เมื่อมรดกตกทอดที่ได้รับมาจากรุ่นพ่อ และแม่ สู่รุ่นลูกกลับกลายเป็นคำสาปร้าย ทางเดียวที่จะหลุดพ้นจากคำสาปเหล่านั้นมีเพียงแค่ ตามหาความรักที่แท้จริงเท่านั้น
รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย,แฟนตาซี,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
๒๒
ลดาตัวสั่น และจ้องมอง ไปยัง พิรัต ด้วยความหวาดหวั่น บุคลิกที่เปลี่ยนไปของเขา ราวกับเป็นคนละคน ลดาหวาดกลัวกับการกระทำของ พิรัต ที่คาดเดาไม่ได้ ลดาพยายามตั้งสติ รวบรวมความกล้าถามออกไป
“ทำไม? ทำไมต้องทำแบบนี้ พี่พิรัต” พิรัตหัวเราะเสียงดัง ก้องกังวานในห้องมืด
“คนแบบไหน? คนอ่อนแอที่คอยดูแลพวกเธออย่างนั้นเหรอ? โลกนี้มันโหดร้าย ลดา มีแต่คนแข็งแกร่งเท่านั้นที่จะอยู่รอดได้ และอัญมณีนั้น… มันจะมอบพลังนั้นให้ฉัน!” พิรัต ชี้ไปที่ปิ่นปักผมในมือของลดา ซึ่งตอนนี้เปล่งแสงเรืองรองสีแดงเข้ม ลดา เข้าใจว่า พิรัต อาจถูกความโลภครอบงำ จนทำให้ขาดสติ และอยากจะครอบครองอัญมณีของตน
“แต่มันไม่ใช่ของพี่! พี่กำลังโดนมันครอบงำอยู่! และมันไม่ใช่พลังที่จะใช้ในทางที่ผิดได้!” ลดา รวบรวมความกล้าเถียงกลับ ทั้ง ๆ ที่ตนยังสั่นกลัว ด้วยความหวังว่าจะเรียกสติของ พิรัต ได้แม้เพียงน้อยนิดก็ตาม
“ผิดแล้วน้องลดา ใครเป็นคนตัดสินว่าอะไรผิดอะไรถูกละ? อำนาจต่างหากที่จะตัดสินทุกสิ่ง!” พิรัตตอบโต้ ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ลดา
“ส่งมันมาให้พี่ ลดา ทุกอย่างจะได้จบลงสักที” ในขณะเดียวกัน ที่ใจกลางป่าลึก ธราเทพ พัฒ และตำรวจ กำลังเดินทางไปยังฐานที่ตั้งขององค์กรเงาอัคนี พวกเขาต้องฝ่าฟันอุปสรรคมากมาย ทั้งป่ารกทึบและกับดักที่ถูกวางไว้
“ระวังตัวด้วยครับคุณธราเทพ พวกมันอาจจะวางกับดักไว้” พัฒ เตือน ธราเทพ ที่รีบร้อนเดินแซงตนไปธราเทพพยักหน้า สีหน้าเคร่งขรึม
“ฉันเป็นห่วงแต่ลดา…” เขานึกถึงหลานสาว ความกังวลกัดกินหัวใจในที่สุด พวกเขาก็มาถึงหน้าทางเข้าฐานที่ตั้ง ซึ่งซ่อนอยู่หลังน้ำตกขนาดใหญ่ ตำรวจเตรียมพร้อมบุกเข้าไป แต่ธราเทพขอร้อง
“ขอฉันเข้าไปก่อน ฉันอยากคุยกับพวกเขา” พัฒ มองธราเทพด้วยความเป็นห่วง “แต่…”
“ไม่เป็นไรคุณพัฒ...” ธราเทพพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ก่อนจะเดินเข้าไปในน้ำตก
กลับมาที่ห้องมืด พิรัต พยายามแย่งปิ่นปักผมจากลดา แต่เธอขัดขืนสุดกำลัง เกิดการยื้อยุดฉุดกระชากกันขึ้น ในระหว่างนั้นเอง ลดาเหลือบไปเห็นเงาตะคุ่ม อยู่ด้านหลัง พิรัต
“ใครน่ะ?” ลดา ตะโกนขึ้นสุดเสียง ทำให้ พิรัต เปลี่ยนจุดสนใจไปทางด้านหลังของตนแทน ทันใดนั้นเอง เงาปริศนาก็พุ่งเข้าใส่ พิรัต ทำให้เขาล้มลง ลดา ได้โอกาสรีบวิ่งหนีออกจาก พิรัต ให้ไกลที่สุด เงาปริศนา เข้าต่อสู้กับ พิรัต อย่างดุเดือด ทั้งสองฝ่ายต่างมีฝีมือในการต่อสู้ ด้านนอก ธราเทพเดินผ่านน้ำตกเข้ามา พบกับทางเดินแคบ ๆ ที่นำเข้าไปในถ้ำ เขาได้ยินเสียงต่อสู้ดังมาจากด้านใน จึงรีบวิ่งเข้าไป ภาพที่เขาเห็นคือ ลดาหลบอยู่หลังเสา ส่วน พิรัตกำลังต่อสู้อย่างดุเดือดกับบางสิ่งที่เป็นปริศนาที่ยังไม่ทราบที่มา ธราเทพตกใจมากเมื่อเห็นเงาสีดำนั้นการต่อสู้อยู่กับ พิรัต การต่อสู้ดำเนินไปอย่างรวดเร็ว และรุนแรง ทั้งสองฝ่ายต่างผลัดกันรุกรับ ไม่มีใครยอมใคร ในที่สุด พิรัต ก็พลาดท่าถูกเงานั้นเตะเข้าที่ท้องอย่างจัง ทำให้เขาล้มลงไปกองกับพื้น
“แก...” พิรัต ถามด้วยเสียงหอบ เงาสีดำไม่ตอบ เขาเดินตรงไปยังลดาที่ยังคงตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เขาพยักหน้าให้เธอเล็กน้อยเป็นเชิงให้วางใจ ก่อนจะหันกลับไปเผชิญหน้ากับ พิรัต อีกครั้ง ในขณะเดียวกัน ธราเทพที่ยืนมองเหตุการณ์อยู่ก็ตัดสินใจที่จะเข้าไปช่วย ลดา เขาเดินเข้าไปใกล้ แต่ทันใดนั้นเอง พื้นดินก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง เกิดรอยแยกขนาดใหญ่ขึ้นขวางระหว่างเขากับลดา และเงาสีดำ
“เกิดอะไรขึ้น?” ธราเทพอุทาน พื้นดินยังคงสั่นสะเทือนอย่างต่อเนื่อง ก่อนที่เพดานถ้ำจะเริ่มพังทลายลงมา
“เราต้องออกไปจากที่นี่!” เงาสีดำตะโกนบอกลดา ก่อนจะคว้าแขนเธอแล้ววิ่งออกไปจากถ้ำ ธราเทพพยายามตามไป แต่รอยแยกนั้นกว้างเกินกว่าที่เขาจะข้ามไปได้ เขาทำได้เพียงมองตามร่างของลดาที่หายลับไปในความมืด ลดาถูกเงาสีดำพามายังใจกลางป่าลึก ห่างจากชายแดนประเทศไทยไปยังใจกลางป่าลึก เมื่อลดาถูกเงาสีดำนั้นพาเดินไปเรื่อย ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว ในที่สุดพวกเขามาหยุดอยู่ตรงหน้าแท่นพิธีโบราณที่ทำจากหิน แท่นหินนั้นมีร่องรอยของการใช้งานมาอย่างยาวนาน และยังมีสัญลักษณ์แปลกๆ สลักอยู่ทั่วทั้งแท่น
“ที่นี่ที่ไหน?” ลดาถามด้วยความหวาดกลัว
“ที่นี่คือที่ที่อัญมณีถูกปิดผนึกครั้งแรก” เงาสีดำตอบ
“แล้วเรามาที่นี่ทำไม?”
“พิรัต ต้องการใช้พลังของแท่นพิธีเพื่อแยกอัญมณีออกจากเธอยังไงละลดา โดยการสังหารเธอ...”
“ไม่! เขาจะไม่ทำแบบนั้นหรอก!” ทันใดนั้นเอง พิรัตก็ปรากฏตัวขึ้น เขาเดินออกมาจากเงามืด พร้อมกับสมุนอีกจำนวนหนึ่ง พวกเขาล้อมลดา และเงาสีดำไว้
“จบกันแค่นี้ ลดา” พิรัต และเงาสีดำพูดประสานเสียงกัน ก่อนที่เงาสีดำนั้นจะสลายลอยเข้าไปยังแหวนที่นิ้วของพิรัต
“ถึงเวลา ที่ฉันจะได้รับสิ่งที่ฉันควรจะได้แล้ว” พิรัต สั่งให้สมุนจับตัวลดาไปที่แท่นพิธี ลดาพยายามขัดขืน แต่ก็ไม่เป็นผล เธอถูกจับมัดไว้กับแท่นหิน พิรัต เดินไปที่แท่นพิธี เขามองไปที่ลดาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความโลภ ก่อนจะเริ่มทำพิธี เขาหยิบมีดโบราณขึ้นมา มีดนั้นทำจากหิน และดูเก่าแก่เป็นอย่างมาก
“พิธีนี้จะปลดปล่อยพลังของอัญมณี และพลังนั้นจะเป็นของฉัน!” พิรัตพูด ก่อนจะเงื้อมีดขึ้น
“อย่านะ!” ลดา ตะโกน พิรัต หลับตาลง บริกรรมคาถาบางอย่าง แสงจันทร์สาดส่องลงมาที่แท่นพิธี อัญมณีบนปิ่นปักผมของลดาเปล่งแสงสีแดงเข้มมากขึ้นเรื่อย ๆ พิรัต ลืมตาขึ้น มองไปที่ลดาด้วยสายตาที่มุ่งมั่น ก่อนจะลงมือ เสียงคำรามกึกก้องก็ดังขึ้นจากแหวนทรงกรงเล็บที่สวมอยู่บนมือของเขา แหวนนั้นเปล่งแสงสีดำอันน่าหวาดกลัว ก่อนที่แสงนั้นจะรวมตัวกันเป็นร่างเงาขนาดใหญ่ รูปร่างคล้ายเหยี่ยวขนาดมหึมา กรงเล็บแหลมคม ดวงตาสีแดงฉาน ลดาเบิกตากว้างด้วยความตกใจ
“นั่นมัน…อะไร?”
พิรัตยิ้มอย่างชั่วร้าย “นี่คือพลังที่แท้จริงของแหวนวงนี้ พลังแห่งเงา! มันจะทำหน้าที่ปลดปล่อยพลังของอัญมณี และกำจัดทุกคนที่ขวางทางฉัน!” เงาเหยี่ยวคำรามอีกครั้ง ก่อนจะพุ่งเข้าใส่ลดาที่ถูกมัดอยู่กับแท่นพิธี ลดาหลับตาปี๋ด้วยความกลัว
แต่ทันใดนั้นเอง แสงสีแดงอีกสายก็พุ่งออกมาจากปิ่นปักผมของลดา แสงนั้นแผ่กระจายออกไปทั่วบริเวณรอบตัวเธอ ทำให้เงาเหยี่ยวไม่สามารถเข้าใกล้เธอได้
“อะไรกัน?” พิรัตอุทานด้วยความตกใจ
“ทำไมพลังของอัญมณีถึงต้านทานเงาเหยี่ยวได้?”
“มันไม่ใช่พลังที่จะใช้ในทางที่ผิด! ลดาไม่ยอมให้พี่ได้ครอบครองมันหรอก” ลดาตะโกนกลับ แสงสีแดงที่ยังแผ่ขยายไปทั่วได้พุ่งเข้ามายังลดา แสงสีแดงเรืองแสงอยู่ที่ตัวอัญมณีแดงจ้า แววตาของลูกน้องของพิรัต เปลี่ยนเป็นสีแดงในขณะเดียวกัน แววตา ลดาเปลี่ยนเป็นสีแดงเช่นเดียวกัน
“จัดการพี่พิรัตซะ” เมื่อสิ้นสุดเสียง เหล่าลูกน้องของพิรัต พุ่งเข้าโจมตีผู้เป็นหัวหน้าของตนอย่างไร้สติ...
ในขณะเดียวกัน ธราเทพ ที่ติดอยู่ภายในถ้ำก็พยายามหาทางออก เขาพบว่ารอยแยกที่ขวางทางเขานั้นเชื่อมต่อกับทางลับใต้ดินบางอย่าง เขาตัดสินใจที่จะเสี่ยงเดินไปตามทางนั้น พิรัต เริ่มร้อนรน เมื่อเห็นว่าลดา เริ่มใช้พลังนั้นได้แล้ว แต่ไม่นานรอยยิ้มได้แสดงออกมาบนใบหน้าของ พิรัต
“ทำได้ดี แต่ก็ไร้ประโยชน์!!” พิรัต พูดเสียงดังออกมา ก่อนที่จะหยิบปากกาขนนกของตนที่อยู่บนภายในเสื้อออกมาสะบัดเพียงครั้งเดียวพลัง และแสงสีแดง หายไปเพียงพริบตาเดียวหลงเหลือเพียงความว่างเปล่า และความมืดมิด พร้อมกับลูกน้องของ พิรัต ได้สติกลับคืนมา ความสนใจของ พิรัต หันมาสนใจ ลดา อีกครั้ง ก่อนที่จะง่างมีดในมือ พุ่งตรงไปยังลดา...
แต่...แล้ว...เสียงหัวใจที่ดังก้องอยู่ภายในตัว แสงสีแดงกัดกินไปทั่วทั้งร่างของลดาด้วยพลังอำนาจของอัญมณีทับทิม ได้ปลุกแสงสีขาวสว่างขึ้นรอบ ๆ ตัว ก่อนที่จะมีร่างพุ่งเข้าใส่ พิรัต กำลังจะเข้ามาประชิดตัวลดาพอดี
