จะฟาด กวินทร์แสะยิ้มจ้องไปเสื้อตัวบาง คิมหันต์เลียปากหยัก เธอก้มมองตัวเอง เขารีบกระโจนใส่รั้งไม้ในมือเหวี่ยงทิ้งไปอย่างง่ายดาย
“ปล่อยสิปล่อย” ร้องสั่นชายหาดขาว เขากระชับกอดแน่ พร้อมบังคับให้เธอหันมาเผชิญหน้า
“ มองหน้ากูนี่” เขาจ้องปากที่แต่งแต้มด้วยลิปสติก เขาค่อยๆโน้มหา อีกฝ่ายยากที่จะขันขืน เขาบดจูบดุดัน เขาสอดนิ้วร้ายไปโพลงหวานของเธออย่างชำนาญ ร่างเล็กบิดส่าย เธอกัดริมฝีปากเมื่อสิ่งแปลกปลอมคืบคลานมาช่องทางคับแน่น
หญิง-หญิง,ผู้ใหญ่,ดราม่า,ไทย,รัก,pwp,plotteller ,percy,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
บทที่ 3
“สาระเลว แต่ก็นั่นแหละคน ที่โดนเลี้ยงอย่างแกคงจะไม่ได้รับความรักจากแม่แกสินะถึงได้มาลงกับคนอื่นได้แบบนี้”
“เธอ… มันไม่เกี่ยวกับแม่กู เธออย่าลากใครเข้ามาเกี่ยว” กวินทร์กำหมัดแน่น จนเห็นเส้นเอ็นนูนหลังฝ่ามือ
“แล้วฉันล่ะไปเกี่ยวกับอะไรเรื่องนี้ด้วย” สีหน้าของเธอเหนื่อยล้าและท้อแท้
“ทำไมจะไม่เกี่ยวล่ะ คิดดูดี ๆ สิเธอไปยุ่งกับใครไว้บ้าง อ๋อ คงนึกไม่ออก คงมีจนนับไม่ได้สินะ เธอมันร่าน”
ไม่ทันพูดจบประโยคฝ่ามือเล็กปะทะแก้มสาก
“มีแรงเท่ามดกัด ยังกล้ามาสู้ราชสีห์อย่างพวกกู” กวินทร์โอ้อวดว่าตัวเองเป็นดุจดั่งพญาเจ้าป่า
“มึงไม่ใช่เสือมึงมันหมาที่เห่าไปทั่ว” ปลายฝนกัดฟันแน่นด้วยความโกรธที่พยายามข่มไว้
“อย่างนั้นมีผัวเป็นหมาแบบพวกกูจะเป็นไรไป” เขารั้งแขนที่กำลังวิ่งหนี กลับมาเหวี่ยงล้มลง กวินทร์คร่อมตัว กระชากเสื้อตัวบางอย่างง่ายดาย เสียงหวานกรีดร้องลั่นป่า
คิมหันต์ไม่ได้สนใจเธอร้องไห้เขาอยากสั่งสอนคนอวดดีอย่าได้มาต่อปากต่อคำกับเขาอีก ไม่คิดว่าเธอจะหวาดกลัวเขาขนาดนี้ กวินทร์หวนนึกถึงน้องสาวที่โดนสัตว์นรกพวกนั้นทำร้ายเขาก็เจ็บเจียนตาย
กวินทร์ค่อย ๆ ขยับตัวเชื่องช้า นั่งหมดอาลัยเหมือนคนไร้จิตวิญญาณ
ร่างบางเช็ดถูตามเนื้อตามตัว เพื่อหวังให้กลิ่นสาบตัวจากผู้ชายโสโครกออกไปจากร่างกาย กวินทร์แสยะยิ้มเย็นหลังจากตกอยู่ในภวังค์
“มันไม่ช่วยให้เธอสะอาดขึ้นมาได้หรอก” เขาค่อยชันเข่าลุกขึ้นยืน จับคางหญิงสาวให้มาเผชิญหน้าเขาตรง ๆ แวบแรกที่เขาจ้องตารู้สึกราวต้องมนตร์ คิมหันต์สลัดความคิดนั้นทิ้ง ถอยหันกลับไปนั่งตามเดิมเพื่อไม่ให้ตัวเองใจอ่อนให้กับความมารยาหญิง
“ลุกขึ้นมานางร่าน” กวินทร์มองเนินเนื้อที่โหนกนูนปลิ้นทะลักออกมา ปลายฝนกระชับคอเสื้อ
“หึ... ต่อให้มาถอดต่อหน้ากูกูก็ไม่เอา ผู้หญิงที่อ้าขาให้ใครง่าย ๆ แบบมึงกูไม่ชายตาแล” คิมหันต์ชี้นิ้วไปที่อีกฝ่ายอย่างกล่าวโทษ
“ใครจะไปทำเรื่องน่าอายอย่างนั้นกัน”
สีหน้าปลายฝนดูว้าวุ่นใจอย่างเห็นได้ชัดเจน
“ทำเรื่องไว้เยอะสินะถึงคิดไม่ออก” คิมหันต์กัดฟันกรอด มันดังอยู่ในลำคอหนา
“จะพาฉันไปไหนอีกฉันเหนื่อยมาทั้งวัน” น้ำเสียงของเธอหนักอึ้งด้วยความทุกข์
“ไปทัวร์สวรรค์ด้วยกันไหม” คิมหันต์มองร่างกายบางอย่างถือสิทธิ์ความเป็นเจ้าของ
“ไปคนเดียวเถอะ ฉันรู้แกหมายถึงอะไร” แก้มแดงก่ำ ด้วยความโมโห
“ระวังเอดส์ถามหานะมึง ไม่รู้ไปนอนเอากับใครมามั่ง” กวินทร์กระตุกยิ้มร้าย
“พวกปากเน่าปากหนอน เห็นผู้หญิงเป็นอะไรถึงได้พูดจาอย่างกับพวกไร้การศึกษา” ยกมือปิดหูไม่อยากได้ยินสิ่งที่พวกเขาพูด
“ใครกันแน่ที่ไม่มีการศึกษาถึงร่านวิ่งหาผู้ชายที่เขากำลังแต่งงาน”
“นายว่าใคร พูดจาให้มันดี ๆ” ปลายฝนส่ายหน้าไปมาช้า ๆ อย่างไม่เห็นด้วย
“ฉันด่าเธอนั่นแหละนางผู้หญิงหน้าด้าน สมสู่กับคนอื่นไปทั่ว” คิมหันต์ชี้นิ้วไปที่หญิงสาวอย่างอาฆาตมาดร้าย
“ฉันมั่วกับใครมันไปเกี่ยวกับพวกนายสองตัวตรงไหน ต่างคนต่างอยู่ไปสิ จับคนมากักขังมันเรียกศาลเตี้ย”
“รู้เรื่องดีนี่แต่ทำไมเรื่องศีลธรรมถึงได้ไม่เข้าสมองเธอบ้าง”
กวินทร์มองใบหน้าหวานอย่างโกรธเกลียด
“…”
“พูดไม่ออกรึสรรหาคำพูดให้ตัวเองดูไม่ได้แล้ว” สายตาคิมหันต์มองอีกฝ่ายอย่างหยามเหยียด
“ฉันไม่เคยรู้จักพวกนายสองคนมาก่อนทำไมถึงพูดจาดูหมิ่นกันแถมยังจับฉันมาอยู่ป่าที่ไหนก็ไม่รู้”
“อยากรู้จักผัวในอนาคตก็ไม่บอก” คิมหันต์หรี่ตามองอย่างดุดัน
“ถอยไปสิจะเดินเข้ามากันทำไม”
ใบหน้าเธอซีดเผือดด้วยความหวาดกลัว
“จะกลัวอะไรอีแค่ได้ผัวที่เดียวสองคน หรือไม่ชอบ ไม่น่าใช่เธอเลย ฉันได้ยินข่าวเธอชอบอะไรแบบนี้นี่ เรามาสนุกกันดีกว่า” น้ำเสียงเย้ยหยัน
“ถึงให้มีแค่พวกแกสองคนบนโลกฉันก็ไม่เอาทำพันธุ์” ปลายฝนไม่อยากแม้จะเข้าใกล้คนทั้งคู่ แล้วนี่จะให้มาเป็นผัวด้วยแล้วยิ่งไม่ต้องคิด
“ลองจิ้มกันรอบสองรอบอาจจะติดใจก็ได้ ชอบแบบไหนล่ะ ซาดิสม์ แบบแซนด์วิชก็ได้น่ะไม่ติด” กวินทร์ระเบิดอารมณ์ด้วยการตวาด
“ไอ้พวกวิตถาร ไปตายซะ” เธอกระทืบเท้าลงพื้นอย่างแรง
“พวกเราเป็นพี่น้องกันที่ไม่ยอมใช้ของร่วมกับใคร แต่ครั้งนี้กับเธอพวกเราแบ่งกันได้ จริงไหมพี่ชาย” คิมหันต์ เล่นสงครามประสาททางสายตา
“ยอมตายเสียดีกว่ามีผัวอย่างพวกแกสองตัว” เธอยกมือขึ้นปิดหู ไม่อยากได้ยินเสียงที่น่ารังเกียจ
“ทำเป็นขยะแขยงที่จริงคงอยากแหละแต่ทำเล่นตัว ของ ขาดมาหลายวันแล้วนี่” กวินทร์เขาเอียงคอมองอย่างดูแคลน
“ไม่ตายหรอก อย่าให้กูต้องออกแรงลากมึงอีก” คิมหันต์เอ่ยคำพูดด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความโกรธเคือง เขาเงยมองท้องฟ้าในตอนนี้มันมืดครึ้มทำท่าเหมือนฝนจะตก
“ไม่ต้องมาจับ” ปลายฝนทำกับเขาราวกับเชื้อโรค กวินทร์ลากแขนเล็กไปตามริมน้ำตกข้างหน้าเป็นถ้ำขนาดใหญ่
