แอลลี่หนีความเจ็บปวดมาหาความสงบในเมืองเล็ก แต่กลับเจอเมอร์สัน เพื่อนข้างห้องที่ขโมยจูบแรก และส่งเสียงกิจกรรมข้างห้องดังจนน่ารำคาญ ความสัมพันธ์เติบโตจนกลายเป็นความใกล้ชิดที่อันตรายต่อหัวใจ
รัก,ชาย-หญิง,จีน,เรื่องสั้น,เล่าประสบการณ์,พล็อตสร้างกระแส,รัก,รัก 3 เส้า,รักดราม่า,รักมหาลัย,รักต่างวัย,รักแรก,รักเก่า,รักวัยรุ่น,รักในทุกฤดู,รักโรแมนซ์,รักโรแมนติก แก้แค้น ดราม่า,รักไม่สมหวัง,รักใสๆ,รักลับๆ,รักแรกพบ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
แอลลี่หนีความเจ็บปวดมาหาความสงบในเมืองเล็ก แต่กลับเจอเมอร์สัน เพื่อนข้างห้องที่ขโมยจูบแรก และส่งเสียงกิจกรรมข้างห้องดังจนน่ารำคาญ ความสัมพันธ์เติบโตจนกลายเป็นความใกล้ชิดที่อันตรายต่อหัวใจ
ผู้แต่ง
เฌอรินทิพย์
เรื่องย่อ
แอลลี่ หลิน ผู้หญิงที่เคยต้องเผชิญกับปัญหากับโลกสองใบจากคนรัก
ได้เลือกทิ้งทุกอย่างไว้ข้างหลังและเริ่มต้นใหม่ในเมืองเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง
เธอเพียงต้องการความสงบ…แต่กลับได้พบกับ เมอร์สัน เชน
เพื่อนข้างห้องที่ “ขโมยจูบแรกแบบไม่ทันตั้งตัว” ไปอย่างหน้าด้าน ๆ
แถมยามค่ำคืนกิจกรรมพิเศษของเขาก็ดังทะลุกำแพงจนทำให้เธอนอนไม่หลับ
ทว่าความสัมพันธ์ที่เริ่มต้นจากเสียงรบกวนและความหงุดหงิด
กลับค่อย ๆ เติบโตจนกลายเป็นความใกล้ชิดที่อันตรายต่อหัวใจ
ความวุ่นวายที่เธอพยายามหลีกหนี กลับเป็นสิ่งที่เยียวยาบาดแผลในใจทีละน้อยโดยที่เธอไม่ทันรู้ตัว
ท่ามกลางฤดูใบไม้ผลิที่กำลังผลิบาน
ความรักครั้งใหม่ได้เริ่มต้นขึ้นอีกครั้งในเมืองแห่งนี้…
บทที่ 1 กิจกรรมที่รบกวนการนอน
“ขอต้อนรับนักเรียนทุกคนสู่มหาวิทยาลัย S….”
ดวงตากลมโตของหญิงสาวจับจ้องไปยังเบื้องหน้าบนเวทีกับการกล่าวเปิดปฐมนิเทศของมหาวิทยาลัยในกลุ่มนักศึกษาต่างชาติที่มาศึกษาภาษาที่นี่ ผู้คนที่นั่งอยู่ก็ต่างจับจ้องมองกระทั่งมีกิจกรรมที่บางคนถูกเรียกขึ้นไปเข้าร่วม—เสียงหัวเราะและเสียงกรี๊ดก็ดังลั่นไปทั่ว
แอลลี่หัวเราะและยิ้มออกมา คนที่นี่หลายเชื้อชาติมากมายแต่พวกเขาก็ดูเป็นมิตร หลังจากการปฐมนิเทศเสร็จสิ้นทุกคนก็ต่างทยอยกันออกจากห้องโถง แอลลี่มองไปรอบ ๆ เพราะว่าเธอไม่กล้าจะเดินเข้าไปทักทายสักเท่าไหร่จึงตัดสินใจเดินออกมาเพียงลำพัง วันนี้ก็ว่างอีกเช่นเคยหลังจากปฐมนิเทศแล้ว กว่าจะเริ่มเรียนก็อีกสามวันข้างหน้า เธอยังมีเวลาที่จะปรับตัวและทำความรู้จักกับที่นี่บ้าง
“เออ...ขอโทษนะ เธอเป็นนักศึกษาใช่ไหม”
เสียงหวานเล็ก ๆ เอ่ยถามแอลลี่ขึ้นจากทางด้านหลัง
เธอหันไปมองพินิจหญิงตรงหน้า โดยตอบปัดไป “ไม่ใช่ ฉันเป็นนักเรียนต่างชาติเหมือนกัน”
“ว้าว!” หล่อนร้องอุทานออกมาด้วยความประหลาดใจ “แต่เธอเหมือน...”
“ทุกคนก็บอกแบบนั้น” แอลลี่กล่าวพลางยิ้มตอบ
“ขอโทษนะ ฉันคิดว่าเธอเป็นนักศึกษาที่มางานมีสติ้งวันนี้” หญิงสาวผมทองพูดด้วยความรู้สึกเสียดาย ก่อนจะบ่นต่อไปว่า “โอ้ว...ให้ตายสิ ฉันอยากจะมีเพื่อนฝึกภาษาเยอะ ๆ ฉันอยากคุยกับเขา”
“ฉันก็เหมือนกัน แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะกลับไปหมดแล้ว”
“ใช่” สาวผมทองพยักหน้าตอบและถามต่อไปว่า “เออ...หวัดดี ฉันคือคริสเซีย แล้วเธอ...”
“แอลลี่ เรียกฉันว่าแอลลี่” หญิงสาวตอบรับมิตรของอีกฝ่าย
“ยินดีที่ได้รู้จัก”
“เช่นกัน”
หลังจากที่หญิงสาวทั้งสองทำความรู้จักกันแล้วคริสเซียก็ได้ชวนแอลลี่เดินผ่านออกไปทางประตูหลังมหา’ ลัยเพื่อแนะนำร้านอาหารอร่อยของที่นี่ให้ ระหว่างรอรับประทานอาหารคริสเซียก็เป็นฝ่ายเอ่ยบทสนทนาขึ้นอีกครั้ง
“เธอเพิ่งย้ายมาใหม่ใช่ไหม” คริสเซียเอ่ยถาม
“ใช่ เพิ่งมา” แอลลี่ตอบ “แล้วเธอล่ะ”
“ฉันมาเรียนเมื่อเทอมที่แล้วน่ะ”
หญิงสาวพยักหน้ารับรู้แทนคำตอบ ก่อนมองออกไปนอนร้านอาหารเพื่อสำรวจโดยรอบ ดวงตากลมกะพริบจ้องมองอยู่นานอย่างไม่เชื่อสายตาก่อนจะเบี่ยงหลบในทันที
เป็นเขา...ผู้ชายที่ขโมยจูบของเธอ
ให้ตายสิ รู้สึกว่าชีวิตที่นี่จะไม่แฮปปี้แบบที่คิดซะแล้ว!!
หลังจากรับประทานอาหารมื้อกลางวันเสร็จแอลลี่แยกตัวจากคริสเซียเพื่อกลับมาที่หอพัก ระหว่างรอลิฟต์อยู่ที่ชั้นล่างก็ก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ไปพลางกระทั่งประตูลิฟต์เปิดจึงก้าวเข้าไป ครั้นประตูใกล้จะปิดลงเสียงจากด้านนอกก็ตะโกนดังเข้ามา เธอจึงกดเปิดประตูลิฟต์ให้เขา
“ขอบคุณ” แอลลี่เงยหน้าขึ้นมองเสียงเข้มของชายหนุ่ม ดวงตากลมเบิกกว้างตกใจก่อนจะรีบหันหน้าไปทางอื่น
เธอลืมไปว่าเขาก็อยู่ตึกนี้เหมือนกัน! แน่นอนใจหวังว่าจะจำไม่ได้ เพราะหลังจากที่ถูกจูบแล้วเธอต่อยเข้าที่ตาเข้าทั้งสองข้าง จนตอนนี้มันยังช้ำเป็นรอยอยู่เลย!
เขาเมาคงจำไม่ได้หรอก...
“เมื่อวานก่อนขอโทษนะ” เขาพูดตอบมาเป็นภาษาจีนฟังค่อนข้างชัด แต่หญิงสาวก็ยังทำเป็นไม่ได้ยินว่ากำลังพูดกับเธอทั้งที่ในลิฟต์มีแค่สองคน
“คะ?” แอลลี่พยายามกลบเกลื่อน
ชายหนุ่มหันมองหญิงสาว แม้เธอจะไม่ได้สวยเซ็กซี่แต่ว่าก็มีเสน่ห์มากพอที่จะดึงดูดเขาเข้าหา ถึงครั้งแรกจะเป็นความผิดพลาดที่เมาไม่เป็นท่า
“เออ...คุณคงไม่เกลียดผมใช่ไหม?” เขาถามด้วยน้ำเสียงแผ่วหวั่นใจกลัวจะได้คำตอบที่คาดไว้
“ไม่ค่ะ แค่...” ขยะแขยง เธอพูดเสียงแผ่วแล้วไม่ได้พูดต่อกระทั่ง ติ้ง...เสียงประตูลิฟต์เปิดแอลลี่ไม่ได้พูดต่อก้าวเดินออกไปโดยไม่สนใจอีกฝ่าย เดินมาถึงหน้าห้องถึงรู้ว่าเขาก็เดินตามมาด้วย
“คุณตามฉันมา?” แอลลี่หันไปถามเขา
ชายหนุ่มยกมือขึ้นทั้งสองข้างแล้วหัวเราะ “ไม่ ๆ ผมไม่ได้ตามคุณ”
เห็นชัดว่าตาม...แอลลี่กำลังพูดตอบแต่ชายหนุ่มก็หยิบคีย์การ์ดเปิดประตูห้องที่อยู่ข้าง ๆ
“ผมแค่จะเข้าห้อง”
แอลลี่มองประตูห้องชายหนุ่มที่ปิดลง พลางหัวเราะสมเพชตัวเองออกมา
เยี่ยมไปเลย!
เวลา 01.09 น.
กึก...กึก ปัง ปัง
แอลลี่เด้งตัวขึ้นนั่งใช้สติเอี่ยวหูฟังว่าเสียงที่ได้ยินมาจากชั้นบนหรือว่าข้างห้อง เมื่อฟังสักพักเธอจึงรู้ว่ามาจากผู้ชายที่อยู่ข้างห้องของเธอ! ทั้งเสียงเหมือนโต๊ะกระแทกกำแพง ไม่สิ...เตียงต่างหาก และจังหวะที่ฟังแล้วรู้ว่ามีกิจกรรมบางอย่างรุนแรงดุเดือดเกิดขึ้นในห้อง
ทำไมไม่ออกไปหาโรงแรมทำกันล่ะ! เธอไม่ได้อยากมามีส่วนร่วมด้วยนะ!
แน่นอนว่าทีแรกที่ได้ยินแอลลี่ไม่ได้ปักใจเชื่อร้อยเปอร์เซ็นต์แต่ทว่าการที่นั่งฟังและจังหวะไปนาน ๆ จึงคิดว่านั่นไม่ใช่การลากเตียง เลื้อยไม้ในห้องนอนธรรมดาแน่น
เธออยากนอน อยากพัก
จนแล้ว 30 นาทีผ่านไปกิจกรรมเข้าจังหวะแสนรุนแรงนี้ก็ยังไม่หยุดลง ซ้ำยังรุนแรงมากกว่าเดิม ราวกับผนังห้องของเธอจะแตกก็ว่าได้
หญิงสาวผ่อนลมหายใจขยับตัวลุกขึ้นจากเตียงเปิดเพลงกลบเสียงดังในห้อง คราวแรกใส่หูฟังก่อนทว่า แรงกระแทกจากผนังห้องที่ชนกันทำให้เธอนอนไม่ได้
“ไม่ไหวแล้ว!” แอลลี่สบถออกมาด้วยความหงุดหงิด
เธอไม่ได้รู้สึกมีอารมณ์ร่วมกับกิจกรรมนี้เลย ซ้ำยังอยากจะเดินไปเคาะห้องเขาแล้วปาหนังสือเล่มใหญ่ใส่ด้วยซ้ำไป
หญิงสาวลุกขึ้นมาหยิบลำโพงเชื่อมต่อบลูทูธ (Bluetooth) กับ iPad ทันที ไหน ๆ ก็นอนไม่ได้อยู่แล้ว โชคดีที่พรุ่งนี้ยังไม่ใช่วันเรียน เธอเลือกเปิดภาพยนตร์สยองขวัญที่ส่งเสียงกรีดร้องของชีวิต และนอนดูใต้ผ้าห่ม
10 นาที ผ่านไป...
เสียงที่ดังข้างกำแพงก็ยังคงถี่มาเรื่อย ๆ จนกระทั่งอีก 5 นาทีต่อมา
‘กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด’
เสียงกรีดร้องจากภาพยนตร์ดังขึ้นติดกันหลายครั้ง ทำให้เสียงที่ดัง กึก...กึก ปัง ปัง นั้นหยุดลง
อ่า...ในที่สุดก็จบลงสักที — โชคดีที่ข้างห้องเธออีกฝั่งไม่มีคนอยู่ ไม่อยากงั้นเธออาจจะโดนด่าได้
กิจกรรมที่เตียงจะหักคาห้องแบบนั้นคนนอกไม่อยากจะรับรู้ด้วยหรอกนะ
แอลลี่ถอนหายใจขยับตัวปิด iPad และขยับตัวลงนอนทันที