รามเข้าไปประมูลเช่าโทรศัพท์ในดาร์กเว็บ ซึ่งโทรศัพท์เครื่องนี้ไม่ใช่โทรศัพท์ธรรมดา แต่เป็นโทรศัพท์ที่สามารถควบคุมร่างกายคนอื่นโดยแค่ถ่ายรูปหน้าคนคนนั้น จากนั้นอยากทำอะไรกับอีกฝ่ายก็ได้ "น่าสนุกชะมัด"
ชาย-ชาย,ผู้ใหญ่,yaoi,bl,pwp,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
รามนั่งบนรถสถานีไฟฟ้ากวาดสายตามองชายหนุ่มไปมา ไม่ว่าจะหนุ่มเล็กหนุ่มใหญ่ ล้วนถูกตาต้องใจเขาเป็นอย่างมาก
(คนนั้นก็น่ารัก คนที่ก็หล่อ ส่วนคนนี้ก็หุ่นล่ำ หน้าอกใหญ่ชะมัด สิงั้นเอาเป็นคนนี้แล้วกันวันนี้ชักอยากกินนมช็อกโกแลตแล้วสิ) รามเลียริมฝีปากแสยะยิ้มออกมา
รามหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วถ่ายรูปชายตรงหน้าซึ่งมีลักษณะเป็นชายผิวแทน สูงใหญ่ รูปร่างกำยำ สวมชุดบอลยืนจับราวโหนที่ข้างหน้าราม
พอรามถ่ายรูปใบหน้าของชายคนนั้นเสร็จ รูปร่างเปลือยกายและข้อมูลส่วนตัวของชายคนนั้นก็ปรากฏบนหน้าจอโทรศัพท์ของเขา
(ชื่อแคน อายุยี่สิบห้าปี เป็นเทรนเนอร์ออกกำลังกายที่ฟิตเนสxxx ปัจจุบันโสด พึ่งเลิกกับแฟนคนล่าสุดเจ็ดวันที่แล้ว มีเซ็กซ์ใช้ดุ้นกับผู้หญิงอย่างเดียวไม่เคยใช้ก้น นี่เราเจอของแรร์อีกแล้วสินะ)
รามเลื่อนหน้าจอดูสัดส่วนรูปร่างของแคนชัด ๆ ทุกซอกทุกมุมไม่ว่าจะเป็นหัวนม แก่นกาย และรูสวาท
(เริ่มเล่นจากตรงไหนก่อนดีนะ หัวนมก็น่าเล่น ดุ้นก็น่าแกล้ง รูก้นนี่ก็อยากเอาอะไรแหย่ให้มันโบ๋จัง งั้นก็ทำมันพร้อมกันทุกอย่างนั่นแหละ)
รามใช้ฟังก์ชันมนุษย์ล่องหนเล่นกับหัวนมทั้งสองข้างของแคนพร้อมกัน แคนรู้สึกว่ามีใครมาสัมผัสหน้าอกของเขาจึงมองหน้าอก แล้วเปิดคอเสื้อแล้วก้มหน้ามองก็ไม่เห็นสิ่งแปลกปลอมสัมผัสกับหัวนมของเขา
สักพักแคนก็รู้สึกว่ามีคนสัมผัสแก่นกายของเขาภายในกางเกงแต่ว่าพอเขามองดูที่เป้าของเขาก็ไม่เห็นมีใครหรืออะไรมาสัมผัส
"อึก!"
แคนรีบเอามือข้างที่ว่างปิดปากของเขาทันที เขารู้สึกเจ็บที่รูสวาทของเขาเป็นอย่างมากเหมือนถูกอะไรไม่รู้แหย่เข้ามา จึงรีบหันไปมองด้านหลังทันที แต่ก็กลับพบว่ามีแต่คนหันหลังให้เขา ไม่มีใครสัมผัสก้นของเขาเลยสักนิด
(นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย ทำไมทั้งที่ไม่มีใครโดนตัวเรา แต่ทำไมเราถึงได้รู้สึกเหมือนกับกำลังโดนลวนลาม หรือว่าเราจะโดนทำของใส่ให้ผีมาลวนลาม ไม่นะ นะโม ตัสสะ ภาวะโต...) แคนท่องบทสวดในใจเขาคิดว่าตอนนี้เขากำลังถูกผีลวนลาม
รามเห็นท่าทางและสีหน้าของแคนก็ยิ่งชอบใจ แคนในตอนนี้กำลังเม้มริมฝีปากของเขาไว้แน่น ใบหน้าแดงก่ำ ยืนเกร็งตัวสั่นจนรามสังเกตได้ รามที่เห็นดังนั้นก็ยิ่งอยากแกล้งแคนมากยิ่งขึ้น
รามกดฟังก์ชันเพิ่มน้ำหล่อลื่นที่รูสวาทแคนให้ชุ่ม จากนั้นก็เปลี่ยนจากการให้แคนถูกสัมผัสด้วยนิ้วมือ เป็นถูกยัดไข่สั่นเข้าไปหนึ่งอันแทน
สักพักรามก็รู้สึกยังไม่พอก็กดเพิ่มไข่สั่นเข้าไปในรูสวาทแคนอีกอันรวมเป็นสองอัน และก็ตามด้วยอีกอันรวมเป็นสามอันกำลังสั่นสะท้านทั่วผนังอ่อนภายในรูสวาทแคน
แคนยืนตัวบิดเกร็ง พยายามทำสีหน้าท่าทางให้ปกติที่สุด แต่ว่าตอนนี้เขารู้สึกเสียวซ่านเป็นอย่างมากจนแทบทนไม่ไหว แก่นกายของเขาค่อยแข็งตัวมากขึ้นเรื่อย ๆ จนสังเกตเห็นได้ชัด แคนจึงเอากระเป๋าที่เขาสะพายข้างของเขามาปิดบังที่แก่นกายของเขา
(คิก ๆ คงใกล้จะเสร็จเต็มทีแล้วสินะ แต่พี่ไม่หายน้องแคนเสร็จง่าย ๆ หรอก)
รามกดใช้ฟังก์ชันระงับการหลั่ง จากนั้นเขาก็เปลี่ยนฟังก์ชันมนุษย์ล่องหนที่กำลังเล่นกับหน้าอกแคนอยู่ เปลี่ยนเป็นเครื่องดูดหัวนมแทน และก็เปลี่ยนจากให้แคนถูกใช้มือสำเร็จความใคร่ที่แก่นกาย เป็นถูกมนุษย์ล่องหนใช้ปากอมแก่นกายแทน
(บ้าเอ๊ย! ต้องท่องบทสวดไหนผีพวกนี้ถึงจะไปสักที เสียวจะแย่อยู่แล้วกว่าจะถึงสถานีxxx ยังอีกหลายสถานีเลยทำยังไงดีว่ะไอ้แคน) แคนเขาเสียวซ่านเป็นอย่างมาก
แคนทนอยู่ในสภาพนั้น สักพักที่นั่งข้าง ๆ รามก็มีคนลุกขึ้น แคนเขารู้สึกเสียวจนแทบยืนไม่ไหวจึงเปลี่ยนมานั่งข้าง ๆ รามแทน แล้วเอากระเป๋าปิดแก่นกายของเขาไว้
รามตีหน้าซื่อหันไปมองแคนแล้วส่งยิ้มให้ แคนรู้สึกขนลุกเป็นอย่างมากอย่างบอกไม่ถูกแต่ก็ยิ้มตอบราม จากนั้นก้หันมองไปทางอื่นแทน
"น้องครับพี่ขอโทษนะครับที่ตัวใหญ่เทอะทะเกินไป น้องคงอึดอัดแย่" รามแสร้งชวนแคนพูดคุย
"มะมะไม่เป็นไรครับ อร๊ะส์" แคนรีบปิดปากของตัวเองทันที
(ทำไมถึงได้รู้สึกของที่อยู่ในก้นเราสั่นแรงกว่าเดิม)
"คุณเป็นอะไรหรือเปล่าครับ หน้าดูแดง ๆ" รามแสร้งถามด้วยสีหน้าคล้ายเป็นห่วง ทั้งที่ในใจของเขาชอบสีหน้าของแคนตอนนี้มาก
"ผะผะผมคงน่าจะไม่สบาย ทะทะอือส์ ถ้าคุณกลัวติดไข้หวัดเดี๋ยวผมลุกไปนั่งที่อื่นก็ได้" แคนพูดด้วยน้ำเสียงสั่นพยายามกลั้นเสียงครางระหว่างที่สนทนากับราม
"ไม่เป็นไรหรอกครับ คุณยิ่งไม่สบายอยู่ นั่งข้าง ๆ ผมนี่แหละเดี๋ยวจะเป็นลมหน้ามืด"
"ผมไหว โอ๊ย!" แคนลุกขึ้นยืนแต่ทว่าขาของเขากลับไม่มีเรี่ยวแรง จึงล้มลงคลุกเข่าที่พื้น
"นี่คุณ ผมว่าคุณอาการไม่ดีแล้ว มาเดี๋ยวผมช่วย" รามกดหยุดทุกฟังก์ชันแล้วก้มลงไปเพื่อจะช่วยพยุงแคน ทำให้น้ำกามของแคนที่ถูกระงับไว้ปล่อยออกมารวดเดียวเต็มภายในกางเกงจนเป้าเปียกเห็นได้ชัด
แคนที่รู้ดังนั้นก็รู็สึกอายจึงเอากระเป๋าปิดบังตรงส่วนเป้ากางเกงของเขาไว้
"ขอบคุณนะครับ ตอนนี้ผมดีขึ้นแล้ว" แคนรีบลุกแล้ววิ่งออกไปจากรถไฟฟ้าทันที
(หึหึ น้องแคนคิดจะหนีพี่พ้นเหรอ ไม่มีทางหรอก)
แคนพอออกจากรถไฟฟ้าก็รีบเดินตรงไปที่ห้องน้ำ โดยที่รามก็เดินตามแคนมาติด ๆ
"ไอ้บ้าเอ๊ย! นี่เราเสร็จกลางรถไฟฟ้าเหรอเนี่ย กางเกงกับกางเกงในเปียกแบบนี้จะทำยังไงดี คงกลับขึ้นไปนั่งรถไฟฟ้าต่อไม่ได้แล้วแหละ ยกเลิกนัดเตะบอลดีกว่าขืนไปเตะต่อ ผีพวกนั้นลวนลามเราอีกคงแย่แน่ ๆ" แคนเขาถอดกางเกงและกางเกงในออกเอามาผึ่งไว้เพื่อให้หายเปียก
รามที่ตอนนี้อยู่ห้องข้างห้องน้ำที่แคนอยู่ สักพักรามก็กดฟังก์ชันให้รูสวาทของแคนมีน้ำหล่อลื่นคล้ายช่องคลอดของผู้หญิง และทำให้แคนมีอารมณ์ทางเพศมากกว่าปกติสิบเท่าพร้อมกับรู้สึกคันข้างในรูสวาทส่วนที่ลึกที่สุดเป็นอย่างมาก
"ทำไมจู่ ๆ เราถึงได้รู้สึกร้อน มีอารมณ์ แบบนี้และทำไมจู่ ๆ ถึงได้คันข้างในก้นแบบนี้" แคนเขารู้สึกเฉอะแฉะที่ก้นจึงลองเอามือแตะสัมผัสรูสวาท แล้วยกมือข้างที่สัมผัสขึ้นมาดู
"อี๋ นี่มันเมือกอะไรอีกเนี่ย ตอนที่อยู่บนรถไฟฟ้าก็รู้สึกก้นเปียก ๆ เหมือนกัน เมือกอันนี้เหมือนน้ำหล่อลื่นของผู้หญิงเลย แต่ว่ามันออกมาจากก้นเรานี่นา หรือว่าเราป่วยเป็นโรคอะไร โอ๊ยคันชะมัด" แคนรู้สึกคันที่รูสวาทเป็นอย่างมากจนทนไม่ไหว ค่อยเอานิ้วชี้สอดเข้าไปในรูสวาทของเขา
"อื้อส์ คันมากเลยแต่ทำไมนิ้วเราถึงเกาไม่ถึงทำไงดี"
แคนเขาคิดอยู่สักพัก จากนั้นก็ค้นกระเป๋าของเขาแล้วหยิบแท่งปากกาขึ้นมา มองปากกาด้ามนั้นสักพัก จากนั้นก็นั่งบนชักโครกอ้าขาแล้วเอาปลายปากกาด้ามนั้นแหย่เข้าไปในรูสวาทของเขา แล้วขยับเข้าออกให้เสียดสีจุดที่คันไปมา
"อะส์ อือส์ นี่เรากำลังทำบ้าอะไรอยู่เนี่ยคันชะมัด" แคนบ่นพึมพำพร้อมกับครางเบา ๆ คนเดียวในห้องน้ำ ซึ่งรามที่อยู่ห้องข้าง ๆ แนบหูฟังพร้อมกับใช้มือกำแก่นกายรูดขึ้นรูดลงช่วยตัวเองไปด้วย
(เสียงครางผู้ชายแมน ๆ ฟังทีไรก็รู้สึกสยิวชะมัด อยากปล่อยน้ำเชื้อบนนมช็อกโกแลตคู่นั้นจัง) รามคิดในใจ
"อ่าา ซี๊ดด ทำไงดีหยุดเอาปากกาแหย่ไม่ได้เลย ทำไมยิ่งใช้ปากกาเกายิ่งคันไปทั่ว อร๊ะส์" แคนขยับปากกาวนรอบข้างในรูสวาท
รามเขาฟังเสียงครางของแคนจนทนไม่ไหว เขาจึงกดฟังก์ชันควบคุมร่างกายของแคนด้วยการพิมพ์ข้อความคำสั่ง สั่งให้แคนกดปลดล็อกประตูไว้ให้ แล้วไปนั่งอ้าขาบนชักโครก กัดชายเสื้อไว้โชว์หน้าอก มือข้างซ้ายสะกิดหัวนมข้างซ้าย มือขวาจับด้ามปากกาแหย่เข้าออก
"นี่มันเรื่องบ้าอะไรทำไมร่างกายของเราถึงขยับไปเอง" แคนรู้สึกตกใจเป็นอย่างมากร่างกายของเขาขยับตามคำสั่งที่รามพิมพ์ไว้ เขาพยายามขัดขืนแต่ร่างกายก็ไม่ยอมเชื่อฟังราวกับว่าร่างกายนี้ไม่ใช่ของเขา
แคนหยุดขยับปากกาแล้วเดินไปปลดล็อกประตูไว้ จากนั้นก็กลับมานั่งที่ชักโครกเหมือนเดิมอ้าขาไว้ แล้วกัดชายเสื้อของเขาขึ้นมาโชว์หน้าอก สะกิดหัวนม แล้วขยับด้ามปากเข้าออกรูสวาทของเขา
รามใช้มุกเดิมทำขวดยาของเขากลิ้งเข้าไปในห้องน้ำห้องที่แคนอยู่ แล้วแกล้งไม่รู้เรื่องถือวิสาสะเดินเข้าไปในห้องน้ำแล้วก้มเก็บขวดยา พอเงยหน้าขึ้นมาก็แกล้งทำสีหน้าตกใจที่เห็นแคนช่วยตัวเองบนชักโครกด้วยท่าทางลามก
"อุ๊ย! ขอโทษนะครับผมนึกว่าห้องนี้ไม่มีใครอยู่ซะอีกเห็นว่าไม่ได้ล็อก เอ๊ะนี่คุณคนที่นั่งหน้าแดงข้าง ๆ ผมเมื่อกี้นี้นี่นา ที่แท้ที่หน้าแดงก็เพราะแบบนี้นี่เอง ผมนึกว่าผมตาฝาดซะอีกที่เห็นเป้ากางเกงคุณตุง ไหน ๆ ก็ไหนแล้วให้ผมช่วยคุณไหม ดูจากสีหน้าของคุณตอนนี้แค่ปากกาคงไม่พอ"
รามพูดเสร็จก็กดพิมพ์ข้อความคำสั่งในเครื่องให้แคนพยักหน้าตอบ
"..." แคนพยักหน้าตอบทั้งที่ไม่ได้อยากทำ
(นี่เราทำบ้าอะไรลงไปเนี่ย แย่แล้วร่างกายขยับไม่ได้) แคนโวยวายในใจ
"ในเมื่อคุณตกลง ผมก็ยินดีที่จะช่วยตอกคุณให้หายคัน" รามหันไปกดล็อกประตู แล้วหันหน้ากลับมาจ้องมองแคนด้วยสีหน้าหื่นกระหาย
