“เมื่อสัญญาแต่งงานคือกรงที่ขังหัวใจไว้ด้วยความเกลียด”
แต่ยิ่งพยายามหนีเท่าไร…หัวใจก็ยิ่งเดินเข้าไปหาเขาโดยไม่รู้ตัว”
เมื่อฉันต้องแต่งกับคนที่เกลียดขี้หน้า - ตอนที่ 5 บทสนทนาในคืนฝนตก โดย Kan Yu 坎羽 @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์
เรื่องสั้น,จีน,ชาย-หญิง,รัก,ดราม่า,ปลายทางคือความรักแท้,แต่งงานกำมะลอ,ศัตรูหัวใจ,ดราม่า,โรแมนติก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เมื่อฉันต้องแต่งกับคนที่เกลียดขี้หน้า
หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง
แท็คที่เกี่ยวข้อง
รายละเอียด
“เมื่อสัญญาแต่งงานคือกรงที่ขังหัวใจไว้ด้วยความเกลียด”
แต่ยิ่งพยายามหนีเท่าไร…หัวใจก็ยิ่งเดินเข้าไปหาเขาโดยไม่รู้ตัว”
ผู้แต่ง
Kan Yu 坎羽
เรื่องย่อ
เมื่อ “เมษา” หญิงสาวลูกครึ่งไทย–จีน ต้องยอมแต่งงานกับชายหนุ่มที่เกลียดเธอเข้าไส้ เพื่อแลกกับการกอบกู้ชื่อเสียงของครอบครัว
เจ้าบ่าวของเธอคือ “หลิว ปาร์ค เหวินหลง” ซีอีโอหนุ่มเลือดผสมจีน–อิตาเลียน ผู้เย็นชาและมองว่าความรักคือเรื่องไร้สาระ
การแต่งงานของทั้งคู่เริ่มต้นจาก “ข้อตกลง” มากกว่าความรู้สึก แต่เมื่ออยู่ใกล้กันมากขึ้น เขาเริ่มเห็นด้านอ่อนโยนในความเงียบของเธอ
ทว่าความจริงที่ซ่อนอยู่ในสัญญาแต่งงานกลับกลายเป็นระเบิดเวลา—พร้อมจะทำลายทุกอย่างที่เริ่มก่อตัวขึ้นในหัวใจทั้งสอง
สารบัญ
เนื้อหา
ตอนที่ 5 บทสนทนาในคืนฝนตก
ฝนตกพรำลงมานอกหน้าต่าง ทำให้เสียงกระทบหลังคาคฤหาสน์ดังเป็นจังหวะเงียบๆ ในห้องนั่งเล่น เธอรีบก้าวไปประคองเขาที่เดินเซเข้ามา เขาที่เมาเกือบสุดขีด ตัวเขากลิ่นเหล้าโชยออกมาแรงจนทำให้เธอถอนหายใจเบาๆ
“เธอ… ทำไมต้องดูแลฉันด้วยนะ?” เขาพูดเสียงต่ำ เสียงตะกุกตะกักแต่ชัดเจน
“เพราะฉันต้องทำไงล่ะ” เธอตอบเรียบๆ แต่ในใจเต้นแรงทุกครั้งที่เขาเอ่ยปากพูดกับเธอ
เขาหัวเราะแห้งๆ ก่อนจะพิงไหล่เธอแน่นขึ้น มือใหญ่ลูบผมเธออย่างไม่รู้ตัว
“ถ้าเรา…ได้เจอกันในอีกแบบ…บางที…ฉันอาจจะรักเธอก็ได้…” เสียงเขาเบาและสั่นคลอไปกับเสียงฝน
คำพูดนั้นทำให้หัวใจเธอสั่น เธออยากดันเขาออก แต่ก็ไม่อาจทำอะไรได้เพราะเขาเอนตัวเข้ามาใกล้เกินไป
“อย่า…พูดอะไรแบบนั้นนะ” เธอพึมพำอย่างลึกซึ้ง แต่ในใจกลับเต็มไปด้วยความสับสน
เขาหัวเราะอีกครั้ง คราวนี้นุ่มนวลกว่าเดิม
“ก็แค่ฝัน…หรือบางทีมันอาจไม่ใช่ฝันก็ได้” เขาพูดพลางหลับตาลง เธอจึงได้แต่คอยประคองเขาให้ปลอดภัย มือหนาของเขายังคงลูบผมเธอเบาๆ เหมือนต้องการความอบอุ่น
นั่งอยู่เงียบๆ ในคืนฝนตกนั้น เธอไม่รู้ว่าใจตัวเองสั่นด้วยความห่วงหรือความหวั่นไหว แต่คำพูดของเขา… มันสะกดเธอไว้จนไม่อาจละสายตาได้ "ถ้าถึงตอนเช้าเขาก็น่าจะจำไม่ได้หรอกว่าพูดอะไรไว้กับเธอบ้าง (เฮ้อ...ถ้าเราไม่ไปทำเขาเลิกกับแฟนเขาแบบบังเอิญเขาอาจจะชอบเราก็ได้นะ)