‘ปฐพี’ ถูกวิญญาณของ ‘เมธัส’ ขอให้ช่วยหาแฟนให้อดีตคนรักอย่าง ‘ภูริ’ เพื่อจะได้หมดห่วงแล้วไปผุดไปเกิด งานนี้ภารกิจจะสำเร็จหรือไม่ คิวปิดจะแผลงศรใส่ใคร หรือสุดท้ายศรที่แผลงออกไปจะวกกลับมาปักหัวใจตัวเอง
รัก,ตลก,ชาย-ชาย,วัยว้าวุ่น,ไทย,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
‘ปฐพี’ ถูกวิญญาณของ ‘เมธัส’ ขอให้ช่วยหาแฟนให้อดีตคนรักอย่าง ‘ภูริ’ เพื่อจะได้หมดห่วงแล้วไปผุดไปเกิด งานนี้ภารกิจจะสำเร็จหรือไม่ คิวปิดจะแผลงศรใส่ใคร หรือสุดท้ายศรที่แผลงออกไปจะวกกลับมาปักหัวใจตัวเอง
ผู้แต่ง
ZANIA
เรื่องย่อ
ภู ภูริ
อายุ 37 ปี
อาชีพ นักธุรกิจ / เจ้าของโรงแรม / เจ้าของสถานบันเทิง
สถานะ โสด
+++++
ดิน ปฐพี
อายุ 20 ย่าง 21
อาชีพ นักศึกษาคณะวิศวกรรมศาสตร์ / พนักงานพาร์ตไทม์สถานบันเทิง
สถานะ โสด
+++++
เมธ เมธัส
อายุ 25 ปี
อาชีพ วิญญาณ
สถานะ มีห่วง
+++++
‘ปฐพี’ เด็กหนุ่มผู้มีความสามารถพิเศษในการมองเห็นวิญญาณ ถูก ‘เมธัส’ ที่ตายไปแล้วกว่า ๑๐ ปี ขอร้องให้ช่วยหาแฟนให้ ‘ภูริ’ อดีตคนรักที่ฝังใจกับรักครั้งเก่าจนไม่ยอมมีรักครั้งใหม่ เพื่อจะได้หมดห่วงแล้วไปผุดไปเกิดกับเขาสักที
“เฮียชอบคนแบบไหนเหรอ”
“ถามทำไม จะจีบกูหรือไง”
“อื้อ จะจีบให้คนอื่น” คำตอบที่ได้รับส่งผลให้คิ้วหนาเลิกขึ้นสูงได้เป็นอย่างดี “เฮียชอบคนลักษณะแบบไหนเหรอ”
“ตัวเล็ก ผิวขาว พูดเก่ง ขี้เล่น อารมณ์ดี”
ได้ยินเช่นนั้นปฐพีจึงเอี้ยวหน้าไปมองเมธัสนิ่งงัน ดูท่าแล้วภูริคงจะยังฝังใจกับแฟนเก่าที่ตายไปแล้วจริง ๆ
งานนี้ภารกิจคิวปิดของปฐพีจะสำเร็จหรือไม่ เมธัสจะได้ไปผุดไปเกิดตามที่ตั้งใจหรือเปล่า แล้วใครกันที่จะได้มาเป็นเจ้าของหัวใจคนใหม่ของภูริ หรือว่าสุดท้ายแล้ว...ศรที่คิวปิดแผลงออกไปจะวกกลับมาปักใส่หัวใจตัวเอง
ติดตามได้ใน...ที่สุดในปฐพี
ช่องทางทวงนิยาย
X - @zxxzanxa
หรือทวงในแท็ก
#ที่สุดในปฐพี
ติดเหรียญตั้งแต่บทที่ 4 เป็นตั้นไป
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องสมมติซึ่งถูกสร้างขึ้นมาจากจินตนาการของนักเขียนเท่านั้น ตัวละครทั้งหมดไม่มีตัวตนอยู่จริง เหตุการณ์ทั้งหมดภายในเรื่องไม่ได้เกิดขึ้นจริง มีการบรรยายถึงวิญญาณ การเสียชีวิต การฆ่าตัวตาย การทำพิธีกรรมปลดปล่อยวิญญาณที่สมมติขึ้นซึ่งอาจไม่สมจริงเท่าไรนัก การกระทำบางอย่างของตัวละครไม่เหมาะสมและไม่ควรลอกเลียนแบบ นักอ่านควรใช้วิจารณญาณเป็นอย่างยิ่ง
ไม่อนุญาตให้ผู้ใดทำการคัดลอกเป็นอันขาด
- ZANIA -
บทที่ ๑
เป็นผีก็ไม่บอก
ตกเย็น ปฐพีก็พาเพื่อนกับน้องรหัสไปเลี้ยงหมูกระทะเพื่อเป็นการตอบแทนที่ร้านเด็ดหลังมหาวิทยาลัย แม้ว่าราคามันจะไม่ได้แพงนักแต่คนเลี้ยงก็เสียเงินหลายร้อยอยู่เหมือนกัน
ครั้นกินกันจนอิ่มหนำสำราญก็บอกลาแล้วแยกย้ายกันไปทางใครทางมัน ปฐพีเองก็ขี่รถกลับคอนโดอย่างไม่รีบร้อน เมื่อมาถึงปลายทางก็เอาดอกไม้ที่แวะซื้อติดมือมาได้ไปไหว้เจ้าที่เพื่อความเป็นสิริมงคล อีกนัยหนึ่งก็เพื่อการสร้างความสัมพันธ์อันดี ท่านจะได้คอยดูแลห้องฮับให้ตอนที่เขาไม่อยู่
“ชื่ออะไรล่ะเอ็ง”
“ชื่อดินครับลุง ชั้นห้า ห้องเก้า ฝากดูแลด้วยนะครับ”
“เออ อยู่ดี ๆ ล่ะ”
ท่านเจ้าที่พูดกับเด็กใหม่ที่เพิ่งมาฝากเนื้อฝากตัวด้วยรอยยิ้ม ด้วยเหตุนั้นปฐพีจึงเอาดอกไม้ไปแขวนไว้กับศาล ยกมือขึ้นจรดหน้าผากแล้วเดินกลับเข้าอาคารด้วยอาการแน่นท้อง
สงสัยจะกินเยอะไปหน่อยละมั้งเนี่ย
กลับขึ้นมาบนห้อง ปฐพีก็โทรหาผู้เป็นแม่แล้วพูดคุยกันตามประสา กระทั่งสามทุ่มครึ่งถึงได้วางสายแล้วเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ทว่ายามอาหารที่กินเข้าไปไม่ย่อยแล้วทำให้รู้สึกอึดอัดและไม่สบายตัว เขาจึงลุกไปเปิดกล่องยาเพื่อหายาช่วยย่อย แต่นอกจากพวกยาแก้ปวดลดไข้ก็ไม่มียาอะไรที่ช่วยเกี่ยวกับกระเพาะอาหารเลย
ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งว่าจะเอายังไง สุดท้ายก็ทนความอาการแน่นท้องไม่ไหวจึงตัดสินใจออกจากคอนโดแล้วข้ามถนนไปซื้อยาช่วยย่อยยังร้านสะดวกซื้อ หลังออกมาจากร้านก็แกะใส่ขวดน้ำขนาดเล็กแล้วเดินจิบไปตามทาง
กระทั่งเข้ามาในอาณาเขตคอนโดแล้วเห็นชายคนหนึ่งนั่งเท้าศอกกับเข่าแล้วยกมือปิดหน้าปิดตาด้วยความเครียดจึงเหลือบไปมอง ไม่นานก็หันกลับไปมองทางเพราะไม่อยากยุ่งเรื่องเช้าบ้าน
“ฮึก!”
ทว่าเสียงหลุดสะอื้นที่ดังออกมาหลังเดินผ่านไปได้สองก้าวทำให้ขาเรียวชะงักอยู่กับที่ นิ่งคิดครู่หนึ่งก็ถอยหลังกลับไปแล้วย่อตัวลงตรงหน้า ครั้นอีกฝ่ายสัมผัสได้ก็เงยขึ้นมองเชื่องช้า
“ผมไม่รู้ว่าพี่เจอเรื่องอะไรมา แต่มันจะผ่านไปด้วยดีนะครับ” ปฐพีให้กำลังใจคนไม่รู้จักด้วยรอยยิ้ม เขากลัวว่าอีกฝ่ายจะประสบพบเจอเรื่องราวไม่ดีมากจนทนกับโลกนี้ไม่ไหวแล้วคิดสั้น “ชีวิตยังมีพรุ่งนี้เสมอนะพี่”
“น้อง...เห็นพี่ด้วยเหรอครับ”
สิ้นคำถามของคนตรงหน้า ตาเรียวสะท้อนแสงหลอดไฟติดหวั่นไหวก็หลุบมองต่ำ หัวใจภายในอกเต้นถี่ระรัวราวกับกองสะบัดชัย ลมเย็นยะเยือกที่พัดผ่านก็ทำเอาขนลุกชันทั้งร่าง ยามเห็นว่าเท้าอีกฝ่ายไม่ติดพื้นก็ผุดลุกขึ้นเต็มความสูง หมุนตัวไปยังอาคารสูงทางซ้ายมือแล้วสับขากึ่งวิ่งกึ่งเดินออกไปพลางสบถในใจ
เป็นผีก็ไม่บอก!
“เดี๋ยวก่อนสิครับน้อง รอพี่ด้วย!”
อย่าตามกู อย่าตามกู!
ปฐพีได้แต่กู่ร้องในใจแล้วก้าวขาให้ยาวขึ้น ทำเป็นไม่สนใจวิญญาณตัวขาวด้านหลังเพราะไม่อยากยุ่งด้วย เข้ามาในอาคารแล้วหยุดอยู่หน้าลิฟต์ปิดสนิทจึงกดปุ่มเปิดเป็นพัลวัน ครั้นเห็นทางหางตาว่าวิญญาณตนดังกล่าวกำลังเข้ามาใกล้จึงรัวมือกดให้เร็วกว่าเก่า พอประตูเหล็กกล้าเปิดออกจึงพุ่งเข้าไปด้านในแล้วกดปุ่มปิดเดี๋ยวนั้น ซึ่งจังหวะที่ประตูกำลังจะปิดสนิท อีกฝ่ายก็มาหยุดตรงหน้าจนเขาเผลอไปสบตาด้วยพอดี
“น้อง...”
เสียงทุ้มน่าฟังหลุดออกมาเพียงแค่คำเดียว ประตูก็ปิดสนิทแล้วพาผู้โดยสารขึ้นไปยังชั้นที่ต้องการ แน่นอนว่าเมื่อไม่ต้องเผชิญหน้ากับวิญญาณแล้ว ปฐพีก็พรูลมหายใจออกมายาวเหยียด
แม้ว่าผีตนดังกล่าวจะมาในสภาพที่ค่อนข้างดีจนเหมือนกับคนทั่วไป แต่เขาก็ไม่ได้อย่างสุงสิงด้วยเท่าไรนัก จำได้ว่าตอนอยู่ประถมปลายปีสุดท้ายเขาเกือบถูกผีสาวหลอกไปเป็นตัวตายตัวแทน ดีที่คนรู้จักช่วยไว้ทันจึงไม่เป็นอะไร
เมื่อกลับเข้ามาอยู่ในพื้นที่ส่วนตัว ปฐพีก็พ่นลมหายใจออกมาอีกครั้ง โยนขวดเปล่าในมือทิ้งลงถังขยะ วางถุงใส่ของขนาดเล็กลงบนเคาน์เตอร์ครัวแล้วเดินไปนั่งบนเตียง อาการแน่นท้องที่ลืมไปชั่วขณะเพราะมัวแต่หนีผีตีขึ้นมาอีกครั้ง ทั้งยังพะอืดพะอมคล้ายกับจะอาเจียนอีกต่างหาก
ตื่นเช้าขึ้นมาด้วยอาการสดใส ความรู้สึกแน่นท้องหายไปตั้งแต่เข้าห้องน้ำแล้วขับถ่ายออกไปจนหมด พออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วปฐพีก็เอาเสื้อผ้าที่ยังไม่ได้ซักไปโยนใส่เครื่องซักผ้า ระหว่างรอก็ต้มบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปกินรองท้องพร้อมดูการ์ตูนในไอแพดที่ได้มาจากลูกชายเจ้านายแม่ไปพลาง
หลังกินมื้อเช้าสุดแสนไม่มีประโยชน์เรียบร้อยแล้ว ปฐพีก็ลุกไปล้างจานแล้วทำความสะอาดห้องตามความเคยชิน เพราะตอนอยู่ที่กาญจนบุรีเขาช่วยแม่ทำงานบ้านเป็นประจำ เนื่องจากแม่เขาเป็นแม่บ้านที่คอยเฝ้าคอยดูแลบ้านให้ยามเจ้าของไม่อยู่ เขาเองก็อยู่บ้านหลังนั้นตั้งแต่จำความได้
เก็บกวาดห้องเสร็จ เครื่องซักผ้าก็หยุดทำงานพอดี ดังนั้นเขาจึงรีบออกไปตากเพราะแดดกำลังดี เมื่อเรียบร้อยแล้วจึงกลับเข้าห้องไปนอนตีพุงบนเตียง มือขาวหยิบโทรศัพท์ที่ถึงแม้จะไม่ใช่รุ่นใหม่ล่าสุดแต่ก็ใช้งานได้ดีขึ้นมา กดเข้าดูปฏิทินเพื่อดูแพลนที่วางไว้ ซึ่งมันมีโน้ตตัวแดง ๆ เขียนไว้อยู่
วันนี้เป็นวันแรกที่เขาจะเริ่มทำงานที่ไคล์แมกซ์บาร์ เข้างานห้าโมงเย็น เลิกงานตีสาม เพราะต้องไปจัดตั้งร้านและรอเก็บร้านหลังเลิกงานด้วย ส่วนค่าแรงของเขาในสัญญาเขียนไว้ว่าห้าร้อยบาทต่อวัน เพราะเจ้าของร้านปรับเปลี่ยนสัญญาให้ ซึ่งมันเพิ่มจากเดิมมาหนึ่งร้อยห้าสิบบาท เขาไม่ได้ถามว่าเพิ่มเพราะอะไร แค่ได้เงินเยอะก็พอใจแล้ว
ซึ่งหน้าที่เขาก็ไม่ได้ยาก เก็บกวาดร้านก่อนเปิดและหลังปิดร้าน รับออร์เดอร์และเสิร์ฟอาหารให้ลูกค้า แถมทิปที่ได้ก็เป็นทิปแยกอีกต่างหาก เผลอ ๆ อาจได้ทิปมากกว่าค่าแรงรายวันด้วยซ้ำไป
นอนเล่นโทรศัพท์อยู่พักใหญ่ ปฐพีก็ลงจากห้องแล้ววิ่งข้ามถนนไปซื้อขนมกรุบกรอบ ทั้งยังเดินไปซื้อข้าวกล่องจากร้านอาหารตามสั่งที่อยู่ข้างกันสำหรับมื้อเที่ยงด้วย
ทว่าพอกลับเข้าคอนโด คุณพี่ผีหน้าหล่อเกาหลีที่เจอกันเมื่อคืนนี้ก็ปรี่เข้ามาทักหน้าบาน แต่กระนั้นเขาก็ทำเป็นมองไม่เห็นเหมือนที่ทำกับวิญญาณตนอื่นเสมอมา
“น้องดิน”
แน่ะ! ผ่านไปไม่ถึงวันก็รู้จักชื่อเขาซะแล้วเหรอนี่
“น้องดิน พี่ชื่อเมธนะครับ ยินดีที่ได้รู้จัก”
ปฐพียังคงทำเป็นไม่สนใจพลางยกไอศกรีมคู่ในมือขึ้นกัดแล้วเดินไปด้านหน้าด้วยท่าทางปกติ ไม่ได้ตื่นตระหนกเหมือนตอนที่เผลอทักอีกฝ่ายไปเมื่อวานนี้
“พอดีว่าพี่มีเรื่องอยากขอให้น้องดินช่วย...” เมธัสวิ่งไปดักหน้าหนุ่มน้อยที่มองเห็นตัวเองด้วยความหวัง ทว่าเจ้าตัวกลับเดินทะลุผ่านร่างเขาไปจนเบิกตาโพลง “น้องดิน”
“ฮัลโหลแม่!”
ปฐพีแสร้งหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วลั่นเปล่งเสียงออกมากลบเสียงพูดของเมธัส ทำทีเป็นคุยโวเรื่องนั้นเรื่องนี้จนวิญญาณรูปหล่อได้แต่มองตามด้วยความอ่อนใจ
โทรศัพท์มันกลับหัวอยู่ ถ้าเขาบอกน้องจะเขินไหมนะ
“เด็กมันไม่สนใจเหรอเจ้าเมธ”
“ครับคุณลุง”
เมธัสตอบตอบคำถามท่านเจ้าที่พลางมองตามแผ่นหลังของปฐพีซึ่งกำลังเดินเข้าไปในลิฟต์ตาละห้อย กระทั่งน้องขึ้นไปชั้นบนแล้วจึงพ่นลมหายใจออกมายาวเหยียด
“ทำไมน้องต้องทำเป็นไม่เห็นผมด้วย เมื่อวานยังให้กำลังใจกันอยู่เลย”
“คนที่ไหนจะอยากยุ่งกับผี”
“แต่ผมมีเรื่องอยากขอร้องให้น้องช่วย”
ท่านเจ้าที่มองวิญญาณหนุ่มที่วนเวียนอยู่ในคอนโดไม่ไปไหนมานับสิบปีด้วยความสงสาร มือเหี่ยวย่นยกขึ้นตบไหล่เพื่อให้กำลังใจจนเจ้าตัวช้อนตามอง
“ผมไม่อยากอยู่แบบนี้แล้ว...”
“ดินเป็นเด็กจิตใจดี ลองตื๊อหน่อยเดียวก็ยอมคุยด้วย”
“จริงเหรอครับ”
“ข้าดูคนไม่ผิดหรอก”
หลังท่านเจ้าที่หายไป เมธัสก็เรียกกำลังใจให้ตัวเองแล้วไปหาที่นั่งรอ เผื่อว่าน้องลงมาจากห้องอีกครั้ง เขาจะได้เข้าไปคุยด้วย เพราะคนเดียวที่จะช่วยปลดปล่อยเขาให้ได้ มีเพียงแค่ปฐพีเท่านั้น
#ที่สุดในปฐพี
เอาละ เริ่มเลย 555555555
เอ็นดูไอ้เด็กมันวุ้ยย ร้องเรียกแม่ซะดังเลย คุณพี่ผีจะทักก็ไม่กล้าอีก กลัวน้องเขินนนน
- ZANIA -