" จากคู่กัดสุดป่วน กลายเป็นความรักแสนหวานที่เร่าร้อนและอบอุ่น... เมื่อโชคชะตาพาพวกเขามาพัวพัน หัวใจก็เริ่มละลายทีละนิด จนกลายเป็นรักที่ไม่มีใครห้ามได้"
ชาย-หญิง,รัก,ครอบครัว,อบอุ่น,พระเอกครั้งรัก,พระเอกขี้หึง,สืบสวนสอบสวน,ดราม่า,พระเอกปากร้าย ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ตอนที่ 3 จะรักทั้งตัวตนของเธอ...แม้จะเคยเป็นใครก็ตาม
หลังจากคืนนั้นที่ภาคินแสดงให้รินรู้ว่าเธอคือ “ ทั้งหมด ” ของเขา
ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ยิ่งแน่นขึ้นอย่างปฏิเสธไม่ได้
รินเริ่มมาค้างที่ห้องของเขาบ่อยขึ้น ของใช้เธอก็แทบจะย้ายมาอยู่ถาวร - ทั้งน้ำหอมแสนหอม เสื้อผ้าน่ารัก ๆ ที่ภาคินแอบใส่ตอนเธอไม่อยู่ เพราะคิดถึงกลิ่นเธอ
เขาไม่เคยรู้ว่าการใช้ชีวิตร่วมกับใครสักคนมันจะมีความสุขมากขนาดนี้
แต่ความสุข...ก็มักมาพร้อมบททดสอบเสมอ
วันหนึ่ง ภาคินเจอบางอย่างในลิ้นชักโต๊ะที่รินเผลอลืมไว้ มันคือจดหมายเก่า...จากผู้ชายคนหนึ่งที่เขาไม่รู้จัก
เนื้อหาในจดหมายเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดและการขอโทษ แถมยังลงท้ายว่า “ ขอโทษที่ทำให้รินต้องทิ้งทุกอย่างแล้วเริ่มใหม่ที่นี่ ”
ภาคินรู้ทันที – รินมีอดีตที่เขาไม่เคยรู้
เขาไม่พูดอะไรตอนนั้น แต่ในใจกลับเริ่มตั้งคำถาม
“ เธอหนีใครมา? ” “แล้วเราควรเข้าไปลึกกว่านี้อีกมั้ย?”
-
คืนนั้นรินกลับมา
เธอเข้ามากอดเขาแน่นจากด้านหลัง พร้อมเสียงกระซิบแผ่วเบา ๆ
“ เหนื่อยเหรอคะวันนี้?”
ภาคินไม่ตอบ...แค่หันกลับมากอดเธอแรงกว่าเดิมก่อนจะก้มลงจูบเธออย่างร้อนแรง บดเบียดริมฝีปากจนเธอแทบหายใจไม่ทัน
“ อ๊ะ...พี่คิน...”
เขาพาเธอถอยไปชนผนัง มือหนึ่งจับปลายคางเธอขึ้น มองลึกเข้าไปในดวงตาคู่นั้น
“ ริน...” เขาเรียกเสียงพร่า
“ ฉันไม่สนว่าเธอเคยผ่านอะไรมาก่อน เคยอยู่กับใคร หรือเคยเจ็บแค่ไหน...”
“ ตอนนี้...” เขากดริมฝีปากแนบซอกคอ
“ ...เธอเป็นของฉัน แล้วผมจะไม่ยอมให้ใครมาพรากเธอไปจากผม ”
ลมหายใจร้อนผ่าวไล่ตามผิว
เสื้อผ้าถูกถอดอย่างไม่รีรอ ร่างกายสองร่างแนบชิดจนไม่มีที่ว่างให้ความกลัว
เขาบอกรักเธอด้วยทุกสัมผัส - จากปลายคาง...ถึงข้อเท้า
เสียงครางหวานแผ่วดังในห้องอย่างต่อเนื่อง
“ อืม...อ๊ะ...พี่คิน...คะ...อย่าทำแบบนั้นสิ...”
“ ทำไม...เสียงเธอหวานขนาดนี้ ฉันจะหยุดได้ยังไง” เขากระซิบ ก่อนจะจูบต่ำลงไปอีก
ค่ำคืนนั้นไม่มีใครพูดถึงอดีตอีก
มีเพียงเสียงลมหายใจ ความเสน่หา และความรู้สึกว่า...
“ ตอนนี้...เรามีกันและกันก็พอแล้ว ”
เช้าวันจันทร์ที่ดูเหมือนจะปกติ
รินแต่งตัวเรียบร้อย ใส่เสื้อเชิ้ตของภาคินที่เธอแอบเอามาใส่เป็นเสื้อคลุม เขาเดินเข้ามากอดจากด้านหลังก่อนพูดเสียงทุ้ม
“ ถ้าใส่ของฉันแบบนี้ ฉันจะไปทำงานยังไง”
เธอยิ้ม “ ก็ไม่ต้องไปสิ ”
เขาหัวเราะ แต่ดวงตากลับมีแววคิดถึงอะไรบางอย่าง
-
คืนนั้น ภาคินนั่งทำงานจนดึก
เสียงข้อความเตือนดังขึ้นที่มือถือของรินที่วางอยู่ข้างโซฟา
ข้อความจาก : ธาม
“ ริน เราขอโทษ เราไม่รู้ว่าเธอเริ่มต้นใหม่กับใครแล้วจริง ๆ แต่เรายังอยากเจอเธออีกสักครั้ง ”
ภาคินชะงัก
“ ธาม ” คือชื่อที่เขาเห็นในจดหมายนั่น
-
วันรุ่งขึ้น เขาไม่ได้พูดอะไรกับริน แต่เธอกลับดูเหมือนรู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติในสายตาเขา
“ ถ้ามีอะไร...ถามฉันตรง ๆ ก็ได้นะคะ ” เธอเอ่ยเบา ๆ
ภาคินมองเธอนิ่ง “ ธามคือใคร ”
เธอนิ่งไปแวบหนึ่ง ก่อนถอนหายใจ
“ แฟนเก่าค่ะ...คนที่ทำให้ฉันต้องหนีออกจากบ้าน หนีจากทุกอย่าง ”
“ ...เขาทำอะไรเธอ? ” น้ำเสียงเขาเย็นลง
รินหลบตา
“ เขาไม่เคยทำร้ายร่างกาย แต่...ทำร้ายใจจนฉันไม่อยากอยู่ที่เดิมอีก ”
ภาคินไม่พูดอะไร เขาแค่ลุกขึ้น...แล้วจู่ ๆ ก็ดึงเธอเข้ามาประกบปากแน่น จูบที่ไม่ใช่แค่ต้องการ แต่เต็มไปด้วยอารมณ์หลากหลายที่เข้ามา
ความหึง
ความหวง
ความโกรธ
และ...ความรัก
“ คืนนี้...เธอห้ามพูดถึงผู้ชายอื่นอีก ” เขากระซิบชิดริมฝีปาก
“ ฉันจะทำให้เธอลืมแม้กระทั่งชื่อของเขา ”
เขายกเธอขึ้นนั่งบนโต๊ะทำงาน ปลดกระดุมเสื้อเธอหลุดออกทีละเม็ด พร้อมเสียงครางสั่นไหว
“ อ๊ะ...คะ...พี่คิน...ที่นี่มัน - ”
“ ห้ามพูดอะไรทั้งนั้น ” เขากระซิบก่อนจะจูบซอกคอ
“ ...คืนนี้เธอเป็นของฉัน...จะทำที่ไหนก็ได้”
เสียงผิวเนื้อกระทบกันดังในห้องเงียบ ๆ เสียงหอบลมหายใจ ผสานเสียงครางหวาน ๆ จากเธอ ภาคินไม่มีวันปล่อยให้เธอหลุดจากมือ...ไม่ว่าจะมีใครกลับมาในชีวิตเธออีกก็ตาม
“พี่คิน...อื้อ...อืม...ฉัน...รัก...คะ...คุณ...นะ”
เขากระซิบกลับ “ ฉันก้รักเธอ ริน...ไม่ว่าอะไรจะเกิดอะไรขึ้น เธอจะเป็นผู้หญิงที่ฉันรักมากที่สุด ”
-
**
เช้าวันหนึ่งที่เหมือนจะธรรมดา แต่กลับไม่ธรรมดาเลยเมื่อ
“ ธาม ” มายืนรออยู่หน้าออฟฟิศของริน
“ ริน...ขอโทษนะที่มาดักรอแบบนี้ แต่เราคิดถึงเธอ” เขาพูดด้วยแววตาจริงใจ แต่เธอกลับชะงัก เพราะเสียงหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลัง
“ ปล่อยมือจากเธอ”
เสียงภาคิน – เงียบแต่ดุดัน
เขาเดินเข้ามา ยืนขวางระหว่างทั้งสองคน
“ นายเป็นใคร ” ธามถามกลับอย่างหงุดหงิด
“ แฟนเธอ และเจ้าของทุกอย่างในชีวิตเธอตอนนี้”
ภาคินจ้องตาไม่หลบ
“ รวมถึงเวลาหายใจของเธอด้วย เข้าใจตรงกันนะ? ” ยิ้มมุมปาก
รินรีบดึกแขนภาคิน “ อย่าทำอะไรนะ...”
เขาแค่จับมือเธอแน่นแล้วพาเดินออกมา ไม่หันกลับไปมองธามแม้แต่นิดเดียว
-
คืนนั้นที่ห้อง...
ภาคินนิ่งเงียบตลอดทาง จนกระทั่งถึงห้อง เขาก็ผลักเธอเบา ๆ เข้าผนัง
“ เขาเคยแตะตัวเธอมากแค่ไหน”
“ คุณคิน...”
“ ตอบมา...เดี๋ยวนี้รินรดา”
รินกัดปากแล้วส่ายหน้า “ มันจบไปแล้วจริง ๆ ”
“ แต่เขายังกล้ามาแตะมือเธอ”
สายตาเขาร้อนวูบ ก่อนจะก้มลงจูบเธออย่างรุนแรง มือทั้งสองจับสะโพกเธอแน่น จนเธอสะดุ้ง
“ อ๊ะ...อื้ม...คุณคิน...เดี๋ยว...”
“ ไม่! เดี๋ยว...คืนนี้จะทำให้เธอจดจำไว้ ว่าเธอเป็นของใคร ”
เขาพาเธอขึ้นเตียงทั้งยังใส่เสื้อผ้า เสียงซิปดังกึก มือร้อนผ่าวสอดใต้กระโปรงเธออย่างเร็ว ร่างกายสั่นไหวในทันที
“ อื้ม...อ๊ะ...อย่าจับตรงนั้น...”
“ทำไม? มันเคยมีใครจับก่อนฉันงั้นเหรอ?” เขาพูดเสียงพร่าข้างหู แล้วใช้นิ้วลูบวนเบา ๆ
เสียงครางเธอหลุดออกมาไม่ทันห้าม
“ พะ...พี่คิน...ฉันเสียว...”
“ เธอจะเสียวมากกว่านี้...” เขากระซิบ
ก่อนจะสอดเข้าไปช้า ๆ - และไม่มีใครหยุดเขาได้อีกในคืนนี้
เสียงครางดังจนผนังแทบสั่น เสียงเตียงกระทบและจังหวะรุนแรงย้ำซ้ำอย่างชัดเจน
ภาคินไม่ใช่แค่กำลัง “ รัก ” แต่กำลัง “ ย้ำสิทธิ์ ” ในตัวเธออย่างเร่าร้อนที่สุด
หลังจากจบทุกอย่างเขากอดเธอแน่นจากด้านหลัง กระซิบเบา ๆ “ ต่อให้โลกทั้งใบย้อนกลับมา เธอก็ไม่มีวันเป็นของใครอีก...นอกจากฉัน ”
