" จากคู่กัดสุดป่วน กลายเป็นความรักแสนหวานที่เร่าร้อนและอบอุ่น... เมื่อโชคชะตาพาพวกเขามาพัวพัน หัวใจก็เริ่มละลายทีละนิด จนกลายเป็นรักที่ไม่มีใครห้ามได้"
ชาย-หญิง,รัก,ครอบครัว,อบอุ่น,พระเอกครั้งรัก,พระเอกขี้หึง,สืบสวนสอบสวน,ดราม่า,พระเอกปากร้าย ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ตอนที่ 4 ถ้ารักเธอคือความผิด...ฉันก็ยอมผิดทั้งชีวิต
หลังคืนร้อนแรงที่ทำให้รินอ่อนแรงไปทั่วตัว ภาคินยังคงกอดเธอแน่นราวกับกลัวเธอจะหายไป
แต่เช้าวันต่อมา....
เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์จาก “ แม่ ” ของภาคิน เปลี่ยนบรรยากาศไปทันที
“ คิน แม่อยากเจอแฟนลูกหน่อย พาเธอมากินข้าวที่บ้านบ้างสิ ”
เขาชะงัก...ไม่ใช่เพราะเขาไม่พร้อม แต่เพราะเขารู้ดีว่า แม่เขาไม่ใช่คนเปิดใจง่ายนัก
เย็นวันนั้น
ภาคินพารินไปบ้านใหญ่ของเขา บ้านที่ตกแต่งสไตล์คลาสสิก ดูหรูหรา และ...กดดัน
รินพยายามวางตัวดีทุกอย่าง แต่แม่ของเขากลับเอ่ยขึ้นอย่างตรงไปตรงมา
“ หนูทำงานอไรนะจ้ะ? พ่อแม่ทำอะไร? บ้านอยู่แถวไหน?”
คำถามเหล่านั้นไม่ใช่แค่ “ อยากรู้ ”
แต่มันคือ “ การวัดระดับ ”
ภาคินจับมือเธอใต้โต๊ะแน่น พร้อมกระซิบ “ อย่าสนใจคำพูดพวกนั้น...ฉันเลือกเธอ ไม่ใช่ใครเลือกแทนฉัน ”
“ หนูเป็นนักเขียนค่ะ...แล้วหนูพึ่งจะ... ” รินยังพูดไม่จบภาคินก็พูดแทรกขึ้นว่า...
“ แม่ครับ รินเป็นแฟนผม ผมรักรินแค่คนเดียว และจะไม่มีใครหน้าไหนมาแยกเราทั้งคู่ได้ครับ ” เขาพูดอย่างไม่ลังเล
“ ฮึ...งั้นเหรอ ” แม่ของเขายิ้มมุมปาก
“ ครับ แล้วก็อย่ามายุ่งกับเราสองคนด้วยครับ ”
“ งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ ไปกันริน ”
“ คะ...ค่ะ คุณแม่หนูกลับก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ ”
หลังจบมื้อเย็น
รินรู้สึกเคลียดจนพูดอะไรไม่ออก... ภาคินจึงพาเธอกลับมาที่คอนโด ทันทีที่ปิดประตูเขาก็หันมาโอบกอดเธอเต็มแรง
“ เหนื่อยมั้ย? ”
เธอพยักหน้าตอบเบา ๆ
เขาก้มลงจูบหน้าผาก...แล้วพาเธอไปที่เตียงไม่ใช่ด้วยความปรารถนา แต่เพราะเขาอยากปลอบเธอในแบบของเขา
“ฉันจะรักเธอให้มากพอ จนไม่มีคำดูถูกไหนมีความหมาย ”
มือเขาลูบแผ่นหลังเธออย่างแผ่วเบา ๆ ก่อนจะค่อย ๆ ถอดเสื้อของเธอออกที่ละชิ้น รินฝีปากสัมผัสผิวเธออย่างอ่อนโยน
ลมหายใจร้อนผ่าวกระทบต้นคอ เสียงเธอครางหวานออกมาโดยไม่รู้ตัว
“ อื้อ...พี่คิน...”
เขาจูบเธอลึกขึ้น น้ำเสียงเขาทุ้มแหบพร่าเปรอะความหวงแหน
“ คืนนี้...ฉันจะทำให้เธอลืมทุกเสียงที่ทำให้ไม่สบายใจ แล้วจดจำแค่เสียงของฉัน...ที่รักเธอ”
เสียงเตียงเริ่มสั่นไหวอีกครั้ง ความร้อนรุ่มและลึกซึ้งพร้อมระเบิดกลางห้องนอนร่างกายเธอสั่นสะท้านในอ้อมแขนเขา ก่อนจะกระซิบบางเบา ๆ
“ ถ้ารักพี่คือความผิด...ลินก็จะไม่เลิกรักเลยค่ะ”
สองวันผ่านไป
ช่วงนี้ภาคินดูเหมือนมีเรื่องให้คิดตลอดเวลา รินเริ่มรู้สึกได้ แม้ว่าเขาจะยังคงรักและเอาใจเธอไม่ขาด
จนกระทั่งวันหนึ่ง เธอเจอกล่องใบหนึ่งในห้องเก็บของของขา
ข้างในคือภาพถ่ายของภาคินกับผู้หญิงคนหนึ่ง
ใบหน้าของเธอ สวยหวาน ดูดี และในภาพนั้น...เขายิ้มแบบที่รินไม่เคยเห็นมาก่อน เธอไม่ได้พูดอะไรในทันที แต่ในใจ...กลับรู้สึกเหมือนใจเต้นผิดจังหวะ
ภาคินกลับมาจากประชุม เขาเห็นเธอนั่งนิ่ง ๆ อยุ่บนโซฟา ดวงตาดูเหมือนจะร้องไห้มา
“ เธอเป็นอะไร มีอะไรหรือเปล่า ”
เธอไม่ตอบ แค่ยื่นรูปให้เขาดู
“ เธอคือใคร...? ” รินถามเบา ๆ
เขาชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะถอนหายใจ
“ เธอคือคนที่เคยเกือบจะได้หมั้นกับฉัน...เพราะธุรกิจของครอบครัว”
“ แล้ว...ตอนนี้?”
“ ตายไปแล้ว จากอุบัติเหตุเมื่อสองปีก่อน ”
รินรู้สึกใจหวิว ไม่ใช่เพราะเขายังรักผู้หญิงคนนั้น...แต่เพราะเขาไม่เคยพูดเรื่องนี้กับฉันเลย
“ ฉันแค่ไม่อยากให้เธอรู้สึกว่า...เธอเป็นคนมาแทนใคร”
“ แล้วฉัน...เป็นคนสำคัญของพี่จริงๆ ใช่ไหม?”
เขาไม่ตอบ แต่เดินเข้ามาหา กอดเธอแน่นจนเธอได้ยินเสียงหัวใจของเขาเต้นรัว ๆ
“ ริน...เธอคือคนปัจจุบัน และอนาคตของฉัน ไม่ใช่ใครหน้าไหนทั้งนั้น”
เขาก้มลงจูบเธอ...ช้า ๆ แต่ลึกซึ้ง ก่อนจะอุ้มเธอขึ้นทั้งตัวไปที่เตียง โดยไม่พูดอะไรอีกเลย
เขาคลายกระดุมเสื้อเธอออกด้วยมือที่สั่นเล็กน้อยราวกับกลัวเธอจะหายไปหากพูดผิดอีกครั้ง
“ คืนนี้...ฉันจะไม่ให้เธอสงสัยอะไรอีก”
เสียงครางของเธอดังลอดริมฝีปากที่ถูกจูบซ้ำ มือภาคินกอดเธอแน่นเหมือนจะหลอมรวมกัน
“ อ๊ะ...พี่คิน...อื้อ....รักพี่....”
“ รักเหมือนกัน ริน...รักมาก...จนไม่กล้าเสียเธอไปอีกเลย”
เสียงเตียงสะเทือนจังหวะถี่ อารมณ์ร้อนรุ่มปะทุจนแทบจะหยุดหายใจ
เขามองตาเธอก่อนจะกระซิบ
“ ฉันไม่ได้เลือกเธอเพราะเธอแทนใครได้ แต่ไม่มีใครแทนเธอได้เลย...”
หนึ่งสัปดาห์ต่อมา...
“ พักร้อนกะทันหัน? ไปทะเล? ” รินขมวดคิ้ว
ภาคินยิ้มมุมปากก่อนจะโยนชุดว่ายน้ำให้เธอ
“ อยากเห็นเธอใส่ชุดนี้...อย่าปฏิเสธเลยนะคนสวย”
-
สองวันถัดมา – รีสอร์ทริมทะเลส่วนตัว
“ โอ้โห...พี่คิน ที่นี่คือ...สวรรค์ชัด ๆ ”
เธอพูดพร้อมเสียงหัวเราะเบา ๆ เมื่อเดินเท้าเปล่าลงหาด ภาคินยืนมองเธออยู่เงียบ ๆ ดวงตาเขาเต็มไปด้วยความหลงใหล
“ เธอสวย...จนฉันไม่อยากให้ใครมองเลย ”
เขาดึงเธอเข้ามากอดจากด้านหลัง จูบเบา ๆ ที่ไหล่ที่โผล่จากสายเดี่ยวตัวบาง มือก็แอบซุกเข้าไปใต้ผ้าพลิ้ว ๆ ของเธอทันที
“ พะ...พี่คิน...ตรงนี้มัน...”
“ ไม่มีใครอยู่หรอก รีสอร์ทนี้ทั้งหลัง...ฉันจองเพื่อเธอ”
เขาพาเธอกลับขึ้นห้องก่อนพระอาทิตย์จะตก ห้องสวีตเปิดรับลมทะเล ผ้าม่านปลิวเบา ๆ กับสียงคลื่นกระทบฝั่ง – ทั้งโรแมนติก ทั้งเย้ายวน
และพวกเขาก็แทบไม่รออะไรอีกแล้ว
มือที่ร้อนของภาคินค่อย ๆ ถอดสายเดี่ยวของเธอลงช้า ๆ ริมฝีปากเขาลูบไล้ตั้งแต่ไหล่ ไล่ลงมาตามแนวกระดูกไหปลาร้า จนถึงทรวงอกที่สั่นไหว
“ อ๊ะ...พี่คิน...”
“คืนนี้...ฉันจะรักเธอใต้แสงจันทร์...จนเธอลืมทุกอย่างไปหมดเลย ”
เธอถูกวางลงบนเตียงอย่างอ่อนโยน บิกินี่ถูกปลดออกทีละชิ้น ร่างกายเนียนนุ่มเปลือยเปล่าภายใต้ร่างแกร่งที่โน้มตัวลงมา
เสียงครางของเธอละมุนลึกปนเสน่ห์
“ อื้มมม...พี่คิน...ไม่ไหวแล้ว...”
“ ฉันก็ไม่ไหว...อยากอยู่ในตัวเธอแบบนี้ทั้งคืน...”
เสียงเนื้อกระทบดังต่อเนื่องจังหวะหน้าท้องเขาแนบกับหน้าท้องเธอจนแนบชิด ความแน่นร้อนละจังหวะที่เร่งขึ้นเรื่อย ๆ ทำให้เธอหอบกระเส่า
“ พี่...อ๊ะ...พี่รักรินใช่มั้ย...”
“ รักสิ...รักจนอยากขังเธอไว้แค่ในอ้อมแขนนี้ ”
หลังพายุรักสงบลง
เขากอดเธอแน่นใต้ผ้าห่มผืนบาง เสียงคลื่นนอกระเบียงยังคงซัดเข้าหาดทราย
“ เธอรู้ไหม ว่าทุกเช้าที่ตื่นมาเจอหน้าเธอ...มันคือ วันที่ดีที่สุดของฉัน ”
ภาคินยืนมองแผ่นหลังเปลือยเปล่าของรินในชุดคลุมอาบน้ำสีขาว ผมเธอถูกรวบหลวม ๆ เผยต้นคอขาว ๆ น่าจูบ
“ อาบน้ำก่อนนอนมั้ยคะ?” เธอหันมายิ้มให้เขา
เขาไม่ตอบ แค่เดินเข้ามาใกล้...จนปลายจมูกแตะข้างแก้ม
“ ฉันจะอาบ...แต่ต้องมีเธอด้วย ”
ภายในห้องน้ำหรูหรา อ่างจากุซซี่ขนาดใหญ่
กลิ่นอโรม่าหอมอ่อน ๆ ลอยคลุ้งไปทั่วห้อง รินนั่งอยู่ในอ่าง โดมีฟองนุ่ม ๆ ปกปิดร่างกายบางเฉียบของเธอไว้บางส่วน
ภาคินตามลงมานั่งด้านหลัง ดึงเธอเข้ามาแนบอก
“ อยู่อย่างนี้ทั้งคืนได้มั้ย”
“ อยู่ได้ค่ะ ถ้าไม่ทำให้รินตัวเปียกมากกว่านี้อีก...”
เขาหัวเราะในลำคอ
“ แต่ฉันตั้งใจจะทำให้เปียกกว่าเดิมนะสิ...”
เขาก้มจูบต้นคอเธออย่างแผ่วเบา มือลูบผ่านหน้าท้องเรียบเนียนก่อนจะค่อย ๆ ล้วงลงใต้น้ำ
“ อ๊ะ...พี่คิน...”
เธอครางหวานเสียงสั่นเมื่อมือเขาสัมผัสตรงจุดอ่อนไหว ฟองสบู่กระจายเล็กน้อยจากแรงขยับเบา ๆ ของทั้งคู่
ภาคินกระซิบข้างหูเธอ เสียงแหบพร่าด้วยอารมณ์ที่พุ่งสูง
“ ฉันอยากให้เธอจำคืนนี้...ในทุกครั้งที่ได้กลิ่นสบู่กลิ่นนี้...”
“ อื้มมม...ไม่ไหวแล้ว...อย่าทรมานรินนะ...”
เขาจับตัวเธอหมุนให้หันหน้าเข้าหาเขา แล้วประกบริมฝีปากอย่างดูดดื่ม ท่ามกลางน้ำอุ่นและเสียงฟองแตกเบา ๆ ร่างของเธอก็ถูกเขายกขึ้นนั่งคร่อมบนตักในอ่างน้ำ
เสียงครางของเธอกระซิบเบา ๆ ใกล้ริมฝีปากเขา
“ พี่คิน...รักรินไหมคะ...”
“ รักสิ...รักจนไม่รู้จะอธิบายยังไงแล้ว...”
และในอ้อมแขนที่รัดแน่น ความปรารถนาที่ไม่ต้องพูดออกมาเป็นคำ ก็ถูกแสดงผ่านร่างกายที่แนบแน่นจนหลอนรวม
หลังจากนั้น ภาคินเช็ดตัวให้เธออย่างอ่อนโยน พาเธอขึ้นเตียงแล้วกอดแน่นไว้จนถึงเช้า
“ อยากอยู่กับเธอแบบนี้...ทุกวันเลย”
