“หมอภาคิน” นักศึกษาแพทย์ปีสามผู้จริงจังกับชีวิต ไม่เคยปล่อยให้อะไรหลุดจากแผน แต่ดันต้องมาปะทะกับ “ช่างนที” วิศวะหนุ่มปีสองสายกวนที่ใช้หัวใจนำทางแทนเหตุผล การพบกันครั้งแรกคือหายนะ—คำพูดกัดจิกและท่าทีไม่ยอมกัน แต่ยิ่งหนีเหมือนยิ่งเจอ ทั้งในกีฬาสี งานกลุ่มข้ามคณะ หรือแม้แต่ช่วงเวลาบังเอิญที่ไม่ควรจะเกิดขึ้น ความต่างที่เคยเป็นกำแพงเริ่มกลายเป็นแรงดึงดูด จนทั้งคู่ต้องตั้งคำถามกับหัวใจตัวเองว่า แท้จริงแล้วสิ่งที่รู้สึกคือความรำคาญ…หรือความรักที่ค่อย ๆ เติบโตท่ามกลางความวุ่นวายกันแน่.
ชาย-ชาย,รัก,วัยว้าวุ่น,ไทย,อื่นๆ,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
รักในรั้วมหา’ลัย“หมอภาคิน” นักศึกษาแพทย์ปีสามผู้จริงจังกับชีวิต ไม่เคยปล่อยให้อะไรหลุดจากแผน แต่ดันต้องมาปะทะกับ “ช่างนที” วิศวะหนุ่มปีสองสายกวนที่ใช้หัวใจนำทางแทนเหตุผล การพบกันครั้งแรกคือหายนะ—คำพูดกัดจิกและท่าทีไม่ยอมกัน แต่ยิ่งหนีเหมือนยิ่งเจอ ทั้งในกีฬาสี งานกลุ่มข้ามคณะ หรือแม้แต่ช่วงเวลาบังเอิญที่ไม่ควรจะเกิดขึ้น ความต่างที่เคยเป็นกำแพงเริ่มกลายเป็นแรงดึงดูด จนทั้งคู่ต้องตั้งคำถามกับหัวใจตัวเองว่า แท้จริงแล้วสิ่งที่รู้สึกคือความรำคาญ…หรือความรักที่ค่อย ๆ เติบโตท่ามกลางความวุ่นวายกันแน่.
ภาคิน นักศึกษาแพทย์ปีสาม ผู้จริงจังกับชีวิตและการเรียนจนใคร ๆ เรียกติดปากว่า “คุณหมอในฝัน” เขาเย็นชา ปากแข็ง และไม่เคยเปิดใจให้ใคร…
จนกระทั่งได้เจอกับ “นที” วิศวะปีสี่สายกวน ที่มาพร้อมรอยยิ้มกวน ๆ และนิสัยขี้แกล้งสุดขั้ว
จากการชนกันในกิจกรรมมหา’ลัย กลายเป็นการต้องร่วมงานกันในโปรเจกต์พิเศษที่ทำให้ทั้งคู่ต้องเจอกันทุกวัน — และทุกครั้งที่นทีแหย่เล่น ภาคินก็ยิ่งเผยมุมเปิ่น ๆ ที่น่ารักเกินต้าน
แต่เบื้องหลังรอยยิ้มของนที กลับมีความรู้สึกที่ลึกซึ้งกว่าที่ใครคาดคิด และเบื้องหลังความเย็นชาของภาคิน คือหัวใจที่กำลังเต้นแรงทุกครั้งที่ได้สบตาเขา
เมื่อความใกล้ชิดเริ่มกลายเป็นความผูกพัน และความห่วงใยเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความรัก… ภาคินจะยอมปลดล็อกหัวใจตัวเองเพื่อคนที่เขา “แอบหวง” มาตลอดหรือไม่?
เสียงนกหวีดจากสนามบาสดังขึ้นในยามเย็น นักศึกษาหลายคณะรวมตัวกันเพื่อซ้อมแข่งกีฬามหาวิทยาลัย บรรยากาศเต็มไปด้วยเสียงเชียร์ เสียงหัวเราะ และเสียงตะโกนสั่งเพื่อนร่วมทีม
นทีในชุดกีฬาสีเข้มกำลังเล่นบาสกับเพื่อน ๆ อย่างคล่องแคล่ว ร่างกายกำยำเคลื่อนไหวมั่นใจทุกครั้งที่รับลูก ส่งลูก หรือยิงแต้ม เสียงโห่ฮาของสาว ๆ รอบสนามดังขึ้นทุกครั้งที่เขาทำคะแนนได้ ขณะที่ภาคินเดินผ่านมา หลังเลิกเรียนโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่สายตากลับหยุดอยู่ที่นทีโดยไม่รู้ตัว
“หมอ! มานั่งดูเพื่อนนายหน่อยสิ” พิมพ์โบกมือเรียกจากข้างสนาม
ภาคินลังเล แต่ก็ยอมเดินไปนั่งข้าง ๆ พิมพ์ มือจับแฟ้มเอกสารแน่น เหงื่อจากอากาศร้อนเล็กน้อยทำให้หัวใจเต้นแรงผิดปกติ
เกมดำเนินไปอย่างดุเดือด จนกระทั่งมีเสียงกรี๊ดดังขึ้น รุ่นพี่แพทย์ธันวาเดินเข้ามาที่สนาม พร้อมรอยยิ้มอบอุ่นเต็มหน้า เขาเดินตรงมาหาภาคินทันที
“ภาคิน มานั่งดูบาสด้วยเหรอ” ธันวาทักเสียงนุ่ม มือยกทักทาย
“ครับพี่ แค่ผ่านมาเจอ” ภาคินตอบสุภาพ ใบหน้าเรียบเฉยแต่ใจเต้นแรง
ธันวานั่งลงข้าง ๆ โดยไม่ลังเล ทำให้บรรยากาศรอบตัวเปลี่ยนไปทันที
นทีที่อยู่ในสนามเหลือบมาเห็นภาพนั้น รอยยิ้มบนใบหน้าจางหายไปแทนที่ด้วยแววตาแข็งกร้าว
หลังเกมจบ นทีเดินตรงเข้ามาหาภาคินทันที เหงื่อไหลซึม แต่แววตาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ
“หมอ… ทำไมต้องนั่งข้างพี่ธันวาด้วย” เสียงทุ้มเอ่ยต่ำ มือกำแน่น
“ก็เขามาทัก ฉันจะปฏิเสธได้ยังไง” ภาคินตอบเสียงเรียบ แต่ใจเริ่มเต้นแรง
“แต่ฉันไม่ชอบ” นทีเสริมด้วยน้ำเสียงจริงจัง
คำพูดตรงไปตรงมาทำให้ภาคินชะงัก เขาไม่เคยเห็นนทีจริงจังและเผชิญหน้าแบบนี้มาก่อน
“นายไม่มีสิทธิ์มาบอกว่าฉันควรนั่งกับใคร” ภาคินสวนกลับ แต่เสียงสั่นเล็กน้อย
“สิทธิ์อาจไม่มี… แต่หัวใจฉันมันหึงไปแล้ว” นทีตอบอย่างจริงจัง ดวงตาเต็มไปด้วยความร้อนแรง
บรรยากาศรอบตัวเงียบกริบ เพื่อน ๆ ใกล้ ๆ ถึงกับหันมามองด้วยความตกใจ
พิมพ์รีบลากโอมออกไปไกล ๆ ปล่อยให้ทั้งคู่ยืนประจันหน้ากัน
ภาคินเม้มปากแน่น หัวใจเต้นแรงจนแทบทะลุอก เขาอยากจะปฏิเสธ อยากจะบอกว่ามันไร้สาระ แต่สายตาของนทีที่จ้องมองเต็มไปด้วยความจริงใจและร้อนแรงเกินกว่าจะหลบหนี
“นที… นายมันบ้า” เขาพูดเสียงเบา มือสั่นเล็กน้อย
“บ้าเพราะหมอคนเดียว” นทีตอบพร้อมรอยยิ้มกวน ๆ แต่ดวงตาอบอุ่นและจริงจัง
คำตอบนั้นทำให้ภาคินไม่อาจพูดอะไรต่อได้ เขาหันหน้าหนี แต่แก้มร้อนวูบจนปิดไม่มิด
คืนนั้น ภาคินนั่งอยู่ในห้องเงียบ ๆ ความทรงจำเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่สนามบาสวนเวียนอยู่ในหัวไม่หยุด เสียงคำพูดของนที “หัวใจฉันมันหึงไปแล้ว” ยังคงก้องอยู่ในหู
เขาไม่รู้เลยว่าความสัมพันธ์นี้กำลังจะพาไปสู่จุดไหน แต่สิ่งหนึ่งที่แน่ชัดคือ… เขาไม่สามารถปฏิเสธความรู้สึกที่กำลังเติบโตขึ้นทุกวันได้อีกต่อไป