เมื่อมรดกตกทอดที่ได้รับมาจากรุ่นพ่อ และแม่ สู่รุ่นลูกกลับกลายเป็นคำสาปร้าย ทางเดียวที่จะหลุดพ้นจากคำสาปเหล่านั้นมีเพียงแค่ ตามหาความรักที่แท้จริงเท่านั้น
รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย,แฟนตาซี,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เมื่อมรดกตกทอดที่ได้รับมาจากรุ่นพ่อ และแม่ สู่รุ่นลูกกลับกลายเป็นคำสาปร้าย ทางเดียวที่จะหลุดพ้นจากคำสาปเหล่านั้นมีเพียงแค่ ตามหาความรักที่แท้จริงเท่านั้น
ผู้แต่ง
แมวสลิดศรีสยาม
เรื่องย่อ
บทนำ
- กาลครั้งหนึ่ง มีชายหนุ่มได้ติดตามเดินทางพร้อมคณะชาวตะวันตก ได้เดินทางไปยังป่าอันแสนไกล เพื่อตามหาเพรช พลอย จินดา ที่สวยงามเพื่อนำมาทำเป็นเครื่องประดับให้กับเหล่า ลูกๆ ของตนนั้น ชายหนุ่มและคณะได้เดินทางหาสมบัติเหล่านี้ เป็นวัน เป็นเดือน จนย่านกลายเป็นปี ในที่สุดแผนที่ได้นำเหล่าคณะหยุดที่ถ้ำแห่งหนึ่งกลางป่าลึกที่มีธรรมชาติรายล้อม ดูช่างสวยงาม คณะและชายหนุ่มไม่รอช้า ได้เข้าไปข้างในถ้ำหวังว่าจะมีสมบัติมหาศาล ซ่อนอยู่ภายใน เมื่อได้เข้าไปยังตัวถ้ำ ทั้งคณะและชายหนุ่มได้พบกับสมบัติดั่งใจหวัง แต่แล้วกับมีสมบัติที่แสนจะวิเศษนั้นคือ อัญมณีทั้ง ๗ เม็ดที่สุดแสนจะบริสุทธิ์ ที่มิอาจจะประเมินค่าของ อัญมณีเหล่านั้นได้ แต่แล้วความโลภที่กัดกินภายในใจ หรือเป็นสิ่งที่มองไม่เห็นก็ตาม ได้ทำให้เหล่าคณะมีความต้องการที่จะครอบครองสมบัติไว้เพียงผู้เดียว ก่อให้เกิด โศกอนาถกรรมขึ้นเหล่าคณะได้ฆ่าฟัน เพื่อแย่งชิงสมบัติทำให้ถ้ำสั่นไหวอย่างรุนแรงจนได้ถล่มลงมา กลับมีเพียงชายหนุ่ม ที่หนีรอดออกมาได้ แต่ภายในมือของเขานั้นกลับมีกล่องไม้โบราณ ทีได้บรรจุเหล่าอัญมณีเหล่านั้นไว้ -
ปี พ.ศ.2500 ณ ห้องแถวครึ่งไม้ครึ่งปูนแห่งหนึ่งใจกลางเมืองหลวง ประเทศไทย
“เป็นยังไงบ้างนิทานที่พ่อเล่าไป” ชายวัยกลางคน พร้อมกับลูกๆ ที่น่ารักของเขาทั้ง ๗ คน ได้นั่งล้อมชายผู้เป็นพ่อเล่าเรื่องนิทานก่อนนอนด้วยสายตาตื่นเต้น
“แล้วอัญมณีนั้นอยู่ไหนแล้วค่ะ” เด็กสาวหนึ่งในนั้นได้เอยถามด้วยความสงสัย
“นั้นก็เป็นความลับนะ พอลูก ๆ โตพอเดียวก็จะรู้เอง”
“ได้เวลานอนแล้วเด็ก ๆ” ผู้เป็นแม่ได้กล่าวตัดบทสนทนา ก่อนที่เด็กๆ จะเข้าห้องนอน
๒๓
แสงสีขาวพุ่งเข้าใส่ พิรัต ที่ไม่ทันได้ตั้งตัว จนทำให้กระเด็นถอยหลังไปไกลจาก ลดา พอสมควร ด้วยพลังที่ปะทะกันรุนแรงทำให้ ลูกน้องของ พิรัต ก็มีชะตาต่างไปจากหัวหน้าของพวกเขา พิรัต ตั้งสติก่อนที่จะลุกขึ้น และจ้องมองไปยังแสงสีขาวที่ยืนขวางอยู่ตรงหน้า แสงสีขาวค่อย ๆ หายไป คนที่ปรากฏต่อหน้าไม่ยากที่จะคาดเดานั้นคือ พัฒ ที่ยืนหยัดอยู่ต่อด้านหน้าลดา พัฒ เหมือนจะเตรียมใจมาอย่างดี กับสถานการณ์ตรงหน้า
“...” เมื่อ พัฒ หันไปมองที่ลดา ก็ต้องตกใจเล็กน้อยกับภาพตรงหน้า กับสภาพ ลดา ที่ตามตัวเต็มไปด้วยแสงสีแดง ที่ส่องประกายดังจะระเบิดออกมา
“น้องลดา ยังไหวนะครับ” ลดา ทำได้เพียงพยักหน้าตอบ พัฒ
“พี่เริ่มจะหมดความอดทน แล้วนะครับ น้องลดา...” พิรัต ยืนขึ้นพร้อมกับกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธ
“บางทีคนที่ทำชั่ว ก็ไม่ได้สะดวกสบายเสมอไปหรอกนะครับ” พัฒ กล่าวตอบ พิรัต พร้อมกับสังเกตท่าทีของฝั่งตรงข้ามไปด้วย
“จัดการมัน” สิ้นสุดเสียง ลูกน้องของพิรัต พุ่งเข้าโจมตี พัฒ ทันที การต่อสู้ได้เริ่มขึ้นอีกครั้ง ทั้งสองฝ่ายต่าง เริ่มปะทะกันอย่างดุเดือด พัฒ ใช้ความชำนาญที่ได้ฝึกฝนมาเป็นอย่างดี ในการรับมือกับสถานการณ์ แต่ไม่ง่ายดายนักเนื่องจากจำนวนที่แตกต่างกันมากเกินไป ทำให้ พัฒ เสียเปรียบ และโดนโจมตีเข้าจุดอันตรายหลายครั้ง แต่แล้ว พัฒ ก็เป็นฝ่ายกำชัยในครั้งนี้ พิรัต เดินเข้ามาใกล้หลังจากจบการปะทะ
“หมดเวลาเล่นแล้ว!” พิรัต ใช้พลังของแหวนอีกครั้ง เงาสีดำลอยออกมาจากแหวน ลอยรอบ ๆ ตัวของเจ้าของของมัน ก่อนที่จะพุ่งไปในทิศทางที่ ลดา ที่ถูกตรึงอยู่ที่แท่นพิธี แต่ไม่ทันจะถึง พัฒ ได้เข้ามาขวางตรงหน้าพร้อมกับในมือที่มีปืนคาบศิลา ประทับเล็งไปยังเงาที่พุ่งตรงเข้ามา เสียงปืนที่ดังลั่นออกจากปลายกระบอก แสงสีขาวที่เป็นดั่งลูกกระสุน พุ่งเข้าตรงเข้าปะทะ เงาสีดำ แต่เงานั้นแหวกหลบกระสุนปืน ทำให้พุ่งเป้าเข้ากลางตัว พิรัต โดยตรง อีกทางด้านหนึ่งเงาที่หลบ พัฒ ได้นั้น พุ่งเข้าไปยัง ลดา ทั้งสองฝ่ายโดยพลังเข้าไปอย่างจัง ในด้าน พิรัต เมื่อโดน พลังของ พัฒ ต่างกระเด็น สลบอยู่กับที่ เมื่อเหล่าลูกน้องของ พิรัต เห็นท่าไม่ดี จึงช่วยกันแบกลูกพี่ของตน หายเข้าไปในเงามืดของป่า
“น้องลดาเป็นอะไรไหม!” เสียง พัฒ ที่ตื่นตกใจรีบวิ่งเข้าไปดูอาการ ลดา ที่อยู่บนแท่นบูชา แต่ด้วยภาพตรงหน้าที่เห็นกับไร้ซึ่งเสียงตอบกลับ ลดา ประคองสติเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง ภาพที่เห็นมี พัฒ ที่แก้มัดตน พร้อมประครองตนไว้ และธราเทพ ตาของตนที่ได้วิ่งมาจากทางด้านหลัง เข้ามาดูอาการ ธราเทพพูดบางอย่างกับตน แต่ก็จับใจความไม่ได้ ก่อนแสงสีแดงจะปิดบังทุกอย่าง และสติก็จางหายไป...
“เอาละ ๆ มา ๆ เดี๋ยวข้าจะบอกการปฏิบัติ เมื่อพวกเอ็งได้เข้ามาทำงานในวังนี้” เสียงหญิงท่าทางมีอายุดังขึ้น...
“เสียงนี้มาจากไหนกัน” ลดาพึมพำอยู่ในใจ เสียงปริศนาที่ดังขึ้นดังก้องอยู่รอบตัวของลดา ในขณะที่ลดามองเห็นเพียงแค่ภาพที่มืดมิดเพียงเท่านั้น
“เอาละ ข้าจะเล่าละนะเกี่ยวกับบ้านเมืองเรา...”
“นี่ลาดา เจ้านี้นอนได้ทุกที่จริงหนา” เมื่อสิ้นเสียง ลดา สัมผัสได้ว่ามีมือมาสะกิดตนบริเวณแขน ทำให้ตนตกใจ พร้อมกับลืมตาขึ้นมา ภาพที่เห็นตรงหน้าเป็น บ้านเรือนทรงไทย ที่ตั้งอยู่บริเวณกลางสวน ลดา มองไปทั่วทิศทางก็พบว่ายังมีเด็ก หลายคนอายุราว ๆ สิบกว่าปีเพียงเท่านั้น เมื่อทอดสายตาไปยังด้านซ้ายตน ก็พบกำแพงสีขาวสูงใหญ่ที่อยู่ห่างไปไม่ไกลนัก ลดายังงุนงงอยู่กับสถานการณ์ในปัจจุบัน...
“ในดินแดนล้านนาอันรุ่งเรืองตอนนี้นั้น เมืองล้านนาของเราได้กลายเป็นศูนย์กลางแห่งอารยธรรมและวัฒนธรรม โดยที่กษัตริย์ ได้มีองค์หญิงอยู่องค์หนึ่ง ชื่อองค์หญิงมณีรินทร์ พระธิดาองค์เดียวของพระเจ้ากือนาค ได้รับการเลี้ยงดูมาอย่างเพียบพร้อม ทั้งความรู้ทางด้านการปกครองและศิลปะการต่อสู้ ทว่าชะตาชีวิตของนางกลับต้องเปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง และตอนนี้ เมื่อพระบิดาสิ้นพระชนม์อย่างกะทันหัน ทำให้นางต้องขึ้นครองราชย์เป็นกษัตริย์หญิงองค์ใหม่ในวัยเพียง ๑๘ ชันษา พวกเอ็งรู้ใช่มั้ย”
“รู้จ๊ะ/รู้ขอรับ แม่นม...” เสียงเหล่าเด็กที่นั่งฟังตอบพร้อมเพรียง
“ดีมากที่ข้าต้องบอกเรื่องนี้กับพวกเอ็งนั้น ถึงแม้ว่าท่านจะเป็นองค์หญิง แต่ท่านทรงปรีชาในหลาย ๆ อย่างพวกเอ็งมาใหม่ อย่าเผลอพูดอะไรไม่เข้าท่าไปละ” แม่นมกล่าวตักเตือน ลดา ทำความเข้าใจได้ไม่อยากนัก ในเวลานี้ตนได้ย้ายมาอยู่ร่างของใครบางคน ในอดีตแล้ว...