เมื่อเธอต้องแต่งงานกับชายแปลกหน้าที่มีอายุมากกว่าเธอถึง 12 ปี เพื่อนำเงินมารักษาน้องชายที่ป่วยหนัก
ผู้แต่ง
yaya-rinเรื่องย่อ
เมื่อเธอต้องแต่งงานกับชายแปลกหน้าที่มีอายุมากกว่าเธอถึง 12 ปี เพื่อนำเงินมารักษาน้องชายที่ป่วยหนัก
รัก,ชาย-หญิง,วัยว้าวุ่น,เรื่องสั้น,กินเด็กเป็นอมตะ,ลุง,โคแก่,โรแมนติก,รัก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ลิขิตให้มาพบเธอ
เมื่อเธอต้องแต่งงานกับชายแปลกหน้าที่มีอายุมากกว่าเธอถึง 12 ปี เพื่อนำเงินมารักษาน้องชายที่ป่วยหนัก
.
.
วันต่อมา
หญิงสาวตัวเล็กเดินมาหยุดอยู่หน้าร้านอาหารสุดหรูขนาดใหญ่ดวงตากลมโตสีน้ำตาลเข้มมองผ่านประตูกระจกขนาดใหญ่ที่มีชายร่างสูงใหญ่น่าเกรงขามใส่สูทสีดำยืนเฝ้าอยู่หน้าร้านสองคน ภายในร้านถูกตกแต่งอย่างหรูหรา
หญิงสาวยืนแข็งทื่อมือเรียวเล็กทั้งสองกำสายกระเป๋าแน่นในใจพลางคิดว่าเธอมาถูกที่หรือไม่หญิงสาวยืนอยู่หน้าร้านสักพักไม่นานนักก็มีชายตัวสูงใส่สูทสีดำและมีผ้ากันเปื้อนสีขาวเหมือนกับว่าเป็นพนักงานร้านเดินออกมาทักทายเธอ
"สวัสดีครับ คุณลูกค้าได้จองโต๊ะไว้แล้วหรือยังครับ" เสียงพนักงานหนุ่มกล่าวทักทายหญิงสาวที่เขาเห็นเธอยืนหน้าร้านอยู่นานสองนาน
"เอ่อ..คือว่ามีคนนัดหนูให้มาที่นี่ค่ะ" น้ำเสียงอ่อนหวานพูดตอบกลับชายคนนั้นไป
"สามารถบอกชื่อคนคนนั้นได้ไหมครับ" พนักงานหนุ่มถามกลับอย่างสุภาพ
"หนู..ก็ไม่รู้ค่ะ" หญิงสาวพูดตอบอย่างกล้าๆ กลัวๆ
"สวัสดีครับใช่คุณผู้หญิงที่โทรมาเรื่องงานแต่งเมื่อวานไหมครับ" ชายหนุ่มอีกคนเดินออกมาจากร้านพร้อมกับเข้ามาถามขวัญข้าวที่กำลังยืนทำหน้าหงายอยู่หน้าร้าน
"ใช่ค่ะ" เมื่อหญิงสาวได้ยินอย่างนั้นก็รีบเงยหน้าขึ้นมามองที่ชายคนนั้นอย่างมีหวัง
"ผู้หญิงคนนี้มากับผมครับ" ชายคนนั้นหันไปพูดกับพนักงานหนุ่ม ก่อนที่พนักงานหนุ่มจะพยักหน้ารับและเดินเข้าไปทำงานในร้านต่อ
"ตามผมมาครับ" ชายหนุ่มพูดขึ้นพร้อมกับเดินเข้าไปในร้าน ทำให้ขวัญข้าวรีบเดินตามหลังเขาไปทันที ไม่นานนักก็มาหยุดอยู่ที่โต๊ะอาหารโต๊ะหนึ่งซึ่งมีชายหนุ่มที่มีผมสีบลอนด์เทาดูมีสง่าราศีใส่สูทสีขาวทั้งตัวราวกับว่าเป็นเจ้าชายในนิยาย กำลังนั่งมองกระดาษปึกหนึ่งอยู่ในมือหนาขนาดใหญ่อยู่เพียงคนเดียวโดยที่บริเวรนั้นไม่มีคนอยู่เลยสักคน
"คุณอาทิตย์ครับเธอมาแล้ว" ชายหนุ่มที่พูดกับผู้ชายอีกคนเหมือนกับว่าเขาเป็นเจ้านายกับลูกน้องกัน หญิงสาวมองไปที่ชายคนนั้นอย่างเงียบๆ ก่อนที่ลูกน้องของเขาจะเดินไปขยับเก้าอี้เพื่อให้หญิงสาวได้นั่งลง
อาทิตย์ละสายตาจากกระดาษในมือพร้อมกับหันมามองที่หญิงสาวตรงหน้าที่ดูเด็กมากเขามองสำรวจเธอเล็กน้อย ขวัญข้าวเห็นว่าเขากำลังมองมาที่ตนเธอจึงรีบหลบสายตาเขาพร้อมกับก้มหน้าลงอย่างกลัวๆ
"คุณชื่ออะไร อายุเท่าไหร่ ทำงานอะไร" อาทิตย์เริ่มบทสนทนาขึ้นในบรรยากาศที่เงียบสงัด
"หนูชื่อขวัญข้าวค่ะ อายุ 20 ปี ทำงานเสิร์ฟอาหารอยู่ร้านชาบูค่ะ" หญิงสาวพูดตอบโดยที่ยังก้มหน้าไม่กล้าสบตากับเขา เมื่ออาทิตย์ได้ยินเช่นนั้นเขาจึงดูตกใจกับอายุของเธอมาก
"แล้วคุณต้องการเงินเท่าไหร่" อาทิตย์ถามกลับเพื่อหยั่งเชิงดูว่าเธอต้องการอะไรกันแน่ หญิงสาวชูมือขึ้นมาห้านิ้วโดยที่ยังไม่ได้พูดอะไร
'50 ล้าน ผู้คนนี้มีหน้าตาที่ใสซื่อแต่ในใจชั่งเหี้ยมโหดเสียจริง' อาทิตย์คิดในใจพร้อมกับมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยสายตาที่เย็นยะเยือก เลขาที่ยืนอยู่ข้างหลังอาทิตย์มีท่าทีที่อึ้งเป็นอย่างมากเพราะคิดว่าขวัญข้าวจะเรียกเงิน 50 ล้านบาทจริงๆ
"หนูต้องการ 5 แสนบาทค่ะ แต่ถ้าหากคุณคิดว่ามันมากเกินไปคุณจะให้หนู 1 แสน 2 แสน หรือ 3แสนก็ได้ค่ะ" หญิงสาวรีบพูดขึ้นพร้อมกับมองไปที่ชายหนุ่มตรงหน้า
ชายหนุ่มได้ยินคำตอบจากหญิงสาวเช่นนั้นจากสายตาที่ดูเหมือนกำลังจะเขมือบคนได้ทั้งคนก็เปลี่ยนกลายมาเป็นสายตาที่เหมือนแมวกำลังงุนงง ลูกน้องที่ยืนอยู่ข้างหลังอาทิตย์ก็มีทีท่างุนงงเช่นกัน
"5 แสน? เธอจะเอาไปทำอะไร" อาทิตย์เอ่ยถาม
"เรื่องนี้เป็นเรื่องส่วนตัวของหนู ไม่สามารถบอกได้ค่ะ" หญิงสาวตอบกลับไปพร้อมกับก้มหน้าหลบสายตาที่ดูน่ากลัวของเขา
"ได้ นี่ข้อตกลงระหว่างเราถ้าเธอยอมรับมันได้ก็เซ็นมันซะ" ชายหนุ่มวางกระดาษแผ่นหนึ่งลงบนโต๊ะพร้อมกับยื่นมันให้กับหญิงสาว ในกระดาษมีข้อตกลงและเนื้อหาใจความว่า
( ผู้ลงนามจะต้องจดทะเบียนสมรสเป็นเวลา 6 เดือน ในระยะเวลาครึ่งปีนี้ห้ามทำให้ผู้จ้างเสื่อมเสียชื่อเสียงและต้องจำไว้ว่านี่เป็นเพียงการแต่งงานปลอมๆ และเมื่ออยู่ต่อหน้าญาติผู้ใหญ่ให้ทำเหมือนว่าเป็นคู่รักกันจริงๆ และห้ามมีเรื่องผู้ชายเข้ามาเกี่ยวข้อง หากผู้ลงนามเกิดหลงรักผู้จ้างจะถูกเลิกจ้างทันที )
หญิงสาวอ่านรายละเอียดทั้งหมดก่อนจะเซ็นชื่อลงไปทันที
"เอาทะเบียนบ้านมาไหม" อาทิตย์เห็นดังนั้นเขาจึงพอใจเป็นอย่างมากก่อนจะถามออกไป
"ทะเบียนบ้าน..เอามาค่ะ.." ขวัญข้าวพูดตอบกลับพร้อมกับมองไปที่ชายหนุ่มตรงหน้าด้วยหน้าตาที่ใสซื่อ
"ครับ คุณสะดวกจดทะเบียนสมรสวันนี้เลยไหม" อาทิตย์กล่าว
"วันนี้เลยหรอคะ ก็ได้ค่ะ" หญิงสาวเอ่ยถามและคิดไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบตกลงไป
.
.
ทั้งสามเดินออกมาหน้าห้างขนาดใหญ่ก่อนจะมีรถเบนซ์คันสีดำเงางามขับเข้ามาจอดข้างหน้าทั้งสาม คนขับรถรีบลงมาเปิดประตูให้อาทิตย์และขวัญข้าว รถถูกขับออกมาได้สักพักหนึ่งหญิงสาวก็เริ่มมีอาการหน้าซีดเวียนศีรษะและคลื่นไส้
"เธอเป็นอะไร" อาทิตย์ที่เห็นหญิงสาวมีท่าทีที่ไม่ค่อยสบายจึงถามเธอไป
"คุณลุงคะ หนูเหมือนจะเมารถเลยเปิดกระจกหน่อยได้ไหมคะ" หญิงสาวพูดขึ้น
อาทิตย์หยุดชะงักพลางคิดในใจว่า 'คุณลุง! อย่าง นั้น หรอ!'
"เร็วหน่อยได้ไหมคะ" สีหน้าหญิงสาวเริ่มแย่ลง
"เปิดกระจกให้เธอ" อาทิตย์พูดบอกคนขับรถและหลังจากนั้นกระจกก็ถูกเปิดออกขึ้นมาทันที อาทิตย์นั่งกุมขมับนึกถึงคำพูดของหญิงสาวเมื่อครู่
เวลา 11:43
ขวัญข้าวและอาทิตย์เดินออกมาหน้าสำนักทะเบียนอำเภอ ชายหนุ่มยืนมองทะเบียนสมรสที่พึ่งได้มาก่อนจะยื่นมันให้กับหญิงสาวอีกเล่มหนึ่ง มือเรียวเล็กก็รับมาด้วยความเต็มใจก่อนจะเก็บมันเข้ากระเป๋าใบเก่งของเธอ
"หลังจากนี้เธอจะไปไหน" ชายหนุ่มถามหญิงสาวขึ้น
"หนูจะไปเตรียมตัวทำงานค่ะ"
"ให้ฉันไปส่งเธอไหม"
"ไม่เป็นไรค่ะ ที่ทำงานหนูอยู่ใกล้ๆ นี้เองค่ะ" หญิงสาวปฏิเสธอย่างเกรงใจทั้งที่ในใจเธอก็รู้ว่าร้านอาหารที่เธอทำงานนั้นมันอยู่ไกลจากที่นี่เป็นอย่างมาก แต่เธอก็ไม่อยากจะรบกวนเขา
"เอาโทรศัพท์มือถือของเธอมา" หญิงสาวยื่นโทรศัพท์มือถือรุ่นเก่าของเธอให้เขาไป มือหนาใหญ่หยิบมือถือของหญิงสาวพร้อมกับกำลังหาอะไรบางอย่าง
"นี่คือไลน์ของฉันมีอะไรก็ส่งข้อความมา" ส่งโทรศัพท์คืนให้หญิงสาว
"เอาเลขบัญชีของเธอมาให้ฉัน" ชายหนุ่มพูดกับหญิงสาวตัวเล็กตรงหน้า
"เอ่อ..คือว่า..หนูไม่มีบัญชีค่ะ" หญิงสาวตอบกลับชายหนุ่มพร้อมกับเงยหน้าขึ้นไปสบตากับเขา เมื่อชายหนุ่มได้สบตากับเธอเขาจึงหันหน้าไปทางอื่นเพื่อหลบสายตาของเธอทันที
"ไม่มีบัญชีแล้วเธอใช้อะไร" พูดขณะที่มองไปทางอื่น
"คุณลุงมีเงินสดไหมคะ" น้ำเสียงอ่อนนุ่มพูดขึ้นมาอย่างสุภาพ
อาทิตย์หันขวับไปมองที่หญิงสาวตรงหน้าอย่างรวดเร็ว คิ้วหนาเริ่มขยับเข้ามาจะชนกันเรื่อยๆ พลางคิดในใจ 'คุณลุงอีกแล้วหรอ! นี่ฉันดูแก่ขนาดนั้นเลยหรอ'
.
.