นี้คือเรื่องราวการผจญภัยแฃะเอาชีวิตรอดในโลกที่เปลี่ยนไป มาดูกันว่าสิ่งต่างๆจะเปลี่ยนไปแค่ไหนกันเถอะ
แฟนตาซี,แอคชั่น,ผจญภัย,ชาย-หญิง,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
CHESS:พลิกกระดานเทพ
นี้คือเรื่องราวการผจญภัยแฃะเอาชีวิตรอดในโลกที่เปลี่ยนไป มาดูกันว่าสิ่งต่างๆจะเปลี่ยนไปแค่ไหนกันเถอะ
ถ้าเกิดอยู่ๆ วันหนึ่งโลกที่พวกเราอาศัยอยู่มีมอนสเตอร์มาบุกพร้อมกับมีสิ่งประหลาดมากมายเกิดขึ้นมา เป็นคุณจะทำอย่างไร นี้คือบันทึกการเอาชีวิตรอด ของ ทาคุมะ อากิ ตัวละครหลักในเรื่องทีต้องเอาชีวิตรอดให้ได้
แม้จะผ่านไป 4 ชั่วโมงแล้วที่อากิพยามจะง้ออลิส แต่อลิสก็ไม่คุยกับอากิเลย
"อากิ:นี่~~ จะไม่ยกโทษให้กันจริงๆเหรอ ขอโทษน่าที่ฉันพลั้งปากไป"
[อลิส:...]
"ตึก ตึก ตึก ตึก"
แต่อยู่ดีๆนัันเองก็ได้มีเสียงวิ่งของสัตว์ 4 ขาเข้ามาใกล้
[อลิส:ท่านอากิคะ เตรียมตัวด้วยค่ะ]
อากิไม่รอช้ารีบเดินออกห้างจากกลุ่มคนบาดเจ็บ ไปยืนรอทางเสียงที่กำลังวิ่งมาและได้เอาโล่และดาบออกมา
[อลิส:เปิดใช้งานสกิล ใจเย็น เปิดใช้งานสกิล สมาธิ]
เสียงวิ่งเข้ามาใกล้เรื่อยๆ...เรื่อยๆจนในที่สุดก็เจอเจ้าของเสียงพวกมันคือโคลโบล
"อากิ:ทางเป็นเขาวงกตขนาดนี้มันวิ่งมาถูกได้ยังไง"
[อลิส:มันน่าจะตามกลิ่นเลือดมาค่ะ]
"อากิ:ถ้างั้นฉันจะจำไว้ ถ้ามีครั้งหน้าต้องล้างเลือดออก"
พอพวกมันมาถึงระยะมันก็เลิกวิ่ง 4 ขาและยืนขึ้นอากิที่เห็นก็ตั้งท่ารอ พวกโคลโบลที่เห็นก็เลยถอยออกไปและให้ตัวหลังสุดขึ้นมา และตัวที่ขึ้นมามันคือตัวถือธนู มันง้างธนูและเล็งยิงใส่อากิ อากิที่ตั้งท่ารออยู่ก็สามารถเอาโล่บล็อคไว้ได้
[อลิส:ท่านได้รับสกิล ป้องกัน(F-⁽ᴰ⁾) สกิลแบบแอคทีพเมื่อเปิดใช้งานสกิลและใช้โล่จะเพิ่มความเร็วในการป้องกันขึ้น 4%
เปิดใช้งานสกิลป้องกัน]
เจ้าโคลโบลที่เห็นก็ไม่ได้อะไรและเล็งยิงใส่อากิอีกครััง
"ตึก!"
อากิก็ยังสามารถเอาโล่บล็อคไว้ได้ แต่มันก็ยังไม่หยุดและยิงมาอีก แต่อากิก็ยังสามารถกันไว้ได้อีก ในตอนนั้นเองอลิสก็สังเกตเห็นบ้างอย่างและรีบเตือนอากิทันที
[อลิส:ท่านอากิระวังคะ! มันอาจจะมีสกิลเล็งเป้าหรือล็อคเป้าค่ะ]
"อากิ:หมายความว่าไง"
[อลิส:ดูที่โล่สิค่ะ]
แล้วอากิก็สังเกตโล่ตัวเองก็เห็นว่าลูกศรทั้งหมดที่ปักโล่นั้นมันอยู่จุดเดียวกันทั้งหมดเลย
"อากิ:เหี้ยอะไรวะเนี่ย"
[อลิส:ท่านอากิระวัง!]
ในตอนที่อากำลังอึ้งกับสิ่งที่เห็นก็มีลูกศรลอยมาอีก แต่อลิสก็ยังเตือนอากิทันทำให้อากิเอาโล่กันไว้ได้ แต่ลูกศรก็ยังเข้าที่เดิมอยู่อากิที่เห็นก็เลยเก็บโล่และเอาออกมาใหม่
[อลิส:ท่านได้รับลูกศรหัวโลหะผสม 4 ดอก]
"อากิ:เห้ย พวกแม่งเอาลูกดอกนี้มาจากไหนว่ะ"
[อลิส:...พวกมันอาจจะมีเหมืองโลหะเป็นของตัวเองก็ได้ค่ะ]
"อากิ:พวกมันหลอมแร่เป็นด้วยเหรอ"
[อลิส:ไม่รู้สิคะ เพราะไม่มีข้อมูลของพวกมันอย่างละเอียดค่ะ]
"อากิ:ให้มันได้อย่างนี้สิ"
หลังจากเก็บโล่ไป อากิก็เอาโล่อันใหม่ออกมา พวกโคลโบลที่เห็นแบบนั้นก็หยุดยิง
"โคลโบลตัวที่ 1:โฮ่งๆๆ โฮ้งๆ"
(พอเถอะยิงไปก็ไม่มีประโยชน์)
"โคลโบลตัวที่ 3:โฮ่งๆ โฮ่ง"
(แล้วจะทำไง)
"โคลโบลตัวที่ 1:โฮ่ง โฮ้ง"
(เก็บธนูและใช้ดาบแทน)
"อากิ:มันคุยอะไรกันนะอลิส"
[อลิส:ดิฉันก็ไม่ทราบคะ เพราะไม่มีภาษาโคลโบลในสกิลแปลภาษาค่ะ]
"อากิ:ไม่ได้ดังใจเลยเว้ย"
หลังจากมันคุยกันเสร็จมันก็เก็บธนูและเอาดาบที่อยู่ข้างเอวออกมาแทน หลังจากตัวยิงธนูชักดาบออกมา 2 ตัวที่เคยถอยไปด้านหลังก็ขึ้นมาก่อนจะวิ่งเข้ามาหาอากิ อากิที่เห็นก็ตั้งท่ารอรับแต่ตอนที่มันเข้ามาใกล้ฉายานักล่าโคลโบลของอากิก็ทำงาน
[อลิส:ฉายานักล่าโคลโบลทำงาน ตึง! โคลโบลไม่เกรงกลัวต่อออร่านักล่าของท่านและยังมี 2 ตัวที่แสดงเจตนาที่จะต่อสู้กับท่าน]
"อากิ:ไม่เป็นใจให้สักอย่างเลย"
หลังจากมันโดนฉายานักล่าโคลโบลไปมันยิ่งวิ่งเข้ามาเร็วกว่าเดิม อากิที่เห็นเลยยกโล่ขึ้นและพุ่งเข้าไปหามันเช่นกัน
[อลิส:เปิดใช้งานสกิลเร่งความเร็ว ใช้งานกระกระแทก]
อากิพุ่งเข้าไปหามันอย่างรวดเร็วและเอาโล่กระแทกกับโคลโบลตัวแรกจนมันกระเด่นไปด้านหลัง ส่วนอีกตัวที่วิ่งตามมาก็หลบเพื่อนมันและเอาดาบพุ่งจะมาแทงอากิ
[อลิส:ใช้งานสกิลเร่ง]
อลิสที่เห็นแบบนั้นก็ใช่สกิลให้อากิจนเขาสามารถหลบไปด้านข้างได้ ส่วนเจ้าโคลโบลที่พุ่งเลยอากิไปก็จะรีบกลับตัวมาฟันอากิ แต่มันก็ช้าไป อากิได้เอากริชออกมาจากช่องเก็บของและแท่งไปที่สีข้างของมัน
[อลิส:ใช่งานสกิลแท่ง]
"โคลโบลตัวที่ 2:โบ้ว!!!!!"
(อ็าก!!!!!)
เจ้าโคลโบลที่โดนแท่งสีข้างก็เสียหลังล้มลงไปก่อนจะลงไปดิ้นด้วยความเจ็บ อากิที่เห็นก็จะเข้าไปซ้ำแต่ตอนนั้นเองโคลโบลตัวสุดท้ายก็มาขัดอากิไว้ก่อน
[อลิส:ท่านอากิ!!! ยกโล่ขึ้นไปที่หัว!!!]
อากิที่ได้ยินก็ยกโล่ขึ้นทันที
"ตึก!!!"
ลูกศรได้เข้าไปที่โล่ของอากิ
"อากิ:ไอ้เหี้ยนี้!!!"
ในจังหวะนั้นก็มีลูกศรลอยมาอีก
"เป็ง!!!!"
รอบนี้อากิไม่ได้เอาโล่กันแต่ใช่ดาบปัดลูกศรนั้นแทน แต่เจ้าโคลโบลก็ยิงมาอีกจนในที่สุดตัวแรกที่โดนโล่กระแทกไปก็ลุกขึ้นมา อากิที่เห็นเลยต้องถอยออกมาโดยที่ป้องกันลูกศรไปด้วย พอถอยมาถึงเจ้าตัวที่ล้มอยู่อากิก็รอจังหวะที่ไม่มีลูกศรและเอาดาบออกมาจะฟันมัน แต่จังหวะนั้นก็มีดาบลอยมาอากิเลยต้องกันดาบนั้นก่อน นั้นจังหวะนั้นเองเจ้าตัวที่ล้มอยู่ก็ได้แกว่งดาบมาที่ขาอากิ
[อลิส:กระโดด!]
ถึงอากิจะไม่เห็นว่าเกิดอะไรขึ้น เขาก็กระโดดตามที่อลิสบอกทันที นั้นเลยทำให้อากิหลบดาบของเจ้าโคลโบลได้
"โคลโบลตัวที่ 2:โฮ้ง!!"
(ได้ไง!!)
หลังจากโดดหลบดาบไปอากิก็ถอยออกมาอย่างรวดเร็ว
"อากิ:จิ! ฆ่ายากฆ่าเย็นจริงๆ"
โคลโบลตัวที่ 1 เห็นว่าอากิถอยไปแล้วก็รีบวิ่งเข้ามาหาตัวที่ 2 และดึงมันกลับไปทันที อากิที่เห็นก็ขว้างกริชใส่มัน
[อลิส:เปิดใช้งานสกิลเล็งเป้า ใช้งานสกิลขว้างปา]
ซึ่งกริชก็โดนเข้าที่อกขวาของมัน แต่มันก็ยังไม่ปล่อยเพื่อนมันอากิเลยจะซ้ำอีก แต่ก็ไม่ทันเพราะเจ้าตัวที่ 3 มันได้ยิงลูกศรมาอีก อากิเลยต้องยกโล่ขึ้นมากัน
"ปึก!"
พอตัวที่ 1 ลากตัวที่ 2 ถึงตำแหน่งตัวที่ 3 แล้วตัวที่ 3 ก็ช่วยลากตัวที่ 2 และพากันวิ่งหนีไปเลย
"อากิ:เราต้องตามมันไหม"
[อลิส:อย่าเลยคะท่านอากิ เรามีคนบาดเจ็บที่ต้องปกป้อง]
"อากิ:...ก็จริง"
[อลิส:ปิดการใช้งานสกิลทั้งหมด]
แล้วอากิก็หันหลังกลับไปหาเหล่าคนเจ็บก็เห็นว่าพวกเขาตื่นกัน 3 แล้ว และก็กำลังจ้องอากิกันอยู่
"อากิ:มะ-มีอะไรกันเหรอ"
"???:Hmm eres muy bueno peleando"
[อลิส:ใช้การสกิลแปลภาษา]
"???:อืม นายสู้เก่งใช่ได้เลย"
"???:Oui il est très bon dans les batailles 1v3 et il peut presque aussi les tuer"
[อลิส:ใช้การสกิลแปลภาษา]
"???:ใช่คะ เขาเก่งมากๆเลยในการสู้ 1 V 3 แถมยังจะเกือบฆ่าพวกมันได้ด้วย".
"???:..."
"อากิ:ฮ่าฮ่า...ก็ไม่ขนาดนั้นหรอก"
ทั้ง 3 คนที่ตื่นเพราะเสียงการต่อสู้และได้ดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก็ชมอากิกัน ยกเว้น 2 คนคือหญิงสาวคนที่อากิปลุกขึ้นมาก่อนหน้านี้และขอยาจากเธอกับเจ้าหนุ่มที่อาการบาดเจ็บหนักที่สุด หลังจากรับคำชมไปอากิก็เดินไปหาพวกเขาและก็นั้งลงแล้วก็ถามอาการพวกเขา
"อากิ:แล้วอาการพวกคุณเป็นยังไงบ้าง"
"???:ของฉันถึงจะยังเจ็บอยู่แต่ก็ดีขึ้นมากๆแล้วล่ะ"
"???:ของหนูแผลที่โดนลูกธนูถึงจะยังเจ็บอยู่ แต่น่าจะพอเดินได้แล้วล่ะ"
"???:ฉันสบายดี เพราะไม่ค่อยมีแผลที่รุนแรง"
"อากิ:อืม...งั้นพักกันอีกสักหน่อยเถอะถ้าอาการพวกคุณดีกว่านี้แล้ว เราจะรีบไปจากที่นี้กัน"
"???:เป็นความคิดที่ดีฉันเห็นด้วย"
"???:การรีบไปจากที่นี่ก็จำเป็นจริงๆนั้นแหละ ถ้าทางนี้อาการดีพอเดี๋ยวจะบอกเอง"
"???:คุณลุงทำไมเราต้องรีบไปล่ะ"
"???:ทำไมงั้นเหรอ... ลีน่าลองคิดตามลุงนะ เมื่อกี้พวกโคลโบลมันหนีไปได้ใช่ไหม"
"ลีน่า:ใช่ค่ะ"
"???:ถ้ามันหนีไปได้มันจะต้องกลับไปที่ไหน"
"ลีน่า:อืม...ต้องกลับไปที่บ้านค่ะ"
"???:ใช่มันต้องกลับไปที่บ้านและพวกมันอาจจะเรียกพักพวกมา ดังนั้นพวกเราเลยต้องรีบไปจากที่นี้ไงล่ะ"
"ลีน่า:อ้อ แบบนี้นี่เองหนูเข้าใจแล้ว งั้นหนูจะรีบนอนพักและรีบเดินทางกันนะค่ะ"
"???:อืม นอนพักเถอะจะได้รีบไปต่อ"
'อากิ:เกิดอะไรขึ้นกับเธอกัน ทำไมเธอดูเหมือนเด็ก 14-15 แต่การพูดเหมือนเด็ก 12-13 เลย...'
อากิที่ฟังมาตั้งแต่ต้นก็ทำหน้างงๆกับสิ่งที่ได้ยิน ???ที่เห็นแบบนั้นก็พูดขึ้นมาว่า
"???:ฉันคิดว่าเธอไม่ได้เป็นแบบนี้แต่แรกหรอกนะ"
"อากิ:เป็นมาตั้งแต่แรกงั้นเหรอ..."
"???:ฉันก็ไม่รู้มากหรอก แต่ถ้านายอยากฟังฉันก็จะเล่า"
"อากิ:...ผมขอฟังแล้วกัน ผมจะได้ปฏิบัติกับเธอถูกเช่นกัน"
"???:งั้นก่อนจะเล่าฉันขอแนะนำตัวเองก่อน ฉันโจเซฟ ลีออน เรียกโจเซฟเฉยๆก็ได้ฉันไม่ถือ"
"อากิ:ผม ทาคุมะ อากิ เรียกอากิครับ"
"โจเซฟ:ส่วนที่หลับไปแล้วนั้น ลีน่า ส่วนที่ยังไม่ตื่นคือ คริส แอรอน เรียกเขาว่าคริส ส่วนอีกคน..."
"???:เมิ่งซิน เรียกฉันว่า เมิ่งซิน"
"อากิ:ยินดีที่ได้รู้จัก"
"โจเซฟ:ยินดีเช่นกัน"
แล้วโจเซฟก็ยืนมือมา อากิที่เห็นก็ยืนมือไปจับมือเขาและจับมือเป็นการทักทาย
"โจเซฟ:ในเมื่อรู้จักกันแล้ว ฉันก็ขอเล่าต่อแล้วกัน ย้อนกลับไปหลายสัปดาห์ก่อน ฉัน คริส เมิ่งซินได้ออกสำรวจตามปกติ แต่ระหว่างที่กำลังเดินอยู่พวกเรา 3 คนก็ได้ยินเสียงผู้หญิงร้องไห้และร้องขอความช่วยเหลือเราทั้ง 3 รีบตามไปทันที พอเราตามมาเรื่อยๆเราก็มาเจอลีน่าที่กำลังโดนก็อบลินลุมเตะอยู่ เราทั้ง 3 ที่เห็นก็เข้าไปช่วยทันที แต่หลักจากช่วยลีน่าสภาพแต่ดูไม่ค่อยดีเลยมีแผลทั้งตัวแถมดูอิดโลยมากๆ ฉันก็รักษาเธอแบบเบื่องต้นก่อนจะพากลับแคมป์และพาไปนอนพัก ผ่านไป 3 วันเธอก็ตื่นแต่..."
"อากิ:แต่..."
"โจเซฟ:แต่หลังจากเธอตื่นขึ้นมาเธอก็จำอะไรไม่ได้เลยนอกจากชื่อตัวเอง แถมยังทำตัวเหมือนเด็ก 7-10 ขวบและตัองเรียนรู้เรื่องต่างๆใหม่ ฉันเลยต้องสอนเธอแบบนี้"
"อากิ:...ผมพอเข้าใจแล้ว แต่คุณคิดว่าอะไรทำให้เธอเป็นแบบนี้"
"โจเซฟ:ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่จากการที่ฉันอยู่กับเธอมาสักพักแล้วเธอชอบละเมอหาใครบ้างคน ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าลีน่ามีความสัมพันธ์กับคนที่เธอฝันหายังไงเพราะเวลาฉันถามลีน่าก็จำไม่ได้"
"เมิ่งซิน:ฉันพอเดาได้ว่าคนๆนั้นมีความสัมพันธ์ยังไงกับลีน่า"
"โจเซฟ:เธอรู้อะไรมางั้นเหรอ"
"เมิ่งซิน:ก็เป็นเรื่องเมื่อหลายคืนก่อนที่ลีน่านอนกับฉัน ลีน่าเธอได้มานอนกอดฉันและนอนละเมอถึงเหตุการณ์บ้างอย่าง"
"โจเซฟ:เหตุการณ์อะไร!"
"เมิ่งซิน:เธอละเมอว่า พี่โจลี่...พี่อย่าตายน่ะ...สู้มันพี่...พี่...พี่โจลี่...แก่!ฉันจะฆ่าแก่ไอ้ฆาตกรโรคจิต...อือ...อือ ที่ฉันจำได้ก็ประมาณนี้แหละ"
"โจเซฟ:ทำไมเธอไม่รีบบอกฉันละ เรื่องนี้มันสำคัญไม่ใช่หรือไง"
"เมิ่งซิน:ฉันขอคุยกับนายหลายวันแล้ว แต่นายบอกไว้ก่อนเอง"
"โจเซฟ:..."
'โจเซฟ:เหมือนหลายวันมานี้เมิ่งซินอยากจะคุยกับฉันจริงๆนั้นแหละ แต่เราก็ปฏิเสธตลอด...'
"โจเซฟ:ขอโทษ นึกว่าจะคุยเรื่องไม่สำคัญ"
"เมิ่งซิน:นายเห็นฉันเป็นคนยังไงกันแน่"
"โจเซฟ:อ็า~"
"เมิ่งซิน:หยุด! ไม่ต้องพูด"
"โจเซฟ:..."
หลังจากนั้นทุกคนก็เงียบเหมือนคิดอะไรกัน หลังจากผ่านไปสักพักเมิ่งซินก็พูดขึ้นมาว่า
"เมิ่งซืน:งั้นคนที่ลีน่าฝันถึงคือพี่สาวสิน่ะ ฟังจากชื่อ"
"โจเซฟ:มีความเป็นไปได้"
"เมิ่งซิน:ส่วนสรุปเหตุการณ์ที่ลีน่าฝันอาจจะเป็นตอนที่เธออยู่กับพี่สาว แต่เจอใครบ้างคนเข้ามาทำร้ายและหนีมาได้ส่วนพี่สาว... หลักจากหนีมาได้ลีน่าก็น่าจะเรร่อนมาเรื่อยๆจนเจอก็อบลินและก็โดนก็อบลินทำร้าย ลีน่าก็ได้ร้องขอความช่วยเหลือจนเรามาเจอและเข้าไปช่วยเธอและพาไปพักที่แคมป์ พอลีน่าตื่นขึ้นมาลีน่ากับจำอะไรไม่ได้ ฉันว่าเหตุการณ์ขอวพี่สาวของเธอน่าจะทำให้เธอเจ็บปวดทางจิตใจเกินจะรับไหว สมองของเธอเลยเลือกที่จะลืมเรื่องราวเหล่านั้น"
"โจเซฟ:ฉันก็ไม่ขอฝันธงแล้วกัน แต่ก็น่าจะมีเค้าโครงที่สุดทางการคาดเดาของเรา"
แล้วเมิ่งซินที่ฟังอยู่ก็ลุกขึ้นและไปนอนกอดลีน่าและลูบหัวเธอเบาๆ อากิและโจเซฟที่เห็นก็มองดูเงียบๆ จนผ่านไปสักพักเมิ่งซินก็หลับพร้อมกอดลีน่า
"อากิ:คุณนอนเถอะ ผมจะเฝ้าต่อเอง"
"โจเซฟ:แต่นายยังไม่ได้นอนเลยไม่ใช่เหรอ"
"อากิ:ผมยังไหว คุณนอนเถอะ"
"โจเซฟ:...งั้นก็ฝันดี"
ผ่านไป 4 ชั่วโมง
"ลีน่า:ลุงคะ ตื่นคะ คุณลุงค่ะ!"
"โจเซฟ:..."
"ลีน่า:พี่คะ ลุงเขาไม่ตื่นอ่ะ"
"เมิ่งซิน:ลองตบหน้าสักทีสิจ๊ะ เขาอาจจะตื่น"
"แปะ!!"
ลีน่าตบหน้าโจเซฟอย่างแรงจนโจเซฟสดุ้งตื่นขึ้นมา
"โจเซฟ:อะไรๆๆๆ มีอะไร โอ็ยๆ"
ด้วยความที่โจเซฟลุกมาแรงเกินไปเลยทำให้เขาเจ็บแผล
"ลีน่า:เป็นอะไรไหมคะคุณลุง"
"โจเซฟ:ไม่เป็นไรจ๊ะ ลุงสบายดี"
แล้วโจเซฟก็หันหน้าไปหาเมิ่งซิน
"โจเซฟ:นี้!เมิ่งซินเธอเป็นคนบอกลีน่าตบหน้าฉันใช่ไหม"
"เมิ่งซิน:..."
"โจเซฟ:ไม่ต้องเงียบเลย ฉันบอกแล้วอย่าสอนอะไรผิดๆให้ลีน่าไง!"
ลีน่าที่เห็นว่าโจเซฟกำลังบ่นให้เมิ่งซินอยู่ก็เอามือจับหน้าโจเซฟและหันมาหาตัวเอง ก่อนจะพูดว่า
"ลีน่า:คุณลุงคะ เบาๆเสียงหน่อยคะพี่อากิกำลังนอนอยู่นะคะ แถมการพูดเสียงดังแผลอาจจะเปิดนะค่ะ"
"โจเซฟ:โอเค ลุงเข้าใจแล้วจะแล้วจะเงียบแล้วน่ะ"
"เมิ่งซิน:เฮ้อ~ ทำตัวเห่อหลานอยู่ได้"
"โจเซฟ:เมื่อกี้ว่าไงนะ!"
"ลีน่า:คุณลุงคะ!"
"โจเซฟ:ขอโทษจ้ะ ลุงจะเงียบแล้วจ้ะ"
หลังจากนั้นโจเซฟก็ลุกขึ้นไปล้างหน้าล้างตา แต่ตอนนั้นเองเขาก็นึกอะไรได้
'โจเซฟ:เดี๋ยว! ถังน้ำนี้ของใคร!'
"โจเซฟ:นี้เมิ่งซินเอาถังน้ำถังนี้มาจากไหน"
"เมิ่งซิน:ถังน้ำของอากิ เขาเก็บใส่ช่องเก็บของมา บอกไว้ก่อนน่ะถังใหญ่ตรงนั้นไว้กิน"
"โจเซฟ:อะ-โอเค ฉันรู้แล้ว"
แล้วโจเซฟก็ล้างหน้าล้างตาต่อจนเสร็จก่อนจะเดินไปที่กองไฟ พอเดินมาถึงก็เห็นลีน่ากำลังใช้หม้อต้มอะไรอยู่
"โจเซฟ:กำลังทำอะไรอยู่เหรอจ๊ะคนเก่ง"
"ลีน่า:หนูกำลังทำซุปเนื้อโคลโบลใส่มันฝรั่งอยู่ค่ะ"
"โจเซฟ:โอ้ว้าวฟังดูน่ากินจัง แต่ลุงขอถามอะไรหน่อยได้ไหมจ๊ะ"
"ลีน่า:ค่ะ?"
"โจเซฟ:ไปเอาเนื้อกับมันฝรั่งมาจากไหนเหรอ"
แล้วลีน่าก็ชี้ไปที่อากิที่กำลังหลับอยู่
'โจเซฟ:...ทำไมเขามีทุกอย่างเลย แต่กลับอยู่คนเดี่ยว...ฉันต้องลองลุยกับเมิ่งซินดู'
"โจเซฟ:ฝากทำด้วยนะ ลุงหิวมากๆเลย"
"ลีน่า:เชื่อมือหนูได้เลยค่ะ"
แล้วโจเซฟก็เดินไปหาเมิ่งซินและพูดเบาๆว่า
*"โจเซฟ:นี้ ไปคุยกันตรงนู้นหน่อย"*
เมิ่งซินที่ได้ยินก็มองหน้าโจเซฟก็เห็นว่าเขาทำหน้าจริงจัง เมิ่งซินที่เห็นแบบนั้นก็เข้าใจและเดินตามโจเซฟไป พอเดินออกมาได้ประมาณหนึ่งเมิ่งซินก็พูดขึ้นมาว่า
"เมิ่งซิน:นายคงคิดแบบฉันใช่ไหมว่าเขาไว้ใจได้ไหม"
"โจเซฟ:เธอก็คิดเรื่องเดียวกับฉันสิน่ะ"
"เมิ่งซิน:ทำไมฉันจะไม่คิดล่ะ เพราะอยู่ๆเขาก็ปรากฏตัวขึ้นทั้งแข็งแกร่ง มีเพียบพร้อมไปทุกอย่างและทำตัวเป็นคนดีสุดๆ แถมที่สำคัญเลยคือฉันไม่เคยเจอเขาที่แคมป์เลยด้วยซ้ำ"
"โจเซฟ:..."
"เมิ่งซิน:แต่ฉันก็ยังไม่ได้อยากตัดสิ้นเขาเลยหรอกนะ เพราะเขาก็แข็งแกร่งพอตัวเลยและถ้าเขาจะจัดการเราเขาคงทำไปแล้ว"
"โจเซฟ:ก็จริง...แต่จะเอาไงกับเขาต่อล่ะ"
"เมิ่งซิน:ก็คงได้แต่จับตาดูเขาต่อไป ถ้ามีอะไรแปลกๆฉันจะจัดการเปิดเขาก่อนเอง"
"โจเซฟ:...ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ...อย่าให้เขาถึงตายละอย่างน้อยเขาก็ช่วยเราไว้"
"เมิ่งซิน:ฉันจะพยามแล้วกัน"
[อลิส:...]
หลังจากตกลงกันเมิ่งซินและโจเซฟก็เดินกลับไปหาลีน่าและไปกินอาหารพร้อมกับปลุกคริสขึ้นมากินด้วย หลังจากกินอาหารเสร็จทุกคนก็พักผ่อนรออากินอน ผ่านไปอีก 3 ชั่วโมงอากิก็ตื่น
[อลิส:ท่านอากิคะ ท่านอากิ ตื่นคะตื่น]
อากิที่ได้อลิสปลุกก็ตื่น ก่อนจะเห็นว่าทุกคนกำลังนั่งผิงไฟอยู่
"อากิ:พวกคุณตื่นกันนานหรือยัง"
"โจเซฟ:ก็สักพักใหญ่ๆแล้วล่ะ"
"อากิ:โอเค ถ้างั้นรอผมแปปหนึ่งเดี๋ยวออกเดินทางกัน"
แล้วอากิก็ไปล้างหน้าล้างตาก่อนจะเก็บถังน้ำและกลับไปหาพวกเมิ่งซิน
"อากิ:ไปกันเถอะ เดี๋ยวผมนำเอง"
"โจเซฟ:โอเค"
"ลีน่า:เย้! เดินทางกันเถอะ"
"เมิ่งซิน:..."
"คริส:..."
แล้วอากิก็เดินนำทางทุกคนออกจากเขาวงกตโดยมีอลิสนำทางอีกที แต่พอมาถึงทางออกอลิสก็สังเกตเห็นบ้างอย่าง
[อลิส:ท่านอากิหยุดก่อนค่ะ]
อากิที่ได้ยินแบบนั้นก็หยุดและส่งสัญญาณให้คนข้างหลังหยุดด้วย
*"อากิ:มีอะไรเหรออลิส"*
[อลิส:สังเกตดูเงาตรงหัวมุมนั่นสิค่ะ]
แล้วอากิก็สังเกตตรงหัวมุมก็เห็นว่าเงามันไม่เรียบและเหมือนมีอะไรอยู่ตรงนั้น
*"อากิ:ฉันเห็นแล้วคงมีตัวอะไรสักอย่างตรงนั้นใช่ไหม"*
[อลิส:ใช่ค่ะ]
*"อากิ:งั้นถอยไปตั้งหลักกันก่อนเถอะ"*
แล้วอากิก็ค่อยๆถอยไปหาคนข้างหลัง คนข้างหลังที่เห็นอากิทำแบบนั้นก็เข้าใจทันทีและค่อยๆถอยไปเช่นกัน พอถอยออกมาได้ไกลพอสมควรแล้ว โจเซฟก็ถามอากิทันทีว่า
"โจเซฟ:นายเจออะไร"
"อากิ:ตรงหัวมุมตรงทางออกเงามันแปลกๆ มันอาจจะเป็นโคลโบลหรือตัวอะไรสักอย่างดักอยู่"
"เมิ่งซิน:นายแน่ใจงั้นเหรอ"
"อากิ:ถึงไม่แน่ใจ ผมก็ไม่อยากเสี่ยงเพราะถ้าผมเจ็บขึ้นมาเราทุกคนคงลำบากแน่ๆ"
"ลีน่า:แล้วเราจะทำยังไงกันดีละ"
"อากิ:...ผมจำได้ว่าคุณโจเซฟมีโล่ใหญ่ใช่ไหม"
"โจเซฟ:มีสิ"
"อากิ:งั้นผมยืมหน่อย"
แล้วโจเซฟก็เอาโล่ใหญ่ออกมาให้อากิ โดยโล่นี้ถ้าตั้งจากพื้นมันถึงประมาณอกของอากิเลย แต่อากิก็สามารถยกขึ้นได้ด้วยมือเดียว
'โจเซฟ:เห้ย! เดี๋ยวดิโล่นั้นกูต้องยก 2 มือเลยน่ะมึงยกมือเดี๋ยวเลยเหรอ'
'เมิ่งซิน:ให้ตายสิค่า STR หมอนี้มันเท่าไหร่เนี่ย'
หลังจากอากิลองยกโล่แล้ว เขาก็เอากริชออกมาและปาดแขนตัวเองเล็กน้อยให้เกิดแผล
"อากิ:เอาล่ะแบบนี้น่าจะได้"
[อลิส:เปิดใช้งานสกิลอะดรีนาลีนขั้นที่ 1 เปิดใช้งานสกิลใจเย็น เปิดใช้งานสกิลสมาธิ เปิดใช้งานต้านทานเลือดไหล เปิดใช้งานสกิลต้านทานความเจ็บปวด]
ลีน่าที่เห็นก็ถึงกับตกใจ
"ลีน่า:พี่อากิพี่ทำอะไรเนี่ย พี่บาดแขนตัวเองทำไม"
"อากิ:ใจเย็นๆฉันไม่เป็นไร ดูนี้สิเลือดไหลออกน้อยแล้วเห็นไหม"
ลีน่าก็ดูที่แผลของอากิก็เห็นว่าเลือดมันหยุดไหลแล้ว
"ลีน่า:ได้ไงอ่ะ"
"อากิ:เอาเป็นว่าฉันมีสกิลที่รองรับเหตุการแบบนี้อยู่ ดังนั้นไม่ต้องตกใจน่ะ"
"ลีน่า:ได้ค่ะ"
ถึงลีน่าเหมือนจะงงแต่เธอก็ตอบตกลง แต่ทางด้านโจเซฟกับเมิ่งซินและคริสกับอึ้งไปแล้ว
'โจเซฟ:มันคือสกิลอะไรวะ ทำให้เลือดแทบจะหยุดไหลทันที'
'เมิ่งซิน:ถ้าเป็นแบบนี้ไอ้หมอนี้ก็ตายยากสุดๆ้ลยไม่ใช่หรือไง'
'คริส:อย่างกับในมังงะที่อ่านเลย'
หลังจากนั้นอากิก็ยกโล่และจะเดินออกไป แต่ก่อนที่จะออกไปลีน่าก็จับแขนอากิไว้
"ลีน่า:มีอะไรที่หนูพอจะช่วยได้ไหมค่ะ"
"อากิ:..."
[อลิส:ดิฉันจำได้ว่าเธอใช้ธนูนิคะ ทำไมไม่ให้เธอสนับท่านดูละค่ะ]
"อากิ:งั้นค่อยใช่ธนูและระวังให้หน่อยนะ"
"ลีน่า:ได้เลยค่ะ"
แล้วอากิก็ยกโล่และเดินไปที่โค้ง พอเดินมาถึงหัวโค้งก็มีดาบแกว่งมาใส่อากิทันที แต่อากิที่ยกโล่มาก็กันไว้ได้อย่างง่ายดาย
"ตึง!!"
และตัวที่ออกมาจากหัวโค้งและมาโจมตีอากิก็คือโคลโบล อากิที่เห็นแบบนั้นก็พุ่งเอาโล่ไปชนมันทันที
[อลิส:เปิดใช้งานสกิลเร่งความเร็ว ใช้งานสกิลเร่ง ใช้งานสกิลกระแทก]
"ตึก ตึม!"
"โคลโบล:แอ็ก!"
อากิได้กระแทกเจ้าโคลโบลจนมันกระเด็นไปชนกับกำแพงและนิ่งไป อากิที่เห็นไม่รอช้าเอากริชออกมาและขว้างซ้ำทันที
[อลิส:เปิดใช้งานสกิลเล็งเป้า ใช้งานสกิลขว้างปา]
เจ้าโคลโบลที่มึนจากการโดนกระแทกอยู่ก็หลบไม่ได้เลยทำให้กริชเข้าไปที่หน้าของมันเต็มๆ
[อลิส:ท่านสังหารโคลโบลเลเวล 18 ได้รับ EXP 103]
หลังจากฆ่าตัวนี้ไปมันก็มีอีกตัวที่อยู่หัวมุมอีกฝั่งพุ่งเข้ามา
"โคลโบล:แฮ้!!!"
ในตอนนี้อากิที่พึ่งเปิดโล่เพื่อขว้างกริชไปก็ทำให้อากิอากิยกโล่ขึ้นมากันไม่ทัน อากิเลยเอาแขนซ้ายขึ้นมารับแทน เจ้าโคลโบลที่งับแขนอากิได้มันก็ลงแรงกัดทันที
"โคลโบล:งับ!!!"
"อากิ:โอ้ย!! ไอ้เวรนี้!!!!"
อากิที่โดนมันกัดก็ปล่อยโล่และก็กดเจ้าโคลโบลลงพื้นก่อนจะเอาดาบออกมาจากช่องเก็บของจะแท่งมัน แต่เจ้าโคลโบลก็ปล่อยปากออกมาจากแขนอากิและใช้เท้าทีบอากิออกไป
"ทุบ!"
อากิที่โดยเท้าทีบก็ดาบหลุดมือก่อนจะกระเด่นออกไป พอกระเด่นออกมาก็เจอโคบโบล 2 ตัวที่เล็งธนูรออยู่อากิที่เห็นเลยพยามหลบแต่ก็ไม่ทันเพราะมันได้เล็งรอไว้แล้ว อากิเลยเอามือรับลูกศรทั้ง 2 ดอกไว้จนลูกศรนั้นแท่งทะลุมือทั้ง 2 ข้างของอากิ
"อากิ:อ็าก!!! ฟักค์!!!"
อากิก็รีบหักลูกศรและดึงมันออกและลุกขึ้นทันที พอลุกขึ้นมาอากิก็พุ่งเข้าเทคดาวน์ตัวด้านซ้ายทันทีก่อนจะขึ้นคอมมันและกระหน่ำเอาหมัดต่อยมัน
[อลิส:ใช้งานสกิลทุบ ใช้งานสกิลทุบ ใช้งานสกิลทุบ ใช้งานสกิลทุบฯ]
แต่ในจังหวะนั้นอีกตัวก็ยิงธนูมาใส่อากิอีก
[อลิส:ท่านอากิเอียงซ้าย!!!]
อากิที่ได้ยินอลิสบอกก็เอียงตัวหลบไปทางซ้ายจนหลบลูกศรมาได้ หลังจากหลบลูกศรไปอากิก็กลับคอมเจ้าโคลโบลและกระหน่ำต่อยมันต่อ อีกตัวที่เห็นแบบนั้นก็ยิงอากิอีกครั้ง
[อลิส:ท่านอากิก้มค่ะ!]
อากิก็ยังหลบได้มันเลยทิ้งธนูและวิ่งอ้าปากพุ่งเข้าไปจะกัดอากิ
[อลิส:ด้านหลังค่ะ]
อากิรีบหันไปทันทีก็เห็นมันกำลังพุ่งมา
[อลิส:ใช้งานสกิลเร่ง]
อากิหมุนตัวเอาหมัดต่อยสวนจนมันกระเด่นไป หลังจากนั้นก็กลับมาต่อยตัวที่คอมอยู่ต่อจนมันตาย
[อลิส:ใช้งานสกิลทุบ×14
ท่านสังหารโคลโบลเลเวล 19 ได้รับ EXP 108]
หลังจากฆ่าตัวนี้ได้อากิก็นึกขึ้นได้ว่าตัวที่ทีบเขาออกมามันไม่ได้ตามออกมาด้วย อากิรีบลุกขึ้นและไปดูทันที พอมาดูก็เห็นว่าคนอื่นๆฆ่ามันไปแล้ว ส่วนลีน่าที่เห็นอากิก็รีบพุ่งเข้ามาหาทันที
"ลีน่า:พี่อากิ! พี่รีบทำแผลก่อนเถอะค่ะ"
"อากิ:ไม่เป็นไรเดี๋ยวจัดการเอง ฝากจัดการอีกตัวที่ยังไม่ตายที"
"ลีน่า:แต่-"
ในตอนที่ลีน่ากำลังจะพูดต่อโจเซฟก็เดินมาตบไหล่ลีน่าและพูดว่า
"โจเซฟ:ไป! รีบจัดการตัวที่ยังไม่ตายก่อนเถอะ"
"ลีน่า:...ค่ะ"
แล้วคนอื่นๆก็พากันไปจัดการโคลโบล ตัวที่อากิต่อยสวนมันจนสลบไป
[อลิส:เปิดใช้งานสกิลปฐมพยาบาลเบื้องต้น]
ส่วนอากิก็เอาถังน้ำออกมาล้างแผลก่อนจะเอาผ้าออกมาเช็ค แต่พอจะพันแผลผ้าก็หมดซะแล้ว
"อากิ:ผ้าหมดแล้ว..."
[อลิส:ลองถามโจเซฟดูสิค่ะ]
"อากิ:ได้"
"อากิ:คุณโจเซฟ! คุณมีผ้าอีกไหมครับ"
"โจเซฟ:มี! ฉันกำลังจะเอาไปให้"
แล้วโจเซฟก็รีบเดินมาหาอากิและถามว่า
"โจเซฟ:จะเอากี่ผืน"
"อากิ:4 ครับ"
แล้วโจเซฟก็เอาผ้าออกมาจากช่องเก็บของและให้อากิ ก่อนจะถามอากิว่า
"โจเซฟ:แผลเป็นยังไงบ้าง"
"อากิ:ก็ไม่ถึงขั้นว่าแย่ครับ"
'โจเซฟ:มือมีรูกับที่แขนมีรอยกัดขนาดนั้นบอกไม่แย่อะนะ..'
"โจเซฟ:... ฉันว่าหลังจากนายทำแผลเสร็จเราพักกันสักหน่อยเถอะ"
"อากิ:ไม่ต้องพักหรอกผมไม่ได้เจ็บที่ขา แถมยิ่งเราไปถึงห้องพักไว้ผมก็ได้พักไว"
"โจเซฟ:ก็ได้ ก็ได้ไม่พักก็ไม่พัก แต่ต่อจากนี้ไม่ต้องใช้คำสุภาพกับฉันได้ไหม เวลามีคนพูดสุภาพด้วยแล้วมันจักจี้"
"อากิ:...ก็ได้"
"ลีน่า:คุณลุง ไปยืนทำอะไรตรงนั้นรีบมาช่วยกันเก็บซากเลยนะค่ะ"
"โจเซฟ:ลุงเอาผ้ามาให้อากิ จะไปช่วยเดี๋ยวนี้แหละ"
"โจเซฟ:ฉันไปก่อนน่ะ"
อากิพยักหน้าตอบรับ โจเซฟที่เห็นก็เดินจากไป
จากผู้แต่ง
ก็จบแล้วสำหรับตอนที่ 8.1 และ 8.1.1 มาดูกันว่าในตอนที่ 8.2 อากิและคนอื่นๆจะได้กลับแบบสบายๆกันไหม