เมื่อเธอต้องแต่งงานกับชายแปลกหน้าที่มีอายุมากกว่าเธอถึง 12 ปี เพื่อนำเงินมารักษาน้องชายที่ป่วยหนัก
ผู้แต่ง
yaya-rinเรื่องย่อ
เมื่อเธอต้องแต่งงานกับชายแปลกหน้าที่มีอายุมากกว่าเธอถึง 12 ปี เพื่อนำเงินมารักษาน้องชายที่ป่วยหนัก
รัก,ชาย-หญิง,วัยว้าวุ่น,เรื่องสั้น,กินเด็กเป็นอมตะ,ลุง,โคแก่,โรแมนติก,รัก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ลิขิตให้มาพบเธอ
เมื่อเธอต้องแต่งงานกับชายแปลกหน้าที่มีอายุมากกว่าเธอถึง 12 ปี เพื่อนำเงินมารักษาน้องชายที่ป่วยหนัก
.
.
"ร้านนี้ตั้งอยู่ที่ไหน" ชายหนุ่มเอ่ยถามเลขาด้วยน้ำเสียงที่น่ากลัวราวกับว่าเขากำลังจะถล่มร้านนั้น
"อยู่แถวเขตชานเมืองครับ อยู่ห่างจากที่นี่ประมาณ 50 กิโลเมตร" เลขาหนุ่มตอบคำถามเจ้านายได้ในทันทีพร้อมกับเก็บโทรศัพท์มือถือลงกระเป๋ากางเกงของตน
"50 กิโลเมตร อย่างนั้นหรอ!? ยัยเด็กนี่โกหกฉัน!" ชายหนุ่มพูดขึ้นมาเบาๆ พลางนึกถึงคำพูดที่หญิงสาวบอกไว้ว่าสถานที่ที่เธอทำงานนั้นอยู่ใกล้ๆ
"ทำให้ร้านนี้ไม่มีที่ยืน ส่วนไอ้หน้าตัวเมียนั่นก็หาหลักฐานมาแล้วจับมันส่งตำรวจซะ" ชายหนุ่มพูดออกคำสั่งลูกน้อง
"ได้ครับ" เลขาตอบรับก่อนจะเดินไปที่หน้าประตู
"เดี๋ยว ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน" ชายหนุ่มพูดรั้งลูกน้องไว้ก่อนจะถามคำถามไป
"ในสวนสาธารณะใหญ่ใกล้โรงพยาบาลเขตชานเมืองครับ" เลขาหันกลับไปตอบชายหนุ่ม เมื่ออาทิตย์ได้ยินเช่นนั้นเขาจึงหยิบกุญแจที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานของเขาพร้อมกับหยิบสูทสีดำก่อนจะเดินออกไป เลขาที่เห็นดังนั้นเขาจึงรู้ได้ทันทีว่าเจ้านายของเขากำลังเป็นห่วงภรรยาที่พึ่งจดทะเบียนสมรสเมื่อไม่กี่วันก่อน
"คุณอาทิตย์กำลังจะมีความรักแล้วสินะดีใจด้วยนะครับโทรไปหาเบบี๋ดีกว่า" เลขาหนุ่มพูดจบเขาก็หยิบโทรศัพท์มือถือในกางเกงพร้อมกับกดโทรก่อนจะเดินออกจากห้องไป
(เลขาหนุ่มคนนี้มีชื่อว่าไทม์ที่แปลว่าเวลานะคะทุกคน🥰🤍)
อาทิตย์ขับรถโรลส์รอยซ์สีขาวดำคู่ใจออกไปอย่างรวดเร็วในใจก็อดเป็นห่วงหญิงสาวที่พึ่งพบเจอไม่ได้ ภายในหัวสมองคิดตีกันไปหมดว่าตัวเองเป็นอะไรกันแน่ เขาสงสารเธอหรือเขาเริ่มมีใจให้เธอกันแน่ แต่เมื่อเขานึกถึงข้อตกลงการแต่งงานปลอมๆ ชายหนุ่มจึงหยุดคิดเรื่องนี้ทันทีในตอนนี้ควรคิดเพียงว่าเธอห้ามทำให้เขาเสื่อมเสียชื่อเสียง
.
.
เวลา 20:19
"ช่ายแล้ว~ คนอย่างฉ้านมานจะไปทามอาไรได้! จบแค่ม.6 ทามได้แค่งานเล็กๆ" ขวัญข้าวพูดบ่นกับตัวเองใบหน้าของหญิงสาวเริ่มแดงกล่ำขึ้นอย่างเห็นได้ชัดราวกับว่าเธอกำลังเมาเป็นอย่างมาก
"เห้ย~ หมดแล้วหรอซื้อมาต้างห้ากระป๋องทามไมหมดเรวจัง" มือเรียวเล็กขว้างกระป๋องเบียร์ทิ้งลงบนพื้นสาธารณะอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อนต่างกับตอนที่เธอยังไม่เมาหากเธอเห็นขยะในที่สาธารณะเธอก็จะเก็บขยะไปทิ้งในถังขยะตลอด
หญิงสาวตัวเล็กเอนตัวนอนลงบนเก้าอี้สาธารณะอย่างระมัดระวังก่อนที่จะเผลอหลับไป ไม่นานนักชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ก็เดินเข้ามาในมือถือสูทสีดำเดินเข้ามาพร้อมกับนั่งยองๆ มองหน้าหญิงสาวตัวเล็กที่กำลังนอนหลับอยู่ ปรากฏว่านั่นคืออาทิตย์ ชายหนุ่มถอนหายใจออกก่อนจะห่มเสื้อสูทให้กับหญิงสาวและอุ้มเธอไป
"เธอดื่มเบียร์หรอ ดื่มไปเท่าไหร่กันเนี่ย" อาทิตย์บ่นพึมพำกับหญิงสาวที่นอนซบคออยู่อย่างกับเด็กน้อย เมื่อชายหนุ่มพูดจบหญิงสาวก็ชูมือขึ้นมา 5 นิ้ว พร้อมกับยิ้มหวานบอกกับชายหนุ่มไปว่า
"5 กระป๋อง" ก่อนที่เธอจะหลับซบคอเขาไปอีกครั้งคราวนี้เขารู้สึกได้ถึงลมหายใจเล็กๆ ของหญิงสาวมันก็ถึงกับทำให้ชายหนุ่มที่เหมือนกับเจ้าชายน้ำแข็งรู้สึกร้อนผ่าวขึ้นมาทันที
ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่อุ้มหญิงสาวตัวเล็กมาได้สักพักไม่นานนักก็เดินมาถึงรถโรลส์รอยซ์คันสีขาวดำที่จอดอยู่ ชายหนุ่มค่อยๆ วางร่างหญิงสาวนั่งบนเบาะรถอย่างระมัดระวังและเบามือก่อนที่เขาก็จะเดินไปขึ้นรถเช่นกัน ไม่นานนักรถก็ถูกขับออกไป
"คออ่อนขนาดนี้ก็ยังจะดื่มนะ" ชายหนุ่มพูดบ่นกับหญิงสาวที่นอนหลับอยู่เบาะข้างๆ คนขับพร้อมกับส่ายหน้าเบาๆ สักพักเขาก็หยุดก่อนจะหยุดรถและค่อยๆโน้มตัวไปหาหญิงสาวเล็กน้อย
"นี่เธอ เธอ บ้านเธออยู่ที่ไหน" ชายหนุ่มพูดปลุกหญิงสาวให้ตื่นขึ้นแต่ก็ไม่เป็นผลดูเหมือนว่าหญิงสาวจะหลับลึกเหลือเกิน เมื่อเรียกแล้วไม่ยอมตื่นเขาจึงจับไปที่ไหล่หญิงสาวตัวเล็กเบาๆ ก่อนจะค่อยๆ เขย่าตัวเธอเล็กน้อย
"ขวัญข้าว ตื่นขึ้นมาก่อน บ้านเธออยู่ที่ไหน" ชายหนุ่มทำอย่างนั้นอยู่ครู่หนึ่งไม่นานนักหญิงสาวก็รู้สึกตัวสะลึมสะลือตื่นขึ้นมา
"หา~ บ้านหรอ~ บ้านปายทางน้าน~" นิ้วเล็กๆ ชี้ไปตรงทางถนนข้างหน้าชายหนุ่มจึงหันไปมองตามนิ้วของเธอแต่ทางข้างหน้านั้นมีแต่ตึกรามบ้านช่องเต็มไปหมด
"แล้วบ้านของเธออยู่หลังไหนกันแน่" ชายหนุ่มพูดขณะมองไปที่เธอชี้เพื่อจะหาบ้านของหญิงสาวแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับจากเธอเลยเขาจึงหันกลับไปมองที่หญิงสาวอีกครั้ง ก่อนจะเห็นว่าเธอมีสีหน้าที่ดูซีดเซียวและมีอาการพะอืดพะอม
"เธอจะทำอะไร เธอเป็นอะไร.." ชายหนุ่มเลิกคิ้วมองไปที่หญิงสาวเขาพูดยังไม่ทันขาดคำขวัญข้าวก็อ้วกปล่อยสิ่งที่เธอดื่มเข้าไปออกมาจนหมดทำให้เสื้อผ้าของอาทิตย์รวมถึงเบาะรถบริเวรนั้นเปื้อนเต็มไปหมดโดยที่ชายหนุ่มยังไม่ทันตั้งตัว
เขาอึ้งกับสิ่งที่พึ่งเกิดขึ้นเป็นอย่างมากก่อนจะเก็บอารมณ์โกรธของเขาไว้และหันกลับไปที่พวงมาลัยพร้อมกับเหยียบคันเร่งตรงดิ่งไปยังคอนโดของเขาทันที
"ไม่เคยมีใครทำกับฉันแบบนี้มาก่อน เธอเป็นคนแรก เยี่ยมจริงๆ เลยนะสาวน้อย" ชายหนุ่มพูดในขณะที่อารมณ์ของเขากำลังปะทุ สักพักหนึ่งรถก็ขับเข้ามาจอดยังหน้าคอนโดของชายหนุ่มเขาลงรถไปอุ้มหญิงสาวลงจากรถก่อนจะเดินมุ่งตรงไปยังลิฟต์ใต้คอนโด
ประตูห้องถูกเปิดเข้ามาและปิดลงอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มรีบพาหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมอกของเขาเข้าไปในห้องน้ำก่อนจะวางเธอไว้ในอ่างอาบน้ำอย่างเบามือ ชายหนุ่มรีบเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับจัดการเสื้อผ้าของตนเองไม่นานนักเขาก็อยู่ในชุดคลุมสีขาว อาทิตย์เดินไปหยิบโทรศัพท์มือถือที่วางไว้อยู่บนโซฟาก่อนจะกดโทรออกไปที่เบอร์หนึ่งซึ่งก็คือเบอร์ของเลขาหนุ่มนั่นเอง
"นายรีบมาที่คอนโดฉันเดี๋ยวนี้ พาแฟนนายมาด้วย" พูดจบเขาก็วางสายไปทันทีโดยไม่ทันรอให้ปลายสายพูดตอบ ชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนโซฟามีสีหน้าที่กำลังโมโหอย่างเห็นได้ชัด
.
.