“หมอภาคิน” นักศึกษาแพทย์ปีสามผู้จริงจังกับชีวิต ไม่เคยปล่อยให้อะไรหลุดจากแผน แต่ดันต้องมาปะทะกับ “ช่างนที” วิศวะหนุ่มปีสองสายกวนที่ใช้หัวใจนำทางแทนเหตุผล การพบกันครั้งแรกคือหายนะ—คำพูดกัดจิกและท่าทีไม่ยอมกัน แต่ยิ่งหนีเหมือนยิ่งเจอ ทั้งในกีฬาสี งานกลุ่มข้ามคณะ หรือแม้แต่ช่วงเวลาบังเอิญที่ไม่ควรจะเกิดขึ้น ความต่างที่เคยเป็นกำแพงเริ่มกลายเป็นแรงดึงดูด จนทั้งคู่ต้องตั้งคำถามกับหัวใจตัวเองว่า แท้จริงแล้วสิ่งที่รู้สึกคือความรำคาญ…หรือความรักที่ค่อย ๆ เติบโตท่ามกลางความวุ่นวายกันแน่.
รักในรั้วมหา’ลัย - ตอนที่ 3 ใกล้ชิดเกินกว่าจะปฏิเสธ โดย khaitoa @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์
ชาย-ชาย,รัก,วัยว้าวุ่น,ไทย,อื่นๆ,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
รักในรั้วมหา’ลัย
หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง
แท็คที่เกี่ยวข้อง
รายละเอียด
“หมอภาคิน” นักศึกษาแพทย์ปีสามผู้จริงจังกับชีวิต ไม่เคยปล่อยให้อะไรหลุดจากแผน แต่ดันต้องมาปะทะกับ “ช่างนที” วิศวะหนุ่มปีสองสายกวนที่ใช้หัวใจนำทางแทนเหตุผล การพบกันครั้งแรกคือหายนะ—คำพูดกัดจิกและท่าทีไม่ยอมกัน แต่ยิ่งหนีเหมือนยิ่งเจอ ทั้งในกีฬาสี งานกลุ่มข้ามคณะ หรือแม้แต่ช่วงเวลาบังเอิญที่ไม่ควรจะเกิดขึ้น ความต่างที่เคยเป็นกำแพงเริ่มกลายเป็นแรงดึงดูด จนทั้งคู่ต้องตั้งคำถามกับหัวใจตัวเองว่า แท้จริงแล้วสิ่งที่รู้สึกคือความรำคาญ…หรือความรักที่ค่อย ๆ เติบโตท่ามกลางความวุ่นวายกันแน่.
ผู้แต่ง
khaitoa
เรื่องย่อ
ภาคิน นักศึกษาแพทย์ปีสาม ผู้จริงจังกับชีวิตและการเรียนจนใคร ๆ เรียกติดปากว่า “คุณหมอในฝัน” เขาเย็นชา ปากแข็ง และไม่เคยเปิดใจให้ใคร…
จนกระทั่งได้เจอกับ “นที” วิศวะปีสี่สายกวน ที่มาพร้อมรอยยิ้มกวน ๆ และนิสัยขี้แกล้งสุดขั้ว
จากการชนกันในกิจกรรมมหา’ลัย กลายเป็นการต้องร่วมงานกันในโปรเจกต์พิเศษที่ทำให้ทั้งคู่ต้องเจอกันทุกวัน — และทุกครั้งที่นทีแหย่เล่น ภาคินก็ยิ่งเผยมุมเปิ่น ๆ ที่น่ารักเกินต้าน
แต่เบื้องหลังรอยยิ้มของนที กลับมีความรู้สึกที่ลึกซึ้งกว่าที่ใครคาดคิด และเบื้องหลังความเย็นชาของภาคิน คือหัวใจที่กำลังเต้นแรงทุกครั้งที่ได้สบตาเขา
เมื่อความใกล้ชิดเริ่มกลายเป็นความผูกพัน และความห่วงใยเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความรัก… ภาคินจะยอมปลดล็อกหัวใจตัวเองเพื่อคนที่เขา “แอบหวง” มาตลอดหรือไม่?
สารบัญ
เนื้อหา
ตอนที่ 3 ใกล้ชิดเกินกว่าจะปฏิเสธ
เช้าวันเสาร์ อากาศสดใส แสงแดดอ่อน ๆ ส่องผ่านหน้าต่างหอพัก มุมหนึ่งของมหาวิทยาลัย แต่สำหรับภาคิน กลับไม่สดใสเหมือนเช้าอื่น ๆ ใจเขายังคงเต้นไม่สงบ ภาพรอยยิ้มกวน ๆ ของนทียังคงวนเวียนอยู่ในหัว
อาจารย์ประกาศให้แต่ละกลุ่มต้องออกไปทำงานภาคสนาม เพื่อเก็บข้อมูลสำหรับโครงการ “นวัตกรรมเครื่องมือแพทย์” แน่นอน… กลุ่มที่ 7 ของเขาไม่พ้นต้องไปด้วย
ภาคินนั่งอยู่ริมหน้าต่างรถตู้ มือล้วงหนังสือเปิดอ่านเหมือนทุกครั้ง แต่สายตาไม่อยู่กับเนื้อหา เขาพยายามตั้งสมาธิ แต่ทุกครั้งที่มองไปที่นทีซึ่งนั่งตรงข้าม มือหมุนปากกาไปมา รอยยิ้มกวน ๆ ทำให้หัวใจเขาสั่น
“ที่ตรงนี้ว่างมั้ยหมอ” เสียงทุ้มคุ้นหูดังขึ้น พลางยกมือชี้ไปยังเบาะข้างภาคิน
ภาคินเงยหน้าช้า ๆ พยายามไม่แสดงสีหน้า แต่หัวใจกลับเต้นแรงผิดปกติ นทีในเสื้อช็อปสีน้ำเงินเข้มทิ้งตัวนั่งลงข้าง ๆ พร้อมเอียงคอเล็กน้อย มือหมุนปากกาคลายความประหม่าอย่างธรรมชาติ
“นายไม่มีเพื่อนนั่งด้วยหรือไง” ภาคินถามเสียงเรียบ มือกำสายกระเป๋าแน่น ๆ
“มีสิ แต่ผมอยากนั่งกับคุณหมอมากกว่า” นทีตอบหน้าตาย พลางยิ้มเจ้าเล่ห์เล็กน้อย ร่างกายเอนตัวพิงเบาะอย่างสบาย
ภาคินถอนหายใจยาว พยายามมองออกไปนอกหน้าต่าง แต่ใจเขากลับเต้นแรงจนห้ามไม่อยู่
เมื่อถึงโรงพยาบาลชุมชนเล็ก ๆ ชานเมือง ทั้งกลุ่มได้รับมอบหมายให้สัมภาษณ์แพทย์และเจ้าหน้าที่เกี่ยวกับปัญหาการขาดแคลนเครื่องมือแพทย์
ภาคินตั้งใจจดบันทึกทุกคำพูด มือเคลื่อนเป็นจังหวะชัดเจน ราวกับไม่อยากพลาดรายละเอียดแม้แต่น้อย
นทีเดินประกบไม่ห่าง มือถือกล้องพร้อมถ่ายภาพทุกมุม รอยยิ้มสดใสของเขาดึงดูดความสนใจของเจ้าหน้าที่จนทุกคนยินดีให้ความร่วมมือ
“คุณหมอจดละเอียดจังนะ” นทีเอ่ยพลางมองสายตาภาคิน
“ก็ต้องละเอียดสิ งานวิจัยมันไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ” ภาคินตอบเสียงเรียบ มือวาดเส้นลงบนโน้ต
“งั้นผมช่วยถ่ายรูปประกอบให้ละกัน จะได้ครบทุกมิติ” นทียิ้มให้ มือกดชัตเตอร์กล้องอย่างคล่องแคล่ว
ภาคินแอบเหลือบมองแล้วต้องยอมรับในใจ… บางทีความกวนของนทีก็มีประโยชน์
ช่วงบ่าย หลังเสร็จงานเก็บข้อมูล กลุ่มแวะร้านอาหารเล็ก ๆ ริมทาง เพื่อน ๆ นั่งรวมกันเป็นกลุ่มใหญ่ แต่ด้วยความบังเอิญ ภาคินกับนทีกลับได้โต๊ะเล็กสองคน
“หมอ… นายกินเผ็ดได้มั้ย” นทีถามพลางตักต้มยำกุ้งใส่ชามของภาคิน พร้อมรอยยิ้มกวน ๆ แฝงความห่วง
“ไม่ต้องทำตัวสนิทนักก็ได้” ภาคินตอบเสียงเรียบ มือเล็กสั่นเล็กน้อย ขณะรับช้อน
“ผมไม่ได้ทำตัวสนิทนะ ผมแค่…อยากดูแล” คำพูดนั้นทำให้ภาคินชะงัก หัวใจเต้นแรงจนแทบจะหยุด
สายตาสบกัน ภาคินเห็นความจริงใจในดวงตาคู่นั้นที่ไม่ใช่แค่ความกวน แต่แฝงความห่วงใยบางอย่าง ทำให้หัวใจเขาสั่นไหว
ระหว่างทานข้าว นทีเอียงตัวเข้ามาเล็กน้อยเพื่อตรวจดูว่าภาคินกินเผ็ดได้หรือไม่ ภาคินพยายามหลบสายตา แต่กลับเผลอยิ้มกับท่าทางกวน ๆ และอบอุ่นของอีกฝ่าย
ค่ำวันนั้น หลังกลับถึงหอพัก ภาคินนั่งอยู่บนเตียงเงียบ ๆ พยายามบอกตัวเองว่ามันก็แค่การทำงานกลุ่มธรรมดา แต่ภาพรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ และคำพูดของนทียังคงวนเวียนอยู่ในหัวไม่หยุด
เขาไม่รู้เลยว่าความรู้สึกที่เกิดขึ้น… คือความวุ่นวาย หรือคือบางสิ่งที่หัวใจเขาเฝ้ารอโดยไม่รู้ตัว