“เมื่อสัญญาแต่งงานคือกรงที่ขังหัวใจไว้ด้วยความเกลียด”
แต่ยิ่งพยายามหนีเท่าไร…หัวใจก็ยิ่งเดินเข้าไปหาเขาโดยไม่รู้ตัว”
เมื่อฉันต้องแต่งกับคนที่เกลียดขี้หน้า - ตอนที่ 2 เจ้าสาวในชุดสีเทา โดย Kan Yu 坎羽 @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์
เรื่องสั้น,จีน,ชาย-หญิง,รัก,ดราม่า,ปลายทางคือความรักแท้,แต่งงานกำมะลอ,ศัตรูหัวใจ,ดราม่า,โรแมนติก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เมื่อฉันต้องแต่งกับคนที่เกลียดขี้หน้า
หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง
แท็คที่เกี่ยวข้อง
รายละเอียด
“เมื่อสัญญาแต่งงานคือกรงที่ขังหัวใจไว้ด้วยความเกลียด”
แต่ยิ่งพยายามหนีเท่าไร…หัวใจก็ยิ่งเดินเข้าไปหาเขาโดยไม่รู้ตัว”
ผู้แต่ง
Kan Yu 坎羽
เรื่องย่อ
เมื่อ “เมษา” หญิงสาวลูกครึ่งไทย–จีน ต้องยอมแต่งงานกับชายหนุ่มที่เกลียดเธอเข้าไส้ เพื่อแลกกับการกอบกู้ชื่อเสียงของครอบครัว
เจ้าบ่าวของเธอคือ “หลิว ปาร์ค เหวินหลง” ซีอีโอหนุ่มเลือดผสมจีน–อิตาเลียน ผู้เย็นชาและมองว่าความรักคือเรื่องไร้สาระ
การแต่งงานของทั้งคู่เริ่มต้นจาก “ข้อตกลง” มากกว่าความรู้สึก แต่เมื่ออยู่ใกล้กันมากขึ้น เขาเริ่มเห็นด้านอ่อนโยนในความเงียบของเธอ
ทว่าความจริงที่ซ่อนอยู่ในสัญญาแต่งงานกลับกลายเป็นระเบิดเวลา—พร้อมจะทำลายทุกอย่างที่เริ่มก่อตัวขึ้นในหัวใจทั้งสอง
สารบัญ
เนื้อหา
ตอนที่ 2 เจ้าสาวในชุดสีเทา
แสงไฟอุ่นๆ ส่องลงมาจากโคมระย้าที่ห้องหรูของโรงแรมหรูห้าดาวในปักกิ่ง เจ้าสาวยืนสง่างามในชุดสีเทาขาวเรียบง่าย เกาะอกด้านบนเปิดเผยผิวเพียงเล็กน้อย ทำให้ลุคดูสุภาพแต่แฝงความเย้ายวนเล็กน้อย
เธอค่อยๆ หมุนตัวตามจังหวะเสียงดนตรีเบาๆ สายตาของแขกในงานแทบทุกคู่จับจ้องไปที่เธอ
กลิ่นดอกไม้สดผสมกับกลิ่นหอมอ่อนของน้ำหอมลอยอยู่ในอากาศ พนักงานโรงแรมเดินผ่านด้วยรอยยิ้มสุภาพ เงาของโคมระย้าสะท้อนบนพื้นหินอ่อน สร้างประกายระยิบระยับราวกับดาวบนท้องฟ้า
เธอเหลือบตามองประตูใหญ่ เห็นชายหนุ่มที่รออยู่ตรงนั้น สายตาของเขาเย็นชาและจริงจัง เหมือนจะบอกว่าทุกอย่างจะต้องไม่ผิดพลาด
เสียงดนตรีเปลี่ยนจังหวะ เธอก้าวไปข้างหน้าอย่างมั่นใจ ทุกสายตาและทุกหัวใจเหมือนหยุดอยู่ชั่วขณะหนึ่ง เธอก้าวไปหาเขาด้วยรอยยิ้มบางเบา ราวกับทำตามหน้าที่มากกว่าความรู้สึกใจจริง มือทั้งสองถูกประคองไว้บนชุดอย่างเรียบร้อย ขณะที่เขายื่นมือมารับ เธอสัมผัสได้ถึงความเย็นชาและความระมัดระวังในสายตาเขา
เพลงบรรเลงต่อเนื่อง ทุกก้าวของเธอเป็นเหมือนพิธีกรรมมากกว่าความรัก แขกหลายคนยิ้มชม แต่ไม่มีใครรู้ว่าใต้รอยยิ้มเธอกำลังระงับความรู้สึกที่แท้จริง
เมื่อมือทั้งสองประสานกันเพียงชั่วครู่ รอยยิ้มของเธอก็ยังคงหวาน แต่หัวใจกลับเยือกเย็นราวกับหิน ตั้งแต่นี้ชีวิตเธอจะเปลี่ยนไปตลอดกาลแน่นอน พอถึงเวลา เขาก็สวมแหวนให้เธอที่นิ้วอย่างช้าๆ แต่สายตาเขาก็ยังเย็นชาอยู่ รอบด้านแผ่ถึงเธอ
"อย่าลืมหน้าที่ของเธอวันนี้" เขาพูดเสียงเรียบ
เธอเงยหน้ามองเขา รอยยิ้มหวานยังอยู่ แต่ดวงตากลับฉายความสงสัยเล็กน้อย "หน้าที่…ของฉันคืออะไรแน่ค่ะ?" เธอตอบกลับอย่างสุภาพแต่ไม่ยอมกดดัน
"เพราะวันนี้เธอเป็นภรรยาของฉันแล้วนับแต่นี้ไป"