เมื่อมรดกตกทอดที่ได้รับมาจากรุ่นพ่อ และแม่ สู่รุ่นลูกกลับกลายเป็นคำสาปร้าย ทางเดียวที่จะหลุดพ้นจากคำสาปเหล่านั้นมีเพียงแค่ ตามหาความรักที่แท้จริงเท่านั้น
รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย,แฟนตาซี,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เมื่อมรดกตกทอดที่ได้รับมาจากรุ่นพ่อ และแม่ สู่รุ่นลูกกลับกลายเป็นคำสาปร้าย ทางเดียวที่จะหลุดพ้นจากคำสาปเหล่านั้นมีเพียงแค่ ตามหาความรักที่แท้จริงเท่านั้น
ผู้แต่ง
แมวสลิดศรีสยาม
เรื่องย่อ
บทนำ
- กาลครั้งหนึ่ง มีชายหนุ่มได้ติดตามเดินทางพร้อมคณะชาวตะวันตก ได้เดินทางไปยังป่าอันแสนไกล เพื่อตามหาเพรช พลอย จินดา ที่สวยงามเพื่อนำมาทำเป็นเครื่องประดับให้กับเหล่า ลูกๆ ของตนนั้น ชายหนุ่มและคณะได้เดินทางหาสมบัติเหล่านี้ เป็นวัน เป็นเดือน จนย่านกลายเป็นปี ในที่สุดแผนที่ได้นำเหล่าคณะหยุดที่ถ้ำแห่งหนึ่งกลางป่าลึกที่มีธรรมชาติรายล้อม ดูช่างสวยงาม คณะและชายหนุ่มไม่รอช้า ได้เข้าไปข้างในถ้ำหวังว่าจะมีสมบัติมหาศาล ซ่อนอยู่ภายใน เมื่อได้เข้าไปยังตัวถ้ำ ทั้งคณะและชายหนุ่มได้พบกับสมบัติดั่งใจหวัง แต่แล้วกับมีสมบัติที่แสนจะวิเศษนั้นคือ อัญมณีทั้ง ๗ เม็ดที่สุดแสนจะบริสุทธิ์ ที่มิอาจจะประเมินค่าของ อัญมณีเหล่านั้นได้ แต่แล้วความโลภที่กัดกินภายในใจ หรือเป็นสิ่งที่มองไม่เห็นก็ตาม ได้ทำให้เหล่าคณะมีความต้องการที่จะครอบครองสมบัติไว้เพียงผู้เดียว ก่อให้เกิด โศกอนาถกรรมขึ้นเหล่าคณะได้ฆ่าฟัน เพื่อแย่งชิงสมบัติทำให้ถ้ำสั่นไหวอย่างรุนแรงจนได้ถล่มลงมา กลับมีเพียงชายหนุ่ม ที่หนีรอดออกมาได้ แต่ภายในมือของเขานั้นกลับมีกล่องไม้โบราณ ทีได้บรรจุเหล่าอัญมณีเหล่านั้นไว้ -
ปี พ.ศ.2500 ณ ห้องแถวครึ่งไม้ครึ่งปูนแห่งหนึ่งใจกลางเมืองหลวง ประเทศไทย
“เป็นยังไงบ้างนิทานที่พ่อเล่าไป” ชายวัยกลางคน พร้อมกับลูกๆ ที่น่ารักของเขาทั้ง ๗ คน ได้นั่งล้อมชายผู้เป็นพ่อเล่าเรื่องนิทานก่อนนอนด้วยสายตาตื่นเต้น
“แล้วอัญมณีนั้นอยู่ไหนแล้วค่ะ” เด็กสาวหนึ่งในนั้นได้เอยถามด้วยความสงสัย
“นั้นก็เป็นความลับนะ พอลูก ๆ โตพอเดียวก็จะรู้เอง”
“ได้เวลานอนแล้วเด็ก ๆ” ผู้เป็นแม่ได้กล่าวตัดบทสนทนา ก่อนที่เด็กๆ จะเข้าห้องนอน
๒๑
รุ่งเช้า ธราเทพตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกหนักอึ้ง ด้วยเรื่องราวที่เกิดขึ้นธราเทพยังวิตกกังวล เหตุการณ์ต่าง ๆ ที่จะมีคนมาทำร้ายหลานสาวของตัวเอง ธราเทพ ยกหูโทรศัพท์ขึ้นมา ปลายสายต่อตรงไปยังห้องผู้กำกับที่ไว้ใจได้มากที่สุดในขณะนี้ เพื่อขอความช่วยเหลือเพิ่มเติมในการคุ้มครอง ลดา และพาขวัญ
“ผู้กำกับครับ ผมขอเพิ่มกำลังตำรวจคุ้มกันที่โฮมสเตย์หน่อยได้ไหมครับ ผมรู้สึกว่าสถานการณ์ไม่ค่อยดี ผมเป็นห่วงหลานสาวของผม...”
“ไม่ต้องห่วงครับคุณธราเทพ ผมได้สั่งการให้เพิ่มกำลังตำรวจไปดูแลที่โฮมสเตย์แล้ว และผมจะส่งทีมสืบสวนพิเศษลงพื้นที่เพื่อเร่งหาเบาะแสขององค์กรเงาอัคนี” เสียงตำรวจปลายสายตอบกลับธราเทพ ที่มีน้ำเสียงเป็นกังวล เป็นอย่างมาก
“ขอบคุณครับผู้กำกับ” ธราเทพถอนหายใจวางสายด้วยความรู้สึกกังวลที่ยังคงอยู่ เขาตัดสินใจไปที่สถานีตำรวจเพื่อติดตามความคืบหน้าของคดี
ในขณะเดียวกัน ที่โฮมสเตย์ ลดา ตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกแปลก ๆ
“ฝันอะไรกันทำไมน่ากลัวแบบนี้นะ...” ลดาหันมองข้าง ๆ พบกับพาขวัญที่ยังคงนอนหลับสนิทอยู่
“ทำไมถึงฝันถึงอัญมณีนะ...แล้วพิธีกรรมนั้นมันคืออะไรกัน” ลดาคิดอยู่ในใจพร้อมกับหยิบปิ่นปักผมขึ้นมาดู ลดา คิดทบทวนอยู่ครู่หนึ่ง เธอได้คิดย้อนไปยังเหตุการณ์ต่าง ๆ และได้คิดถึงเหตุเรื่องที่เคยคุยกันในห้องเกี่ยวกับอัญมณีต้องสาป และอัญมณีผู้พิทักษ์ ลดาได้เดินไปที่โต๊ะอย่างเร่งรีบ และได้ตัดสินใจค้นหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับอัญมณีของตนในอินเทอร์เน็ต แต่แล้วลดาก็ต้องหยุดที่บทความหนึ่งเกี่ยวกับจ้าวมณีจันทร์แห่งเมืองมัลตธรา จ้าวแห่งดินแดนล้านนา บทความได้เล่าถึงอัญมณีทับทิมสีแดง และการแย่งชิงเพื่อให้ได้ครอบครองมาซึ่งอำนาจในการควบคุมจิตใจ จนถึงการปิดผนึกและการเสียสละ...
ณ สถานีตำรวจ ธราเทพ และ พัฒ กำลังประชุมกับทีมสืบสวน พวกเขาได้รับข้อมูลใหม่เกี่ยวกับองค์กรเงาอัคนี องค์กรนี้มีเครือข่ายกว้างขวางและมีอิทธิพลในวงการค้าวัตถุโบราณผิดกฎหมาย พวกเขามักจะใช้วิธีการรุนแรงและโหดเหี้ยมเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการ
“ดูเหมือนว่าองค์กรนี้จะไม่ธรรมดาจริงๆ นะครับ” พัฒกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ในขณะนั้นเอง โทรศัพท์ของธราเทพก็ดังขึ้น เป็นสายจากผู้กำกับ...
ด้านนอกสถานีตำรวจ มีตำรวจนายหนึ่งวิ่งด้วยท่าทีเร่งรีบ มุ่งตรงมายังห้องประชุมที่กำลังวางแผนตามหากลุ่มคนร้าย เสียงเปิดประตูเข้ามาดังสนั่น
“เกิดเรื่องแล้วครับ! ตำรวจที่คุ้มกันโฮมสเตย์ถูกทำร้าย และคุณลดาหายตัวไป! ครับ” สิ้นเสียงนั้นธราเทพแทบทรุดลงกับพื้น เขาตกใจกับข่าวร้ายที่ได้รับ เขาไม่เคยคิดว่าเหตุการณ์จะเลวร้ายจะเกิดขึ้นกับหลานสาวตนอีกครั้ง
“เราต้องไปที่โฮมสเตย์เดี๋ยวนี้!” ธราเทพกล่าวด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด เขา และ พัฒรีบออกจากสถานีตำรวจทันที เมื่อมาถึงโฮมสเตย์ พวกเขาพบว่าที่เกิดเหตุวุ่นวาย ตำรวจที่คุ้มกันถูกทำร้ายหมดสติ แต่ไม่มีร่องรอยของการต่อสู้รุนแรง พวกเขาพบเพียง จดหมายฉบับหนึ่งวางอยู่บนโต๊ะธราเทพหยิบจดหมายขึ้นมาอ่าน ข้อความในจดหมายเขียนไว้ว่า
“พวกเรามาเอาอัญมณีตามสัญญาแล้ว...และหยุดที่จะสืบค้นหาตัวตนพวกเราไปมากกว่านี้ ถ้ายังห่วงความปลอดภัยหลานของคุณ” ธราเทพ กำจดหมายแน่นด้วยความโกรธแค้น
“เราต้องหาลดาให้เจอคุณพัฒช่วย...” ธราเทพหันไปกล่าวกับ พัฒ
“ไม่ต้องห่วงนะครับผมรีบแจ้งไปยังทีมที่สำรวจตามเส้นทางในป่าแล้วครับ...ล่าสุดเราได้รับแจ้งมาว่าเจอฐานที่ตั้งน่าสงสัยอยู่ใจกลางป่าห่างจากจุดปะทะประมาณราว ๆ ห้าสิบกิโลเมตรได้ครับ”
ขณะเดียวกัน ที่ซ่อนลับขององค์กรเงาอัคนี ลดา ถูกคุมขังอยู่ในห้องกลิ่นชื่นที่เข้ามาปะทะหลังจากเสียงประตูดังขึ้นภายในห้องมืด ลดาพยายามตั้งสติหาทางหนีอีกครั้ง เสียงฝีเท้าเดินเข้ามาใกล้ ๆ ตน เสียงได้เงียบลง ใบหน้ายื่นเข้ามาใกล้ ๆ กับลดา ลมหายใจรดลงใบหน้าของ ลดา สายตานั้นจ้องมองมาที่หญิงสาวด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดา
“ไม่ต้องกลัวหรอกหนูน้อย” พิรัตกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ทุกอย่างใกล้จะจบลงแล้วขอแค่คุณหนูไม่ขัดขืน...”
“เสียงนี้มันพี่พิรัตใช่มั้ย” ลดาตะคอกออกไปสุดเสียง พิรัตยิ้มเยาะ
“เก่งมากน้องลดาที่รู้ว่าเป็นพี่...แต่ไม่ต้องห่วงนะพี่กำลังจะเปลี่ยนแปลงโลกใบนี้” หลังจากพูดเสร็จพิรัตได้หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง ลดาเริ่มรู้สึกกลัวมากกว่าเดิมเหมือน พิรัต ที่ใจดีกับตน และพาขวัญ แต่ตอนนี้คนคนนั้นไม่มีอีกแล้ว...