" จากคู่กัดสุดป่วน กลายเป็นความรักแสนหวานที่เร่าร้อนและอบอุ่น... เมื่อโชคชะตาพาพวกเขามาพัวพัน หัวใจก็เริ่มละลายทีละนิด จนกลายเป็นรักที่ไม่มีใครห้ามได้"
ชาย-หญิง,รัก,ครอบครัว,อบอุ่น,พระเอกครั้งรัก,พระเอกขี้หึง,สืบสวนสอบสวน,ดราม่า,พระเอกปากร้าย ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ตอนที่ 2 รุกแรกของคนปากแข็ง
หลังจากคืนนั้นที่เขา “ พลาดจูบ ” รินก็เริ่มเก็บอาการไม่อยู่ เธอคิดว่า ภาคินไม่ใช่แค่แค่ปากร้าย แต่เขา เริ่มปากหวานอย่างเนียน ๆ
“ จะกินกาแฟเย็นแบบเมื่อวานอีกมั้ย? ”
“ ฉันเดินผ่านร้าน เลยซื้อมาฝาก ”
“ ถ้าเขียนจนดึก อย่าลืมล็อกประตูด้วย ”
ยัยนักเขียนตัวแสบ เริ่มไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงเปลี่ยนไป และที่สำคัญ...เธอเองก็ดังชอบที่เขาเป็นแบบนี้
เย็นวันหนึ่ง ภาคินกลับมาจากทำงาน แต่สิ่งที่เขาเห็นคือ...ผู้หญิงที่เขาเคยรักนั่งรออยู่หน้าห้อง
“ ภาคิน...”
“ เราแค่...คิดถึงนาย ” เสียงของแฟนเก่าอ่อนแรง มือที่บอบบางแตะท่อนแขนเขาเบา ๆ
รินเปิดประตูห้องในวินาทีนั้นพอดีและภาพที่เห็นคือ... ผู้หญิงอีกคนในสายตาของเธอ
เขารีบดึงแขนออก แต่ก็สายไป
เธอไม่ได้พูดอะไร แค่ยิ้มบาง ๆ ให้ แล้วปิดประตูใส่หน้าเขาทันที
คืนนั้น ฝนตกอีกครั้ง
ภาคินเคาะประตูห้องเหมือนคนบ้า เพื่อให้เธอเปิดประตู แล้วอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นตอนนั้น ไม่ให้เธอเข้าใจผิดต่อเขา
“ ริน เปิดประตูให้ฉันหน่อย ”
“ เธอเป็นแฟนเก่า แล้วเธอไม่ใช่คนสำคัญแล้ว ผมไม่ได้รู้สึกและรักเธอมานานแล้ว! ”
ประตูเปิดออก พร้อมกับใบหน้าที่เปียกน้ำตา หรือฝน - เขาไม่แน่ใจ
“ แล้วฉันล่ะ? ” เธอถามเสียงเบา “ ...ฉันสำคัญกับคุณแค่ไหน? ในเมื่อคุณกับฉันไม่ได้เป็นอะไรกัน นอกจากเพื่อนบ้านข้างห้องกัน ”
ภาคินก้าวเข้ามาก่อนจะโอบกอดเธอแน่น...
“ เธอสำคัญกับผมมากพอที่ผมจะกลัวว่าเธอจะหายไปจากชีวิตผม ”
เขาไม่รอให้เธอพูดอะไรก่อน ริมฝีปากแนบลงมาอย่างหนักแน่น เขาพูดกับเธอว่า ครั้งนี้...ไม่ใช่เพราะพลาดแต่เพราะเขาอยากจูบเธอจริง ๆ
เสื้อเปียกฝนถูกถอดออกทีละชิ้น ไออุ่นจากกายแนบชิดกันเริ่มลุกเป็นไฟ มือเขาสัมผัสเธออย่างอ่อนโยน แต่ว่าแนบแน่นร้อนแรงเกินจะห้ามใจ
“ แน่ใจเหรอคะ... ” เธอกระซิบ “ ว่าจะรับผิดชอบทุกอย่างที่เกิดขึ้นคืนนี้? ”
เขามองเธอด้วยแววตาที่แน่วแน่
“ ถ้าเธอจะเป็นเรื่องยุ่งยากที่สุดในชีวิตฉัน...ก็ยอมให้ยุ่งทั้งชีวิตเลยก็แล้วกัน ”
เสียงหอบเบา ๆ กับสัมผัสที่ลามไล้กอดรัดที่ไม่มีการปิดบังความปรารถนา คืนฝนตกคืนนั้น กลายเป็นจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ที่ไม่มีวันถอยกลับ
เสียงฝนข้างนอกยังคงตกไม่หยุด แต่เสียงในห้องกลับร้อนยิ่งกว่าเปลวไฟ
ภาคินค่อย ๆ ดันร่างของรินลงบนเตียง มือใหญ่ลูบไล้ต้นขาขาวเนียนใต้ผ้า ดวงตาเขามืดคลุ้มไปด้วยความปรารถนาเต็มเปี่ยม
“ แน่ใจนะ ว่าไม่กลัวฉัน ” เขากระซิบชิดริมฝีปาก
รินหอบเบา ๆ กัดริมฝีปากตัวเองก่อนพยักหน้า
“ กลัว...แต่ยิ่งกลัว ยิ่งอยากให้คุณอยู่ใกล้ ”
เขาไม่รออีกต่อไป...
จูบที่สอง รุนแรงกว่าเดิม ริมฝีปากบดเบียดดูดเม้ม ก่อนจะไล้ไปที่ลำคอที่ขาวเนียน ลมหายใจเขาร้อนระอุ
“ อื้อ...อ๊ะ...ภาคิน... ” เสียงครางแรกหลุดออกจากปากเธอ
เขายิ้มมุมปาก ก่อนก้มลงลากลิ้นไปแนวกระดูกไหปลาร้า เสียงดูดเบา ๆ ดังขึ้นสลับกับเสียงหอบหายใจ มือเขาก็เลื่อนไปปลดผ้าเธอออกด้วยความชำนาญ
“ คุณร้อนจนแทบทนไม่ไหว...” เขาครางในลำคอ
“ ไม่ใช่แค่ตัว แต่หัวใจฉันก็ร้อนเพราะคุณ ”
เสียงผิวเนื้อกระทบกันเบา ๆ ในห้องเงียบสงัด ร่างกายทั้งคู่แนบชิดชนิดไร้ช่องว่าง
“ อ๊ะ...ตรงนั้น...คิน...ตะ ตรงนั้นมัน ” เธอครางกระเส่าเมื่อเขากดจังหวะลึกและแน่น
เขสยกสะโพกเธอขึ้นให้รับแรงกระแทกได้มากขึ้นเสียงเตียงเริ่มขยับตามจังหวะที่ถี่ขึ้นเรื่อย ๆ
“ เรียกชื่อผมสิริน... ” เขาสั่งเสียงแหบพร่า
“ ผมอยากได้ยินเธอร้องแค่ชื่อผม...ตอนที่เป็นของผม”
“ คิน...อ๊ะ...คะ...คิน...อื้มมมมมม! ”
เธอครางเสียงหลงในจังหวะสุดท้าย ร่างกายสั่นสะท้านไปทั้งตัว เขาก้มลงจูบซับเหงื่อหน้าผากเธอแนบแน่น
“ คืนนี้...เธอหนีผมไม่พ้นแล้วนะริน” เขากระซิบชิดหู “ เพราะผมจะเอาเธอ...อีกหลายครั้ง ”
แสงแดดยามเช้าส่องลอดผ้าม่านเข้ามาเบา ๆ รินขยับตัวอย่างเหนื่อยล้า กล้ามเนื้อแทบทุกส่วนของเธอระบมแต่...มันก็หอมหวานแปลกประหลาด
เธอกำลังจะพลิกตัวลงจากเตียงแต่ยังไม่ทันพ้นผ้าห่ม มือใหญ่ของใครบางคนก็คว้าข้อมือเธอไว้แน่น
“ จะหนีไปไหน ” เสียงทุ้มแหบดังชิดหลังหู จนขนอ่อนลุกวาบ
“ ไม่ได้จะหนี...แค่จะลุกไปหาน้ำ ” เธอพูดเสียงเบา ๆ
ภาคินลืมตาขึ้นช้า ๆ ดึงตัวเธอกลับมานอนตะแคงในอ้อมกอด
“ เธอทำผมติดแล้วรู้ตัวมั้ย?”
“ ติดอะไรคะ”
เขาก้มลงจูบที่บ่าเธออย่างแผ่วเบา ๆ
“ ติดรสเธอ...”
เธอหน้าแดงจัด “ บ้า...พูดอะไรแต่เช้าเนี่ย ”
แต่ยังไม่ทันหนี เขาก็พลิกตัวขึ้นคร่อมร่างเธออีกครั้ง ร่างเปลือยเปล่าสองร่างแนบสนิท โดยไม่มีอะไรขวางกั้น
“ ภาคิน...อย่าเพิ่งสิ... ” เธอดันอกเขาเบา ๆ
“ เมื่อคืนคุณก็...”
“ ยังไม่พอ” เขาตอบเร็วทันควัน “ ยังจำเสียงเธอครางเมื่อคืนได้อยู่เลย ”
เขากระซิบชิดริมฝีปาก ก่อนจะไล้ปลายลิ้นลากไปตามซอกคอ ปลุกความร้อนที่ยังไม่ทันหายให้ลุกขึ้นอีกครั้ง
“ อื้อ...ตะ แต่เช้าเลยเหรอ...?”
เธอหลุดเสียงครางอีกครั้ง เมื่อเขาดูดเม้นตรงหน้าอกอย่างจงใจ
“ ยิ่งตอนเธอร้องเบา ๆ แบบนั้น ผมยิ่งควบคุมตัวเองไม่อยู่”
เขากระแทกสะโพกแนบเข้าหาเธอเบา ๆ ให้เธอรู้ว่า เขาพร้อมมากแค่ไหน
“ ขอเช้าอีกครั้ง...แล้วฉันจะพาเธอไปกินข้าว” เขากระซิบเสียงพร่า
“ งื้ออ...พูดเหมือนของแถมเลยนะ...”
“ ก็แถมให้เฉพาะแฟน” เขายิ้ม มองตาเธอ
“ แล้วเธอเป็นแฟนผมแล้วใช่มั้ยล่ะ?”
“ ฉันเป็นแฟนคุณตอนไหนกัน คุณยังไม่ได้ขอฉันเป็นแฟนเลยนะ ” รินถามเบา ๆ
เขายิ้มมุมปากเล็กน้อย มองเธอด้วยแววตาเจ้าเล่ห์แฝงรอยยิ้ม ก่อนที่เขาจะเอ่ยคำนี้ออกมา
“ เป็นแฟนกับผมนะครับ ” ภาคินบอกอย่างมั่นใจ
“ ...อื้อ...เป็นค่ะ...” เธอตอบเสียงเบา ๆ แหบ ๆ
รอยยิ้มของเขาขยับ ก่อนจะบดจูบลงมาอีกครั้ง เสียงจูบ เสียงหอบ และเสียงเตียงที่ขยับเบา ๆ ดังขึ้นท่ามกลางแสงแดดอุ่นเช้า
และเสียงครางเบา ๆ ที่เขาหลงใหลก็กลับมาดังก้องในหัวเขาอีกครั้ง
“ อ๊ะ...คิน...อื้มมม...อย่าตรงนั้น...ตะ - แต่ก็... ”
เสียงเธอทำให้เขาหลงยิ่งกว่าสิ่งใดในโลกใบนี้
หลังจากเช้าที่แทบไม่ได้นอน รินก็ตัวอ่อนระทวยจนลุกเดินไม่ได้ ภาคินอุ้มเธอมานั่งกินข้าวที่ห้องนั่งเล่น เธอสวมเสื้อเชิ้ตของเขา ตัวหลวม ๆ โชว์ต้นขา กับผิวเนียนที่เขาสัมผัสมาไม่กี่ชั่วโมงก่อน
ภาคินมองแล้วกลืนน้ำลาย – ไม่ใช่เพราะข้าว...แต่เพราะเธอ
“ เลิกมองได้แล้ว ” รินส่งสายตาหมั่นไส้ “ เมื่อคืนก็ได้ไปแล้วไม่ใช่เหรอ ”
“ ไม่ได้พอแค่เมื่อคืนซะหน่อย ” เขาพึมพำ ก่อนจะยกกาแฟขึ้นดื่มกลมความคิดที่อยากลากเธอกลับเข้าห้อง
ช่วงสาย รินต้องไปกองถ่ายรายการสัมภาษณ์นักเขียน เพราะเธอเพิ่งมีนิยายขายดีในโซเซียล ทีมงานเลยมานัดถ่ายทำสั้น ๆ ที่คาเฟ่
ภาคินอาสาไปด้วย โดยอ้างว่า “ ขับรถให้ ” แต่ความจริงคือเขาอยากกันหนุ่ม ๆ ไม่ให้เข้าใกล้เธอต่างหาก
“ พี่คินไม่ต้องนั่งเก็ได้ค่ะ เดี๋ยวเสร็จแล้วหนูโทรไปหา ”
“ ไม่เป็นไร ฉันว่าง”
เขาตอบสั้น ๆ แต่สายตาไม่พ้นจากหนุ่มตากล้องที่แอบมองขาเธอไม่วางตา
เขาเดินไปยืนข้างรินแล้ววางมือลงบนเอวเธอเฉยเลย
“ พี่คิน...” เธอกระซิบดุเบา ๆ
“ อะไรล่ะ ก็เราเป็นแฟนกันแล้วไม่ใช่เหรอ?”
เขาพูดเสียงเรียบ แถมกระชับเอวเธอแน่นขึ้นอีกต่างหาก และแน่นอนว่าเสียงหัวใจของเธอตอนนี้ก็ดังยิ่งกว่ากล้องถ่ายรูป เธอไม่ค่อยชินกับโหมดหึงหวงของเขาเลย- แถมชอบอีกต่างหาก
หลังจบการถ่ายทำ
เธอกำลังจะหยิบของจากเบาะหลัง ภาคินก็ดึงมือเธอไว้ก่อน
“ เธอชอบให้คนอื่นมองเหรอ?”
“ หืม?”
“ กระโปรงสั้น เสื้อก็รัด...ผู้ชายแถวนั้นจ้องเธอจะกลืนลงท้องอยู่แล้วรู้มั้ย?”
“ พี่...หึงเหรอคะ?”
“ ใช่” เขาตอบทันที
“ งั้นห้ามฉันไม่ได้หรอก ” เธอยิ้มยั่ว
“ ก็คุณไม่ได้เป็นเจ้าของฉันซะหน่อย”
ภาคินเลื่อนมือมาโอบหลังคอเธอแน่น
“ พูดอีกทีสิริน...”
“...อื้ม!” เธอสะดุ้งเมื่อเขากดจูบลงมาอย่างแรง ข้างรถเลยนะ ข้างรถ! ริมฝีปากบดเบือนอย่างไม่สนโลกลมหายใจร้อนระอุเกือบทำเธอลืมยืน
“ อย่าท้าผมอีก ถ้าไม่อยากโดนจับจูบกลางลาดจอดรถ” เขากระซิบชิดริมฝีปาก
“ เพราะแค่มีคนมองเธอ ผมก็อยากลากเธอกลับไปที่ห้องแล้ว”
และใช่...คืนนั้น เขาก็ทำจริง ๆ เพราะความหึงของภาคินไม่เคยจบแค่คำพูด แต่มันร้อนแรงยิ่งกว่าคืนไหน ๆ ที่ผ่านมา
หลังจากความสัมพันธ์ทั้งคู่ชัดเจนขึ้น ทั้งคู่ก็เริ่มใช้เวลาร่วมกันมากขึ้น
รินย้ายของบางอย่างมาทิ้งไว้ที่ห้องภาคินโดยไม่ได้ตั้งใจ เสื้อผ้า ของใช้ส่วนตัว ยาสระผมกลิ่นที่เขาชอบ...ทุกอย่างทำให้ห้องของเขา...กลายเป็นห้องของ “เรา”
เย็นวันหนึ่ง รินกลับมาจากซื้อของคนเดียว เพราะภาคินติดงาน แต่ทันทีที่เปิดประตูเข้าไป เธอกลับพบ “ ใครบางคน” ที่เธอไม่คาดว่าจะเธอ
“ อ้าว...นึกว่าคินกลับมาแล้ว” เสียงผู้หญิงเรียบ ๆ เอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้มอ่อนโยน
“ เราเคยเจอกันแล้วใช่มั้ย...วันก่อนที่หน้าห้อง”
รินชะงัก ใจเต้นแปลก ๆ
“ ค่ะ...คุณคือ...?” รินคิดทำไมเธอถึงเข้ามาห้องได้ล่ะ เธอมีกุญแจห้องด้วยเหรอ?...
“ แพร แฟนเก่าคินค่ะ” อีกฝ่ายตอบอย่างใจเย็น
“ ฉันแค่จะเอาของเก่าที่เขาฝากไว้เมื่อก่อนมาให้”
รินไม่พูดอะไรต่อ...
เธอแค่พยักหน้าเบา ๆ และวางของลงเงียบ ๆ
แต้คำว่า “ แฟนเก่า ” นั้นดังก้องอยู่ในหูเธอไม่หยุด
ภาคินกลับมาหลังจากนั้นไม่นานและทันทีที่เห็นสีหน้าเธอ เขาก็รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ
“ ริน...มีใครมาหาเหรอ”
“ แพรค่ะ” เธอตอบเสียงเรียบ “ แฟนเก่าคุณ”
ภาคินถอนหายใจ
“ ฉันไม่ได้ให้เธอมาหา...ไม่ได้คิดอะไรกับเขาแล้วจริง ๆ นะ ”
“ ฉันรู้ค่ะ ไม่เป็นไรค่ะ ฉันไม่ได้คิดอะไรเลยจริง ๆ ”
แต่สีหน้าและน้ำเสียงของรินไม่ใช่แบบนั้น
คืนนั้น เธออาบน้ำเสร็จแล้วออกมาในชุดคลุม ภาคินนั่งรออยู่ที่เตียง สายตาเขาไม่ละไปไหน
“ ทำไมเงียบทั้งคืนเลยล่ะ?” เขาถาม
“ ก็...แค่คิดอะไรนิดหน่อย” เธอว่าพล่ามและเช็ดผมให้แห้ง
“ งั้นหยุดคิดก่อน” เขาขยับเข้ามาใกล้ จับมือเธอวางลงบนตักตัวเอง
“ ให้ผมย้ำกับรินอีกครั้ง...ว่าเธอคือ ‘ ปัจจุบัน ’ ไม่ใช่ใครที่ไหนทั้งนั้น ”
เขาโอบเธอเข้ามาจูบอย่างหนักแน่น ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดจนเธอแทบหายใจไม่ทัน
“ อื้ม...อ๊ะ...ภาคิน...”
เขาไม่หยุดเพียงแค่จูบ แต่พาเธอไปนอนแนบลงบนเตียง ก่อนจะไล้จูบจากซอกคอ ต่ำลงเรื่อย ๆ จนถึงเนินอกที่โผล่พ้นชุดคลุมบาง ๆ
มือเขาร้อน...แต่สัมพันธ์กลับอ่อนโยน
“ จะลบทุกอย่างที่ผู้หญิงคนนั้นทำให้เธอเธอไม่มั่นใจออกให้หมด...” เขากระซิบ
“ คืนนี้...ฉันจะทำให้เธอจำได้แค่ว่าตัวเองเป็นของผม ”
เสียงครางแรกหลุดปากเธอเมื่อเขาลูบไล้กลางร่างอย่างเชี่ยวชาญ
“ อ๊ะ...อื้ม...คะ...พี่คิน...”
จังหวะที่เขาเคลื่อนไหว...ทั้งรุนแรงและลึกซึ้ง ร่างกายแนบแน่นจนไม่มีช่องว่างให้เธอได้ตั้งสติ เขาทำให้เธอรู้สึกเหมือนเธอคือ ‘ ทั้งหมด ’ ของเขา
และในวินาทีนั้น รินรู้แล้วว่า... ไม่ว่าอดีตของเขาจะเคยเป็นยังไง แต่ตอนนี้ ‘ เธอคือปัจจุบันที่เขาเลือก ’
