‘ปฐพี’ ถูกวิญญาณของ ‘เมธัส’ ขอให้ช่วยหาแฟนให้อดีตคนรักอย่าง ‘ภูริ’ เพื่อจะได้หมดห่วงแล้วไปผุดไปเกิด งานนี้ภารกิจจะสำเร็จหรือไม่ คิวปิดจะแผลงศรใส่ใคร หรือสุดท้ายศรที่แผลงออกไปจะวกกลับมาปักหัวใจตัวเอง
รัก,ตลก,ชาย-ชาย,วัยว้าวุ่น,ไทย,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
‘ปฐพี’ ถูกวิญญาณของ ‘เมธัส’ ขอให้ช่วยหาแฟนให้อดีตคนรักอย่าง ‘ภูริ’ เพื่อจะได้หมดห่วงแล้วไปผุดไปเกิด งานนี้ภารกิจจะสำเร็จหรือไม่ คิวปิดจะแผลงศรใส่ใคร หรือสุดท้ายศรที่แผลงออกไปจะวกกลับมาปักหัวใจตัวเอง
ผู้แต่ง
ZANIA
เรื่องย่อ
ภู ภูริ
อายุ 37 ปี
อาชีพ นักธุรกิจ / เจ้าของโรงแรม / เจ้าของสถานบันเทิง
สถานะ โสด
+++++
ดิน ปฐพี
อายุ 20 ย่าง 21
อาชีพ นักศึกษาคณะวิศวกรรมศาสตร์ / พนักงานพาร์ตไทม์สถานบันเทิง
สถานะ โสด
+++++
เมธ เมธัส
อายุ 25 ปี
อาชีพ วิญญาณ
สถานะ มีห่วง
+++++
‘ปฐพี’ เด็กหนุ่มผู้มีความสามารถพิเศษในการมองเห็นวิญญาณ ถูก ‘เมธัส’ ที่ตายไปแล้วกว่า ๑๐ ปี ขอร้องให้ช่วยหาแฟนให้ ‘ภูริ’ อดีตคนรักที่ฝังใจกับรักครั้งเก่าจนไม่ยอมมีรักครั้งใหม่ เพื่อจะได้หมดห่วงแล้วไปผุดไปเกิดกับเขาสักที
“เฮียชอบคนแบบไหนเหรอ”
“ถามทำไม จะจีบกูหรือไง”
“อื้อ จะจีบให้คนอื่น” คำตอบที่ได้รับส่งผลให้คิ้วหนาเลิกขึ้นสูงได้เป็นอย่างดี “เฮียชอบคนลักษณะแบบไหนเหรอ”
“ตัวเล็ก ผิวขาว พูดเก่ง ขี้เล่น อารมณ์ดี”
ได้ยินเช่นนั้นปฐพีจึงเอี้ยวหน้าไปมองเมธัสนิ่งงัน ดูท่าแล้วภูริคงจะยังฝังใจกับแฟนเก่าที่ตายไปแล้วจริง ๆ
งานนี้ภารกิจคิวปิดของปฐพีจะสำเร็จหรือไม่ เมธัสจะได้ไปผุดไปเกิดตามที่ตั้งใจหรือเปล่า แล้วใครกันที่จะได้มาเป็นเจ้าของหัวใจคนใหม่ของภูริ หรือว่าสุดท้ายแล้ว...ศรที่คิวปิดแผลงออกไปจะวกกลับมาปักใส่หัวใจตัวเอง
ติดตามได้ใน...ที่สุดในปฐพี
ช่องทางทวงนิยาย
X - @zxxzanxa
หรือทวงในแท็ก
#ที่สุดในปฐพี
ติดเหรียญตั้งแต่บทที่ 4 เป็นตั้นไป
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องสมมติซึ่งถูกสร้างขึ้นมาจากจินตนาการของนักเขียนเท่านั้น ตัวละครทั้งหมดไม่มีตัวตนอยู่จริง เหตุการณ์ทั้งหมดภายในเรื่องไม่ได้เกิดขึ้นจริง มีการบรรยายถึงวิญญาณ การเสียชีวิต การฆ่าตัวตาย การทำพิธีกรรมปลดปล่อยวิญญาณที่สมมติขึ้นซึ่งอาจไม่สมจริงเท่าไรนัก การกระทำบางอย่างของตัวละครไม่เหมาะสมและไม่ควรลอกเลียนแบบ นักอ่านควรใช้วิจารณญาณเป็นอย่างยิ่ง
ไม่อนุญาตให้ผู้ใดทำการคัดลอกเป็นอันขาด
- ZANIA -
บทที่ ๓
ขอความช่วยเหลือ
ตื่นขึ้นมาในตอนเที่ยงวัน ปฐพีก็โยนชุดเก่าที่ใส่แล้วลงเครื่องซักผ้าก่อนเข้าไปอาบน้ำอาบท่าให้สดชื่น ไม่ถึงสิบห้านาทีก็ออกมาแต่งตัวแล้วเอาข้าวผัดทะเลที่ห่อมาจากร้านอุ่นในไมโครเวฟ นั่งกินข้าวเช้าพร้อมทั้งดูการ์ตูนจนกระทั่งอิ่มถึงได้ลุกไปตากผ้าให้เรียบร้อย เก็บกวาดห้องให้สะอาดแล้วหอบหิ้วขยะลงมาทิ้งข้างคอนโด
“น้องดิน”
เจ้าของชื่อพ่นลมหายใจออกมาแล้วปิดฝาถังขยะลงเสียงดัง หมุนตัวกลับหลังแล้วเดินกลับเข้าไปในอาคารโดยมีวิญาณตัวขาวเดินตามต้อย ๆ
“น้องดิน เมื่อคืนถูกน้องหญิงหลอกเอาเหรอ”
ผีสาวตนเมื่อคืนชื่อหญิงเองสินะ
“น้องหญิงเข้ารู้สึกผิดนะที่ทำให้เราต้องสะดุ้งตื่น อย่าไปโกรธเขาเลย เขาไม่ได้ตั้งใจหลอกน้องดินหรอกนะ” ขณะเมธัสกำลังพูดนั่นพูดนี่ ตาเรียวก็เหลือบไปมองผีสาวนามว่าหญิงซึ่งนั่งร้องไห้อยู่ที่ม้านั่ง “น้องหญิงเข้าไปในห้องแค่ตอนที่ต้องไปกระโดดตึกตามเวลาที่เขาตาย เขาไม่ได้อยากก่อกวนใครเลยนะ อย่าโกรธเขาเลย”
“เฮ้อ!”
ครั้นทนไม่ไหว ปฐพีก็พ่นลมหายใจออกมาแล้วหยุดเดิน ร่างทั้งร่างหมุนกลับหลังแล้วจ้องมองคนโตกว่าโดยตรง ไม่หลบเลี่ยงเหมือนอย่างที่ผ่านมาอีกแล้ว
“ผมไม่ยอมเป็นตัวตายตัวแทนให้พี่ เพื่อที่พี่จะได้ไปเกิดหรอกนะ”
“น้องดินยอมคุยกับพี่แล้วเหรอ!”
เมธัสร้องอย่างดีใจพร้อมทั้งกระโดดเหยงอยู่ตรงหน้า ทำเอาปฐพีได้แต่ส่ายหน้าไปมาด้วยความอ่อนใจ จะว่าไปแล้วเจ้าตัวก็ดูเด็กอยู่เหมือนกันนะ น่าสงสารที่ต้องมาตายตกตั้งแต่อายุยังน้อย
“อา เมื่อกี้นี้บอกว่าไม่ยอมเป็นตัวตายตัวแทนใช่ไหม”
“ใช่ ผมยังไม่อยากตาย”
“พี่ไม่ได้จะเอาน้องดินมาเป็นตัวตายตัวแทนสักหน่อย พี่แค่อยากให้เราช่วยปลดพันธนาการให้” คนฟังเอียงคอเล็กน้อยเพราะไม่เข้าใจในที่วิญญาณหนุ่มพูดนัก “พี่มีห่วง ถ้าไม่สามารถแก้มันได้พี่ก็ไปไหนไม่ได้”
“งั้นไปคุยกันบนห้อง”
เมื่อปฐพีว่าเช่นนั้น เมธัสก็พยักหน้ารับแล้วเดินตามหลังไปอย่างอารมณ์ดี ครั้นประตูเหล็กเปิดออกกว้างก็ก้าวออกไปพร้อมกัน กระทั่งหยุดอยู่หน้าห้องพักก็ยืนรอคนน้องเปิดประตูอย่างใจจดใจจ่อ พอเจ้าของห้องเข้าไปด้านในแล้วพยักพเยิดหน้าเชิญก็สาวเท้าตามเข้าไปติด ๆ
ตาเป็นประกายมองไปรอบห้องที่ทั้งสะอาดและเรียบร้อยด้วยความชื่นชม ไม่คิดว่าเด็กวัยรุ่นผู้ชายจะดูแลห้องได้ดีขนาดนี้ ขนาดตอนที่เขาเป็นคนยังทำไม่ได้ขนาดนี้เลย
ปฐพีมองคนที่ตื่นตาตื่นใจกับห้องของตัวเองด้วยความอ่อนใจ ทิ้งตัวนั่งลงบนเตียงแล้วหยิบหมอนใบใหญ่ขึ้นมากอด กระแอมกระไอเล็กน้อยเพื่อเรียกความสนใจจากวิญญาณตรงหน้า ครั้นอีกฝ่ายหันมามองจึงพยักพเยิดบอกให้นั่งลงบนเก้าอี้ แน่นอนว่าเจ้าตัวก็ทำตามอย่างว่าง่าย
“พี่อยากให้ผมช่วยอะไร”
“พี่อยากให้น้องดินหาแฟนให้แฟนพี่หน่อย” ได้ยินเช่นนั้นคนฟังก็อ้าปากค้าง “เขายังยึดติดกับพี่ ไม่ยอมมีคนใหม่ ไม่เปิดใจให้ใครสักที พี่เลยเป็นห่วงจนไปไหนไม่ได้”
“ให้หาแฟนให้แฟนเนี่ยนะ” เมธัสกดหน้ารับคำเพื่อบอกว่าใช่ “พี่มึงบ้าปะเนี่ย!”
“ทำไมล่ะ”
“พี่ต้องเป็นวิญญาณเฮี้ยนตามติดแฟนเก่า ต้องขัดขวาง ต้องหลอกหลอนทุกคนที่เข้าใกล้แฟนพี่ต่างหาก ต้องทำให้ตรงตามตำรับผีสิ จะมาอยากหาคู่ให้แฟนไม่ได้!”
“ก็พี่อยากให้เขามีความสุข ถ้าพี่ทำแบบนั้นเขาก็ไม่มีความสุขน่ะสิ”
“ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ต่อให้พี่จะอยากหาแฟนใหม่ให้แฟนเก่าสักกี่คน แต่เราไม่รู้นี่นาว่าแฟนพี่อยู่ที่ไหน” ปฐพีมองใบหน้าประหนึ่งดาราเกาหลีนิ่งงัน “ผมก็แค่มองเห็นผีอะพี่ ของอะไรก็ไม่มีติดตัวสักอย่าง”
“บางครั้งแฟนพี่เขาก็มาที่คอนโดนี้ เพราะเขาซื้อห้องที่พี่อยู่ไว้แล้วให้คนมาทำความสะอาดทุกอาทิตย์”
“เขามาวันไหนบ้างล่ะ”
“มาช่วงเทศกาลแล้วก็วันสำคัญ”
“แบบนั้นชาติไหนจะได้เจอกัน” สิ้นคำของปฐพี เมธัสก็หน้าหงอยลงฉับพลับ “เอาเป็นว่าผมรับเรื่องไว้ก่อนแล้วกัน แต่ไม่มั่นใจนะว่าจะช่วยได้ อีกอย่างผมก็อาจจะไม่อยู่ที่นี่นาน”
“อื้อ ไม่เป็นไร แค่น้องดินมีน้ำใจพี่ก็ขอบคุณมากแล้ว”
เจ้าของห้องมองวิญญาณที่ยิ้มแย้มขอบคุณอย่างคิดหนัก ครู่หนึ่งก็พ่นลมหายใจออกมาเฮือกใหญ่แล้วเอนหลังลงเตียง ทว่าไม่ทันไรทัศนียภาพก็ถูกบดบังด้วยใบหน้าขาวนวล
“ห่วงแค่แฟนเหรอ แล้วพ่อแม่พี่อะ”
“พี่เป็นเด็กกำพร้า นอกจากแฟนก็ไม่มีใครแล้ว” ปฐพีนิ่งไปนิด เพราะมีแค่แฟนก็เลยห่วงแฟนมากเลยไปไหนไม่ได้อย่างนั้นสินะ “ว่าแต่เย็นนี้น้องดินก็จะไปทำงานพิเศษอีกใช่ไหม”
“อือ ไปทุกวันอะ”
“พี่ขอไปด้วยได้ไหม อยู่คอนโดมาเป็นสิบปีแล้ว พี่เหงา”
ครั้นได้ยินว่าอีกฝ่ายติดแหง็กอยู่ในที่แห่งนี้มานับสิบปีจึงเด้งตัวลุกขึ้นมา ตาเรียวจ้องคนพี่นิ่งงัน
“มีอะไรเหรอ”
“พี่ตายตั้งแต่ตอนไหน”
“ตอนอายุยี่สิบห้า ตายเพราะประสบอุบัติเหตุทางรถจักรยานยนต์ หลังเสร็จงานศพ วิญญาณของพี่ก็มาอยู่ที่นี่เพราะแฟนพี่เอากระดูกมาเก็บไว้ที่คอนโด”
ปฐพีกัดริมฝีปากล่างของตัวเองอย่างใช้ความคิด หรือว่าเขาควรจะไปขอให้ผู้ที่มีความสามารถช่วยเหลือดี บางทีมันอาจจะง่ายกว่าให้เขาช่วยเป็นไหน ๆ แต่ประเด็นมันอยู่ที่ว่าพวกเขาไม่ยุ่งกับเวรกรรมของชาวบ้านเนี่ยสิ
“สรุปว่าวันนี้ให้พี่ไปทำงานด้วยได้ไหม”
“ก็ไปได้แหละ ไม่มีคนเห็นพี่นี่นา” เห็นว่าไม่ได้ออกไปไหนมาเป็นสิบปีหรอกนะ เขาจะให้ตามไปด้วยสักวันก็ได้
เมื่อใกล้ถึงเวลาที่ต้องเข้างาน ปฐพีขี่รถออกจากคอนโดโดยมีเมธัสซ้อนท้ายมาด้วย ระหว่างทางวิญญาณที่ไม่ได้ออกไปไหนเลยก็มองซ้ายมองขวาแล้วชี้นั่นชี้นี่ด้วยความตื่นตาตื่นใจ สงสัยสิบปีมานี้ที่แถวนี้จะเจริญขึ้นเยอะ
กระทั่งเลี้ยวเข้ามาในอาณาเขตที่ทำงานพิเศษ ปฐพีจึงผงกศีรษะลงให้เจ้าที่ซึ่งออกมายืนกอดอกมองเพื่อขออนุญาตพาเมธัสเข้าไป
“ผับบาร์สมัยนี้หรูหราหมาเห่าตั้งแต่รั้วเลยเหรอเนี่ย”
“ร้านเหล้าไฮโซก็แบบนี้แหละ”
หลังเตะข้าตั้งลงเรียบร้อยแล้ว เด็กหนุ่มวัยยี่สิบย่างยี่สิบเอ็ดก็ถอดหมวกกันน็อกออก ห้อยมันไว้กับกระจกทรงกลมแล้วเดินตามเมธัสที่ตื่นเต้นกับสิ่งรอบกายด้วยความเอ็นดู ตอนเป็นคนต้องนิสัยดีขนาดไหนกันนะ ตายเป็นผีถึงได้จิตใจดีแบบนี้
ครั้นเหยียบย่างภายในสถานบันเทิง ปฐพีก็หันไปทางขวามือแล้วไหว้ทักทายพชรตามประสาเด็ก จากนั้นก็เอากระเป๋าเข้าไปเก็บในห้องล็อกเกอร์ เดินไปเอาอุปกรณ์ทำความในห้องเก็บของแล้วขึ้นไปทำความสะอาดห้องของเจ้านายตามที่ได้รับมอบหมายโดยมีเมธัสเดินตามต้อย ๆ
ระหว่างปฐพีทำความสะอาดห้องทำงาน เมธัสก็เดินดูนั่นดูนี่ด้วยความสนใจ แต่ครั้นดูจะเบื่อแล้วจึงทิ้งตัวนอนคว่ำหน้าบนโซฟา ยกมือขึ้นเท้าคางแล้วตีขาไปมาพลางมองเด็กหนุ่มตัวขาวกวาดถูกพื้นด้วยความคล่องแคล่วด้วยความเอ็นดู พอเห็นแบบนี้เขาก็ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคอนโดถึงได้สะอาดสะอ้านขนาดนั้น
“น้องดินชอบทำงานบ้านเหรอ”
“ไม่ชอบอะ”
“ไม่ชอบแต่ทำเก่งมาเลยนะ สะอาดทุกตารางนิ้ว”
“แม่ชอบใช้ให้ทำก็เลยทำเก่งมั้ง กวาดไม่สะอาด ถูไม่เกลี้ยงก็โดยใช้ให้ทำใหม่ เลยต้องตั้งใจทำให้มันเสร็จรอบเดียวเพราะขี้เกียจทำซ้ำ” ขณะพูดมือเรียวขาวก็กระชับด้ามจับแล้วขยับถูพื้นด้วยความชำนาญ ทำเอากลิ่นหอมของน้ำยาทำความสะอาดลอยฟุ้งทั่วห้อง “ว่าแต่ที่คอนโดมีผีกี่ตัวอะ ผมจะได้ระวัง”
“มีแค่พี่ น้องหญิง แล้วก็ลุงเจ้าที่แค่นั้นแหละ”
“ถ้าพี่ไปเกิด งั้นพี่หญิงก็อยู่ตัวคนเดียวน่ะสิ”
“น้องดินก็ช่วยน้องหญิงด้วยสิ”
เด็กหนุ่มชะงักแล้วตวัดสายตาไปมองวิญญาณที่พูดออกมาหน้าตาเฉย คิดว่าเขาทำมูลนิธิช่วยเหลือวิญญาณยากไร้หรือไง ทำไมต้องคอยช่วยผีตัวนั้นตัวนี้ไปทั่วด้วย
“น้องหญิงเองก็มีห่วง เขาเลยต้องไปกระโดดตึกอยู่อย่างทุกวันนี้ไง”
“งั้นก็ปล่อยให้เขากระโดดต่อไปอย่างนั้นแหละ ไม่ตายซ้ำสองหรอก”
#ที่สุดในปฐพี
เดบิวต์เป็นคิวปิดไปซะแล้วไปซะแล้วลูกฉันนนนนนน เกียมตัวบันเทิงกันเลยงานนี้
ว่าแต่คิวปิดจะแผลงศรใส่ตัวเองหรือเปล่าน้อออออ
- ZANIA -