CHESS:พลิกกระดานเทพ - ตอนที่ 7.2 รางวัลที่ไม่อาจปฏิเสธ โดย TKFD @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

แฟนตาซี,แอคชั่น,ผจญภัย,ชาย-หญิง

แฟนตาซี

นี้คือเรื่องราวการผจญภัยแฃะเอาชีวิตรอดในโลกที่เปลี่ยนไป มาดูกันว่าสิ่งต่างๆจะเปลี่ยนไปแค่ไหนกันเถอะ

ผู้แต่ง

TKFD

เรื่องย่อ

ถ้าเกิดอยู่ๆ วันหนึ่งโลกที่พวกเราอาศัยอยู่มีมอนสเตอร์มาบุกพร้อมกับมีสิ่งประหลาดมากมายเกิดขึ้นมา เป็นคุณจะทำอย่างไร นี้คือบันทึกการเอาชีวิตรอด ของ ทาคุมะ อากิ ตัวละครหลักในเรื่องทีต้องเอาชีวิตรอดให้ได้

CHESS:พลิกกระดานเทพ-ตอนที่ 0 ปฐมบท,CHESS:พลิกกระดานเทพ-ตอนที่ 1 ระบบ,CHESS:พลิกกระดานเทพ-ตอนที่ 2.1 อลิสและระบบเพิ่มเติม,CHESS:พลิกกระดานเทพ-ตอนที่ 2.2 การอัพเดทที่ 01.01 และ การสำรวจ,CHESS:พลิกกระดานเทพ-ตอนที่ 2.3 ดาบและกลับที่พัก,CHESS:พลิกกระดานเทพ-ตอนที่ 3.1 พิธีกรรม?,CHESS:พลิกกระดานเทพ-ตอนที่ 3.2 บทเรียนราคาแพง,CHESS:พลิกกระดานเทพ-ตอนที่ 3.3 RIP เตียง,CHESS:พลิกกระดานเทพ-ตอนที่ 4.1 สหาย?,CHESS:พลิกกระดานเทพ-ตอนที่ 4.2 การจากลา?และการอัพเดทที่ 01.02,CHESS:พลิกกระดานเทพ-ตอนที่ 4.3 สำรวจหลังการอัพเดต,CHESS:พลิกกระดานเทพ-ตอนที่ 5.1 ไข้หวัด,CHESS:พลิกกระดานเทพ-ตอนที่ 5.2 ตัวกรับแดง,CHESS:พลิกกระดานเทพ-ตอนที่ 5.3 จุดจบ?,CHESS:พลิกกระดานเทพ-ตอนที่ 6.1 เรื่องราวนะอีกฟากฝั่ง,CHESS:พลิกกระดานเทพ-ตอนที่ 6.2 ถึงที่หมาย,CHESS:พลิกกระดานเทพ-ตอนที่ 6.3 บีบหัวใจ,CHESS:พลิกกระดานเทพ-ตอนที่ 6.3.1 ราชาที่ไม่อาจเอ่ยนาม,CHESS:พลิกกระดานเทพ-ตอนที่ 7.1 ปลอมแปลงและหลอกลวง,CHESS:พลิกกระดานเทพ-ตอนที่ 7.2 รางวัลที่ไม่อาจปฏิเสธ,CHESS:พลิกกระดานเทพ-ตอนที่ 7.3 2 เดือนต่อมา...,CHESS:พลิกกระดานเทพ-ตอนที่ 8.1 ช่วยเหลือ,CHESS:พลิกกระดานเทพ-ตอนที่ 8.2 กลับถึงห้องพัก,CHESS:พลิกกระดานเทพ-ตอนที่ 8.3 เข้าร่วมปาร์ตี้

    หลังจากเซบาสเตียนจากไป องค์ราชินีก็ลุกขึ้นและพูดว่า

 

    {องค์ราชินี:ข้าจะไปหาสตาร์ฟอล}

 

    เหล่าผู้อาวุโสที่อยู่ที่นั้นก็พูดขึ้นมาว่า

 

    {ผู้อาวุโสที่ 4:ฝ่าบาทข้าขอติดตามไปด้วยครับ}

 

    {ผู้อาวุโสที่ 5/6/7:ข้าไปด้วยครับ}

 

    {องค์ราชินี:... ข้าให้ไปแต่ผู้อาวุโสที่ 1 2 และ 3 คนอื่นๆรอที่นี้}

 

    {ผู้อาวุโสที่ 7:แต่พวกเราก็อยากไปด้วยนะครับ}

 

    {องค์ราชินี:รอ อยู่ ที่ นี้!}

 

    องค์ราชินีพูดด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าว เหล่าผู้อาวุโสที่ได้ยินก็นิ่งเงียบไปเลย ผู้อาวุโสที่ 2 ที่เห็นแบบนั้นก็เดินเข้าไปหาผู้อาวุโสที่ 4/5/6/7 และพูดว่า

 

    {ผู้อาวุโสที่ 2:พวกเจ้ารออยู่ที่นี้เถอะ เดี๋ยวรู้อะไรข้าจะมาบอกพวกเจัาเอง}

 

    {ผู้อาวุโสที่ 7:ตะ-}

 

    {ผู้อาวุโสที่ 2:ไม่มีแต่ ตอนนี้องค์ราชินีกำลังอารมณ์ไม่ดี ดังนั้นช่วยทำตัวดีๆกันหน่อย}

 

    {ผู้อาวุโสที่ 7:... ก็ได้พวกข้าจะรออยู่ที่นี้}

 

    ระหว่างที่ผู้อาวุโสที่ 2 กำลังคุยกับผู้อาวุโสคนอื่นๆอยู่ องค์ราชินีก็ออกไปพร้อมกับผู้อาวุโสที่ 1 แล้ว ส่วนผู้อาวุโสที่ 3 ก็กำลังยืนรอ ผู้อาวุโสที่ 2 อยู่ หลังจากกล่อมคนอื่นๆได้ผู้อาวุโสที่ 2 ก็เดินไปหาผู้อาวุโสที่ 3 และพูดว่า

 

    {ผู้อาวุโสที่ 2:องค์ราชินีกำลังไปส่วนใดของต้นอิกดราซิล}

 

    {ผู้อาวุโสที่ 3:ห้องบำเพ็ญตนลึกสุดครับ}

 

    {ผู้อาวุโสที่ 2:ห้องบำเพ็ญตนลึกสุด... น่าจะห้องใต้ดินใต้ต้นอิกดราซิลสิน่ะ... งั้นไปกันเถอะ}

 

    {ผู้อาวุโสที่ 3:เชิญนำครับ}

 

    แล้วผู้อาวุโสที่ 2/3 ก็รีบเดินทางไปทันที หลังจากออกจากปราสาท ก็เดินผ่านป่าไปอีกหน่อยก็มาถึงป้อมและกำแพงอันแข็งแกร่งที่รอบต้นอิกดราซิล พอมาถึงทหารที่อยู่บนกำแพงก็ตะโกนขึ้นมาว่า

 

    !!!{พลทหาร:นั่นใคร}!!!

 

    !!!{ผู้อาวุโสที่ 2:ข้าผู้อาวุโสที่ 2 กราแน็ก วาย มีดพอร์ล ส่วนข้างๆข้าผู้อาวุโสที่ 3 ราออง ซิล ยาร์ฮัด พวกข้าตามองค์ราชินีมา}!!!

 

    !!!{พลทหาร:ข้ารับทราบแล้วครับ กำลังทำการเปิดประตูให้ครับ}!!!

 

    แล้วประตูที่เหมือนเป็นก้อนหินก็ถูกเลื่อนไปด้านซ้ายและเปิดออก

 

    "คลื่น~~~~~~~~~~~~~~~"

 

     พอประตูเปิดจนสุดทั้งคู่ก็เข้าไปในกำแพงและรีบไปที่ห้องบำเพ็ญที่อยู่ลึกสุดทันที พอมาถึงก็เห็นองค์ราชินีและผู้อาวุโสที่ 1 กำลังจะเข้าห้องบำเพ็ญ

 

    !{ผู้อาวุโสที่ 2:รอก่อน! รอพวกข้าด้วยขอรับ~~}!

 

    องค์ราชินีที่เห็นก็รอพวกเขาทั้งคู่ พอทั้งคู่ 2 เข้ามาใกล้และมาหยุดหอบหน้าองค์ราชินีเพราะวิ่งมาไกล

 

    {ผู้อาวุโสที่ 2/3:ฮือ! ฮา ฮือ ฮา}

 

    พอทั้ง 2 หายเหนื่อยองค์ราชินีก็พูดขึ้นมาว่า

 

    {องค์ราชินี:พวกเจ้าทั้งคู่วิ่งมารึไง}

 

    {ผู้อาวุโสที่ 3:ใช่ครับ}

 

    ผู้อาวุโสที่ 1 ที่ได้ยินก็ถึงกับเอาตบหน้าผากตัวเอง

 

    "เปรี๊ยะ!"

 

    ผู้อาวุโสที่ 2 ที่เห็นผู้อาวุโสที่ 1 ทำแบบนั้น ก็ถามว่าเขาทั้ง 2 ทำอะไรผิดงั้นเหรอ

 

    {ผู้อาวุโสที่ 2:เออ~ พวกเราทำอะไรผิดไปเหรอครับ}

 

    {ผู้อาวุโสที่ 1:พวกเจ้าจำตำแหน่งวงวาร์ประหว่างปราสาทไม่ได้รึไง}

 

    {ผู้อาวุโสที่ 2:วงวาร์ป... วงวาร์ปอะไรครับ}

 

    {ผู้อาวุโสที่ :... อย่าบอกว่านะว่าพวกเจ้าลบความทรงจำเกี่ยวกับวงวาร์ปทั้งหมดน่ะ}

 

    ผู้อาวุโสที่ 2 ที่ไม่แน่ใจกับเรื่องที่ผู้อาวุโสที่ 1 ถามเลยตอบแบบอ่ำๆอึ้งๆไปว่า

 

    {ผู้อาวุโสที่ 2:ก็...อาจ...จะใช่ครับ}

 

    {ผู้อาวุโสที่ 1:แล้วเจ้าล่ะราออง}

 

    {ผู้อาวุโสที่ 3:ข้าก็อาจ...จะลบเหมือนกันครับ}

 

     ผู้อาวุโสที่ 1 ที่ได้ยินอย่างนั้นก็ถึงกับปรี๊ดแตก

 

    {ผู้อาวุโสที่ 1:โอ็ยยยย!!! ข้าละปวดหัวกับพวกเอ็งจริงๆ ตั้งแต่เรื่องลืมตำแหน่งห้องน้ำในปราสาทล่ะ หัดเหลือความทรงจำที่จำเป็นในการดำเนินชีวิตไว้บ้างสิว่ะ}

 

    แล้วผู้อาวุโสที่ 1 ก็บ่นใส่ทั้ง 2 คนจนหูชา องค์ราชินีที่เห็นก็หัวเราะเล็กน้อยกับสิ่งที่เห็น

 

    '{วีซ่า:เหมือนท่านแม่กำลังผ่อนคลายลงนะ... หรือว่าที่ผู้อาวุโสที่ 1 เดินมาพร้อมท่านแม่และปล่อยทั่งคู่วิ่งมาเพื่อจะให้เกิดสถานการณ์นี้กันนะ...หรืออาจจะไม่ใช่ แต่เมื่อกี้ผู้อาวุโสที่ 1 ก็บ่นเรื่องที่พวกเขาลบความทรงเรื่องเล็กๆน้อยๆไปเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไม่รู้ ชังเป็นคนที่อ่านขาดจริงๆ}'

 

    พอผู้อาวุโสที่ 1 บ่นผู้อาวุโสที่ 2/3 เสร็จก็เดินมาหาองค์ราชินี

 

    {ผู้อาวุโสที่ 1:เราพร้อมเข้าไปแล้วครับฝ่าบาท}

 

    องค์ราชินีที่ได้ยินก็พยักหน้าตอบรับก่อนจะหันไปหาวีซ่าและพูดว่า

 

    {องค์ราชินี:วีซ่า เสร็จจากนี้เจ้าไปหาคนและไปถามผู้อาวุโสคนอื่นๆเรื่องเล็กๆน้อยๆ ถ้าพวกเขาลบเรื่องไหนไปก็พาไปให้รู้จักและจำไว้ด้วยล่ะ}

 

    {วีซ่า:รับทราบค่ะ}

 

    พอเห็นวีซ่ารับรู้แล้ว องค์ราชินีก็เปิดประตูและเข้าไปในห้อง พอเข้ามาก็เห็นสตาร์ฟอลที่ใส่ชุดสีเขียวอ่อนผสมสีขาว ที่กำลังยืนทำสมาธิอยู่ องค์ราชินีและคนอื่นๆที่เห็นก็ยืนรอแบบเงียบๆ...

    ผ่านไป 1 ชั่วโมงสตาร์ฟอลก็ออกจากการทำสมาธิและลืมตาขึ้น พอลืมตาขึ้นมาและหันหลังกลับไปก็เห็นราชินีและคนอื่นๆที่ยืนรออยู่ สตาร์ฟอลไม่รอช้ารีบทักทายทุกคน

 

    {สตาร์ฟอล:ขออภัยที่ต้องให้รอ เพคะองค์ราชินี...}

 

    {องค์ราชินี:...}

 

    {สตาร์ฟอล:ท่านมาที่แห่งนี้เพราะเหตุผลอันใดหรือเพคะองค์ราชินี}

 

    {องค์ราชินี:จงบอกความจริงมาเจ้าไปทำสัญญาอะไรกับผู้ดูแล}

 

    {สตาร์ฟอล:สัญญาณอะไรกันเพคะองค์ราชินี ข้าไม่เห็นจะรู้เลย}

 

    {องค์ราชินี:หยุดเล่นลิ้นและตอบ ข้า มา!!!}

 

    องค์ราชินีเหมือนจะหมดความอดทนและพูดขึ้นเสียงใส่สตาร์ฟอล

 

    {สตาร์ฟอล:... แล้วรู้แค่ไหนแล้วเพคะ}

 

    {องค์ราชินี:รู้แค่ว่าได้ผลตอบแทน 2 เท่าแค่นั้นแหละ}

 

    {สตาฟรอล:ถ้าเป็นอย่างนั้นคงได้คุยกันยาว เชิญไปคุยกันที่ห้องรับแขกกันเถอะค่ะ}

 

    {องค์ราชินี:... ได้}

 

    แล้วองค์ราชินีก็เดินนำไป ตามด้วยสตาร์ฟอล ผู้อาวุโสและก็วีซ่า ระหว่างเดินไปสตาฟรอลก็พูดขึ้นมาว่า

 

    {สตาร์ฟอล:ราติน่าไปทำภารจิจครั้งแรกเป็นยังบ้างเพคะ}

 

    {องค์ราชินี:เจ้าจะถามเรื่องที่เจ้ารู้คำตอบอยู่แล้วทำไม}

 

    {สตาร์ฟอล:ดิฉันไม่ได้ถามถึงเรื่องที่รู้อยู่แล้ว ดิฉันถามถึงส่วนที่ซับซ้อนกว่านั้นเพคะ}

 

    '{องค์ราชินี:ขนาดตัวอยู่ที่นี้ยังสังเกตเห็นถึงล่องลอยการเปลี่ยนความทรงจำงั้นเหรอ... ไม่สิน่าจะถอดจิตออกมาดูมากกว่าถึงสังเกตเห็น แต่ข้ายังไม่ได้ตรวจสอบเลยไว้กลับไปค่อยดูแล้วกัน}'

 

    {องค์ราชินี:... เรื่องนั้นข้าก็ยังไม่ได้ตรวจสอบ}

 

    {สตาร์ฟอล:ถ้าเป็นอย่างนั้น ดิฉันขอเป็นคนตรวจสอบได้ไหมเพคะ}

 

    {องค์ราชินี:...}

 

    '{องค์ราชินี:อืม... ให้สตาร์ฟอบเป็นคนตรวจสอบก็ไม่ใช่เรื่องแย่เพราะนางมีความสัมพันธ์กับทางโลกวิญญาณมากกว่าข้าและน่าจะเห็นได้ชัดกว่าข้า แถมน่าจะทำให้เกิดผลกระทบน้อยกับราติน่ามากกว่าข้าทำเอง... งั้นให้นางจัดการแล้วกัน}'

 

    {องค์ราชินี:ก็ได้หลังจากนี้ข้าจะให้เข้าออกจากห้องบำเพ็ญชั่วคราวและไปตรวจสอบเรื่องนี้}

 

    {สตาร์ฟอล:ขอบพระทัยเพคะ}

 

    ผู้อาวุโสที่เดิมตามหลังมาก็ได้ยินสิ่งที่องค์ราชินีและสตาร์ฟอลคุยกัน ก็เลยเกิดการคุยกระซิบกระซาบกัน

 

    *{ผู้อาวุโสที่ 2:ทั้ง 2 คุยอะไรกันครับผู้อาวุโสที่ 1}*

 

    *{ผู้อาวุโสที่ 1:... ข้าก็ไม่แน่ใจแต่น่าจะเกี่ยวกับเรื่องที่ราติน่าออกไปทำภาระกิจ...}*

 

    {ผู้อาวุโสที่ 3:มีความเป็นไปได้นะครับ เพราะสตาร์ฟอลเอ็นดูราติน่าขนาดนั้น}

 

    ผู้อาวุโสที่ 1 และ 2 คุยกันด้วยการกระซิบแต่ผู้อาวุโสที่ 3 กับพูดออกมาโต้งๆ สตาร์ฟอลที่ตอนแรกทำเป็นไม่สนใจเลยหันหน้ามาหาเหล่าผู้อาวุโสและทำเสียง

 

    {สตาฟรอล:ชู!}

 

    เหล่าที่ได้ยินก็ถึงกับเงียบ สตาร์ฟอลที่เห็นก็หันกลับไป พอสตาร์ฟอลหันกลับไปผู้อาวุโสที่ 1 ก็เอามือ สับไปที่หัวของผู้อาวุโสที่ 3

 

    "โป็ก"

 

    *{ผู้อาวุโสที่ 1:ใครให้เองพูดดัง ถ้าสตาร์ฟอลมาตามเอาเรื่องจะทำยังไงหะ}*

 

    *{ผู้อาวุโสที่ 3:ตามเอาเรื่อง?}*

 

    *{ผู้อาวุโสที่ 1:อย่าบอกน่ะว่าเรื่องนี้แก่ก็ลบน่ะ}*

 

    แล้วผู้อาวุโสที่ 3 ก็พยายามนึกถึงเรื่องของสตาร์ฟอลในความทรงจำ

 

    {ผู้อาวุโสที่ 3:...}

 

    แล้วตอนนั้นเองผู้อาวุโสที่ 3 ก็นึกถึงเรื่องราวของสตาร์ฟอลออก เรื่องที่นึกออกส่วนใหญ่คือเรื่องการว่างแผนแกล้งของสตาร์ฟอล ที่โคตรจะแยบย้น และความทรงจำที่แย่ที่สุดก็ผุดขึ้นมา มันเป็นความทรงจำที่เขาโดนสตาร์ฟอลแกล้งด้วยแผนการแกล้ง 42 แผนในวันเดี่ยว หลังจากนึกขึ้นได้เหงื่อของผู้อาวุโสที่ 3 ก็เริ่มไหล

 

    *{ผู้อาวุโสที่ 1:อะไร จำได้แล้วหรือไง}*

 

    ผู้อาวุโสที่ 3 พยักหน้าตอบรับ

 

    *{ผู้อาวุโสที่ 1:จำได้ก็ดีครั้งหน้าก็ระวังด้วย ข้าไม่อยากโดนห้างเลขไปกับเจ้า}*

 

    ผู้อาวุโสที่ 3 พยักตอบรับแบบเงียบๆ

 

    '{องค์ราชินี:พวกผู้อาวุโสคงจำฝั่งใจเกี่ยวกับสตาร์ฟอลสินะ ถึงเงียบไปเพราะการขู่แค่นั้น ข้าเห็นแล้วชอบใจจริงๆ}'

 

    {องค์ราชินี:หึหึ}

 

    หลังจากนั้นทุกคนก็เดินมาถึงห้องรับรอง พอมาถึงองค์ราชินีก็ยืนตรงหน้าห้อง วีซ่าที่อยู่หลังสุดก็เดินขึ้นมาและเปิดประตูให้องค์ราชินี

 

    "แอ็ด"

 

    พอประตูเปิดองค์ราชินีก็เดินไปนั้งที่โซฟาตรงหัวโต๊ะ สตาร์ฟอลไปนั้งด้านขาว ส่วนผู้อาวุโสก็ไปนั้งทางซ้าย ส่วนวีซ่าก็ปิดประตูแบบเบ่าๆและเดินไปหาองค์ราชินี

 

    {วีซ่า:รับชาอะไรดีค่ะ}

 

    {องค์ราชินี:ข้าเอาชาสมุนไพร ส่วนของคนอื่นๆก็ให้พวกเขาบอก}

 

    {ผู้อาวุโสที่ 1:ข้าขอแบบเดี่ยวกันกับองค์ราชินีครับ}

 

    {ผู้อาวุโสที่ 2:ข้าเหมือนกันครับ}

 

    {ผู้อาวุโสที่ 3:ข้าก็เหมือนกันครับ}

 

     ทุกคนบอกสิ่งที่ตัวเองต้องการหมดแล้วเหลือแค่สตาร์ฟอล วีซ่าที่เห็นก็เลยเอ่ยปากถามว่า

 

    {วีซ่า:จะรับอะไรดีคะท่าน...}

 

    '{วีซ่า:เดี๋ยวน่ะ ข้าควรเรียกด้วยชื่อหรือเรียกพี่ดีล่ะเนี่ย ถ้าเรียกไม่ถูกใจข้าโดนแน่เลย}'

 

    แล้วสตาร์ฟอลก็ส่งสายตาแบบมีนัยให้วีซ่า

 

    {วีซ่า:นั้น สายตานั้นมาแล้ว ข้าควรทำไงดี ทำไงดี ถ้าเรียกพี่ท่านแม่คงไม่ชอบ แต่ถ้าเรียกชื่อพี่สตาร์ฟอลคงไม่เอาเราไว้แน่... เอาไงเอากันว่ะ}

 

    {วีซ่า:จะ-จะรับอะไรดีคะท่านพี่สตาร์ฟอล}

 

    {สตาร์ฟอล:ฉันขอรับกาแฟดำไม่ใส่น้ำตาลจ้ะ}

 

    {วีซ่า:ค่ะ}

 

    ทางด้านองค์ราชินีที่ได้ยินวีซ่าพูดอย่างนั้น ก็ส่งการตาพิฆาตใส่วีซ่า วีซ่าที่เห็นก็ส่งสายตาขอโทษไป

 

    '{วีซ่า:ขอโทษนะคะท่านแม่ แต่ ท่านพี่สตาฟรอลน่ากลัวกว่า}'

 

    '{ผู้อาวุโสที่ 1:แม่ลูกคู่นี้น่า ทำไมชอบว่างอำนาจใส่กันละเนี่ย}'

 

    ผู้อาวุโสที่ 1 ที่เห็นก็ทำหน้าเบื่อหนาย สตาร์ฟอลและองค์ราชินีที่เห็นก็ส่งสายตาพิฆาตใส่เขา ผู้อาวุโสที่ 1 ที่เห็นแบบนั้นถึงกับเหงื่อตก ส่วนทางด่านวีซ่าก็ถอยออกไปและก็ดึงเอารถเข็นที่มีอุปกรณ์ชงชาออกมาจากเวทย์มนต์มิติที่ใช่เก็บและเริ่มชงชา หลังจากชงชาเสร็จวีซ่าก็เสิร์ฟชาให้ทุกคน หลังจากได้รับชาและกาแฟทุกคนก็จิบชา หลังจากจิบชาองค์ราชินีก็พูดขึ้นมาว่า

 

    {องค์ราชินี:แล้วเจ้าจะเริ่มเล่าเมื่อไหร่}

 

    สตาร์ฟอลที่กำลังจิบกาแฟอยู่ก็ว่างแก้วกาแฟลงและเริ่มพูด

 

    '{สตาร์ฟอล:ถ้าบอกตั้งหมดเลยคงยาว ตัดและรวบรัดสักหน่อยดีกว่า}'

 

    {สตาร์ฟอล:คงต้องขอย้อนกลับไป 1 หรือ 2 สัปดาห์ก่อนหน้านี้ ขณะที่ดิฉันกำลังออกสำรวจตามขอบป่าเพื่อดูผู้บุกลุกอยู่ตามปกติ แต่ตอนนั้นเองท่านผู้ดูแลก็ติดต่อมา ท่านผู้ดูแลอยากให้ดิฉันไปช่วยใครบ้างคน ตอนแรกดิฉันก็ปฎิเสธไปเพราะต้องออกไปนอกป่า แต่...}

 

    {ผู้อาวุโสที่ 1:แต่อะไร!}

 

    {สตาร์ฟอล:แต่ท่านผู้ดูแลเสนอของรางวัลที่เกินกว่าจะปฎิเสธได้}

 

    {องค์ราชินี:ของรางวัลที่ว่าคืออะไร}

 

    {สตาร์ฟอล:...}

 

    {องค์ราชินี:มันคืออะไร สตาร์ฟอล อี อิกดราซิล}

 

    ทันใดนั้นเองสตาร์ฟอลก็ใช้เวทย์ปิดกันเสียง และคุยกับแต่องค์ราชินีและผู้อาวุโสที่ 1

 

    {สตาร์ฟอล:ของรางวัลที่ผู้ดูแลเสนอมามันคือกิ้งของต้นอิกดราซิลที่ยังสามารถปลูกได้...}

 

    {ผู้อาวุโสที่ 1:จะ-เจ้าพูดจริงงัันรึ}

 

    สตาร์ฟอลพยักตอบรับ

 

    {องค์ราชินี:แล้วตอนนี้กิ่งนั้นอยู่ไหน}

 

    {สตาร์ฟอล:อยู่ในเวทย์มิติของดิฉัน}

 

    องค์ราชินีและผู้อาวุโสที่ 1 ที่ได้ยินก็ครุ่นคิดอย่างหนักจนผ่านไปสักพักใหญ่ๆ พวกเขาก็พูดขึ้นมาว่า

 

     {ผู้อาวุโสที่ 1:ข้า...คิดว่าควรให้สตาร์ฟอลเก็บกิ่งนั้นไว้}

 

    {องค์ราชินี:ข้าเห็นด้วย}

 

    {สตาร์ฟอล:ได้เพคะ}

 

    หลังจากตกลงกันได้แล้ว สตาร์ฟอลก็จะปลดเวทย์มนต์ปิดกันเสียงออก แต่ตอนนั้นเององค์ราชินีก็พูดขึ้นมาว่า

 

    {องค์ราชินี:สตาร์ฟอล}

 

    {สตาร์ฟอล:เพคะ}

 

    {องค์ราชินี:ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับต้นอิกดราซิลหรืออาณาจักรเอลฟ์แห่งนี้ ข้าอยากให้เจ้าพาตัวเองหนีไปเลยไม่ต้องหันกลับมา จงหนีไปให้ได้และปลูกต้นอิกดราซิลที่เจ้ามี เข้าใจไหมลูกแม่}

 

    {สตาร์ฟอล:...ค่ะ}

 

    แล้วสตาร์ก็ปลดเวทมนต์ปิดกันเสียงออก พอปลดเวทย์มนต์ออกคนที่อยู่ด้านนอกก็สัมผัสถึงบรรยากาศที่หนักอึ้งจากทั้ง 3 คนได้

 

    {ผู้อาวุโสที่ 2:กะ-เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ}

 

    {ผู้อาวุโสที่ 1:ไม่มีอะไรหรอกสตาร์ฟอลเล่าต่อเถอะ}

 

    {สตาร์ฟอล:หลังจากตกลงรับข้อเสนอจากท่านผู้ดูแล มันก็ได้มีประตูวาร์ปมาตรงหน้าของดิฉัน ท่านผู้ดูแลก็ให้เข้าไปพอเข้าไปก็ไปโผล่สถานที่แปลกๆ มันเป็นทางเดินสีเหลี่ยมขนาดใหญ่ที่ทำมาจากดินเหนียวมีคบเพลิงติดเป็นระยะๆ คบเพลิงพวกนั้นทำจากอะไรไม่รู้แต่พวกมันเหมือนจะไม่มีควันและไม่มีวันวันดับเลย ไม่ว่าจะคว่ำพวกมัน ฟาดให้ดับ หรือเอาไปจี้กำแพง ซึ่งมันก็ดับแต่ก็จะลุกขึ้นมาใหม่อยู่ดี}

 

    {ผู้อาวุโสที่ 1:ฟังดูน่าสนใจจริงๆ เจ้าได้เอามาไหม}

 

    แล้วสตาร์ฟอลก็เอาคบเพลิงออกมาจากเวทย์มนต์มิติ ทุกคนที่อยู่ที่นั้นต่างก็เอาไปดู

 

    {องค์ราชินี:ถึงจะน้อยแต่ข้าก็สัมผัสได้ถึงมานา}

 

    {ผู้อาวุโสที่ 1:ชังแปลกประหลาดจริงๆ... ข้าขอได้ไหม}

 

    {สตาร์ฟอล:ข้าเอามาแค่ 3 อันข้าคงต้องขอเก็บไว้อันหนึ่งส่วนอีกอัน...}

 

    {องค์ราชินี:เอามาไว้ที่ข้าก็ได้}

 

    แล้วสตาร์ฟอลก็เอาคบเพลิงอีกอันให้องค์ราชินี ส่วนผู้อาวุโสอีก 2 คนที่ไม่ได้ก็ทำหน้างอยๆ

 

    {ผู้อาวุโสที่ 1:เดี๋ยวพวกเจ้าก็ต้องมาช่วยข้าจะทำหน้าแบบนั้นทำไมห้ะ}

 

    ผู้อาวุโสทั้ง 2 ที่ได้ยินแบบนั้นก็ทำหน้าบานทันที ส่วนทางด้านสตาร์ฟอลก็เริ่มเล่าต่อ

 

    {สตาร์ฟอล:หลังจากสังเกตคบเพลิงเสร็จแล้ว ดิฉันก็เริ่มสังเกตอีกอย่างได้}

 

    {องค์ราชินี:มันคืออะไร...}

 

    {สตาร์ฟอล:อากาศในที่นั้น ทั้งที่เป็นที่ปิดแต่กับมีลมอ่อนๆพัดผ่านตลอด แถมอากาศเวลาหายใจเข้าก็...ยังทำให้รู้สบายและผ่อนคลายมากๆ แต่พอข้าตั้งสมาธิดูก็สัมผัสได้ว่าอากาศในที่แห่งนั้นมันมีมานาป่นอยู่มากกว่าที่นี้ถึง 7 เท่าเลย}

 

    {ผู้อาวุโสที่ 3:7 เท่านั้นมันมากสุดๆไปเลยน่ะ ถ้าจะอยู่ที่นั้นก็มีร่างกายที่ทนทานสุดๆแถมสิ่งมีชีวิตที่คงแข็งแกร่งแน่ๆ}

 

    {สตาร์ฟอล:ข้าไม่เจอสิ่งมีชีวิตอยู่ที่นั้นข้าจึงบอกไม่ได้ แต่มนุษย์ที่ข้าเจออยู่ที่นั้นแข็งแกร่งแน่นอน}

 

    {องค์ราชินี:มนุษย์?}

 

    {สตาร์ฟอล:ใช่มนุษย์ ท่านผู้ดูแลให้ดิฉันไปช่วยมนุษย์คนหนึ่งที่เหมือนจะเกิดอาการPermanent loss of manaอยู่แต่อาการเขาแย่มาก แย่ถึงชั้นกำลังจะตายเลย}

 

    {องค์ราชินี:มนุษย์ผู้นั้นทำอะไรกันถึงขั้นเป็นPermanent loss of manaและจะตาย}

 

    {สตาร์ฟอล:ดิฉันก็ไม่ทราบเช่นกัน แต่อาการเขาแย่มากจนกินโพชั่นเองไม่ได้ จนดิฉันต้องปรึกษากับผู้ดูแลว่าจะเอาไงต่อ}

 

    {องค์ราชินี:ปรึกษาว่ายังไง}

 

    {สตาร์ฟอล:ดิฉันก็ปรึกษากับผู้ดูแลว่าจะเอายังไงต่อ ท่านผู้ดูแลก็บอกว่าให้ดิฉันเอาปากป้อนแต่ดิฉันก็ปฏิเสธไปเพราะเรื่องพิธีที่ต้องใช่จูบแรกเพื่อขึ้นเป็นราชินีเอลฟ์ ท่านผู้ดูแลก็เหมือนะจะเข้าใจ แต่เหมือนท่านผู้ดูแลยังไม่ยอมแพ้เลย...}

 

    {องค์ราชินี:ก็เลยเสนอสัญญามาให้สิน่ะ}

 

    {สตาร์ฟอล:เพคะ}

 

    {องค์ราชินี:แล้วในสัญญานั้นว่าไง}

 

    {สตาร์ฟอล:เนื้อหาสัญญาก็ประมาณว่าให้ดิฉันช่วยคนที่กำลังจะตายนั้นไม่ว่าวิธีไหนก็ตาม ส่วนผลตอบแทนก็ให้เป็นอาวุธระดับตำนาน 1 ชิ้น แต่ดิฉันก็ปฏิเสธไป ผู้ดูแลที่เห็นเลยให้ดิฉันเสนอไป ดิฉันเลยเสนอไปว่า ถ้าดิฉันช่วยเขาดิฉันขอสัญญาที่ว่าต่อไปนี้ถ้าอาณาจักรเอลฟ์ได้รับรางวัลจากท่านผู้ดูแลให้รางวัลนั้นเป็น 2 เท่าท่านผู้ดูแลเหมือนจะคิดอยู่สักแปปก่อนจะเพิ่มเงื่อนไขมาว่า สัญญาเพิ่มรางวัล 2 เท่าจะมีผลจนกว่าดิฉันจะตายหรือหมดอายุไข ซึ่งดิฉันก็ตกลงไปและไปช่วยเขาคนนั้นด้วยการป้อนโพชั่นด้วยปาก เรื่องมันก็มีประมาณแหละเพคะ}

 

    {ผู้อาวุโสที่ 1/2/3:...}

 

     {องค์ราชินี:...}

 

     ทุกคนก็เงียบเพื่อคิดทบทวน หลักจากผ่าน 1 ชั่วโมงกว่าๆผู้อาวุโสที่ 1 ก็พูดขึ้นมาว่า

 

    {ผู้อาวุโสที่ 1:ถ้ามองในระยะยาวมันก็เป็นผลดีไม่ใช่น้อยเพราะอายุไขของสตาร์ฟอลก็เหลือไม่ใช่น้อยๆ}

 

    {ผู้อาวุโสที่ 2:ข้าก็เห็นด้วยเพราะรางวัลจากผู้ดูแลก็ได้บ่อยอยู่พอสมควรถ้าได้ 2 เท่าตลอดคงดีไม่ใช่}

 

    {ผู้อาวุโสที่ 3:แต่เงื่อนไขนี้จะทำงานเมื่อสตาร์ฟอลมีชีวิตเท่านั้นนะครับ}

 

    {ผู้อาวุโสที่ 1:หืม...}

 

    {องค์ราชินี:งั้นก็กักบริเวณเธอก็ได้นิ อาจจะไม่ให้ออกจากป่าเอลฟ์และก็เว้นจากภารกิจสายต่อสู้ทั้งหมด}

 

    {ผู้อาวุโสที่ 2:เป็นความคิดที่ดีเลยครับ แต่เจ้าตัวว่าไงละครับ}

 

    {สตาร์ฟอล:ถ้ากักบริเวณกว้างขนาดนั้นดิฉันก็ไม่มีปัญหาหรอกค่ะ}

 

    {องค์ราชินี:งั้นก็เอาตามนั้น ส่วนเรื่องปลดสตาร์ฟอลลงจากการขึ้นเป็นราชินีจะทำยังไง}

 

   {ผู้อาวุโสที่ 3:ข้าไม่มีความคิดเห็นครับ}

 

    {ผู้อาวุโสที่ 2:ข้าเช่นกันครับ}

 

    {ผู้อาวุโสที่ 1:...}

 

    ในตอนที่ทุกคนกำลังคิดหาเหตุผลอยู่นั้นวีซ่าก็พูดขึ้นมาว่า

 

    {วีซ่า:เออ ดิฉันขอเสนอความคิดได้ไหมค่ะ}

 

    {ผู้อาวุโสที่ 1:ถ้าเป็นความคิดที่เด็กน้อยข้าไม่อยากฟังหรอกน่ะ}

 

    {องค์ราชินี:อย่าพึ่งว่าอย่างนั้นเลย ให้เธอพูดมาก่อนเถอะ มันอาจจะไม่แย่ก็ได้}

 

    {ผู้อาวุโสที่ 1:... งั้นลองว่ามาสิ}

 

    {วีซ่า:สิ่งทีข้าคิดคือ ให้ประกาศว่าท่านพี่สตาร์ฟอลสละบัลลังก์ให้ท่านราติน่าและไปอยู่ที่ตำแหน่งผู้ช่วยสำเร็จราชการ ส่วนเหตุผลก็ให้ว่าความเข้ากันได้กับต้นอิกดราซิลของท่านราติน่ามากกว่าท่านพี่สตาร์ฟอล}

 

    {ผู้อาวุโสที่ 2:ก็เป็นความคิดที่ดี แค่ต้องปรับแต่งอีกสักหน่อยเพื่อความน่าเชือถือ}

 

    {ผู้อาวุโสที่ 3:ข้าเห็นด้วยถ้าปรับเนื้อหาหน่อยก็น่าจะใช้ได้แล้วครับ}

 

    {องค์ราชินี:ข้าก็เห็นด้วย}

 

    {ผู้อาวุโสที่ 1:ถ้าว่าอย่างนั้นก็มีแต่ต้องเห็นด้วยสิน่ะ}

 

    วีซ่าที่เห็นว่าสิ่งที่ตัวเองเสนอไปผ่านก็รู้สึกดีใจจนยิ้มออกนอกหน้า แต่ความดีใจนั้นก็อยู่ไม่นานเพราะสตาร์ได้พูดขึ้นมาว่า

 

    {สตาร์ฟอล:นี้วีซ่าเติมกาแฟให้หน่อย}

 

    {วีซ่า:ค่ะ}

 

    แล้ววีซ่าก็เดินไปเติมกาแฟให้สตาร์ฟอลและตอนที่วีซ่ากำลังจะถอยออกไปสตาร์ฟอลก็จับแขนเธอไว้

 

    {วีซ่า:อะ-อะไรเหรอ}

 

    แล้วสตาร์ฟอลก็เอามือเข้าไปในเวทย์มนต์มิติและก็หยิบลูกอมออกมากำหนึ่ง

 

    {สตาร์ฟอล:ทำดีมากจ๊ะ เอานี้ไปกินน่ะ}

 

    วีซ่าที่เห็นลูกอมของสตาร์ฟอลก็ดีใจมากๆพร้อมขอบคุณ

 

    {วีซ่า:ขะ-ขอบคุณมากๆคะพี่สตาร์ฟอล}

 

    '{วีซ่า:นี้มันลูกอมของพี่สตาร์ฟอล ฉันจำได้ว่าตอนที่ได้กินตอนเด็กๆมันอร่อยมากๆ}'

 

    แล้ววีซ่าก็ไปยืนที่เดิมแต่เธอก็ยังไม่กินลูกอมเพราะอาจจะเป็นการเสียมารยาทได้ แต่เธอก็มีอาการที่อยากกินมากๆจนองค์ราชินีที่เห็นก็พูดขึ้นมาว่า

 

    {องค์ราชินี:เจ้ากินมันเถอะพวกข้าไม่ว่าเจ้าหรอก}

 

    {วีซ่า:กินได้จริงเหรอค่ะ}

 

    {องค์ราชินี:อืม}

 

    วีซ่าที่ได้ยินก็กินอย่างไม่รอช้า พอเอาเข้าปากความหนาวที่ไม่อาจทราบได้มันได้ทำให้วีซ่าเคลมและยิ้มออกมาแบบควบคุมไม่ได้

 

    {ผู้อาวุโสที่ 1:สมกับชื่อ Happy candy ของเจ้าจริงๆไม่ว่าจะได้กินเมื่อไหร่ก็มีความสุขได้ตลอด}

 

   {สตาร์ฟอล:ฮ่าฮ่าฮ่า ดิฉันชอบชื่อนั้นมากๆเลยนะ ผู้อาวุโสเอาไปกินด้วยไหมละ}

 

    {ผู้อาวุโสที่ 1:ข้าก็อายุมากแล้วกินของหวานก็คงไม่ดี}

 

    {สตาร์ฟอล:ถึงจะพูดออกมาแบบนั้น แต่ช่วยอย่ายืนมือมาได้ไหม}

 

    {ผู้อาวุโสที่ 1:...}

 

    ถึงผู้อาวุโสที่ 1 พูดเหมือนเขาจะไม่กินแต่เขาก็ยืนมือมารอรับ สตาร์ฟอลที่เห็นก็แอบอิ่มยิ้มเล็กน้อยก่อนจะยืนลูกอมให้ 3 ก้อน ผู้อาวุโสที่ 2/3 ที่เห็นก็ส่งสายตาให้สตาร์ฟอล

 

    {สตาร์ฟอล:เห็นว่าลบความทรงจำกันแล้ว แต่ไม่ได้ลบเรื่องลูกอมกันหรือไง}

 

    ผู้อาวุโสที่ 2/3 สายหน้าเบาๆ สตาร์ฟอลที่ก็ถึงกับส่ายหัวก่อนจะเอาให้คนละ 3 ก้อน หลังจากให้วีซ่ากับผู้อาวุโสไปแล้วก็ได้มีเสียงดังขึ้น

 

    {องค์ราชินี:อะ-แฮ้ม}

 

    องค์ราชินีทำเสียงเป็นการส่งส่งซิกให้สตาร์ฟอล สตาร์ฟอลที่เห็นก็พูดขึ้นมาว่า

 

    {สตาร์ฟอล:จะเอาด้วยเหรอเพคะ}

 

    องค์ราชินีที่ได้ยินก็เบนหน้าหนี

 

    '{สตาร์ฟอล:คนชอบของหวานอย่างท่านแม่คงไม่อยากพลาดแน่ๆ ถ้าข้าไม่ให้คงโดนงอนหนักมาก}'

 

    แล้วสตาร์ฟอลก็หยิบลูกอมออกมา 10 ก้อน และกำลังจะยืนไปให้องค์ราชินีแต่อยู่ๆลูกอมลนมือสตาร์ฟอลก็หายไป

 

    {สตาร์ฟอล:... ท่านแม่ ท่านใช้เวทย์มนต์หยุดเวลาใช่ไหมค่ะ}

 

    {องค์ราชินี:ปะ-ป่าว ไม่ได้ใช่}

 

    องค์ราชินีพูดปฏิเสธไป แต่น้ำเสียงที่พูดออกมาเหมือนมีอะไรอยู่ในปาก

 

    {สตาร์ฟอล:เฮ้อ หนูฝากไปให้ราติน่า 3 ก้อนนะคะ}

 

    {องค์ราชินี:...}

 

    {สตาร์ฟอล:ถ้าไม่ให้หนูจะไม่ให้กิน 1 เดือน}

 

    {องค์ราชินี:ก็ได้}

 

    หลังขากแจกลูกอมเสร็จทุกคนก็ประชุมต่อจนเย็นแต่ก็ยังไม่จบ ทุกคนเลยแยกย้ายไปพัก เช้าวันต่อมาก็ประชุมต่อ การประชุมดำเนินไปมากกว่า 3 วันก็เสร็จสิน

 

 

 

 

 

 

 

 

               ข้อมูลตอนท้ายเรื่องวันนี้ขอเสนอ Happy Candy

    Happy Candy เป็นลูกอมที่สตาร์ฟอลทำตอนเด็ก ไม่มีใครรู้ส่วนผสมของลูกอมเลย นอกจากสตาร์ฟอล แต่ยังมีสิ่งหนึ่งที่ทุกคนที่ได้กินลูกของสตาร์ฟอลยังจำได้และบอกต่อกันว่ามันหวานและอร่อยมากๆ จนทำให้มีความสุขสุดๆ

 

 

 

 

                  จากผู้แต่ง

    ตอนหน้าจะได้กลับไปหาอากิแล้วน่า หายไปหลายตอนลืมกันยังนิ #ตัวเอกบทตัวปลากรอบ 55555555