็อยู่นี่แล้วไง บอมบอมจะผลักใสให้โน้ตไปหาใครอีก คนที่รักบอมบอมก็โน้ตนี่ไง รักอย่างที่ไม่เคยรักใครมาก่อนด้วย”
“ขอโทษนะครับที่ผมไม่อิน และผมไม่ได้จะผลักไสคุณ คุณต่างหากที่เป็นคนผลักผมออกมาจากชีวิตคุณเอง คุณมีตัวจริงแล้วจะเก็บผมไว้ทำไมอีก แล้วคุณจะเก็บเชอร์รี่แฟนคุณไว้ที่ไหนล่ะ”
“โธ่ ที่รักโน้ตขอบอกตรงนี้เลยนะครับ โน้ตไม่เคยเลยสักครั้งที่จะคิดกับเชอร์รี่เกินคำว่าเพื่อน ไม่เคยคบกับเธอ ไม่เคยไปไหนมาไหนกับเธอสองต่อสองเลย”
“แน่ใจ”
“แน่ ยิ่งกว่าแน่อีกครับ ที่รักบอมบอมก็รู้นี่หลังเลิกเรียนโน้ตก็อยู่ที่ห้องบอมเป็นส่วนมากถ้าไม่ไปที่บริษัทแด็ดดี้”
“แล้ววันนั้นผมเจอคุณที่ร้านเพชรกับเชอร์รี่แฟนคุณกำลังเลือกแหวนกันอยู่ล่ะ จะแก้ตัวว่ายังไง”
“อ่อ ที่จริงวันนั้นโน้ตสอบเสร็จก็รีบไปที่ร้านนั้นคนเดียวตั้งใจจะไปซื้อแหวนมาง้อคนบางคนที่โดนเอาจนเกือบไม่ได้ไปสอบ เลยไปซื้อแหวนมาง้อ แต่บังเอิญว่าเจอกับเชอร์รี่พอดีเธอเลยเข้ามาคุยด้วย หลังจากนั้นก็แยกย้าย แต่ตอนนั้นน่ะโน้ตก็เห็นบอมเดินกอดคอกันไปกับไอ้หน้าหล่อนั่นโน้ตเลยโมโหหึง พอกลับมาที่คอนโดโน้ตว่าจะไปง้อและตกลงจะขอคบกับบอมบอมต่อก็เจอหมอนั่นอีกไงเลยควบคุมตัวเองไม่ได้ เลยปากหมาไปหน่อย”
“แล้วไงเลยต้องมาพูดจาดูถูกคนอื่น เลยยกบอมให้คนอื่นอย่างง่ายๆเลยเพราะตัวเองหมดใจแล้ว”
“อ่า.. ที่รักเค้าขอโทษ เค้าสำนึกผิดแล้วอีกวันวันสอบวันสุดท้ายว่าจะมาหามาง้อต่อ แต่เกิดเรื่องกับพู่กันเสียก่อน”
“พู่ พู่กันเป็นอะไรไป มิน่าล่ะบอมถึงติดต่อไม่ได้เลย”
“พู่กันเกิดอุบัติเหตุที่คอนโดของเฮียเนม หลังจากนั้นก็ลาออกย้ายไปเรียนที่อื่น แต่ไม่มีใครรู้ว่าไปไหนและพู่กันขอร้องไม่ให้ตามหา”
“โธ่ พู่กันเพื่อนรัก”
“แล้วนี่ยังไง ทำไมบอมถึงต้องลากออกจากที่นั่นด้วย”
“แล้วจะให้บอมแบกหน้าไปเรียนยังไง ไปเป็นตัวประหลาดเป็นผู้ชายท้องหอบท้องไปเรียน แล้วยังท้องไม่มีพ่ออีก”
“ไม่เอา ที่รักเค้าขอโทษ ท้องนี้มีพ่อนะ และพ่อก็รักแม่มากด้วย พ่อแทบจะบ้าตายพอติดต่อบอมไม่ได้เรียนก็ไม่รู้เรื่องไปตามหาที่ไหนก็ไม่เจอ จนต้องพึ่งคุณปู่ให้ช่วยตามหาจนเจอนี่แหละ”
“แล้วมามัวปลอมตัวมาอยู่นี่ไม่เรียนหนังสือหรือไง”
“ไม่เรียนอ่ะ ง้อเมียให้สำเร็จก่อน ช่วยเมียเลี้ยงลูกก่อนเรื่องเรียนเอาไว้ทีหลังก็ได้จะได้ไม่เอาเปรียบเมีย”
“แล้วถ้าง้อไม่สำเร็จล่ะ”
“ก็จะอยู่เป็นลุงกรณ์ ช่วยคุณหนูเลี้ยงลูกต่อไปจนกว่าเมียจะเห็นใจเปลี่ยนใจชอบคนแก่ อยากมีผัวเป็นคนสวน”
“บ้า คิดได้เนาะ” คุณหนูบ่นอย่างเขินๆ
“เขินเหรอ เวลาเมียเขินที่ไรมันน่าเอาทุกทีเลย”
“หยุดเลยนะไอ้คนหื่น ไปส่งบอมที่บ้านได้แล้วเดี๋ยวพ่อกับแม่ตามหา จะเดือดร้อนกันหมด”
“ไม่เป็นไร อยู่ก่อนได้ไหมเดี๋ยวค่อยกลับ อยากเอาเมีย”
“หยุด อย่ามาหื่น คิดว่าพูดแค่นี้แล้วจะใจอ่อนง่ายๆเหรอ ถึงบอมจะใจอ่อนก็ยังมีพ่อกับแม่ที่ยังคงไม่ให้อภัยง่ายๆหรอกนะ เตรียมตัวเลือดตกยางออกได้เลย ดีไม่ดีโดนลูกปืนพ่อเลี้ยงธนานะ”
“พ่อตาคงไม่ใจร้ายขนาดนั้นหรอกมั้งเดี๋ยวลูกเป็นหม้าย หลานกำพร้าพ่อนะ”
“เผื่อไม่รู้นะ พ่อเลี้ยงน่ะเค้าเล็งพี่หมอคินไว้แล้วเถอะ รูปหล่อ นิสัยดี พึ่งพาได้”
“ฟอดดดด นี่แน่ะ ชมคนอื่นต่อหน้าผัว ห้ามเลย ถึงหมอนั่นจะดียังไงแต่ลูกเขยคุณพ่อต้องเป็นวรงกรณ์สุดหล่อคนนี้เท่านั้นครับ ไม่มีใครจะมาแย่งตำแหน่งนี้ไปได้ ใครจะเป็นต้องข้ามศพผัวไปก่อนเถอะ”
ปากหยักโดนมือนุ่มของคนท้องตะปบปิดทันที
“ใครเค้าให้พูดแบบนั้น โบราณเค้าถือ หยุดเลย”
คนโดนปิดปากจึงถือโอกาส ใช้ลิ้นเลียฝ่ามือนุ่มนั่นแทน สร้างความปั่นป่วนให้คุณแม่ผู้ห่างจากสัมผัสอันคุ้นเคยกันมานาน ด้วยความตกใจด้วยมือนุ่มจึงถอยห่างจากปากหยักทันที คนหื่นถือโอกาส หมุนตัวคนท้องลงมานอนหงายลงที่ที่นอนนุ่มแทนทันทีก่อนที่จะเบี่ยงตัวทาบทับคนใต้ร่างแค่ครึ่งตัวเพราะกลัวกระทบกับลูกน้อย แล้วก้มมอบจุมพิตแสนหวานละมุนให้กับอีกคนอย่างโหยหา ลิ้นร้อนสอดเข้าไปในโพรงปากหวานนี่เขาไม่ได้จูบเมียนานจนรู้สึกว่าปากเมียเขาหวานขนาดนี้เลยเหรอ มันทั้งหวานทั้งนุ่มละมุนไปหมด
“อืม อืม อ๊าาา“
คนท้องร้องครางในลำคอเบาๆ ส่วนมือหนาก็ลูบไล้ไปตามหน้าอกเนียนที่ตอนนี้เริ่มเป็นเต้าเล็ก เตรียมสู่การสร้างและผลิตน้ำนมให้ลูกน้อยในท้องได้ดื่มกินตอนคลอด แต่เดี๋ยวพ่อขออนุญาตชิมตรวจสอบคุณภาพก่อนนะเจ้าก้อน คิดดังนั้นริมฝีปากหยักก็เลื่อนลงมาหอมแก้มอวบลงมาจนถึงคอก่อนที่จะดึงชายเสื้อตัวใหญ่ขึ้นเพื่อเปิดทางให้เห็นเต้านมอวบในที่สุดปากหยักก็อ้าครอบลงไปดูดนมไปทั้งเต้าส่วนอีกข้างก็นวดเฟ้นและสะกิดเม็ดทับทิมให้มันแข็งชูชัน คนที่นอนอยู่ข้างล่างแอ่นตัวยกหน้าอกขึ้นให้แนบชิดกับปากร้อนๆของอีกฝ่าย
“เมียยังหวานไปทั้งตัวเหมือนเดิม จ๊วบ จ๊วบ”
คนนอนตัวเอียงอยู่เอ่ยชมอีกคนทันที จากนั้นก็เริ่มเลียอกอวบอีกครั้ง แต่ไม่ทันไรเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ก็ดังขัดจังหวะเสียก่อน จนคนที่เคลิ้มอยู่ด้านล่างถึงกับสะดุ้งแล้วผลักอีกคนออก
“หยุด โน้ตหยุด คุณพ่อโทรมา” มืออวบยกขึ้นมาดันศีรษะคนหื่นไว้ให้ห่างจากร่างอวบของตัวเอง ก่อนที่จะกดรับสายจากพ่อเลี้ยง
“ครับคุณพ่อ ครับเดี๋ยวกำลังจะกลับครับ ไว้เจอกันครับ” คนเป็นลูกรีบกดวางสายจากผู้เป็นพ่อ ก่อนที่จะหันมามองอีกคนด้วยสายตาเอาเรื่อง
“พาบอมกลับบ้านเดี๋ยวนี้เลยพ่อตามแล้ว แล้วก็กลับไปเป็นนายกรณ์ซะถ้ายังอยากจะมีชีวิตอยู่”
“ไม่เอา โน้ตอยากที่จะเข้าไปสารภาพกับพ่อตาแม่ยายเต็มแก่แล้ว”
“ไม่ได้ ถ้าไม่เป็นลุงกรณ์ก็ไม่ต้องกลับไปที่บ้านอีก แล้วบอมก็จะแต่งงานกับพี่หมอคินซะเลยเลือกเอา”
“ครับๆ แล้วแต่เมียจะบัญชามาเลยครับ”
“อยู่บ้านห้ามรุ่มร่าม ห้ามเปิดเผยตัวตนด้วย ทนให้ได้จนกว่าบอมใจอ่อนแล้วกัน ถ้าทนไม่ได้ก็หนีกลับบ้านไปซะอย่าเสียเวลา รีบเลยพาบอมกลับบ้าน”
