แอลลี่หนีความเจ็บปวดมาหาความสงบในเมืองเล็ก แต่กลับเจอเมอร์สัน เพื่อนข้างห้องที่ขโมยจูบแรก และส่งเสียงกิจกรรมข้างห้องดังจนน่ารำคาญ ความสัมพันธ์เติบโตจนกลายเป็นความใกล้ชิดที่อันตรายต่อหัวใจ
รัก,ชาย-หญิง,จีน,เรื่องสั้น,เล่าประสบการณ์,พล็อตสร้างกระแส,รัก,รัก 3 เส้า,รักดราม่า,รักมหาลัย,รักต่างวัย,รักแรก,รักเก่า,รักวัยรุ่น,รักในทุกฤดู,รักโรแมนซ์,รักโรแมนติก แก้แค้น ดราม่า,รักไม่สมหวัง,รักใสๆ,รักลับๆ,รักแรกพบ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
แอลลี่หนีความเจ็บปวดมาหาความสงบในเมืองเล็ก แต่กลับเจอเมอร์สัน เพื่อนข้างห้องที่ขโมยจูบแรก และส่งเสียงกิจกรรมข้างห้องดังจนน่ารำคาญ ความสัมพันธ์เติบโตจนกลายเป็นความใกล้ชิดที่อันตรายต่อหัวใจ
ผู้แต่ง
เฌอรินทิพย์
เรื่องย่อ
แอลลี่ หลิน ผู้หญิงที่เคยต้องเผชิญกับปัญหากับโลกสองใบจากคนรัก
ได้เลือกทิ้งทุกอย่างไว้ข้างหลังและเริ่มต้นใหม่ในเมืองเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง
เธอเพียงต้องการความสงบ…แต่กลับได้พบกับ เมอร์สัน เชน
เพื่อนข้างห้องที่ “ขโมยจูบแรกแบบไม่ทันตั้งตัว” ไปอย่างหน้าด้าน ๆ
แถมยามค่ำคืนกิจกรรมพิเศษของเขาก็ดังทะลุกำแพงจนทำให้เธอนอนไม่หลับ
ทว่าความสัมพันธ์ที่เริ่มต้นจากเสียงรบกวนและความหงุดหงิด
กลับค่อย ๆ เติบโตจนกลายเป็นความใกล้ชิดที่อันตรายต่อหัวใจ
ความวุ่นวายที่เธอพยายามหลีกหนี กลับเป็นสิ่งที่เยียวยาบาดแผลในใจทีละน้อยโดยที่เธอไม่ทันรู้ตัว
ท่ามกลางฤดูใบไม้ผลิที่กำลังผลิบาน
ความรักครั้งใหม่ได้เริ่มต้นขึ้นอีกครั้งในเมืองแห่งนี้…
นิยายเรื่องนี้เป็นผลงานที่เกิดจากจินตนาการของผู้เขียน เนื้อเรื่อง สถานที่ และตัวละครทั้งหมดล้วนเป็นเรื่องสมมติ มิได้มีอยู่จริง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน หากเนื้อหามีส่วนใดสอดคล้องกับบุคคล เหตุการณ์ หรือสถานที่จริง ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ
บทนำ
เสียงพูดคุยตลอดระยะทางตั้งแต่เดินออกจากอาคารสนามบิน ดวงตากลมสุกใสฉายแววส่องประกายครั้นมองไปยังเบื้องหน้า รอยยิ้มกว้างปรากฏขึ้นขณะที่เท้าหยุดก้าว เธอมีความสุขที่ได้มายังเมือง S ตามความฝันที่เคยวาดไว้
“แอลลี่ หลิน” ก้มหน้ากดโทรศัพท์ก่อนชะเง้อคอมองรถแท็กซี่ผ่านไปหลายคัน ทว่าไม่ใช่ของเธอ รอจนเกือบห้านาทีจึงก้มหน้าดูพิกัดที่จอโทรศัพท์อีกครั้ง เธอรีบลากกระเป๋าใบใหญ่ข้างตัวเดินย้อนขึ้นไปหาแท็กซี่ที่ตนเรียกมาทันที
ระยะทางจากสนามบินมาจนถึงหน้ามหาวิทยาลัยค่อนข้างไกล ระหว่างทางสายตาของเธอจับจ้องอยู่ด้านนอกหน้าต่างแต่ว่าคนขับจะคอยชวนพูดคุยไถ่ถามบ้างก็ตาม กระทั่งรถแท็กซี่จอดอยู่หน้ามหาวิทยาลัยแล้ว หญิงสาวลงจากรถและขนสัมภาระเดินเข้าไปข้างใน
มหา’ ลัยแสนกว้างใหญ่ ผู้คนก็เยอะล้นหลามด้วยเช่นกัน หญิงสาวลากกระเป๋าเดินทางทั้งสองใบไปตามทาง ขณะที่สายตากวาดมองหาตึกยังจุดหมาย
แอลลี่ยังไม่คุ้นชินจึงเดินแวะถามผู้คนที่เดินผ่านว่า “หอพักนักศึกษาต่างชาติไปทางไหนคะ?”
หญิงสาวพยายามทำความเข้าใจเกี่ยวกับทิศทางที่อีกฝ่ายกำลังบอก เธอพยักหน้าเข้าใจและพูดว่า “ขอบคุณค่ะ”
สองเท้าสาวเดินไปจนกระทั่งหยุดอยู่หน้าตึกสูงยี่สิบชั้น เธอแหงนหน้ามองพลางถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก นึกว่าจะต้องเดินทั่วมหา’ ลัยซะแล้ว
แอลลี่เติบโตในต่างประเทศเพราะพ่อของเธอต้องทำงานที่นั่นหลายปี จนได้พบและแต่งงานกับแม่ซึ่งเป็นคนสัญชาติเดียวกัน ก่อนที่ทั้งคู่จะกลับมาใช้ชีวิตในบ้านเกิดของพ่อช่วงบั้นปลายชีวิต อันที่จริง เธอเกิดในประเทศนี้ แต่ย้ายไปต่างประเทศตั้งแต่ยังเล็กและใช้ชีวิตอยู่ที่นั่นเกือบทั้งหมด จนกระทั่งได้ทำงานหลังเรียนจบ ชีวิตของเธอจึงผูกพันกับเมืองต่างแดนมากกว่าบ้านเกิดเสียอีก
ดังนั้นเธอจึงทำงานอยู่ต่างประเทศมาตลอดแต่ก็ตัดสินใจออกจากงานและมาเรียนภาษาที่เมือง S เมืองที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับบ้านเกิดของพ่อหรือแม่เลย เพียงเพราะในตอนนี้... เธอแค่อยากหนีออกจากคนที่เคยรู้จักกัน...
หญิงสาวเดินเข้ามาในหอพักรายงานตัวกับผู้ดูแลหอก่อนที่จะขึ้นมาที่ห้อง เสียงหัวเราะดังขึ้นมาจากชั้นล่างทำให้อดคิดไม่ได้ว่าที่นี่คงจะน่าสนุกมาก ๆ แอลลี่เดินเข้ามาภายในห้องพัก เธอเลือกที่จะอยู่คนเดียวเพราะกลัวว่าจะได้รูมเมทที่ไม่เป็นมิตร
นี่ก็เย็นมากแล้ว หญิงสาวลากกระเป๋ามาวางข้างเตียงพลางส่งเสียถอนหายใจออกมา เธอเอื้อมมือหยิบรีโมตเปิดแอร์ร้อนคลายอากาศเย็นภายในห้อง ก่อนจะถอดเสื้อหนาวตัวนอกออก
แอลลี่จัดเก็บของจากกระเป๋าใส่ตามชั้นวางและตู้เสื้อผ้าจนเสร็จ ก่อนจะนั่งลงที่ปลายเตียง เธอเอื้อมมือหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่บนเตียงเปิดดูเวลาก่อนจะขยับตัวลุกขึ้น แน่นอนว่าท้องก็เริ่มประท้วงความหิวออกมา—หญิงสาวจึงตัดสินใจเดินออกจากห้องมายังใต้หอพักนักศึกษาแล้วเดินกลับขึ้นมา
ของบางส่วนได้ถูกจัดเก็บเข้าตู้ เธอจึงพักเพื่อรับประทานอาหารเย็นก่อนจะนั่งเล่นโทรศัพท์กระทั่งเกือบสามทุ่ม ทันใดนั้นเสียงดังมาจากด้านนอกห้องเธอจึงเอี่ยวหูฟังภาษาต่างชาติที่ไม่คุ้นเคย แม้จะฟังไม่ออกก็ตามแต่เพราะว่าดังมากจนทำให้เกิดความรำคาญขึ้น
แอลลี่ผ่อนลมหายใจออกมาก่อนจะจัดเก็บของและหยิบเสื้อผ้าเข้าอาบน้ำ หลังจากนั้นเธอออกมานอนกลิ้งบนเตียงจนกระทั่งข้อความเด้งขึ้นผ่านหน้าจอ ดวงตากลมไหวสั่นระริกเพียงชั่ววูบก็หายไป
...หายโกรธผมเถอะนะ ผมคิดถึงเธอ...
นิ้วเรียวนิ่งค้างไม่กล้ากดพิมพ์ตอบในทันที
ควรจะตอบเขากลับไปหรือว่าทำเป็นมองไม่เห็นข้อความนี้ดี?
หญิงสาวรู้สึกลังเลและหวั่นไหวที่จะตอบกลับแม้อีกฝ่ายจะทักมาเหมือนกับว่าความสัมพันธ์ยังคงอยู่...แม้ไม่มีการบอกเลิก แต่ทุกการกระทำมันชัดเจนอยู่แล้ว
สำหรับเธอมันยากมากที่จะทำใจคุยกับเขา
ไม่ตอบน่าจะดีกว่า
แอลลี่คิดได้ดังนั้นจึงกดเข้าและปิดการแจ้งเตือนรับข้อความจากอีกฝ่ายทันที — หนึ่งในความคิดที่ตัดสินใจหนีออกมาคือไม่อยากพบหน้าเขา ไม่คิดว่าจะทำใจได้กับแฟนเก่าที่คบมาหลายปีจนเคยเผลอคิดว่าอยากจะแต่งงานด้วยกัน กระทั่งวันหนึ่งมีผู้หญิงคนหนึ่งมาบอกเธอว่า เขาทำหล่อนท้อง
ทุกอย่างบนโลกแทบหยุดหมุน เขาเพียงแค่พูดว่า “มันก็แค่ความผิดพลาดและเด็กในท้องอาจไม่ใช่ลูกผม หลังเธอคลอดเราจะตรวจดีเอ็นเอกัน แอลลี่ผมรักเพียงแค่คุณคนเดียว คุณคือคนที่ผมจะแต่งงานด้วยนะ”
ในตอนแรกที่ยังทำใจไม่ได้เธอตั้งใจจะรอผลตรวจดีเอ็นเอ รวมทั้งภาวนาให้เด็กในท้องไม่ใช่ลูกของเขา แล้วทุกอย่างอาจจะกลับเป็นเหมือนเดิม แต่นั่นก็เป็นการหลอกตัวเอง
สุดท้ายแล้วการนอกใจ ก็คือนอกใจ
หญิงสาวถอนหายใจออกมาพลันคิดถึงความทรงจำที่ลืมไม่ลง...กว่าที่จะทำใจออกจากงาน ออกจากผู้ชายเลวได้ เธอก็ใช้ระยะเวลาหลายเดือนเพื่อถอยออกมา จนตอนนี้ความรัก ความเสียใจ ความผิดหวัง กลายเป็นบาดแผลที่รอวันเยียวยา
ก๊อก ๆ ก๊อก
เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น แอลลี่ขยับตัวลุกขึ้นจากเตียงพลางเอี่ยวหูฟังอีกครั้งหนึ่งให้แน่ใจว่าใช่ห้องของเธอหรือไม่
และ...ใช่ มีคนเคาะห้อง
หญิงสาวลงจากเตียงเดินไปเปิดประตู ทว่ายังไม่ทันได้เอ่ยปากถามร่างสูงตรงหน้าก็โผเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว แอลลี่ยืนแข็งถือทำอะไรไม่ถูกเมื่อถูกริมฝีปากของเขาจุมพิตอย่างรวดเร็ว เธอไม่ได้รู้สึกลุ่มหลงหรือคล้อยตามเพราะ...เขาคือใครกัน?!