‘ปฐพี’ ถูกวิญญาณของ ‘เมธัส’ ขอให้ช่วยหาแฟนให้อดีตคนรักอย่าง ‘ภูริ’ เพื่อจะได้หมดห่วงแล้วไปผุดไปเกิด งานนี้ภารกิจจะสำเร็จหรือไม่ คิวปิดจะแผลงศรใส่ใคร หรือสุดท้ายศรที่แผลงออกไปจะวกกลับมาปักหัวใจตัวเอง
รัก,ตลก,ชาย-ชาย,วัยว้าวุ่น,ไทย,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
‘ปฐพี’ ถูกวิญญาณของ ‘เมธัส’ ขอให้ช่วยหาแฟนให้อดีตคนรักอย่าง ‘ภูริ’ เพื่อจะได้หมดห่วงแล้วไปผุดไปเกิด งานนี้ภารกิจจะสำเร็จหรือไม่ คิวปิดจะแผลงศรใส่ใคร หรือสุดท้ายศรที่แผลงออกไปจะวกกลับมาปักหัวใจตัวเอง
ผู้แต่ง
ZANIA
เรื่องย่อ
ภู ภูริ
อายุ 37 ปี
อาชีพ นักธุรกิจ / เจ้าของโรงแรม / เจ้าของสถานบันเทิง
สถานะ โสด
+++++
ดิน ปฐพี
อายุ 20 ย่าง 21
อาชีพ นักศึกษาคณะวิศวกรรมศาสตร์ / พนักงานพาร์ตไทม์สถานบันเทิง
สถานะ โสด
+++++
เมธ เมธัส
อายุ 25 ปี
อาชีพ วิญญาณ
สถานะ มีห่วง
+++++
‘ปฐพี’ เด็กหนุ่มผู้มีความสามารถพิเศษในการมองเห็นวิญญาณ ถูก ‘เมธัส’ ที่ตายไปแล้วกว่า ๑๐ ปี ขอร้องให้ช่วยหาแฟนให้ ‘ภูริ’ อดีตคนรักที่ฝังใจกับรักครั้งเก่าจนไม่ยอมมีรักครั้งใหม่ เพื่อจะได้หมดห่วงแล้วไปผุดไปเกิดกับเขาสักที
“เฮียชอบคนแบบไหนเหรอ”
“ถามทำไม จะจีบกูหรือไง”
“อื้อ จะจีบให้คนอื่น” คำตอบที่ได้รับส่งผลให้คิ้วหนาเลิกขึ้นสูงได้เป็นอย่างดี “เฮียชอบคนลักษณะแบบไหนเหรอ”
“ตัวเล็ก ผิวขาว พูดเก่ง ขี้เล่น อารมณ์ดี”
ได้ยินเช่นนั้นปฐพีจึงเอี้ยวหน้าไปมองเมธัสนิ่งงัน ดูท่าแล้วภูริคงจะยังฝังใจกับแฟนเก่าที่ตายไปแล้วจริง ๆ
งานนี้ภารกิจคิวปิดของปฐพีจะสำเร็จหรือไม่ เมธัสจะได้ไปผุดไปเกิดตามที่ตั้งใจหรือเปล่า แล้วใครกันที่จะได้มาเป็นเจ้าของหัวใจคนใหม่ของภูริ หรือว่าสุดท้ายแล้ว...ศรที่คิวปิดแผลงออกไปจะวกกลับมาปักใส่หัวใจตัวเอง
ติดตามได้ใน...ที่สุดในปฐพี
ช่องทางทวงนิยาย
X - @zxxzanxa
หรือทวงในแท็ก
#ที่สุดในปฐพี
ติดเหรียญตั้งแต่บทที่ 4 เป็นตั้นไป
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องสมมติซึ่งถูกสร้างขึ้นมาจากจินตนาการของนักเขียนเท่านั้น ตัวละครทั้งหมดไม่มีตัวตนอยู่จริง เหตุการณ์ทั้งหมดภายในเรื่องไม่ได้เกิดขึ้นจริง มีการบรรยายถึงวิญญาณ การเสียชีวิต การฆ่าตัวตาย การทำพิธีกรรมปลดปล่อยวิญญาณที่สมมติขึ้นซึ่งอาจไม่สมจริงเท่าไรนัก การกระทำบางอย่างของตัวละครไม่เหมาะสมและไม่ควรลอกเลียนแบบ นักอ่านควรใช้วิจารณญาณเป็นอย่างยิ่ง
ไม่อนุญาตให้ผู้ใดทำการคัดลอกเป็นอันขาด
- ZANIA -
อารัมภบท
บรรยากาศช่วงสายของวันหยุดสุดสัปดาห์ใต้ตึกคณะวิศวกรรมศาสตร์ค่อนข้างคึกครื้น เนื่องจากอีกไม่กี่วันข้างหน้าก็ถึงวันสอบปลายภาคก่อนปิดเทอมภาคฤดูร้อนแล้ว เหล่านักศึกษารุ่นพี่รุ่นน้องจึงนัดกันมาติวข้อสอบกันเพื่อให้พ้นจากเอฟที่ตามติดยิ่งกว่าเจ้ากรรมนายเวร
“ใช่แม่ ดินจะอยู่ทำงานหาค่าขนมตอนปิดเทอม เอาไว้ใกล้ ๆ เปิดค่อยกลับไปกาญ”
ปฐพีพูดกับปลายสายเสียงไม่ดังมากเพราะกลัวรบกวนคนอื่น มือข้างหนึ่งก็ขยับคิดเลขพร้อมกันด้วย ครั้นรู้สึกคอแห้งจึงเอื้อมไปหมายจะหยิบน้ำอัดลมของตัวเองมาดื่ม ทว่ายามคว้าไม่โดนแก้วจึงเงยหน้าขึ้นมา พอเห็นว่าเพื่อนรักฉกไปกินจนเกือบจะหมดแล้วจึงสะบัดมือตบเข้ากับหลังศีรษะจนเกิดเสียงดังสนั่น
“ของกู ไอ้สัตว์”
(คำพูดคำจานะดิน)
“โธ่แม่...” คนถูกดุส่งเสียงงอแงใส่เล็กน้อย “สรุปว่าดินอยู่ได้ใช่ไหม”
(อยู่ได้ ถ้ามีปัญหาอะไรก็บอกแม่นะ แม่จะส่งเงินไปให้ อยู่นี่แม่ก็ไม่ค่อยได้ใช้อะไร) ปฐพียิ้มอ่อนเมื่อแม่อนุญาตให้อยู่ทำงานหาค่าขนมระหว่างปิดเทอม (ระวังตัวด้วยนะลูก ถ้าเหนื่อยก็กลับมาพัก ไม่ต้องทำงานก็ได้ เราน่ะยังเด็กอยู่)
“ครับ งั้นแค่นี้ก่อนนะแม่ ดินจะติวหนังสือต่อ เดี๋ยวยังไงดินโทรหาอีกที”
หลังบอกลามารดาสุดที่รักเรียบร้อยแล้ว ปฐพีจึงละโทรศัพท์ออกจากใบหู หลังวางลงบนโต๊ะก็ฉวยแก้วน้ำในมือเพื่อนคืนมาแล้วเขี่ยก้อนน้ำแข็งเข้าปาก
“สรุปว่ามึงจะทำงานพิเศษช่วงปิดเทอมแน่ใช่ไหมไอ้ดิน” จิรวัฒน์ส่งเสียงถามเพื่อนสนิทเพียงหนึ่งที่เอาแต่กินน้ำแข็งเล่น ครั้นเจ้าตัวกดหน้ารับจึงถามต่อ “แล้วมึงจะทำงานอะไร”
“งานร้านเหล้า เห็นเขาว่าได้ตังค์เยอะ”
“แต่ถ้ามึงจะทำงานในกรุงเทพ มึงต้องออกไปเช่าหอข้างนอกนะ ตอนปิดเทอมหอในไม่ให้อยู่”
“เอาไว้สมัครงานได้ก่อนกูค่อยหาที่อยู่ อยากได้ใกล้ร้านหน่อยจะได้เดินทางสะดวก” หนุ่มวัยยี่สิบย่างยี่สิบเอ็ดยักคิ้วให้เพื่อนพลางใช้ปลายหลอดเขี่ยน้ำแข็งหลอดก้อนเล็กเข้าปากแล้วเคี้ยวกรวม ๆ
“แล้วถ้ามึงไม่ได้งานอะ”
“ก็กลับไปขอตังค์แม่กินหนมเหมือนเดิมสิวะเพื่อน”
หลังติวหนังสือเสร็จในช่วงแดดร่มลมตก ปฐพีก็ขี่มอเตอร์ไซต์คู่ใจสีแดงกระแทกตาที่ได้เป็นของตอนปีหนึ่งออกจากมหาวิทยาลัยแล้วไล่ถามตามสถานบันเทิงว่ามีที่ไหนเปิดรับพนักงานพาร์ตไทม์บ้าง ทว่าแถวมหาวิทยาลัยนั้นมีเด็กนักศึกษาสมัครเต็มหมดแล้วจึงขยับออกมาไกลหน่อย ซึ่งก็มีแต่ร้านหรูลูกคุณหนูมีอันจะกินเท่านั้นที่เข้าใช้บริการ
ตาเรียวมองสองข้างทางสลับกันก่อนจะขยับมือกำเบรกเพื่อให้รถหยุดนิ่งยามเจอเข้ากับป้ายรับสมัครงานที่แปะอยู่ข้างเสาไฟ เมื่อเห็นว่ารายได้ค่อนข้างดีจึงเอียงรถเล็กน้อยแล้วเอื้อมมือไปหยิบมาดูแทนที่จะลงไปเอาดี ๆ ครั้นได้มาไว้กับตัวแล้วจึงก้มหน้าดูชื่อร้านที่แค่ตัวอักษรก็บ่งบอกถึงความเท่
Climax'xxx Bxr
“ไคลแม็กซ์บาร์...”
เสียงละมุนพึมพำชื่อร้านออกมาแล้วมองแผนที่ซึ่งแนบมาให้ด้วย เมื่อเห็นว่าอยู่ซอยข้างหน้านี้จึงพับกระดาษใส่ช่องเก็บของแล้วขี่รถไปตามทาง ระหว่างนี้ก็ส่งเสียงร้องเพลงลูกทุ่งอีสานที่กำลังฮิตในโซเชียลมีเดียพร้อมทั้งขยับตัวยึกยักตามจังหวะอย่างอารมณ์ดี ทำเป็นไม่สนใจสิ่งไม่มีชีวิตที่เร่ร่อนอยู่ข้างทาง จนรถเสออกไปกลางถนนสองเลนที่ความกว้างเพียงพอให้รถสองคนขับสวนกันได้อย่างน่าหวาดเสียว
ปี๊น!
“ยายแล่ม!”
คนตกใจตะโกนออกมาเสียงดังพลางหักหัวรถกะทันหันจนเสียหลักพุ่งลงข้างทาง ครั้นยันตัวลุกขึ้นมาได้ก็หลุบตามองมอเตอร์ไซค์สุดที่รักซึ่งล้อหน้าหมุนติ้วด้วยสีหน้าสุดแสนจะเศร้า มัวแต่เข้าไปกอดไปโอ๋ลูกรักจนไม่ได้สนใจเจ้าของรถยนต์คันหรูที่ลงมาดูด้วยความเป็นห่วงเลยแม้แต่น้อย
“ฮือ...ไอ้แดงลูกพ่อ”
“น้อง เป็นอะไรหรือเปล่า”
“ถลอก”
“ตรงไหน”
“ตรงนี้”
นิ้วเรียวชี้เข้าบริเวณรอยถลอกหน้ารถซึ่งหากไม่สังเกตก็แทบจะมองไม่เห็นด้วยท่าทางเจ็บปวดรวดร้าว ทำเอาคนโตกว่ายกมือขึ้นตบหน้าผากตัวเองจนเกิดเสียงดัง ‘แปะ’ ด้วยความอ่อนใจ
แทนที่จะห่วงตัวเอง แต่ไอ้เด็กนี่มันกลับห่วงรถแทนซะอย่างนั้น
“ผมดูแลของผมมาอย่างดี มดไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอม ลุงแม่ง...บีบแตรทีเดียวน้องเจ็บเลย”
“ลุง?” ปฐพีเงยหน้ามองคนถามย้ำเสียงเขียวก่อนกดหน้ารับ “หน้าอย่างฉันเนี่ยนะลุง”
“ปีนี้ลุงอายุเท่าไร”
“สามสิบเจ็ด”
“เออ ก็ลุงนั่นแหละถูกแล้ว” ปฐพียังคงเถียงคำไม่ตกฟาก ดวงตาเศร้าสร้อยหลุบมองไอ้แดงลูกรักก่อนพยุงมันขึ้นมาอย่างระมัดระวัง เห็นแบบนั้นคนที่ยังไม่หายเคืองเรื่องถูกเรียกว่าลุงก็ช่วยดึงอีกแรง
“ไม่เจ็บตรงไหนใช่ไหม”
“ความเจ็บมันหายไปตั้งแต่ไอ้แดงถลอกแล้วลุง”
ร่างสูงสมส่วนพ่นลมหายใจออกมาแล้วปล่อยมือจากแฮนด์รถมอเตอร์ไซค์สีแสบตา ขายาวตบเท้าเดินอ้อมรถแล้วขึ้นไปนั่งประจำตำแหน่งคนขับยามเห็นว่าเด็กมันไม่เป็นอะไรมาก มือหนาสับเปลี่ยนเกียร์แล้วพาซูเปอร์คาร์คันหรูพุ่งทยานไปข้างหน้าจนฝุ่นตลบ ทำเอาปฐพียืนสำลักอยู่ด้านหลัง
ครั้นตั้งสติได้ ปฐพีก็รีบขึ้นคร่อมไอ้แดงลูกรักแล้วบิดคันเร่งออกไปเพราะคุณพี่สัมภเวสีเริ่มเดินเข้ามาใกล้ ปากก็ตะเบ็งร้องเพลงจนเจ็บคอ ไม่นานนักก็มาถึงสถานบันเทิงขนาดใหญ่ซึ่งอยู่ตั้งอยู่บนพื้นที่โล่งและไม่รบกวนคนอื่น หากทะลุถนนเส้นนี้ไปอีกนิดก็เจอกับถนนใหญ่พอดี
หนุ่มวิศวะปีสองเตะขาตั้งมอเตอร์ไซค์ลงแล้วหยิบใบปลิวรับสมัครงานออกมาจากช่องเก็บของ ลงจากรถแล้วมองป้ายร้านขนาดอลังการพลางพยักหน้าหงึกหงัก
ร้านกว้างขวางใหญ่โตแบบนี้ทิปคงหนัก คนรวยคงไม่ขี้เหนียว หากตลอดปิดเทอมเขาทำงานเก็บเงินได้เยอะ แม่ก็จะได้ไม่ต้องส่งค่าขนมให้ ส่วนค่าเทอมไม่มีปัญหาเพราะเขากู้รัฐบาลเอา
ขายาวภายใต้กางเกงยีนส์สีเข้มทับในด้วยเสื้อยืดสีขาวกระจ่างตาสาวไปด้านหน้าอย่างมั่นคง เรียกกำลังใจให้ตัวเองและภาวะนาให้เขารับเข้าทำงานจนกระทั่งมาถึงประตูทางเข้า ยกมือทาบบานประตูแล้วผลักเข้าไปด้านใน เดินตามทางยาวไม่กี่ก้าวก็เข้ามาสู่โซนนั่งดื่ม
“มาทำอะไรน้อง” คนถูกทักสะดุ้งโหยงก่อนหันมองผู้จัดการร้านซึ่งกำลังกอดอกเฝ้าพนักงานทำความสะอาดอยู่ทางขวามือ “ว่าไง มาทำอะไร ตอนนี้ร้านยังไม่เปิด นั่งดื่มไม่ได้นะ”
“ผมมาสมัครงานครับ” ปฐพีว่าพลางคลี่ใบปลิวให้ดู “ที่นี่ยังไม่เต็มใช่ไหมครับ”
“เต็มแล้ว”
“รับไว้อีกคนไม่ได้เหรอพี่ ผมวิ่งหางานจนทั่วแล้วแต่ไม่มีใครรับเลยเพราะมันเต็มหมด”
“ร้านนี้ก็เต็มแล้ว” ผู้จัดการร้านวัยสามสิบยังคงปฏิเสธเสียงแข็ง ปล่อยมือที่กอดไว้กับอกลงข้างตัวแล้วก้าวไปด้านหน้า ทว่ายังไม่ทันไรก็ถูกรั้งไว้จนต้องหันไปมอง “ทำอะไรของมึง”
“รับไว้อีกคนเถอะนะพี่ ผมขอร้อง ผมทำงานเก่งนะ”
“ก็กูบอกว่าเต็มแล้วไงวะไอ้เด็กนี่”
“โธ่พี่...”
“เอะอะอะไรกัน”
สายตาสองคู่หันไปมองทิศทางเดียวกัน ไม่นานเจ้าของร้านก็โผล่หน้ามาให้เห็น ครั้นสบตากับเด็กที่ตกใจเสียงแตรรถจนเสียหลักลงข้างทางก็เลิกคิ้วสูงด้วยความแปลกใจ
“สรุปว่ามีเรื่องอะไรกัน”
“เด็กมันมาสมัครงานครับเฮีย แต่ร้านเรารับคนมาเต็มแล้วผมเลยปฏิเสธไป”
ภูริมองเด็กที่ยังเกาะแขนลูกน้องของตัวเองไม่ปล่อยด้วยสายตาราบเรียบ หลุบมองเสื้อสีขาวที่มีรอยเปื้อนเพราะลงไปคลุกฝุ่นอย่างพิจารณา
ด้วยความรู้สึกผิดจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เขาจึงพยักพเยิดหน้าบอกให้เด็กมันเดินตามแล้วพาขึ้นไปบนชั้นสองซึ่งเป็นห้องดื่มแบบวีไอพี เดินผ่านทางแคบกระทั่งถึงพื้นที่ส่วนบุคคลจึงเปิดประตูเข้าไปในห้องทำงาน สาวเท้าไปหยุดอยู่หลังโต๊ะตัวใหญ่แล้วทิ้งตัวนั่งลงไปอย่างมีมาด
“นั่งสิ” คนถูกสั่งหันรีหันขวางเพราะไม่รู้จะเอาตัวเองนั่งตรงไหนเพราะแถวนี้ไม่มีเก้าอี้ “โซฟา”
“อ้อ ครับ”
ขณะที่ปฐพีกำลังเดินไปนั่ง เจ้าของห้องก็เปิดลิ้นชักหยิบสัญญาว่าจ้างขึ้นมาฉบับหนึ่ง ใช้ปากกาแก้ไขข้อตกลงบางอย่างอยู่ไม่นานก็ลุกไปหาเด็กที่กำลังสอดส่องห้องทำงานของตัวเองด้วยความสนอกสนใจ หลังนั่งลงฝั่งตรงข้ามก็วางเอกสารลงตรงหน้าพร้อมกับปากกา
“ชื่ออะไร”
“ชื่อดินครับ อายุยี่สิบปี แต่อีกไม่กี่เดือนข้างหน้าก็ยี่สิบเอ็ดแล้ว ตอนนี้เรียนอยู่คณะวิศกรรมศาสตร์ครับ”
“จะทำแค่ช่วงปิดเทอมใช่ไหม” คนถูกถามกดหน้ารับหงึกหงัก “แล้วทำไมถึงอยากทำงาน ปิดเทอมแทนที่จะพัก”
“อยากได้ตังค์ครับ” คำตอบแสนเถรตรงเรียกเสียงหัวเราะจากคนโตกว่าได้เป็นอย่างดี “ผมอยากหาเงินเอาไว้ใช้เป็นค่าอยู่ค่ากินของเทอมหน้า จะได้ไม่ต้องรบกวนแม่มากครับ”
“แล้วทำไมต้องเป็นที่นี่”
“เพราะที่อื่นเต็มครับ”
“มึงนี่นะ...”
คนฟังส่ายหน้าไปมาด้วยความอ่อนใจพลางเลื่อนเอกสารไปไว้ตรงหน้าปฐพี บอกให้เปิดอ่านแล้วนั่งกอดอกมองเด็กท่าทางกระตือรือร้นด้วยสายตาเอ็นดู ไม่นานเจ้าตัวก็เงยหน้าขึ้นมามองกันด้วยความหวัง ครั้นเจ้าตัวอ้าปากคล้ายจะพูดอะไรออกมา ภูริก็ดักคอเอาไว้ก่อนที่คำเรียกขานแสนระคายหูจะหลุดออกมาให้ได้ยิน
“เรียกลุงกูไม่รับ”
“ครับเฮีย ~”
เสียงเรียกที่ลากยาวเกินพอดีทำให้คิ้วคนโตกว่ากระตุกได้ไม่ยาก หากเสียงสูงกว่านี้อีกสักนิด รับรองได้เลยว่าเขาเตะโด่งออกจากร้านแน่นอน
หลังปฐพีเซ็นเอกสารสัญญาว่าจ้างเรียบร้อยแล้ว ภูริก็ออกมาส่งถึงหน้าร้าน ยามเด็กมันเดินเขย้อเขย่งไปยังรถก็ได้แต่ส่ายหน้าตามหลังด้วยความอ่อนใจ
มีเค้าลางว่าพอเด็กคนนี้เริ่มทำงาน ร้านเขาคงได้ปั่นป่วนเป็นแน่
“เฮียรับน้องมันเข้าทำงานเหรอครับ” เจ้าของร้านกดหน้ารับโดยที่ตาคู่คมยังคงมองตามปฐพีอยู่อย่างนั้น “แต่มันเกินงบจ้างคนทำงานแล้วนะครับ ร้านเราพนักงานเยอะพอตัวแล้วด้วย”
“กูเอาเงินตัวเองจ้าง ไม่ใช่เงินร้าน”
เพราะรู้สึกผิดที่ทำให้เด็กมันเจ็บตัวเขาจึงรับไว้ทำงาน อีกอย่างเจตนาของปฐพีก็ไม่ได้แย่ เด็กที่มีเป้าหมายในการหาเงินมาช่วยแม่แบ่งเบาภาระของตัวเองสมควรแก่การสนับสนุน แม้ว่าเขาจะต้องควักเงินตัวเองไปจ่ายก็ไม่ใช่ปัญหา มันไม่ได้มากมายอะไรขนาดนั้น
“ไปก่อนนะลุง!”
ไอ้เด็กนี่ เดี๋ยวก็ฉีกสัญญาทิ้งซะหรอก
#ที่สุดในปฐพี
เอาลูกชายคนใหม่มาให้มัมมีเลี้ยงแล้วฮะ
ไอ้ต้าวเด็กดีน่าเอ็นดู เชิญแม่ ๆ มาเลี้ยงยัยหนูไปด้วยกันนะงับบบบบบ
- ZANIA -