‘ปฐพี’ ถูกวิญญาณของ ‘เมธัส’ ขอให้ช่วยหาแฟนให้อดีตคนรักอย่าง ‘ภูริ’ เพื่อจะได้หมดห่วงแล้วไปผุดไปเกิด งานนี้ภารกิจจะสำเร็จหรือไม่ คิวปิดจะแผลงศรใส่ใคร หรือสุดท้ายศรที่แผลงออกไปจะวกกลับมาปักหัวใจตัวเอง
รัก,ตลก,ชาย-ชาย,วัยว้าวุ่น,ไทย,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
‘ปฐพี’ ถูกวิญญาณของ ‘เมธัส’ ขอให้ช่วยหาแฟนให้อดีตคนรักอย่าง ‘ภูริ’ เพื่อจะได้หมดห่วงแล้วไปผุดไปเกิด งานนี้ภารกิจจะสำเร็จหรือไม่ คิวปิดจะแผลงศรใส่ใคร หรือสุดท้ายศรที่แผลงออกไปจะวกกลับมาปักหัวใจตัวเอง
ผู้แต่ง
ZANIA
เรื่องย่อ
ภู ภูริ
อายุ 37 ปี
อาชีพ นักธุรกิจ / เจ้าของโรงแรม / เจ้าของสถานบันเทิง
สถานะ โสด
+++++
ดิน ปฐพี
อายุ 20 ย่าง 21
อาชีพ นักศึกษาคณะวิศวกรรมศาสตร์ / พนักงานพาร์ตไทม์สถานบันเทิง
สถานะ โสด
+++++
เมธ เมธัส
อายุ 25 ปี
อาชีพ วิญญาณ
สถานะ มีห่วง
+++++
‘ปฐพี’ เด็กหนุ่มผู้มีความสามารถพิเศษในการมองเห็นวิญญาณ ถูก ‘เมธัส’ ที่ตายไปแล้วกว่า ๑๐ ปี ขอร้องให้ช่วยหาแฟนให้ ‘ภูริ’ อดีตคนรักที่ฝังใจกับรักครั้งเก่าจนไม่ยอมมีรักครั้งใหม่ เพื่อจะได้หมดห่วงแล้วไปผุดไปเกิดกับเขาสักที
“เฮียชอบคนแบบไหนเหรอ”
“ถามทำไม จะจีบกูหรือไง”
“อื้อ จะจีบให้คนอื่น” คำตอบที่ได้รับส่งผลให้คิ้วหนาเลิกขึ้นสูงได้เป็นอย่างดี “เฮียชอบคนลักษณะแบบไหนเหรอ”
“ตัวเล็ก ผิวขาว พูดเก่ง ขี้เล่น อารมณ์ดี”
ได้ยินเช่นนั้นปฐพีจึงเอี้ยวหน้าไปมองเมธัสนิ่งงัน ดูท่าแล้วภูริคงจะยังฝังใจกับแฟนเก่าที่ตายไปแล้วจริง ๆ
งานนี้ภารกิจคิวปิดของปฐพีจะสำเร็จหรือไม่ เมธัสจะได้ไปผุดไปเกิดตามที่ตั้งใจหรือเปล่า แล้วใครกันที่จะได้มาเป็นเจ้าของหัวใจคนใหม่ของภูริ หรือว่าสุดท้ายแล้ว...ศรที่คิวปิดแผลงออกไปจะวกกลับมาปักใส่หัวใจตัวเอง
ติดตามได้ใน...ที่สุดในปฐพี
ช่องทางทวงนิยาย
X - @zxxzanxa
หรือทวงในแท็ก
#ที่สุดในปฐพี
ติดเหรียญตั้งแต่บทที่ 4 เป็นตั้นไป
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องสมมติซึ่งถูกสร้างขึ้นมาจากจินตนาการของนักเขียนเท่านั้น ตัวละครทั้งหมดไม่มีตัวตนอยู่จริง เหตุการณ์ทั้งหมดภายในเรื่องไม่ได้เกิดขึ้นจริง มีการบรรยายถึงวิญญาณ การเสียชีวิต การฆ่าตัวตาย การทำพิธีกรรมปลดปล่อยวิญญาณที่สมมติขึ้นซึ่งอาจไม่สมจริงเท่าไรนัก การกระทำบางอย่างของตัวละครไม่เหมาะสมและไม่ควรลอกเลียนแบบ นักอ่านควรใช้วิจารณญาณเป็นอย่างยิ่ง
ไม่อนุญาตให้ผู้ใดทำการคัดลอกเป็นอันขาด
- ZANIA -
บทที่ ๑
เป็นผีก็ไม่บอก
วันสุดท้ายของฤดูการสอบปลายภาคค่อนข้างครื้นเครง เหล่านักศึกษาที่เป็นไทจากการอ่านหนังสือสอบต่างจับกลุ่มนั่งคุยกันก่อนจะไม่ได้เจอหน้าค่าตากันพักหนึ่ง บ้างก็นัดกันไปสังสรรค์ทิ้งท้ายก่อนปิดเทอม บ้างก็วางแผนว่าปิดเทอมจะไปทำอะไรที่ไหน บางคนรวมถึงปฐพีก็เลือกทำงานพิเศษหาเงินเพื่อเป็นทุนของเทอมหน้า
“ไอ้ดิน เสร็จจากนี้มึงจะไปดูคอนโดใช่ไหมวะ”
คนถูกถามพยักหน้ารับ เนื่องจากเจอคอนโดขนาดเล็กและราคาถูกแสนถูกจากในกลุ่มหาที่อยู่อาศัยระแวกสถานบันเทิงที่เพิ่งรับเข้าทำงานเมื่อสัปดาห์ก่อน เขาจึงติดต่อเจ้าของห้องไปบอกว่าสนใจ ทางเจ้าของเห็นว่าเป็นนักศึกษาก็ลดค่าเช่าให้อีกพันหนึ่งจากค่าเช่าทั้งหมดห้าพัน ซึ่งมันถูกเกินจนล่อตาล่อใจ สรุปก็ได้ความว่าคนเก่าที่เช่าห้องเขากระโดดตึกตายไปเมื่อสองปีก่อน ใครก็มาเช่าอยู่ไม่ได้เพราะเจอดี เขาจึงขอเข้าไปดูห้องก่อน เผื่อว่าจะเจรจากันได้
“ให้กูไปเป็นเพื่อนไหม”
“มึงกลับไปนอนเถอะ ถ้ากูตกลงเช่าพรุ่งนี้ค่อยมาช่วยกูขนของ”
เมื่อเพื่อนว่าเช่นนั้น จิรวัฒน์ก็ยกมือทำท่าโอเคแล้วบอกลาก่อนจะเดินแยกไปเอาบิ๊กไบก์สีดำตัดเขียวคันเท่ของตัวเองที่เก็บเงินซื้อตั้งแต่มัธยม ส่วนปฐพีก็เดินไปยังไอ้แดงลูกรักแล้วขี่ออกจากคณะตรงไปยังคอนโดดังกล่าวเพื่อคุยกับคนปล่อยเช่า
ใช้เวลาขับรถกินลมชมวิวไม่นานนักก็มาถึงที่หมาย มือขาวเปิดหน้ากากหมวกกันน็อกออกแล้วเงยหน้ามองอาคารสูงเก้าชั้นพลางมองบรรยากาศโดยรอบ ครั้นเห็นว่าน่าอยู่กว่าหลาย ๆ ที่ที่ดูมาจึงดับเครื่องยนต์แล้วถอดหมวกกันน็อกแขวนไว้กับกระจกทรงกลม จัดทรงผมตัวเองให้เข้าที่เข้าทางแล้วเดินเข้าไปด้าน มองหาคนปล่อยเช่าไม่นานก็เดินเข้าไปหาแล้วยกมือไหว้ทักทายตามมารยาท
“สวัสดีครับ ผมดิน คนที่ติดต่อไว้ว่าจะมาดูห้องครับ”
“อ้อ โอเค เดี๋ยวพี่พาขึ้นไปดู” ปฐพีมองคนที่คาดว่าอายุน่าจะมากกว่าแม่แต่แทนตัวเองว่าพี่ด้วยรอยยิ้มแล้วเดินตามหลังไป “ห้องอยู่ชั้นห้านะ วิวดี แต่...”
“มีผีใช่ไหมครับ”
“เออ” เจ้าของห้องพูดพลางยกมือขึ้นลูบต้นแขนตัวเองด้วยอาการเสียวสันหลัง “คนนั้นเขาเป็นนักศึกษาแพทย์ปีหก เห็นว่าเครียดจากการเรียน ทางบ้านกดดันเลยตัดสินใจจบชีวิต ตั้งแต่นั้นใครมาเช่าก็อยู่ไม่พ้นเดือนสักราย”
“ว่าแต่ลดค่าห้องให้อีกสักหน่อยไม่ได้เหรอครับ”
“ไม่ได้หรอก นี่ลดสุด ๆ แล้ว มัดจำเดือนเดียวเอง ที่อื่นไม่ได้อย่างนี้นะ”
“ถ้าผมอยู่ได้เกินเดือนพี่ลดให้อีกหน่อยได้ไหม”
“ก็ถ้าเอ็งอยู่ได้เกินเดือนพี่ลดให้อีกห้าร้อยเลยอะ”
ได้ยินเช่นนั้นปฐพีก็ยิ้มแฉ่ง หากห้องนั้นมีผีจริงเขาจะลากพี่ชายที่เคารพนับถือมาไล่ให้ แบบนั้นเขาจะได้ลดค่าห้องลงอีกห้าร้อยบาท นั่นเท่ากับว่าช่วงปิดเทอมเขาจะได้จ่ายค่าอยู่อาศัยแค่สามพันห้า เงินเก็บน่าจะเหลือ ๆ
ขึ้นลิฟต์มาถึงชั้นห้า ปฐพีก็ตามหลังเจ้าของห้องไปจนกระทั่งถึงห้องริมสุด ครั้นอีกฝ่ายไขกุญแจแล้วเปิดประตูออก ลมแผ่วเบาก็พัดเข้าตีหน้าทั้งที่หน้าต่างก็ปิดอยู่
พอเข้าไปข้างในเด็กมหาวิทยาลัยปีสองซึ่งกำลังจะขึ้นปีสามในอีกไม่ช้าก็กวาดสายตามองโดยรอบด้วยความหวาดหวั่น ถึงแม้ว่าเขาจะมีความสามารถในการมองเห็นสิ่งคนที่ทั่วไปไม่เห็น แต่ก็ใช่ว่าเขาจะไม่กลัวสักหน่อย หากคุณพี่ผีที่จะอยู่ร่วมกันใจดีอันนี้ก็อีกเรื่อง
หมับ
“นะโม นะโม!”
“โธ่ไอ้หนุ่ม แบบนี้จะอยู่ได้ไหมวะเนี่ย”
ปฐพีเปิดเปลือกตาขึ้นมาแล้วมองหน้าเจ้าของห้องด้วยรอยยิ้มเก้อ มือที่ยกขึ้นมาประนมลดลงแล้วปัดตีหน้าด้วยอาการขวยเขิน เรียกกำลังใจให้ตัวเองแล้วเดินดูภายในห้องสตูดิโอขนาดพอเหมาะพอควรอย่างพิจารณา
เปิดประตูเข้ามาหน่อยก็เจอกับครัวเล็ก ๆ แล้วก็ห้องน้ำ ขยับมาหน่อยเป็นเตียงขนาดห้าฟุต พื้นที่ใช้สอยถือว่าไม่น้อยจนเกินไป ระเบียงห้องสามารถเปิดออกไปตากผ้าได้ ซ้ำยังมีเครื่องใช้ไฟฟ้าครบครันอีกต่างหาก
“ว่าไง เอาไหม”
“เอาครับ”
เมื่อไม่เห็นอมนุษย์ในห้องสักตน ปฐพีจึงผ่อนลมหายใจออกมาแล้วตอบตกลงทันควัน ไม่แน่ว่าเขาอาจจะอยู่ที่คอนโดนี้ยาวจนเรียนจบปีสี่เลยก็ได้ เพราะปีสองที่ยังอยู่ในหอในก็เห็นจะมีแค่เขาคนเดียวเท่านั้น
แม้ว่าทางมหาวิทยาลัยจะไม่ได้ว่าอะไรที่จะอยู่ยาว แต่เขาก็อยากมีพื้นที่ส่วนตัวบ้าง ทุกวันนี้ก็อยู่กับรูมเมทรุ่นน้องปีหนึ่งต่างคณะที่ค่อนข้างเงียบขรึม บางทีก็อึดอัดไม่น้อยเหมือนกัน
หากกอบโกยทิปจากการทำงานได้เขาอาจจะได้ออกมาอยู่ข้างนอกเหมือนคนอื่น แล้วก็อาจจะหางานพิเศษทำช่วงเปิดเทอมควบกันไปเลย จะได้ไม่ต้องขอเงินแม่
หลังทำสัญญาเช่าเรียบร้อยแล้ว ปฐพีก็รับกุญแจห้องมาจากเจ้าของแล้วบอกว่าพรุ่งนี้จะย้ายเข้าอยู่ ซึ่งเจ้าตัวก็รับรู้บอกว่าจะทำอะไรก็ทำแล้วรีบเดินไปยังลิฟต์จนเขาต้องตามไปอีกคน เมื่อลงมายังล็อบบี้ก็บอกลากันแล้วแยกย้ายทางใครทางมัน เพราะเขาต้องกลับหอไปเก็บเสื้อผ้าและข้าวของให้เสร็จภายในคืนนี้
ช่วงสายของวันถัดมา ปฐพีก็เรียกเพื่อนรักและน้องรหัสที่มีรถยนต์ส่วนตัวมาช่วยขนของย้ายที่อยู่อาศัย ซึ่งอยู่มาสองปีก็มีไม่เยอะมากเท่าที่ควรเพราะเขาไม่ค่อยได้ซื้ออะไรใหม่ ดังนั้นขนกันคนละรอบก็เสร็จ ที่เหลือก็แค่จัดห้องให้น่าอยู่เท่านั้น ถึงแม้ที่นี่จะไม่ได้สกปรกแต่ก็ยังมีฝุ่นอยู่ คาดว่าเจ้าของห้องคงเข้ามาทำความสะอาดไม่บ่อยนัก
“ฮัดชิ้ว!”
“มึงไหวไหมเนี่ย แค่มาช่วยขนของแล้วกลับเลยก็ได้นะ เดี๋ยวอามึงด่ากูเอาว่าพาหลานเขามาทรมาน” ปฐพีพูดกับน้องรหัสอย่างที่แพ้ฝุ่นแล้วจามไม่หยุดด้วยความเป็นห่วง “ไป ๆ กลับบ้านไปได้แล้ว ขอบใจมากที่อุตส่าห์เอารถมาช่วยขน เดี๋ยวที่เหลือกูกับไอ้เจ๋งจัดการเอง”
“งั้นมีอะไรก็เรียกแล้วกันนะพี่”
“โอเค ไว้กันตอนเย็นที่ร้านหมูกระทะ”
คนเป็นพี่พูดกับรุ่นน้องที่เตี้ยกว่าตัวเองศูนย์จุดห้าเซ็นต์ด้วยความเอ็นดู ตาเรียวมองตามร่างขาวสว่างออราเดินออกจากห้องไป โบกมือให้น้องเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะช่วยกันเก็บห้องกับเพื่อนรักเพียงสองคน ระหว่างนี้ก็เปิดเพลงฟังไปพลางเพื่อให้บรรยากาศมันครื้นเครง
“สรุปว่าห้องนี้ไม่มีผีใช่ปะ”
“เออ กูไม่เห็นนะ”
“ดีว่ะ แบบนี้ถ้าอยู่ครบเดือนมึงก็จะได้ลดค่าห้องอีกตั้งห้าร้อย”
จิรวัฒน์พยักหน้าหงึกหงักพลางกวาดสายตาสำรวจห้องที่ค่อนข้างน่าอยู่ด้วยความพึงพอใจ แบบนี้เขาคงแวะมาเล่นกับเพื่อนได้บ่อย ๆ ไม่เหมือนตอนที่ยังอยู่หอใน
“แล้ววันนี้เอาไง จะให้กูค้างเป็นเพื่อนไหม”
“ไม่เป็นไร มึงต้องตื่นเช้าไปทำงานที่อู่ไม่ใช่หรือไง”
“เข้าช้าหน่อยพวกเฮียก็ไม่ว่าหรอก ทำงานมานานแล้ว”
ไม่ใช่แค่ปฐพีเท่านั้นที่ทำงานพิเศษ จิรวัฒน์เองก็มีงานต้องทำเช่นกัน ซึ่งเขาทำงานเป็นช่างซ่อมรถที่อู่แห่งหนึ่งมาตั้งแต่จบมัธยมและก็ทำควบคู่กับการเรียนมหาวิทยาลัยไปด้วย เพื่อเป็นทุนในการศึกษาและการใช้ชีวิต เพราะที่บ้านเขาก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไร
“อันที่จริงมึงไปทำที่อู่กับกูก็ได้นะ กูคุยกับเจ้าของให้ได้ เขาใจดี ชอบเลี้ยงน้อง”
“ไม่เอาอะ กูซ่อมรถไม่เป็น” ปฐพีปฏิเสธออกไป หากไปทำโดยที่ไม่มีความรู้ความสามารถ เขาอาจทำรถชาวบ้านเสียหายได้ เพราะฉะนั้นอย่าเสี่ยงเลยดีกว่า “ว่าแต่อู่มึงคิดค่าทำสีแพงไหมวะ มองรอยถลอกของได้แดงลูกรักแล้วมันช้ำใจ”
“กูทำให้ฟรีก็ได้นะ”
“ไม่ได้ดิ”
“เออน่า เอาไว้ก่อนเปิดเทอมกูจะเอาไปแต่งหล่อให้ จะได้เปลี่ยนน้ำมันเครื่องด้วย พวกเฮียแกไม่ว่าหรอก”
“ขอบใจนะ”
ปฐพีมองหน้าเพื่อรักด้วยความขอบคุณ ตั้งแต่เป็นเพื่อนกันมาไม่ว่าจะยางรั่ว ยางแตก เปลี่ยนน้ำมันเครื่อง เปลี่ยนผ้าเบรก เพื่อนเขาก็เอาไปจัดการให้หมด ไม่คิดเงินสักบาท
“จัดห้องเสร็จไปกินส้มตำกันปะ กูเลี้ยง”
“เอาดิ ร้านเดิมนะ ปลาร้าแม่งนัว”
#ที่สุดในปฐพี
ไอ้เด็กเอ๊ยยย เสียแรงที่เป็นน้องรักพี่พร้อม มันท่องได้แต่นะโม นะโม 555555555
คืนนี้ลูกฉันจะเจอดีกับเขาไหมนะ
- ZANIA -