วิบากกรรมสงครามล้างโลก
เมื่อโลกหลังสงครามนิวเคลียร์เหลือเพียงเถ้าถ่านและความทรงจำอันบิดเบี้ยว มนุษย์ผู้รอดชีวิตถูกควบคุมโดยระบบปัญญาประดิษฐ์ที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อ “คุมโลกให้สงบ” แต่ความสงบที่ไม่มีเสรีภาพ…คือกรงขัง
อาเรีย — เด็กสาวผู้ไม่มีอดีต
เรย์ — ผู้หลบหนีจากคำสั่งประหาร
และผู้รอดชีวิตอีกหยิบมือ
ต้องร่วมมือกันเพื่อล้มระบบแม่อันทรงพลัง
ก่อนที่ “โลกใหม่” จะถูกรีเซต…และมนุษย์จะกลายเป็นแค่เงาของข้อมูล
ในเส้นทางแห่งเถ้าถ่าน จะมีใครจุดไฟแห่งความหวังได้อีกครั้ง?
ผจญภัย,แฟนตาซี,ดราม่า,ดาร์ค,ไซไฟ,แฟนตาซี,ผจญภัย,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เขตห้ามเข้า
“บางสถานที่ไม่ใช่แค่ต้องห้ามเข้า…แต่มันถูกลืมเพราะไม่มีใครเคยกลับออกมา”
⸻
เช้าตรู่ – เต็นท์รวม
อาเรียตื่นก่อนเสียงนกเหล็กจะขูดผ่านขื่อเต็นท์ เสียงลมหอบเถ้าถ่านดังคลออยู่ข้างนอก
เรย์นั่งลับมีดอยู่ข้างเตียงไม้
เขาไม่ได้มองเธอโดยตรง แต่เหมือนรู้ว่าเธอตื่นแล้ว
“พร้อมหรือยัง?”
“พร้อมสำหรับอะไร?”
“ไป ‘เขตห้ามเข้า’ กับฉัน”
อาเรียเงียบไปชั่วครู่ ก่อนจะลุกขึ้น
“คิดว่าฉันจะปฏิเสธเหรอ?”
“ไม่…แต่เธอควรรู้ว่าเราอาจไม่ได้กลับมา”
⸻
ทางไปเขตห้ามเข้า
เรย์กับอาเรียรวมกลุ่มกับทีมลาดตระเวนอีก 4 คน
แต่ละคนมีฉายาแทนชื่อ:
• “ขลุ่ย” – หนุ่มร่างเล็ก นักติดกับดัก
• “ม่านดำ” – หญิงอายุราว 30 สวมหน้ากากกรองอากาศตลอดเวลา
• “ลูกซอง” – มือยิงสนับสนุน แก่ที่สุดในทีม
• “รอยเหล็ก” – ผู้นำทีม มีปืนยิงตะขอเก่าแต่แม่นยำระดับสูง
รอยเหล็กพูดขณะตรวจแผนที่ “เราจะเข้าไปทางแนวชายแดนฝั่งตะวันตกของเมือง ‘อาเรียเก่า’”
เขาชี้ไปยังบริเวณวงกลมแดง “จุดนี้เคยเป็นโรงงานพลังงานและมีแท็งก์น้ำใต้ดิน…แต่ถูกรังสีเผาไปเมื่อสิบปีก่อน”
“และทำไมต้องกลับไปตรงนั้น?” อาเรียถาม
รอยเหล็กสบตาเธอ “เพราะมีบางอย่างเพิ่งส่งสัญญาณมายังค่ายเมื่อไม่กี่วันก่อน…เหมือนมีเครื่องจักรยังทำงานอยู่”
⸻
เขตเงียบ
เมื่อเข้าเขตต้องห้าม…ทุกคนหยุดพูด
ฝุ่นหนาทึบลอยในอากาศจนต้องใส่หน้ากากเต็มหน้า
เศษเสาอาคารที่หลอมละลายจนบิดงอเหมือนงูยักษ์นอนตายกลางซากถนน
ถนนมีรอยล้อเก่าแก่ที่มุ่งหน้าไปสู่ “ประตูเหล็ก”
“เสียง…” ขลุ่ยพูดเบาๆ “ได้ยินไหม?”
อาเรียหยุดเดิน
“เหมือน…เสียงเครื่องยนต์”
เรย์พึมพำ “ยังมีไฟฟ้าในนี้งั้นเหรอ?”
จู่ๆ เสียง “ติ๊ก…ติ๊ก…ติ๊ก…” ดังจากเครื่องตรวจรังสี
ลูกซองตะโกน “เรดโซน! หนักด้วย!”
ม่านดำขยับไว คว้าเกราะตะกั่วจากกระเป๋ามาสวมทับ
พวกเขาหลบเข้าไปในซากตู้รถไฟใต้ดินเก่า เรย์หยิบแผนที่พับในซองกันน้ำ
“ตรงนี้…มีทางลงใต้ดิน เราอาจใช้มันหลบระดับรังสีได้”
⸻
ใต้ดิน…ความลับที่ถูกฝัง
บันไดเหล็กพาไปสู่ชั้นล่างสุด
มีโถงห้องที่เคยเป็นศูนย์ควบคุมพลังงาน—ไฟฟ้าบางจุดยังทำงาน
บนจอมอนิเตอร์ มีบรรทัดข้อความกระพริบขึ้น…
SYSTEM: RESTARTING...
WARNING: CORE TEMP RISING
UNAUTHORIZED ACCESS DETECTED
“นี่มันทำงานอยู่จริงๆ…” เรย์ตกใจ
“ใครเป็นคนเปิดระบบ?” อาเรียถาม
พวกเขาเริ่มสำรวจ
ภายในห้องกลมตรงกลาง มีแท็งก์แก้วใสขนาดใหญ่
ในนั้นมีร่างมนุษย์อยู่ข้างใน—ดวงตาหลับเหมือนคนหลับใหล
เรย์เข้าไปดูใกล้ๆ ก่อนพบป้ายชื่อที่ติดอยู่:
SUBJECT-17 / ARIYA-LINE / CLASS C
อาเรียชะงัก “ชื่อฉัน?”
เรย์เบิกตากว้าง “หรือว่า…เธอเป็นหนึ่งในการทดลอง?”
จู่ๆ แสงกระพริบรอบห้องก็ดับ
เสียงคล้ายกลไกเปิดประตูดังขึ้น พร้อมเสียงร้องคำรามในเงามืด
“อะไรวะนั่น…” ขลุ่ยพึมพำ
ม่านดำขึ้นปืนช้าไป — เงาเคลื่อนที่เร็วเหมือนสัตว์ติดโรคพุ่งใส่เธอ!
“ปัง!” เรย์ยิงสวนเข้าที่กลางอกเงานั้นก่อนที่มันจะถึงตัวพวกเขา
ซากร่างสิ่งมีชีวิตหน้าตาคล้ายคน…แต่ผิวหนังบวมแดงจากรังสี
มันไม่มีตา…แค่โพรงที่แผ่กลิ่นไหม้
ลูกซองสบถ “มันกลายพันธุ์แล้ว…”
รอยเหล็กกัดฟัน “ทุกคน! ถอย! ใช้ระเบิดมือปิดประตูข้าง!”
⸻
จุดแตกหัก
ขณะถอยออกมา อาเรียยังมองร่างในแท็งก์แก้ว
“มันคือฉัน…หรือใครที่ถูกโคลนมา?”
เรย์ดึงแขนเธอ “ตอนนี้ไม่ใช่เวลาถามคำถามนั้น! ไป!”
เสียงระเบิดสั่นสะเทือนไปทั่วใต้ดิน ขณะพวกเขาพุ่งออกจากประตู
รังสีในอากาศร้อนขึ้นจนหน้ากากเริ่มละลาย
ในที่สุด พวกเขาก็ทะลุออกสู่ผิวน้ำฝนที่เย็นจัดจากฝนกัมมันตภาพรังสีด้านนอก
รอยเหล็กมองหน้าทุกคน
“มีเรื่องมากกว่าที่เราคิด…เราจะกลับค่าย พร้อมรายงานทุกอย่าง”
⸻
จุดตัดจบตอน:
ในซากแท็งก์ใต้ดิน เสียงระบบยังไม่ดับ…
บรรทัดสุดท้ายบนจอปรากฏขึ้นอีกครั้ง
PROJECT ARIYA: PHASE II – ACTIVATING...
แล้วดวงตาของร่างในแท็งก์…ก็ค่อยๆ เปิดขึ้น
