จะฟาด กวินทร์แสะยิ้มจ้องไปเสื้อตัวบาง คิมหันต์เลียปากหยัก เธอก้มมองตัวเอง เขารีบกระโจนใส่รั้งไม้ในมือเหวี่ยงทิ้งไปอย่างง่ายดาย
“ปล่อยสิปล่อย” ร้องสั่นชายหาดขาว เขากระชับกอดแน่ พร้อมบังคับให้เธอหันมาเผชิญหน้า
“ มองหน้ากูนี่” เขาจ้องปากที่แต่งแต้มด้วยลิปสติก เขาค่อยๆโน้มหา อีกฝ่ายยากที่จะขันขืน เขาบดจูบดุดัน เขาสอดนิ้วร้ายไปโพลงหวานของเธออย่างชำนาญ ร่างเล็กบิดส่าย เธอกัดริมฝีปากเมื่อสิ่งแปลกปลอมคืบคลานมาช่องทางคับแน่น
หญิง-หญิง,ผู้ใหญ่,ดราม่า,ไทย,รัก,pwp,plotteller ,percy,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เหวี่ยงตัว ล้มคว่ำกะละมังซักผ้า ที่เมื่อกี้เขาเพิ่งใช้ไปตักน้ำมา แต่ตอนนี้มันมีทั้งน้ำและผงซักฟอก เธองงทั้งสงสัยเขามีของทุกอย่างพร้อมทำไมไม่ใช้เครื่องซักผ้าซัก
“ซักให้เสร็จก่อนพวกกูกลับมา” ชี้หน้าไปคู่สนทนา เมื่ออีกฝ่ายกำลังเงื้อมือแต่ต้องชะงักเมื่อ สายตาดุของทั้งสองคนจ้องเขม็ง เธอจึงได้จำใจซักผ้าเน่า ๆ ของพวกเขา
ในตอนเย็นเขากลับเข้ามาจากไหนไม่รู้ พร้อมอาหาร เขาทำการจัดเตรียมใส่จานวางไว้ นั่งกินอวดเธอถูพื้นบ้าน ทั้งสองคนกระตุกยิ้มมุมปาก
คิมหันต์ขึ้นห้องไป ที่จริงเขาอยากเห็น ว่าหญิงสาวทำอย่างไรกับอาหารที่เหลือ ปลายฝนเดินวนไปมาอยู่หลายรอบให้แน่ใจ ไม่มีใครเดินเข้ามา เธอเหลือบมองกับข้าวบนโต๊ะ แอบกลืนน้ำลาย
“หิวจัง…ไอ้คนใจร้าย” เธอมองซ้ายแลขวา ไม่มีใครเธอ หยิบน่องไก่เข้าปาก
“ทำอะไรของเธอ วางมันลงเดี๋ยวนี้” กวินทร์เสียงตวาดดังมาแต่ไกล ปลายฝนปล่อยน่องไก่ลง คิมหันต์ยืนมองพี่ชายฝาแฝดกระทำอีกฝ่าย ด้วยท่าทีเฉยชา
“ใครให้เธอกินเข้าไป งานเสร็จหมดแล้วรึไงถึงมาลักกินของคนอื่นเขาที่เจ้าของไม่อนุญาต” ขยับเข้าใกล้เชลยสาวไม่ทำตามที่เขาสั่ง
“มึงกล้าขัดคำสั่งกู แอบขโมยอาหารกู ของมึงอยู่ทางโน้น” ชี้ไปถ้วยข้าวหมาด้านนอก ดวงตาฉายแววโศกเมื่อเขาให้ได้แค่อาหารสุนัขเพื่อประทังชีวิต
“แกจะให้ฉันกินกับหมา แกกินเองสิ” เธอร้องกรี๊ดเมื่อโดนกระชาก ออกมาด้านนอก บ้าน
“ชอบไม่ใช่เหรอกินของเหลือของคนอื่น” คิมหันต์ขยำข้าวยัดเข้าปาก
“หิวไม่ใช่เหรอไง กินเข้าไป” ยืนดูเธอกินข้าวหมา จนหมดเกลี้ยง ถึงเดินกลับเข้าไปข้างใน ปล่อยปลายฝนนั่งคลุกดิน น้ำตาเอ่อคลอดวงตาด้วยความเจ็บปวด
“อร่อยไหม ฉันถามก็ตอบ” คิมหันต์ตะคอก
“มึงกินเองสิจะได้รู้ ไอ้ชาติชั่ว” ปลายฝนขึ้นเสียง
“แกมันไม่ใช่คน” ริมฝีปากสั่นระริก ด้วยความโกรธสุดขีด
“กูไม่กิน เพราะกูเป็นคนไม่ใช่สัตว์อย่างเธอ” กวินทร์พูดเสียงดัง
“…”
“เถียงสิเถียงต่อเลยรับรอง จานข้าวนี้ลอยโดนแก้มขาว ๆ เธอแน่นอน” คิมหันต์กระชากท้ายทอยให้แหงนมองหน้าให้ชัด
“มองหน้ากูนี่เวลาถาม” คิมหันต์พูดขณะที่ใบหน้าเขาอยู่ใกล้เพียงไม่กี่เซนติเมตร
“ชั้นต่ำ ไม่ทันสิ้นเสียง กะละมังข้าวหมาลอยปะทะร่างบาง
เพล้ง
“…”
“ฮึ… สะใจโว้ย”
“อ้าว… เหี้ย เลือดออก” คิมหันต์มองอย่างสะใจ
“…” ปลายฝนกัดริมฝีปากจนเลือดออก พยายามสะกดกลั้นอารมณ์
“ทำไมพวกนายไม่ปล่อยให้ฉันตายไปเลยล่ะ”
“เธอตายก็หมดสนุกกันพอดี จริงไหมพี่ชาย” คิมหันต์ลุกขึ้นยืน
“การที่อยู่ที่นี่มันไม่ต่างจากตายนักหรอก”
ปลายฝนเธอถอยกรูดไปด้านหลัง ใบหน้าขาวซีดเผือดด้วยความกลัว
“เก่งแต่ปากมากกว่า” คิมหันต์ก้าวเท้าเข้าหา
“อย่าเข้ามานะ ฉันไม่ยอมให้แกสองตัวทำอะไรฉันได้อีก”
“เธอจะทำอะไรฉันได้นางคุณหนู” คิมหันต์จับแขนล็อกไม่ให้เธอดิ้นหนีได้อีก
“อย่ามาแตะต้องตัวฉันไอ้อัปลักษณ์”
“คำก็ไอ้หน้าผีสองคำไอ้อัปลักษณ์ อย่างนั้นก็ลองมีผัวเป็นผีดูหน่อยเป็นไร” คิมหันต์กระชับกอดจูบลูบไปตามซอกคอระหงอย่างตั้งใจ ให้เธออับอาย
“จะ… เจ็บปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ไอ้บ้า” น้ำเสียงสั่นเครือเจือสะอื้นผวาชายตรงหน้า
“ว่าไงนะอยากลองอีกไหม ฉันจะจัดให้ได้อย่างถึงใจเลยทีเดียว” คิมหันต์พูดด้วยน้ำเสียงที่แฝงความไม่พอใจ
“เจ็บนะเว้ย แกหัดอ่อนโยนกับเพศเดียวกับแม่นายหน่อยจะตายไหม” ขนาดตัวเองเจ็บ ยังปากดีเถียงไม่หยุด
“อยากจะโดนอีกรึไงถึงจะหยุด” กวินทร์จับจ้องไปยังร่างบางด้วยความเดือดดาล
“ใช่ ในเมื่อแกยังไม่เห็นฉันเป็นคน ฉันไม่จำเป็นต้องพูดดีกับคนปากหมานิสัยยังหมาอีก” ปลายฝนจ้องตาเขม็ง
“ปากเก่งให้ตลอดแล้วกันนางคนเมือง” ฝ่ามือสะบัดลงไปแก้มขาว เธอหันไปตามแรงตบ เธอค่อย ๆ พยุงกายลุกอย่างเชื่องช้า ดวงตาแดงก่ำด้วยความเกลียดกลัว
“แกมันหน้าตัวเมีย”
ถึงแม้ว่าจะเจ็บแต่เธอก็จะไม่ร้องออกมาให้คนใจสัตว์มันเห็น เธอเชิดลำคอมองอย่างไม่หวั่นเกรง
“เก่งให้ตลอดล่ะแม่ตัวดี” กวินทร์ผละออกจากร่างบางที่จับคอเสื้อไว้แน่น
“แกมองอะไรฉันไอ้คนโรคจิต” ปลายฝนกระชับคอเสื้อ
“หึ… มองนิดมองหน่อยมันไม่สึกหรอก” คิมหันต์เหยียดยิ้มมุมปาก ปลายฝนกำมือแน่น
“โสโครก ทำตัวชั้นต่ำอย่างพวกบ้านป่าเมืองเถื่อน เหมือนไร้การศึกษา”
“โดนตบไปเมื่อกี้ไม่จำเลยใช่ไหม อ๋อหรืออยากโดนอย่างอื่น” กวินทร์ก้าวเท้าเข้าหาแม่คนอวดดี
