เมื่อฟาลันสายเลือดแห่งแม่มดที่ถูกขับไล่ เริ่มถูกคุกคามจากพลังมืดในตัว การออกเดินทางค้นหาความจริง ต้องเสี่ยงกับอันตรายมากมาย ความจริงที่ค้นหาจะเป็นเช่นไร คำตอบรออยู่ข้างหน้า ไม่รอช้าออกเดินทางทันที (ให้ผู้อ่านสวมบทบาทเป็นฟาลัน)
ผจญภัย,แฟนตาซี,รัก,ตะวันตก,แฟนตาซี,พล็อตสร้างกระแส,ผจญภัย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ฟาลัน
เมื่อฟาลันสายเลือดแห่งแม่มดที่ถูกขับไล่ เริ่มถูกคุกคามจากพลังมืดในตัว การออกเดินทางค้นหาความจริง ต้องเสี่ยงกับอันตรายมากมาย ความจริงที่ค้นหาจะเป็นเช่นไร คำตอบรออยู่ข้างหน้า ไม่รอช้าออกเดินทางทันที (ให้ผู้อ่านสวมบทบาทเป็นฟาลัน)
คุณและซูซี่เดินออกจากหมู่บ้านที่ถูกทิ้งร้างไปด้วยกัน แสงอาทิตย์เริ่มลับขอบฟ้า ท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนเป็นสีส้มแดง คุณมองไปรอบๆ ตัว สังเกตเห็นว่าป่าเริ่มที่จะมืดลงเรื่อยๆ
คุณหันไปถามซูซี่ "เจ้ามาทำอะไรที่นี่?"
ซูซี่มองคุณด้วยสายตาที่เศร้าสร้อย "ฉัน... ฉันอาศัยอยู่ที่หมู่บ้านนี้ค่ะ" เธอตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ "แต่เมื่อคืน สัตว์ร้ายพวกนั้นก็บุกเข้ามา พวกมันฆ่าทุกคนในหมู่บ้าน ฉันเป็นคนเดียวที่รอดมาได้"
คุณรู้สึกเสียใจเมื่อได้ยินเรื่องราวของเธอ คุณรู้ว่าสัตว์ร้ายพวกนั้นเป็นภัยคุกคามต่อผู้คน คุณต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อหยุดพวกมัน
คุณถามซูซี่ต่อ "แล้วเจ้าจะไปไหนต่อ?"
"ฉันไม่รู้ค่ะ" เธอตอบ "ฉันไม่มีที่ไปแล้ว"
คุณคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็ตัดสินใจ "ถ้าอย่างนั้น เจ้ามากับข้าเถิด ข้าจะพาเจ้าไปที่ที่ปลอดภัย"
ซูซี่มองคุณด้วยความประหลาดใจ "ท่านจะช่วยข้าจริงๆ หรือคะ?"
คุณพยักหน้า "แน่นอน ข้าจะไม่ทิ้งเจ้าไว้ที่นี่"
ซูซี่ยิ้มออกมาอย่างดีใจ "ขอบคุณค่ะ ขอบคุณมากจริงๆ"
คุณและซูซี่เดินเข้าไปในป่าด้วยกัน คุณเดินนำหน้า คอยระวังภัยอันตรายที่อาจจะเกิดขึ้น ซูซี่เดินตามหลังคุณอย่างเงียบๆ เธอยังคงหวาดกลัวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
ระหว่างทาง คุณสังเกตเห็นว่าซูซี่มีท่าทางเหนื่อยล้า คุณจึงตัดสินใจที่จะหยุดพัก "เจ้ารออยู่ที่นี่ก่อนนะ ข้าจะไปหาอะไรให้เจ้ากิน" คุณบอกกับเธอ
ซูซี่พยักหน้า คุณเดินเข้าไปในป่าเพื่อหาอาหาร คุณใช้เวทมนตร์ช่วยในการค้นหา ไม่นานคุณก็พบผลไม้ป่าจำนวนหนึ่ง คุณนำผลไม้เหล่านั้นกลับมาให้ซูซี่
ซูซี่กินผลไม้อย่างเอร็ดอร่อย เธอดูสดชื่นขึ้นมาก "ขอบคุณค่ะ" เธอพูด "ผลไม้อร่อยมากเลย"
คุณยิ้ม "ไม่เป็นไร กินให้อิ่มเถิด"
หลังจากที่ซูซี่กินผลไม้เสร็จ คุณและเธอเดินทางต่อ คุณเดินไปตามถนนในป่าลึก ไม่รู้ว่าจะไปสิ้นสุดที่ใด