เมื่อฟาลันสายเลือดแห่งแม่มดที่ถูกขับไล่ เริ่มถูกคุกคามจากพลังมืดในตัว การออกเดินทางค้นหาความจริง ต้องเสี่ยงกับอันตรายมากมาย ความจริงที่ค้นหาจะเป็นเช่นไร คำตอบรออยู่ข้างหน้า ไม่รอช้าออกเดินทางทันที (ให้ผู้อ่านสวมบทบาทเป็นฟาลัน)
ผจญภัย,แฟนตาซี,รัก,ตะวันตก,แฟนตาซี,พล็อตสร้างกระแส,ผจญภัย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ฟาลัน
เมื่อฟาลันสายเลือดแห่งแม่มดที่ถูกขับไล่ เริ่มถูกคุกคามจากพลังมืดในตัว การออกเดินทางค้นหาความจริง ต้องเสี่ยงกับอันตรายมากมาย ความจริงที่ค้นหาจะเป็นเช่นไร คำตอบรออยู่ข้างหน้า ไม่รอช้าออกเดินทางทันที (ให้ผู้อ่านสวมบทบาทเป็นฟาลัน)
คุณยกมือขึ้น พลังเวทมนตร์ของคุณรวมตัวกันเป็นลูกบอลแสงสีขาวนวล คุณเล็งไปที่ร่างควันสีม่วงที่อยู่ตรงหน้าคุณ ปีศาจร้ายคำรามด้วยความโกรธ
"เจ้าคิดว่าจะทำอะไรได้?" มันแผดเสียง "พลังของเจ้ายังไม่แข็งแกร่งพอที่จะต่อกรกับข้า!"
คุณไม่ตอบ คุณรู้ว่ามันพูดถูก พลังของคุณยังไม่สมบูรณ์ แต่คุณไม่มีทางเลือกอื่น คุณต้องพยายาม
คุณร่ายเวทมนตร์ ลูกบอลแสงสีขาวนวลพุ่งเข้าใส่ปีศาจร้าย มันกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด แสงสีขาวเริ่มเผาไหม้ร่างควันสีม่วงของมัน
"อ๊าก! ข้าจะฆ่าเจ้า!" ปีศาจร้ายคำราม มันพยายามโจมตีคุณ แต่คุณหลบได้อย่างหวุดหวิด
คุณร่ายเวทมนตร์อีกครั้ง คราวนี้คุณสร้างกำแพงแสงขึ้นมาเพื่อป้องกันตัวเอง ปีศาจร้ายพุ่งเข้าใส่กำแพง กำแพงสั่นสะเทือนแต่ไม่แตก
คุณรู้ว่าคุณไม่สามารถป้องกันตัวเองได้ตลอดไป คุณต้องหาทางโจมตีมัน
คุณนึกถึงเครื่องรางรูปพระจันทร์เสี้ยวที่คุณได้รับจากหญิงชรา คุณหยิบมันออกมาจากกระเป๋าของคุณ เครื่องรางส่องแสงสีขาวนวล คุณรู้สึกถึงพลังที่ไหลเวียนเข้ามาในร่างกายของคุณ
คุณร่ายเวทมนตร์อีกครั้ง คราวนี้คุณสร้างดาบแสงขึ้นมา ดาบส่องแสงสีขาวเจิดจ้า คุณถือดาบไว้ในมือของคุณ คุณรู้สึกถึงพลังที่ไหลเวียนอยู่ในนั้น
"ข้าจะฆ่าเจ้า!" คุณตะโกน คุณพุ่งเข้าใส่ปีศาจร้าย คุณฟันดาบไปที่มัน
ดาบแสงตัดผ่านร่างควันสีม่วงของมัน ปีศาจร้ายกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ร่างของมันเริ่มสลายไป
"เป็นไปไม่ได้!" มันแผดเสียง "ข้า...ข้าจะกลับมา!"
ร่างของปีศาจร้ายสลายไปจนหมด เหลือเพียงความว่างเปล่า คุณยืนหอบหายใจ คุณมองไปรอบๆ ตัวคุณ ซูซี่ยังคงยืนอยู่ตรงนั้น ดวงตาของเธอเบิกกว้างด้วยความตกใจ
"คุณ...คุณทำได้ยังไง?" เธอถาม
คุณส่ายหัว คุณไม่รู้เหมือนกันว่าคุณทำได้อย่างไร คุณรู้เพียงแต่ว่าคุณต้องทำ
"เราต้องไปจากที่นี่" คุณกล่าว "ที่นี่ไม่ปลอดภัยอีกต่อไป"
คุณและซูซี่เดินออกจากซากปรักหักพังของวิหารร้าง คุณเดินลึกเข้าไปในป่า คุณไม่รู้ว่าจะไปที่ไหน แต่คุณรู้ว่าคุณต้องไปให้ไกลจากที่นี่
ในขณะที่คุณเดินไปเรื่อยๆ คุณสังเกตเห็นว่าซูซี่ดูเงียบกว่าปกติ คุณหันไปมองเธอ
"มีอะไรหรือเปล่า?" คุณถาม
ซูซี่ส่ายหัว "ไม่มีอะไร" เธอตอบ
แต่คุณรู้ว่าเธอโกหก คุณหยุดเดิน คุณจ้องมองเข้าไปในดวงตาของเธอ
"บอกฉันมา" คุณกล่าว "มีอะไรเกิดขึ้น?"
ซูซี่ถอนหายใจ "ฉัน...ฉันมีความลับ" เธอพูด
"ความลับอะไร?" คุณถาม
"ฉัน...ฉันไม่ใช่คนธรรมดา" เธอตอบ
"หมายความว่ายังไง?" คุณถาม
"ฉัน...ฉันเป็นลูกครึ่งปีศาจ" เธอตอบ