“หมอภาคิน” นักศึกษาแพทย์ปีสามผู้จริงจังกับชีวิต ไม่เคยปล่อยให้อะไรหลุดจากแผน แต่ดันต้องมาปะทะกับ “ช่างนที” วิศวะหนุ่มปีสองสายกวนที่ใช้หัวใจนำทางแทนเหตุผล การพบกันครั้งแรกคือหายนะ—คำพูดกัดจิกและท่าทีไม่ยอมกัน แต่ยิ่งหนีเหมือนยิ่งเจอ ทั้งในกีฬาสี งานกลุ่มข้ามคณะ หรือแม้แต่ช่วงเวลาบังเอิญที่ไม่ควรจะเกิดขึ้น ความต่างที่เคยเป็นกำแพงเริ่มกลายเป็นแรงดึงดูด จนทั้งคู่ต้องตั้งคำถามกับหัวใจตัวเองว่า แท้จริงแล้วสิ่งที่รู้สึกคือความรำคาญ…หรือความรักที่ค่อย ๆ เติบโตท่ามกลางความวุ่นวายกันแน่.
ชาย-ชาย,รัก,วัยว้าวุ่น,ไทย,อื่นๆ,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
รักในรั้วมหา’ลัย“หมอภาคิน” นักศึกษาแพทย์ปีสามผู้จริงจังกับชีวิต ไม่เคยปล่อยให้อะไรหลุดจากแผน แต่ดันต้องมาปะทะกับ “ช่างนที” วิศวะหนุ่มปีสองสายกวนที่ใช้หัวใจนำทางแทนเหตุผล การพบกันครั้งแรกคือหายนะ—คำพูดกัดจิกและท่าทีไม่ยอมกัน แต่ยิ่งหนีเหมือนยิ่งเจอ ทั้งในกีฬาสี งานกลุ่มข้ามคณะ หรือแม้แต่ช่วงเวลาบังเอิญที่ไม่ควรจะเกิดขึ้น ความต่างที่เคยเป็นกำแพงเริ่มกลายเป็นแรงดึงดูด จนทั้งคู่ต้องตั้งคำถามกับหัวใจตัวเองว่า แท้จริงแล้วสิ่งที่รู้สึกคือความรำคาญ…หรือความรักที่ค่อย ๆ เติบโตท่ามกลางความวุ่นวายกันแน่.
ภาคิน นักศึกษาแพทย์ปีสาม ผู้จริงจังกับชีวิตและการเรียนจนใคร ๆ เรียกติดปากว่า “คุณหมอในฝัน” เขาเย็นชา ปากแข็ง และไม่เคยเปิดใจให้ใคร…
จนกระทั่งได้เจอกับ “นที” วิศวะปีสี่สายกวน ที่มาพร้อมรอยยิ้มกวน ๆ และนิสัยขี้แกล้งสุดขั้ว
จากการชนกันในกิจกรรมมหา’ลัย กลายเป็นการต้องร่วมงานกันในโปรเจกต์พิเศษที่ทำให้ทั้งคู่ต้องเจอกันทุกวัน — และทุกครั้งที่นทีแหย่เล่น ภาคินก็ยิ่งเผยมุมเปิ่น ๆ ที่น่ารักเกินต้าน
แต่เบื้องหลังรอยยิ้มของนที กลับมีความรู้สึกที่ลึกซึ้งกว่าที่ใครคาดคิด และเบื้องหลังความเย็นชาของภาคิน คือหัวใจที่กำลังเต้นแรงทุกครั้งที่ได้สบตาเขา
เมื่อความใกล้ชิดเริ่มกลายเป็นความผูกพัน และความห่วงใยเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความรัก… ภาคินจะยอมปลดล็อกหัวใจตัวเองเพื่อคนที่เขา “แอบหวง” มาตลอดหรือไม่?
เสียงนกหวีดดังลั่นไปทั่วสนามหญ้ากลางมหาวิทยาลัย แสงแดดยามบ่ายสาดลงมาแรงจนเหงื่อไหลอาบขมับ แต่เสียงเชียร์รอบสนามกลับดังยิ่งกว่าความร้อนที่แผดเผาอยู่เหนือหัว นักศึกษาจากสองคณะใหญ่—แพทย์และวิศวะ—กำลังแข่งขันฟุตบอลกระชับมิตรที่ไม่รู้ว่า “มิตร” ตรงไหน เพราะแต่ละฝ่ายต่างเล่นกันเอาเป็นเอาตายราวกับชิงถ้วยโลก
ภาคิน นักศึกษาแพทย์ปีสาม รูปร่างสูงโปร่ง ใบหน้าคมเข้มที่มักจะดูสุขุมและจริงจังเสมอ กำลังวิ่งไล่บอลด้วยสายตาแน่วแน่ ทุกฝีก้าวเต็มไปด้วยความตั้งใจและความมุ่งมั่นแบบเดียวกับเวลาที่เขาอ่านตำราหนาเตอะในห้องสมุด เขาไม่ใช่คนที่ชอบแพ้ และยิ่งไม่ชอบถูกใครมองว่าอ่อนแอ
ตรงข้ามกับเขา “นที” วิศวะหนุ่มปีสองในเสื้อช็อปสีแดงเข้มที่พับแขนขึ้นอย่างลวก ๆ ร่างกายกำยำจากการเล่นกีฬาและทำกิจกรรมคณะ ใบหน้าคมเข้มแต่ประดับด้วยรอยยิ้มกวน ๆ ตลอดเวลา น้ำเสียงของเขาเมื่อสั่งเพื่อนหรือหัวเราะกับใคร มักมีความมั่นใจและท้าทายแฝงอยู่เสมอ
“เฮ้ย! วิศวะ อย่ามาแย่งลูกดิ!” ภาคินตะโกนเสียงหอบ เหงื่อไหลพลั่ก ๆ ตามขมับ
“ก็เล่นให้มันแฟร์หน่อยสิหมอ!” นทีสวนกลับด้วยเสียงทุ้มปนหัวเราะ แววตากรุ้มกริ่มเต็มไปด้วยความขี้เล่น
เสียงหัวเราะของเพื่อน ๆ ดังลั่นรอบสนาม บางคนถึงกับตะโกนเชียร์ให้ทั้งคู่ปะทะกันต่อ ภาคินกัดฟันแน่น พลางสูดลมหายใจเข้าลึก ความหงุดหงิดแล่นพล่านไปทั่วร่าง แต่สิ่งที่ทำให้เขาหงุดหงิดยิ่งกว่าคือรอยยิ้มกวนประสาทของอีกฝ่ายที่เหมือนตั้งใจยั่วโมโหเขาโดยเฉพาะ
“ยิ้มอะไรนักหนา” ภาคินถามเสียงต่ำ เสียงของเขาแผ่วลงแต่แฝงแรงกดดัน
นทีหัวเราะเบา ๆ ก่อนตอบด้วยน้ำเสียงยียวน
“ก็ยิ้มให้ว่าที่คุณหมอไงครับ… จะได้ใจเย็น ๆ หน่อย” เขายักคิ้วหนึ่งที รอยยิ้มกว้างจนแทบกลืนแสงแดด
หัวใจของภาคินเต้นแรงขึ้นอย่างไม่เข้าใจตัวเอง เขาอยากจะบอกว่ามันเป็นเพราะความโกรธ แต่ลึก ๆ แล้ว เขารู้ดีว่ามันไม่ใช่
เกมจบลงด้วยชัยชนะของวิศวะ เสียงโห่ร้องดังสนั่นทั่วสนาม เพื่อน ๆ ของนทีโผเข้ามากอดเขาอย่างดีใจ ขณะที่นักศึกษาแพทย์หลายคนถอนหายใจอย่างเสียดาย ภาคินยืนหอบอยู่ข้างสนาม เหงื่อไหลตามกรอบหน้า เขาพยายามไม่มองไปทางอีกฝ่าย แต่สายตากลับเผลอเหลือบไปเห็นนทีที่กำลังหัวเราะเสียงดัง เสียงทุ้มสดใสนั้นเหมือนมีแรงดึงดูดบางอย่าง รอยยิ้มกว้างนั้นทำให้เขารู้สึกเหมือนถูกท้าทาย
“ไว้เจอกันใหม่นะหมอ!” นทีตะโกนเสียงดัง ฟังดูทั้งกวนทั้งอบอุ่นในเวลาเดียวกัน เขาโบกมือให้ด้วยท่าทีสบาย ๆ
ภาคินหันกลับไปมองเพียงเสี้ยววินาที ก่อนจะเบือนหน้าหนี แต่หัวใจกลับเต้นแรงจนแทบทะลุออกมา
——
เย็นวันเดียวกัน ภาคินเลือกนั่งอ่านหนังสืออยู่ในคาเฟ่เงียบ ๆ ใกล้คณะ เขาชอบที่นี่เพราะมีแสงไฟสลัว ๆ เพลงเบา ๆ และกลิ่นกาแฟที่ช่วยให้สมาธิจดจ่อกับตัวหนังสือ แต่ความสงบที่เขาต้องการกลับถูกทำลายลงทันทีที่เสียงประตูดังขึ้น พร้อมกับเสียงทุ้มคุ้นหูที่เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอบอุ่นปนล้อเลียน
“อ้าว… ว่าที่คุณหมอ มาอ่านหนังสือที่นี่ด้วยเหรอ”
ภาคินเงยหน้าขึ้นช้า ๆ อย่างไม่เต็มใจนัก และก็ไม่ผิดคาด—นทีในเสื้อช็อปตัวเดิมยืนพิงกรอบประตู รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ประดับบนใบหน้า
“นายตามฉันมารึไง” ภาคินถามเสียงเรียบแต่แผ่วลงกว่าปกติเล็กน้อย
“บังเอิญหรอกน่า… หรือจริง ๆ แล้วเป็นพรหมลิขิตก็ไม่รู้” นทีพูดพลางหัวเราะเบา ๆ เสียงทุ้มของเขาละมุนจนฟังดูอันตรายกว่าคำพูดเสียอีก
ภาคินกลอกตาเบา ๆ พยายามก้มหน้ากลับไปอ่านหนังสือ แต่แก้มกลับร้อนผ่าวโดยไม่รู้ตัว เขาไม่เข้าใจเลยว่าทำไมผู้ชายคนนี้ถึงทำให้เขาสูญเสียความสงบได้ง่ายดายขนาดนี้
ใครจะคิดว่าการปะทะกันในสนามบอลวันนั้น จะกลายเป็นจุดเริ่มต้นของเกมรักที่ไม่มีใครยอมใคร และเกมนี้... ไม่ได้มีแค่ผู้ชนะหรือผู้แพ้ แต่มีหัวใจสองดวงที่กำลังเดิมพันกันอยู่