รักในรั้วมหา’ลัย - ตอนที่ 7 เมื่อกำแพงเริ่มร้าว โดย khaitoa @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ชาย-ชาย,รัก,วัยว้าวุ่น,ไทย,อื่นๆ

“หมอภาคิน” นักศึกษาแพทย์ปีสามผู้จริงจังกับชีวิต ไม่เคยปล่อยให้อะไรหลุดจากแผน แต่ดันต้องมาปะทะกับ “ช่างนที” วิศวะหนุ่มปีสองสายกวนที่ใช้หัวใจนำทางแทนเหตุผล การพบกันครั้งแรกคือหายนะ—คำพูดกัดจิกและท่าทีไม่ยอมกัน แต่ยิ่งหนีเหมือนยิ่งเจอ ทั้งในกีฬาสี งานกลุ่มข้ามคณะ หรือแม้แต่ช่วงเวลาบังเอิญที่ไม่ควรจะเกิดขึ้น ความต่างที่เคยเป็นกำแพงเริ่มกลายเป็นแรงดึงดูด จนทั้งคู่ต้องตั้งคำถามกับหัวใจตัวเองว่า แท้จริงแล้วสิ่งที่รู้สึกคือความรำคาญ…หรือความรักที่ค่อย ๆ เติบโตท่ามกลางความวุ่นวายกันแน่.

ผู้แต่ง

khaitoa

เรื่องย่อ

ภาคิน นักศึกษาแพทย์ปีสาม ผู้จริงจังกับชีวิตและการเรียนจนใคร ๆ เรียกติดปากว่า “คุณหมอในฝัน” เขาเย็นชา ปากแข็ง และไม่เคยเปิดใจให้ใคร…

จนกระทั่งได้เจอกับ “นที” วิศวะปีสี่สายกวน ที่มาพร้อมรอยยิ้มกวน ๆ และนิสัยขี้แกล้งสุดขั้ว

จากการชนกันในกิจกรรมมหา’ลัย กลายเป็นการต้องร่วมงานกันในโปรเจกต์พิเศษที่ทำให้ทั้งคู่ต้องเจอกันทุกวัน — และทุกครั้งที่นทีแหย่เล่น ภาคินก็ยิ่งเผยมุมเปิ่น ๆ ที่น่ารักเกินต้าน

แต่เบื้องหลังรอยยิ้มของนที กลับมีความรู้สึกที่ลึกซึ้งกว่าที่ใครคาดคิด และเบื้องหลังความเย็นชาของภาคิน คือหัวใจที่กำลังเต้นแรงทุกครั้งที่ได้สบตาเขา

เมื่อความใกล้ชิดเริ่มกลายเป็นความผูกพัน และความห่วงใยเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความรัก… ภาคินจะยอมปลดล็อกหัวใจตัวเองเพื่อคนที่เขา “แอบหวง” มาตลอดหรือไม่?

รักในรั้วมหา’ลัย-ตอนที่ 1 เกมแรกที่หัวใจเต้นแรง,รักในรั้วมหา’ลัย-ตอนที่ 2 งานกลุ่มที่ไม่อาจปฏิเสธ,รักในรั้วมหา’ลัย-ตอนที่ 3 ใกล้ชิดเกินกว่าจะปฏิเสธ,รักในรั้วมหา’ลัย-ตอนที่ 4 ฝนตกกลางใจ,รักในรั้วมหา’ลัย-ตอนที่ 5 เสียงหัวใจท่ามกลางผู้คน,รักในรั้วมหา’ลัย-ตอนที่ 6 ความรู้สึกที่ปะทุ,รักในรั้วมหา’ลัย-ตอนที่ 7 เมื่อกำแพงเริ่มร้าว,รักในรั้วมหา’ลัย-ตอนที่ 0 บทนำ,รักในรั้วมหา’ลัย-ตอนที่ 8 เมื่อความใกล้ชิดไม่อาจปฏิเสธ,รักในรั้วมหา’ลัย-ตอนที่ 9 เส้นบาง ๆ ที่เริ่มเลือนหาย

เช้าวันถัดมา บรรยากาศในห้องเรียนเต็มไปด้วยเสียงพูดคุยคึกคัก นักศึกษาหลายคนกำลังเตรียมตัวสำหรับการพรีเซนต์โปรเจกต์ข้ามคณะ กลุ่มของภาคินและนทีถูกจัดให้นำเสนอในรอบบ่าย แต่เช้านี้ทุกคนต้องมาซ้อมรวมกันก่อน

พิมพ์ยืนถือสคริปต์อยู่หน้าห้อง สีหน้าจริงจัง “โอเคนะคะ ทุกคนต้องพูดให้ตรงเวลา อย่าเกินห้านาทีต่อคน”

โอมที่นั่งเอนหลังอยู่ข้าง ๆ แกล้งทำเสียงหาว “โห… กดดันจังเลยพิมพ์”

“ถ้าไม่จริงจัง เดี๋ยวก็ได้คะแนนน้อยหรอก” พิมพ์สวนกลับทันที

เสียงหัวเราะดังขึ้นรอบห้อง แต่สายตาของภาคินกลับเหลือบไปมองนทีที่นั่งเงียบผิดปกติ
เขายังคงคิดถึงเหตุการณ์เมื่อคืนที่สนามบาส คำพูดตรง ๆ ของนที “หัวใจฉันมันหึงไปแล้ว” ยังคงก้องอยู่ในหัว

ระหว่างพักเบรก ธันวาเดินเข้ามาหาภาคินอีกครั้ง คราวนี้ถือแก้วกาแฟมาด้วย

“ภาคิน เหนื่อยมั้ย พี่ซื้อกาแฟมาเผื่อ” เสียงนุ่มแฝงความห่วงใย

“ขอบคุณครับพี่” ภาคินรับมาอย่างเกรงใจ ใบหน้าเรียบเฉยแต่แก้มร้อนเล็กน้อย

ภาพนั้นกลับไปสะกิดสายตาของนทีที่ยืนอยู่ไม่ไกล เขาขมวดคิ้วแน่น ความรู้สึกหึงหวงแล่นขึ้นมาอีกครั้งโดยไม่อาจควบคุม

“หมอ… นายกับพี่ธันวานี่สนิทกันจังเลยนะ” นทีเอ่ยขึ้นทันทีเมื่ออยู่กันสองคน ใบหน้าจริงจัง มือกำแน่น

“ก็แค่รุ่นพี่ที่คณะ เขาใจดีเลยช่วยเหลือบ่อย ๆ” ภาคินตอบเสียงเรียบ แต่หัวใจเต้นแรง

“แต่ฉันไม่ชอบเวลานายยิ้มให้เขา” น้ำเสียงนทีแฝงความหวง

ภาคินชะงักไป หัวใจเต้นแรงอีกครั้ง เขาอยากจะปฏิเสธ แต่กลับรู้ตัวว่าตัวเองเผลอยิ้มออกมา

“นที… นายมันไม่มีเหตุผลเลย” เขาพูดเสียงเบา

“ก็เพราะฉันชอบหมอไง ถึงไม่มีเหตุผล” คำตอบนั้นมากับรอยยิ้มกวน ๆ แต่ดวงตาเต็มไปด้วยความจริงใจ

คำพูดนั้นทำให้กำแพงที่ภาคินพยายามสร้างไว้เริ่มร้าวลงทีละน้อย

ช่วงบ่าย การพรีเซนต์เริ่มขึ้น กลุ่มของภาคินและนทีทำได้อย่างราบรื่น
พิมพ์พูดเปิดโปรเจกต์ด้วยความมั่นใจ ภาคินอธิบายข้อมูลเชิงเทคนิคอย่างชัดเจน และนทีเสริมด้วยไอเดียการออกแบบสร้างสรรค์จนได้รับเสียงปรบมือจากทั้งห้อง

“สุดยอดเลยว่ะที นายพูดได้โคตรเท่” โอมตะโกนแซว

“ก็ต้องขอบคุณหมอที่ช่วยติวให้เมื่อคืนแหละ” นทีตอบพร้อมหันไปยิ้มให้ภาคิน

เสียงฮือฮาดังขึ้นทันที หลายคนเริ่มมองทั้งคู่ด้วยสายตาแปลก ๆ ภาคินหน้าแดงจัด รีบก้มหน้ากลบเกลื่อน แต่หัวใจกลับเต้นแรงจนแทบระเบิด

คืนนั้น ภาคินนั่งอยู่ในห้องเงียบ ๆ เขาพยายามบอกตัวเองว่านี่มันแค่การทำงานกลุ่ม แต่ภาพรอยยิ้มและคำพูดของนทีกลับวนเวียนอยู่ในหัวไม่หยุด

เขาไม่รู้เลยว่าความรู้สึกที่กำลังเกิดขึ้นนี้… มันคือความวุ่นวาย หรือคือบางสิ่งที่หัวใจเขาเฝ้ารอมานานโดยไม่รู้ตัว