จักรวาลของซัมยัมและจานุ - 1 บ้านแสนสุข โดย ประตูตู้ @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ตลก,ผจญภัย,แฟนตาซี,ไซไฟ,ครอบครัว

แมว,ตลก,แฟนตาซี

ซัมยัม แมววัยชราลูกเจ้าของคฤหาสน์ ต้องมาทำหน้าที่ดูแลแมวเด็กอย่าง จานุ เจ้าหนูผู้เผชิญโลกกว้างผ่านดวงตาอันไร้เดียงสา เขาพร้อมที่จะเติบโต และลากแมวแก่ให้ออกไปผจญภัยอีกครั้ง

ผู้แต่ง

ประตูตู้

เรื่องย่อ

ซัมยัมใช้ชีวิตอันสงบสุขมาตลอดเกือบ 10 ปี จนได้พบกับจานุ แมวเด็กผู้เปี่ยมไปด้วยพลังแห่งความซน ทั้งสองต้องใช้ชีวิตร่วมกันในคฤหาสน์หลังยักษ ซัมยัมในวัยชรา และจานุในวัยเด็ก การผจญภัยที่เลี่ยงไม่ได้ ความสงสัยของแมวตัวน้อยที่ต้องถูกไขโดยซัมยัม เรื่องสั้นอันอบอุ่นบนขนฟูนุ่ม และโลกกว้างผ่านสายตาของช่วงชีวิตที่ห่างกันของพวกเขา

จักรวาลของซัมยัมและจานุ-1 บ้านแสนสุข,จักรวาลของซัมยัมและจานุ-2 แมวเด็ก,จักรวาลของซัมยัมและจานุ-3 ศิษย์แมว

ณ คฤหาสน์ท่ามกลางเทือกเขาหิมาลัย มหาเศรษฐีอันดับต้นๆ ของโลกจากเนปาล ได้ฝากบ้านอันแสนสุขของเขาไว้กับแมวแก่ตัวหนึ่งที่มีชื่อว่า ซัมยัม

อากาศอันหนาวเหน็บจากด้านนอก ถูกป้องกันโดยเทคโนโลยีบ้านล้ำที่สุดแห่งยุค ไม่ว่าจะเป็นหุ่นยนต์พ่อบ้าน หุ่นยนต์ส่งพัสดุ หรือแม้กระทั้งคุณซาบัคญา ปัญญาประดิษฐ์ผู้ซึ่งควบคุมระบบไฟทั้งหมดของบ้าน รวมไปถึงการควบคุมอุณหภูมิให้ความสบายอย่างแม่นยำอยู่ตลอดเวลา

สายตาสะลึมสะลือ ซัมยัมลุกออกจากที่นอน ปีนขึ้นไปบนหุ่นยนต์ดูดฝุ่นทรงกลมที่ผ่านเข้ามาอย่างใจเย็น และนอนต่อบนนั้น 

เจ้าหุ่นยนต์ทำหน้าที่ของมันอย่างเชื่องช้าแต่ด้วยจิตใจแน่วแน่ เลาะขอบห้องนอนของซัมยัม แบกร่างเขาผ่านบ่อน้ำพุอุ่นเสริมแร่ธาตุ ไปยังหน้าห้องน้ำแมวสุดไฮเทคที่ฆ่าเชื้อบนขนอันนุ่มฟูทุกครั้งหลังใช้ด้วยแสงยูวี รวบรวมเศษทรายที่กระจัดกระจายอยู่ตามพื้นพร้อมกับขัดมันไปด้วย

ผ่านไปสักพัก เจ้าหุ่นยนต์ก็ทำความสะอาดมาจนถึงบริเวณห้องครัว ซึ่งซัมยัมเองก็มาทานอาหารที่นี่เป็นประจำด้วยเช่นกัน เครื่องให้อาหารกึ่งอัตโนมัติ รุ่น C-4143 จอสีของมันตั้งตระหง่านชวนจับจ้อง เครื่องจะทำความสะอาดจานเองทุกครั้งหลังจากที่เขากินเสร็จ

ซัมยัมลุกออกจากเจ้าหุ่นดูดฝุ่น ใช้อุ้งมือแตะไปที่หน้าจอสัมผัส เลือกอาหารเปียกแมวที่เขารำลึกได้ในฝันเมื่อคืนก่อน ทูน่าและเนื้อไก่ฉีก สำหรับแมวอายุ11+ เสริมวิตามินและแร่ธาตุพร้อมบำรุงการขับถ่าย

ไม่รีบร้อนใดๆ ซัมยัมใช้เวลาอันมีค่าทุกเสี้ยววินาทีไปกับการลิ้มรสชาติอันหอมหวานก่อนที่จะทิ้งตัวลงนอนต่อแถวๆ นั้น 

ซัมยัมอยู่ในช่วงวัยชราของแมว ตอนนี้ก็เข้าปีที่ 17 แล้ว ช่างเป็นชีวิตที่สงบสุข และสะดวกสบายสำหรับบั้นปลายแมวตัวหนึ่งซะเหลือเกิน 

เสียงมอเตอร์จากหุ่นยนต์ส่งพัสดุสะกิดซัมยัมให้ตื่น หูกระดิกขยับรับเสียง คอยฟังการเคลื่อนไหวอันว่องไวของมัน เขาม้วนตัวกลิ้งอย่างช้าๆ เพื่อจะไปขวางบนเส้นทางของเจ้าหุ่นนั่น

 เจ้าหุ่นส่งของใช้มือทั้งสองข้างยกกล่องออกจากกระบะหลัง ก่อนที่จะมุ่งหน้าสู่ประตูทางออกอย่างเร่งรีบ แต่ก็ต้องเบรคกระทันหัน เมื่อทางตรงหน้าถูกขวางไว้โดยสิ่งมีชีวิตตัวนุ่มขนฟู 

ซัมยัมกระโดดขึ้นไปบนกระบะว่างของเจ้าหุ่น มันวิ่งต่อด้วยความเร็วสูง ผ่านห้องนั่งเล่นและห้องรับแขก ผ่านทางเดินที่ทอดยาวไปยังบันไดของชั้นต่างๆ และในระหว่างที่มันกำลังจะลงจากชั้น 5 ของคฤหาสน์ เขาก็กระโดดลงมาอย่างสง่างาม ก้าวต่อด้วยความเร็วเล็กน้อยเพื่อตอบสนองต่อแรงเฉื่อยที่เหลือ ก่อนที่จะย่ำอุ้งเท้าเบาๆ มุ่งหน้าไปยังประตูเล็กๆ ที่เชื่อมไปถึงระเบียง

เซ็นเซอร์ประตูจับการมาเยือนของเจ้าของบ้าน มันเปิดออกส่งเสียงไซไฟของระบบไฟฟ้า พร้อมกับพูดทักทายออกมา

“อรุณสวัสดิ์ คุณซัมยัม เช้านี้อากาศและแสงแดดแจ่มใส ค่าฝุ่นในอากาศลดลงอีก 19% ดูเหมือนเมืองต้นลมทางตะวันออกเฉียงเหนือที่ท่านพ่อซื้อเพื่อเปลี่ยนให้เป็นป่าจะได้ผลดีเยี่ยม เชิญออกไปสูดอากาศให้เต็มปอดได้เลยค่ะ” 

อากาศด้านนอกหนาวเหน็บแต่ก็อบอุ่นไปด้วยแสงแดดยามเช้า ลมพัดผ่านขนฟูนุ่ม สะบัดตัวรับลมหนาว เขากระโดดขึ้นไปบนราวระเบียงขนาดพอดีตัว ก้าวย่างอย่างชำนาญ ความสูงมิอาจสร้างความหวาดกลัวใดๆ ให้แก่เขา

ซัมยัมเดินไปยังมุมประจำ ก่อนที่เขาจะล้มตัวอันอิ่มแปล้ลงนอนบนนั้น ชมบรรยากาศของทิวทัศ เทือกเขาหิมาลัยอันแสนสงบ ฝูงนกแก้วที่บินตามกันไปมาจากต้นสนหนึ่งไปอีกต้นหนึ่ง แต้มสีส้มและเขียวไปในอากาศ 

จู่ๆ รถของมหาเศรษฐีเนปาลเจ้าของบ้าน ก็แล่นผ่านต้นสนมากมายด้วยความเร็วมาจอดยังหน้าคฤหาสน์ และนี่ก็ไม่ใช่เวลาปกติที่เขาจะกลับมา แม้กระนั้น ซัมยัมก็ไม่ได้ให้ความสนใจใดๆ มากนัก 

มหาเศรษฐีลงมาจากรถพร้อมกับกล่องกระดาษในมือ หุ่นยนต์พ่อบ้านรีบออกมายืนต้อนรับเรียงราย ตกใจกับการมาเยือนแบบกระทันหันของเขา 

เขามอบกล่องกระดาษให้กับหุ่นพ่อบ้าน ก่อนรีบร้อนขึ้นรถขับกลับออกไป 

ซัมยัมยังคงโอบรับความงดงามจากธรรมชาติ ไม่สนสิ่งใดนอกจากความอบอุ่นปนเย็นที่กาลเวลามอบให้ 

กลับกัน ด้านล่างดูเหมือนจะกำลังวุ่นวายอยู่ไม่น้อย หุ่นยนต์พ่อบ้านต่างก็พากันสนใจสิ่งที่อยู่ในกล่องอย่างทะนุถนอม วิ่งวนไปมาผลัดกันเข้ามาดูด้วยผ้าขนหนูในมือ ก่อนที่บางอย่างในนั้น จะส่งเสียงร้องที่จะทำให้ซัมยัมสะดุ้งเฮือกออกมา

“เหงียว~”