เมื่อเธอต้องแต่งงานกับชายแปลกหน้าที่มีอายุมากกว่าเธอถึง 12 ปี เพื่อนำเงินมารักษาน้องชายที่ป่วยหนัก
ผู้แต่ง
yaya-rinเรื่องย่อ
เมื่อเธอต้องแต่งงานกับชายแปลกหน้าที่มีอายุมากกว่าเธอถึง 12 ปี เพื่อนำเงินมารักษาน้องชายที่ป่วยหนัก
รัก,ชาย-หญิง,วัยว้าวุ่น,เรื่องสั้น,กินเด็กเป็นอมตะ,ลุง,โคแก่,โรแมนติก,รัก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ลิขิตให้มาพบเธอ
เมื่อเธอต้องแต่งงานกับชายแปลกหน้าที่มีอายุมากกว่าเธอถึง 12 ปี เพื่อนำเงินมารักษาน้องชายที่ป่วยหนัก
.
.
เวลา 19:42
หญิงสาวตัวเล็กร่างบางเปิดประตูเข้ามาในห้องเช่าขนาดเล็กอย่างอ่อนเพลีย เธอเดินเข้าไปนั่งบนเตียงพร้อมกับเอนหลังนอนลงบนเตียงอย่างเหนื่อยล้าสักครู่หนึ่งเธอก็ลุกขึ้นมานั่งขัดตะหมาดและหยิบซองสีขาวคล้ายกับซองจดหมายซึ่งเป็นซองเงินเดือนของเธอออกมาจากกระเป๋าสะพายใบโปรดมือเรียวบางค่อยๆ เปิดซองออกมาอย่างเบามือพร้อมกับหยิบเงินทั้งหมดข้างในออกมาก่อนจะเริ่มนับจำนวน
"10,200 บาท" หญิงสาวพูดออกมาเบาๆ ก่อนจะเดินไปหยิบเก้าอี้พร้อมกับยกมาวางอยู่หน้าตู้เสื้อผ้า หญิงสาวก้าวขาขึ้นเหยียบเก้าอี้หยิบกล่องสเตนเลสที่อยู่ข้างบนตู้เสื้อผ้าก่อนจะเดินกลับมาที่เตียงนอนอีกครั้งและหยิบเงินก้อนที่วางไว้อยู่บนเตียงขึ้นมาพร้อมกับแยกเงินออกมาจำนวน 2,200 บาทใส่กระเป๋าสตางค์ใบเล็กสีขาวก่อนจะเอาเงินที่เหลือเก็บใส่กล่องสเตนเลสพร้อมกับนำกล่องเงินของเธอไปเก็บไว้ที่เดิมและจัดข้าวของให้เรียบร้อย
"ร้อนจังเลย พัดลมยังจะมาพังอีก" หญิงสาวหยิบผ้าขนหนูพร้อมกับเดินเข้าห้องน้ำเตรียมตัวจะอาบน้ำ
.
.
เวลา 20:39
สักพักใหญ่ๆ ขวัญข้าวก็เดินออกมาจากห้องน้ำโดยที่มีผ้าขนหนูห่อตัวปิดร่างกายเล็กๆ ของเธอเอาไว้อยู่พร้อมกับผ้าขนหนูผืนเล็กอีก 1 ผืนในมือที่กำลังเช็ดเส้นผมสีดำเงางามอย่างเป็นธรรมชาติที่กำลังเปียกชุ่มไปด้วยน้ำ เธอยืนเช็ดเท้าหน้าห้องน้ำให้แห้งอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า
ภายในตู้เสื้อผ้าของเธอมีทั้งเสื้อยืด กางเกงขาสั้น กางเกงยีน2-3ตัวและเสื้อแขนยาว2ตัว หญิงสาวหยิบเอาเสื้อยืดสีฟ้าอ่อนและกางเกงขาสั้นออกมาจากตู้พร้อมกับนำไปวางไว้บนเตียงและหยิบครีมราคาถูกที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานก่อนจะเริ่มบรรจงทามันลงบนผิวขาวนุ่มอย่างเป็นธรรมชาติของเธอ
หญิงสาวใช้เวลาประมาณ 10 นาทีสำหรับแต่งตัวเมื่อทำอะไรเสร็จแล้วเธอก็นอนลงบนเตียงอย่างเหนื่อยล้าพลางคิดในใจเรื่อยเปื่อย ก่อนที่เธอจะจะนึกได้ถึงกระดาษแผ่นนั้น หญิงสาวรีบลุกขึ้นมาพร้อมกับเดินไปหยิบกระเป๋าใบเก่งของเธอที่วางไว้อยู่บนโต๊ะทำงานทันที
มือเรียวเล็กรีบค้นกระเป๋าก่อนจะหยิบกระดาษแผ่นนั้นออกมาคลี่ออกสายตากลมโตสีน้ำตาลเข้มจ้องมองไปที่กระดาษแผ่นนั้นพลางคิดไตร่ตรองอย่างถี่ถ้วน เพียงครู่หนึ่งเธอหยิบโทรศัพท์มือถือรุ่นเก่าขึ้นมาก่อนจะกดเบอร์โทรที่อยู่ในกระดาษและกดโทรออกไป
ตู๊ดด! ตู๊ดด! ตู๊ดด! ตู๊ดด! ตู๊ดด!
"สวัสดีครับ" น้ำเสียงชายหนุ่มพูดขึ้นมาปลายสายอย่างสุภาพ
"สวัสดีค่ะ คือว่า..กำลังหาคนมาจ้างแต่งงานอยู่ใช่มั้ยคะ" น้ำเสียงอันนุ่มนวลเอ่ยถามปลายสายอย่างสุภาพ
"ใช่ครับ สนใจใช่ไหมครับ"
"ใช่ค่ะ แต่ว่าเรื่องที่สามารถเรียกเงินเท่าไหร่ก็ได้นี่ จริงไหมคะ" หญิงสาวเอ่ยถามด้วยความสงสัย
"จริงครับ หากสนใจให้ไปยังที่อยู่ที่ผมกำลังจะส่งไปให้ในอีเมลของคุณนะครับ ผมคงต้องวางสายแล้ว" พูดจบปลายสายก็วางสายลงไปอย่างเร่งรีบ
ตู๊ด! ตู๊ด! ตู๊ด! ตู๊ด!
สายถูกวางไปอย่างกะทันหันทำให้หญิงสาวรู้สึกงุนงงเล็กน้อย ในใจก็คิดว่าเขาอาจจะไม่ว่างหรืออาจจะกำลังทำงานอยู่ก็เป็นได้
ติ๊งต๊อง!
เสียงอีเมลดังขึ้นพร้อมกับปรากฏขึ้นที่หน้าจอโทรศัพท์ของเธอ ดวงตากลมโตสีน้ำตาลเข้มมองไปเห็นสถานที่ที่ระบุไว้ว่าเป็นร้านอาหารแห่งหนึ่งในห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ซึ่งมันอยู่ใกล้กับโรงพยาบาลและสถานีตำรวจมันจึงทำให้เธอรู้สึกคลายกังวลลงได้เพราะเป็นสถานที่ที่มีผู้คนพลุ่งพล่าน
เมื่อเป็นเช่นนั้นหญิงสาวจึงสบายใจขึ้นก่อนจะวางโทรศัพท์และดาษไว้บนโต๊ะทำงานโดยเอาโทรศัพท์วางทับกระดาษแผ่นนั้นเอาไว้ก่อนจะเดินไปปิดไฟและกลับมานอนที่เตียง
.
.
ในเวลาเดียวกัน
ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ไหล่กว้างดูมีสง่าราศีในมือถือสูทสีดำสนิทเดินออกมาจากหน้าบริษัทขนาดยักษ์โดยมีรถเบนซ์คันสีดำเงางามจอดรออยู่แล้วพร้อมกับมีคนขับรถมายืนรอเปิดประตูรถให้
ชายหนุ่มก้าวขาขึ้นรถมานั่งก่อนจะค่อยๆ ปลดเนกไทออกให้สบายตัว ไม่นานนักรถเบนซ์สุดหรูก็ขับออกไปจากหน้าบริษัทขนาดยักษ์
"คุณอาทิตย์ครับเมื่อครู่มีผู้หญิงคนหนึ่งติดต่อมาบอกว่าสนใจจะเป็นคู่แต่งงานให้กับคุณครับ" เลขาหนุ่มพูดขึ้นมาภายใต้ความเงียบสงัด
"เธอชื่ออะไร อายุเท่าไหร่ ทำงานอะไร" น้ำเสียงใหญ่ที่ฟังดูเย็นยะเยือกเอ่ยถามขึ้น
"เอ่อคือ..ผมไม่ได้ถามเลยพอดีเมื่อกี้มีสายจากแฟนผมโทรเข้ามา..ครับ..แต่ว่าผมนัดเธอให้แล้วนะครับ" เลขาหนุ่มตอบกลับอย่างอ้ำๆ อึ้งๆ
"นายนี่ทำงานไม่รอบคอบจริงๆ" ชายหนุ่มกล่าวด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่จริงจัง
"ต่อไปจะไม่มีแบบนี้อีกแล้วครับ" เลขาหนุ่มตอบกลับด้วยสีหน้าที่รู้สึกผิด
"วันไหน" ชายหนุ่มเอ่ยถามในขณะที่กำลังนั่งดูไอแพดในมือหนาขนาดใหญ่
"พรุ่งนี้ครับ เวลา 09:30 ที่ร้าน spring ในห้างสุวรรณกุล ผมดูตารางงานของคุณแล้วพรุ่งนี้คุณไม่ได้มีนัดกับใครครับ" เลขาพูดกล่าวอย่างคล่องแคล่วว่องไวเพราะเจ้านายของเขาชอบคนที่มีความคล่องแคล่ว เก่ง และมีไหวพริบ
"อืม พรุ่งนี้ฉันก็ไม่อยากกลับบ้านพอดี" ชายหนุ่มพูดในขณะที่กำลังนั่งจ้องไปที่ไอแพดในมือ หลังจากนั้นความเงียบก็กลับมาอีกครั้งภายในรถมีเพียงเลขา คนขับรถและอาทิตย์เพียงเท่านั้น
ไม่นานนักรถเบนซ์คันสีดำเงางามก็ขับเข้ามาจอดยังหน้าคอนโดหรูหราก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินออกมาจากรถเพียงคนเดียวไม่นานนักรถก็ขับออกไป อาทิตย์มุ่งตรงไปยังลิฟต์ที่อยู่ภายใต้คอนโดทันที
.
.
เวลา 21:56
ประตูสีดำบานใหญ่ถูกเปิดเข้ามาภายในห้องโดยมีอาทิตย์เดินเข้ามาก่อนจะปิดประตูลงทันที เขาเดินปลดกระดุมเสื้อและปลดเข็มขัดกับกางเกงออก ไม่นานนักชายหนุ่มก็อยู่ในสภาพที่เปลือยกายโดยมีเพียงแค่กางเกงบ๊อกเซอร์สีกรมดำปกปิดท่อนร่างไว้
รูปร่างของเขาดูกำยำเมื่อถอดเสื้อออกต่างจากตอนที่ใส่เสื้อผ้าเขาดูเป็นคนที่ตัวบางและไม่มีมีพิษภัยแต่พอถอดเสื้อเท่านั้นแหละอย่างกับเสือหนุ่ม
เวลา 22:16
ชายหนุ่มเดินเข้าห้องน้ำไปพร้อมกับผ้าขนหนูสีขาว ผ่านไปประมาณ 15 นาทีเขาก็เดินออกมาพร้อมกับผ้าขนหนูที่ปิดท่อนล่างไว้เส้นผมสีบลอนด์เทาของเขาเปียกชุ่มไปด้วยน้ำ
เวลา 22:30
อาทิตย์กำลังนั่งอ่านเอกสารบนเตียงนอนสีเทานุ่มๆ ขนาดใหญ่อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่เขาจะถอดแว่นตากรองแสงออกและจับไปที่สันจมูกเบาๆ มือหนาใหญ่เก็บเอกสารทั้งหมดวางไว้ที่โต๊ะข้างๆ เตียงพร้อมกับเอื้อมมือไปปิดโคมไฟ
.
.