"จำเอาไว้ ที่ฉันยอมแต่งงานกับเธอเพราะเห็นแกเด็กในท้องเท่านั้น"แดเนียลเอ่ยด้วยความจำใจ
"แค่นั้น จริงๆ เหรอ"นีน่าเอ่ยเสียงสั่นเครือ
"ใช่ อย่าหวังว่าฉันจะรักเธอ ไม่มีทาง"
รัก,ดราม่า,ชาย-หญิง,สะท้อนปัญหาสังคม,ผู้ใหญ่,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
สองวันต่อมา
ภายในห้องนอนกว้างนีน่าตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่ด้วยอาการอ่อนเพลียหลังจากที่เธอนอนซมเพราะพิษไข้มาเต็มๆ หนึ่งวันหลังจากกลับมาจากกาสิโนแดเนียลตั้งแต่เมื่อวาน เธอคิดว่าหากจะนอนอยู่แบบนี้มันคงจะยิ่งแย่สู้ออกไปทำงานดีกว่า
ร่างบางในชุดทำงานบึ่งรถตรงดิ่งไปยังบริษัทของบิดาทั้งที่ร่างกายยังคงอ่อนเพลียอยู่ หญิงสาวเดินไปหยุดตรงหน้าโต๊ะทำงานชายสูงวัยที่กำลังก้มหน้าอ่านเอกสารอยู่เงียบๆ เพียงลำพังในห้อง
"พ่อคะ"เสียงหวานเอ่ยขึ้น
"ไม่สบายหายดีแล้วเหรอเรา"หลุยส์เงยหน้าขึ้นมองลูกสาวคนเล็ก
"ดีขึ้นแล้วค่ะ ตอนนี้อยากจะทำงานมากเลย"
"แน่ใจพ่อว่าเราหน้าซีดๆ นะ พักอีกสักวันดีไหม"
"ไม่เป็นไรค่ะ มีอะไรให้ทำก็บอกมาได้เลยค่ะสบายมาก"นีน่าส่งยิ้มกว้างให้บิดา
"โอเค งั้นลูกไปคุยงานกับพ่อที่ท่าเรือหน่อยนะ พอดีอีกหนึ่งอาทิตย์จะมีงานแฟชั่นโชว์เสื้อผ้าบนเรือน่ะ"
"ค่ะ หนูจะช่วยให้เต็มที่เลย"
"ทางเราจะเป็นฝ่ายจัดเตรียมตกแต่งภายในเรือ ในส่วนอื่นๆ และความปลอดภัยทั้งหมดแดเนียลเขาจะเป็นฝ่ายรับผิดชอบเอง เดี๋ยวเราไปเจอเขาที่นั้นเลย"
"ค่ะ"รับคำพลางนึกถึงใบหน้าแดเนียล
"เดี๋ยวสักประมาณหนึ่งชั่วโมง เจอกันข้างนอกนะพ่อขอเคลียร์งานสักหน่อย"
"โอเคค่ะ ขอไปเตรียมตัวก่อนนะคะ"ร่างบางเดินออกจากห้องไปด้วยความมั่นใจ
ณ ท่าเรือเช่าเหมาลำริมทะเลทันทีที่นีน่ามาถึงเธอก็เดินตามบิดาขึ้นไปบนเรือตรงไปยังแดเนียลกับลูกค้าสาวแสนสวยทันทีพร้อมกับเอ่ยแนะนำตัวอย่างเป็นทางการ ในระหว่างนั้นแดเนียลหันไปมองเธอแวบหนึ่งด้วยสีหน้าเรียบเฉย แต่ภายในสมองกำลังคิดถึงบทสวาทที่เกิดขึ้นระหว่างเขากับเธออยู่ตลอดเวลา
"มีอะไรจะเพิ่มเติมอีกไหมครับ"หลุยส์เอ่ยกับลูกค้าสาว
"ไม่ค่ะ ฉันเชื่อใจคุณทั้งสองคน ประธานบริษัทลงมาดูเองแบบนี้ ฉันไม่ห่วงอะไรแล้วค่ะ"แองจี้ส่งยิ้มให้หลุยส์และแดเนียล
"ครับ"หลุยส์ยิ้มรับ
"ว่าแต่ลูกสาวสวยมากนะคะ"แองจี้หันไปส่งยิ้มให้นีน่า
"ครับ สวยเหมือนแม่เขาแหละครับ"หลุยส์หันไปมองหน้าลูกสาวที่เอาแต่ยืนนิ่งยิ้มรับเพียงเท่านั้น
หลังจากคุยรายละเอียดกันเสร็จนีน่าพร้อมกับบิดาก็พากันเดินสำรวจเรือเพื่อเก็บรายละเอียดของสถานที่ให้ได้มากที่สุดเพื่อส่งให้ทีมงานที่จะรับช่วงต่ออย่างตั้งใจ ระหว่างนั้นแดเนียลกับแองจี้ก็ยืนคุยกันอยู่อีกมุมหนึ่งของเรือโดยมีมิคและเจมส์คอยอำนวยความสะดวกอยู่ห่างๆ
"โสดแล้ว เมื่อไหร่จะหาคนรู้ใจคะ"
"ผมขอคุยแค่เรื่องงานนะ"เสียงทุ้มเอ่ยราบเรียบเขารู้ว่าลูกค้าสาวคิดยังไงกับเขา
"วันงานอย่าลืมมานะคะ"
"ผมไม่รับปาก"
"______"แองจี้เลือกที่จะไม่เซ้าซี้ต่อให้ฝ่ายชายต้องรำคาญใจอีก
อีกหนึ่งชั่วโมงต่อมาหลังจากที่นีน่าดูสถานที่เสร็จเธอกับบิดาก็ไม่ลืมเอ่ยลาแองจี้ลูกค้าสาวก่อนกลับตามมารยาท แต่ในระหว่างทางเดินข้ามสะพานไปยังอีกฝั่งกลับเกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดขึ้นเมื่ออยู่ๆ เธอก็เกิดอาการหน้ามืดขึ้นมา
ตูม! ร่างบางโอนเอนตกลงไปในน้ำทะเลสร้างความตกใจให้กับหลุยส์และคนที่อยู่บนเรือเป็นอย่างมาก ทันทีที่ร่างบางจมลงไปใต้น้ำสติของเธอก็กลับมาทันที นีน่าพยายามตะเกียกตะกายลอยคอขึ้นเหนือน้ำ มิคที่พุ่งตัวกระโดดลงไปช่วยไม่คิดชีวิตรีบว่ายเข้าไปคว้าตัวเธอเอาไว้แล้วพาขึ้นฝั่ง ร่างบางถูกร่างหนาอุ้มวางลงบนพื้นด้วยตัวที่สั่นเทา
"ไม่เป็นไรแล้วนะครับ"มิคเอ่ยขึ้น
"ขอบใจมากนะคะ ที่ช่วยฉัน ไม่ได้คุณฉันคงแย่"
"คุณไม่เป็นไร ผมก็ดีใจมากแล้วครับ"มิคเอ่ยพลางถอดเสื้อชั้นนอกคลุมให้เธอเพื่อปกปิดกายสาว
"ไม่เป็นไรแล้วนะลูก พ่อตกใจมากเลยรู้ไหม ว่าแต่ทำไมลูกถึงตกลงไปในน้ำได้"หลุยส์กอดปลอบลูกสาวคนเล็กด้วยความห่วงใย
"อยู่ๆ ก็หน้ามืดขึ้นมาค่ะ"ร่างบางรีบยันตัวลุกขึ้นยืนโดยมีบิดาคอยประคอง ก่อนที่เธอจะกลับก็ไม่ลืมที่จะหันไปมองหน้าแดเนียลที่ยืนมองเธออยู่บนเรือด้วยสีหน้าเรียบเฉยไร้อารมณ์แวบหนึ่ง ระหว่างนั้นมิคก็มองตามหลังร่างบางที่มีบิดาประคองเดินไปข้างหน้าจนลับสายตาด้วยความห่วงใย
"แน่ใจนะลูกว่าจะไม่ไปหาหมอ"หลุยส์เอ่ยขึ้นเมื่อขึ้นมาถึงภายในคอนโดหรูของลูกสาว
"หนูไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อยค่ะ นอนพักสักหน่อยเดี๋ยวก็หายแล้ว"
"โอเค พักผ่อนเยอะๆ นะ ไว้เดี๋ยวพ่อมาหาใหม่"หลุยส์สวมกอดลูกสาวแล้วเดินออกจากห้องไป
กลางดึกภายในคอนโดนีน่าในชุดนอนกระโปรงสายเดี่ยวสีขาวเธอตื่นขึ้นมากลางดึกด้วยอาการตัวร้อนเพราะพิษไข้ เมื่อช่วงหัวค่ำเธอทานยาไปแล้วคิดว่าจะช่วยได้แต่มันกลับไม่ช่วยอะไรเลย มือบางกำลังจะหยิบยาพารา 2 เม็ดเข้าปาก แต่ก็ต้องวางลงที่เดิมเมื่อได้ยินเสียงกริ่งหน้าห้องดังขึ้น
ทันทีที่ประตูห้องเปิดออกร่างบางเป็นอันต้องชะงักตกใจเพราะไม่คิดว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าจะมาหาเธอถึงที่นี้
"แดเนียล!"นีน่าจ้องมองหน้าชายหนุ่มไม่วางตา
"ทำไม ไม่ดีใจ ที่เห็นฉัน"แดเนียลยิ้มมุมปากจ้องมองร่างบางที่สวมชุดนอนสีอ่อนวาบหวิวปิดบัง
"นายมีธุระกับฉันงั้นเหรอ"นีน่าเอ่ยพลางคิดหาเหตุผลที่ชายหนุ่มจะมาหาดึกดื่นป่านนี้
ยังไม่ทันที่แดเนียลจะเอ่ยตอบโต้หญิงสาวตรงหน้าเธอก็ยืนโอนเอนจะล้มลงไปกองกับพื้นแล้ว โชคดีที่ท่อนแขนแกร่งคว้าร่างของเธอเอาไว้ได้เสีย
"นีน่า! นีน่า!"ร่างหนาพยายามเรียกสติคนที่หมดสติอยู่ในอ้อมแขน
"แม่ง! ตัวร้อนจี๋เลย"ร่างหนารีบอุ้มร่างบางตรงไปยังรถคันหรูพาเธอส่งโรงพยาบาลด้วยตัวเองทันที เมื่อเห็นว่าเธอถึงมือหมอแล้วเขาก็รีบบึ่งรถกลับกาสิโนทันที
แดเนียลทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาภายในห้องนอนพร้อมกับหลับตาลงเพื่อพักสาย ตาสักครู่ จากนั้นเขาก็หันไปยกกระดกแก้วน้ำสีอำพันลงคอ ริมฝีปากหนาคลี่ยิ้มอดที่จะขบขันตัวเองไม่ได้ เขายอมรับว่าในสมองของเขาเอาแต่คิดถึงรสสวาทที่เคยได้ลิ้มรสจากนีน่าอยู่ตลอดเวลา และอยากจะสัมผัสลิ้มลองมันอีกครั้งแต่มันกลับพังไม่เป็นท่าเพราะเธอไม่สบาย เขาคิดว่าคืนนี้จะได้ปลดปล่อยความต้องการอย่างสาสมใจเสียอีก
แต่ไม่กี่นาทีต่อมาเขากลับคิดถึงซินดี้อดีตคนรักที่เขาไม่เคยลืม งานแฟชั่นโชว์บนเรือเขาคงจะได้ทำอะไรสนุกๆ งานระดับแบรนด์เสื้อผ้าชื่อดังของประเทศแบบนี้อดีตคนรักกับเพื่อนสารเลวของเขาคงจะไม่พลาดแน่ๆ แดเนียลจ้องมองน้ำสีเหลืองอำพันในมือด้วยสายตาแข็งกร้าว
โปรดติดตามตอนต่อไป....
