นักศึกษาสาวผู้คลั่งใคล้ของโบราณ ถูกพลังลึกลับดึงย้อนเวลากลับไปราว 500 กว่าปีก่อน ทั้งยังต้องเป็นตัวแทนของคุณหนูสกุลจ้าว ผู้หลงใหลจวิ้นเทียนฮ่องเต้ ถึงขนาดถูกส่งไปเป็นกุ้ยเฟยในวังหลวง.
เกิดใหม่,ย้อนยุค,ข้ามเวลา,จีน,ชาย-หญิง,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
‘จือซินกุ้ยเฟย จือซินกุ้ยเฟย’ นางทวนคำอยู่สองครั้งพลันเบิกตากว้างเมื่อนึกได้ว่า จือซินกุ้ยเฟยคือหญิงโบราณที่อยู่ในโลงแก้วถูกจัดแสดงในพิพิธภัณฑ์หนานจิง จึงรีบหันไปยังกระเป๋าเปิดกล่องไม้หยิบเอาผ้าปักลายหงส์ขึ้นมองพร้อมสายตาสั่นไหว
‘ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ ต้องเกี่ยวข้องกับผ้าผืนนี้แน่ ๆ’ เธอกลืนน้ำลายพร้อมกำผ้าเก่าโบราณไว้แน่น
เมื่อบอกความจริงแล้ว แม้แต่บ่าวรับใช้ในจวนยังคิดว่าเป็นเรื่องหลอกลวง เยว่ไป๋ลู่จึงเลือกที่ใช้ฐานะของจ้าวอี้หนิง กินอยู่ในจวนอย่างสุขสำราญ จวนสกุลจ้าวใหญ่โตใช้เวลาสำรวจเกือบสองวันจึงจะหมด ทั้งเรือนบ่าว เรือนเจ้านาย และโรงครัว ยังมีเรือนรับรองแยกอีกหลายเรือน หญิงสาวแต่งตัวด้วยชุดโบราณตบแต่งด้วยเครื่องประดับสูงค่า พร้อมบ่าวรับใช้ติดตามตลอดเวลา
“บ่อน้ำโบราณ!” เยว่ไป๋ลู่เบิกตากว้าง ก่อนจะวิ่งไปยังบ่อน้ำอย่างรวดเร็ว แล้วก้มมองลงไปด้วยความตื่นเต้นพร้อมดวงตาเป็นประกายแห่งความทึ่ง เคยเห็นแต่ในพิพิธภัณฑ์ทว่าของจริงทำให้เธอแทบเก็บอาการไม่อยู่
‘ของใหม่ ๆ ดูลึกกว่าที่เห็น’
“คุณหนูทำอะไรเจ้าคะ?” ซูหนิงเห็นผู้เป็นนายพยายามโยนที่ตักน้ำลงไปในบ่อ
“ฉันจะวัดว่าลึกแค่ไหน" เมื่อเผลอพูดคำปัจจุบันออกไปท่ามกลางบ่าวรับใช้จำนวนมาก เธอจึงเรียบเรียงคำพูดใหม่
“ข้าหมายถึงว่า ข้าอยากรู้ว่าน้ำลึกแค่ไหน” ก่อนบ่าวรับใช้จะเอ่ยห้าม
“ไม่ได้นะเจ้าคะ! อีกไม่นานคุณหนูจะต้องเข้าวัง ห้ามให้มือด้านหรือเป็นรอยแผลแม้แต่น้อย เชือกพวกนี้ทั้งหนาทั้งคม คุณหนูห้ามจับเด็ดขาด!” บ่าวรับใช้กล่าวด้วยน้ำเสียงกังวล
“บ่อนี้ลึกมาก สามคนต่อกันยังไม่ถึงก้นบ่อเลยเจ้าค่ะ คุณหนูอยากรู้ไปทำไมเจ้าคะ?” น้ำเสียงของบ่าวรับใช้แฝงความห่วงใยอย่างลึกซึ้ง ท่ามกลางความตื่นเต้นของเยว่ไป๋ลู่
‘ลึกเท่ากับที่ทางพิพิธภัณฑ์บอกไว้จริง ๆ ด้วย เช่นนั้นประวัติศาสตร์ก็ค่อนข้างแม่นยำ’ เยว่ไป๋ลู่ขบคิดในใจ ก่อนจะปล่อยมือออกจากเชือกและเดินกลับไปยังห้องพักตามคำเตือนของซูหนิง
ท่าทางของนางแฝงไปด้วยความคิดลึกซึ้งเกี่ยวกับสิ่งที่เพิ่งค้นพบ แม้จะยังตื่นเต้น แต่ก็เริ่มรู้สึกว่าตนต้องระมัดระวังการใช้ชีวิตในสถานที่แห่งนี้มากขึ้น เมื่อเดินมาถึงห้องพัก ร่างของจ้าวจื่อเฉิงและจ้าวฮูหยินก็ยืนรอด้วยกิริยาสง่างาม บ่าวรับใช้เห็นดังนั้นจึงน้อมกายแล้วพากันแยกย้ายกลับออกไป เหลือเพียงจ้าวอี้หนิงยืนเม้มปากแน่นด้วยอาการประหม่า เพราะไม่คุ้นชินกับระเบียบสมัยโบราณเท่าใดนัก
“โหรหลวงหาฤกษ์แต่งตั้งกุ้ยเหรินได้แล้ว อีกไม่นานเจ้าต้องเข้าไปปรนนิบัติฮ่องเต้ในวังหลวง ว่ากันว่าบรรณาการที่ฮ่องเต้จะมอบให้เจ้า มีทั้งเครื่องประดับทองคำ เครื่องประดับหยก เครื่องลายคราม และผ้าไหม” หญิงสาวได้ยินดังนั้น จึงขบคิดเงียบ ๆ
‘ผ้าไหมงั้นเหรอ ผ้าไหมปักลายหงส์ทำให้ฉันย้อนอดีตกลับมา บางทีอาจต้องหาผ้าไหมปักลายมังกรที่อยู่ในมือของจือซินกุ้ยเฟย เมื่อทั้งสองผืนมาบรรจบกันอาจเป็นประตูให้ฉันกลับไปยุคปัจจุบันก็ได้’
“อี้หนิง เดินมาหาแม่หน่อยสิ” จ้าวฮูหยินอ้าแขนรับบุตรสาว ก่อนจ้าวอี้หนิงจะละความคิดแล้วค่อย ๆ ย่างเท้าไปหามารดา
“อี้หนิง แม่รู้ว่าเจ้ามีใจปฏิพัทธ์ต่อฮ่องเต้ แต่อย่าลืมว่าตำแหน่งของเจ้าเป็นเพียงแค่กุ้ยเหริน อย่าใช้อารมณ์ล่วงเกินตำแหน่งกุ้ยเฟย เข้าใจหรือไม่”
“เรื่องนี้ ท่านพ่อท่านแม่ย้ำมาตลอด ข้าเข้าใจเจ้าค่ะ” นางตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ทันใดนั้นจ้าวจื่อเฉินจึงเดินเข้ามาแล้วยกมือลูบศีรษะนางด้วยความรัก ความอบอุ่นที่สัมผัสได้ทำให้เยว่ไป๋ลู่รู้สึกแปลกใหม่ เพราะนางไม่เคยได้รับความรักหรือความอบอุ่นเช่นนี้มาก่อนเพราะเป็นเด็กกำพร้า เขาค่อย ๆ ดึงร่างของบุตรสาวเข้ามาสวมกอดแล้วเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“พ่อจะคอยมองเจ้าอยู่ห่าง ๆ เมื่อใดที่เจ้าไม่ได้รับความรักมากพอ ขอให้รู้ไว้ว่าเจ้ายังมีพ่อและแม่ยืนอยู่ตรงนี้เสมอ พ่อเลี้ยงเจ้ามาด้วยความรัก ที่ตามใจเพราะรักทั้งนั้น ให้จำไว้ว่าเจ้ามีค่าเสมอในสายตาของพ่อและแม่เสมอ” คำพูดอบอุ่นของชายกลางคน ทำให้เยว่ไป๋ลู่กระชับกอดแนบแน่นแล้วพยักหน้า
“ข้ารู้ แล้วข้าจะมาเยี่ยมท่านพ่อกับท่านแม่บ่อย ๆ” รอยยิ้มของสองสามีภรรยาปล่อยออกมาอย่างมีความสุข พร้อมสายลมพัดผ่านมาเบา ๆ
พิธีแต่งตั้งกุ้ยเหรินจัดขึ้นตามธรรมเนียมโบราณ เยว่ไป๋ลู่ในนามของจ้าวอี้หนิงถูกคนของราชสำนักพาเข้าวังหลวงเพื่อเตรียมตัว เพียงแค่เข้าไปในเขตวังหลวงเท่านั้น สายตาของหญิงสาวเบิกกว้าง พลันยกมือขึ้นมาปิดปาก พยายามสงบสติอาการตื่นเต้นของตัวเอง เพราะวังหลวงที่เคยจินตนาการไว้เล็กกว่าของจริงหลายเท่าตัว
“คุณหนูเจ้าคะ ปิดผ้าเถอะเจ้าค่ะ” ว่าแล้วบ่าวรับใช้ที่นั่งมาในรถม้า ก็เอื้อมไปปิดผ้าตรงหน้าต่างเบา ๆ แล้วหันมาสบสายตาอี้หนิง
“หลังจากนี้คุณหนูต้องดูแลตัวเองดี ๆ ห้ามดื้อ ห้ามเอาแต่ใจ เพราะนางกำนัลอาวุโสจะเป็นผู้นำตัวคุณหนูไปเตรียมตัว” หญิงสาวได้ยินดังนั้นจึงขมวดคิ้ว
“เตรียมตัวอะไร”
“ขัดตัว ขัดผิว และแสดงความบริสุทธิ์ว่าไม่เคยต้องมือชายใดมาก่อน” เมื่อพูดถึงตรงนี้ เยว่ไป๋ลู่รู้สึกเหมือนมีอะไรจุกอยู่ในคอขึ้นมาทันที พร้อมขบคิดในใจ
‘ฉันอยู่ในยุคปี 2025 ร้อยคนจะมีถึงห้าคนหรือเปล่าที่ไม่เคยมีเรื่องอย่างว่า ไม่เคยต้องมือชายอย่างนั้นเหรอ เหอะ!’ ยังไม่ทันที่ความคิดจะจบ เสียงของซูหนิงก็ดังขึ้นมา
“คุณหนูไม่ต้องห่วงนะเจ้าคะ คุณหนูจะไม่บริสุทธิ์ได้ยังไงในเมื่อคุณหนูถูกเลี้ยงดูมาอย่างดี” เยว่ไป๋ลู่ยิ้มแห้ง ๆ แล้วขบคิดอีกครั้ง
‘ใช่ฉันจะไม่บริสุทธิ์ได้ยังไง ซูหนิงเธอพูดถูกต้องที่สุด แต่ไม่ใช่เพราะฉันถูกเลี้ยงดูมาอย่างดี เพราะทั้งชีวิตที่ผ่านมาของฉัน ไม่เคยมีแฟนเลยสักคนต่างหาก’
ไรท์ติดเหรียญใน plotteller ด้วยนะคะ สำหรับผู้ที่ไม่สะดวกอ่าน E-book ใน MEB
ตอนพิเศษมีเฉพาะใน E-book เท่านั้นนะคะ
https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6ODoiMTAwMDI0NzQiO3M6NzoiYm9va19pZCI7czo2OiIzNDYxODgiO30
