“เมื่อสัญญาแต่งงานคือกรงที่ขังหัวใจไว้ด้วยความเกลียด”
แต่ยิ่งพยายามหนีเท่าไร…หัวใจก็ยิ่งเดินเข้าไปหาเขาโดยไม่รู้ตัว”
เรื่องสั้น,จีน,ชาย-หญิง,รัก,ดราม่า,ปลายทางคือความรักแท้,แต่งงานกำมะลอ,ศัตรูหัวใจ,ดราม่า,โรแมนติก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
“เมื่อสัญญาแต่งงานคือกรงที่ขังหัวใจไว้ด้วยความเกลียด”
แต่ยิ่งพยายามหนีเท่าไร…หัวใจก็ยิ่งเดินเข้าไปหาเขาโดยไม่รู้ตัว”
ผู้แต่ง
Kan Yu 坎羽
เรื่องย่อ
เมื่อ “เมษา” หญิงสาวลูกครึ่งไทย–จีน ต้องยอมแต่งงานกับชายหนุ่มที่เกลียดเธอเข้าไส้ เพื่อแลกกับการกอบกู้ชื่อเสียงของครอบครัว
เจ้าบ่าวของเธอคือ “หลิว ปาร์ค เหวินหลง” ซีอีโอหนุ่มเลือดผสมจีน–อิตาเลียน ผู้เย็นชาและมองว่าความรักคือเรื่องไร้สาระ
การแต่งงานของทั้งคู่เริ่มต้นจาก “ข้อตกลง” มากกว่าความรู้สึก แต่เมื่ออยู่ใกล้กันมากขึ้น เขาเริ่มเห็นด้านอ่อนโยนในความเงียบของเธอ
ทว่าความจริงที่ซ่อนอยู่ในสัญญาแต่งงานกลับกลายเป็นระเบิดเวลา—พร้อมจะทำลายทุกอย่างที่เริ่มก่อตัวขึ้นในหัวใจทั้งสอง
เสียงเพลงบรรเลงแผ่วเบาในห้องจัดเลี้ยงหรูกลางกรุงปักกิ่ง แขกในงานต่างพูดคุยกันด้วยรอยยิ้ม แต่ในสายตาของเมษา ทุกอย่างกลับดูเงียบงันเหมือนภาพถ่ายสีซีเปีย
ชุดแต่งงานผ้าซาตินสีงาช้างแนบไปกับรูปร่างของเธออย่างพอดี แต่หัวใจกลับรู้สึกหนาวเหน็บกว่าลมเดือนธันวาคม
ฝั่งตรงข้าม — ปาร์ค ยืนในชุดสูทสีดำสนิท ใบหน้าเรียบเฉย ดวงตาคมเย็นไม่ต่างจากหิน
เขาไม่ได้มองหน้าเธอแม้แต่วินาทีเดียว แม้กระทั่งตอนพิธีกรประกาศชื่อเจ้าบ่าวเจ้าสาว
“คุณดูไม่เหมือนคนที่กำลังจะแต่งงานเลยนะ” เมษากระซิบเบา ๆ ขณะเดินเคียงข้างกันบนพรมแดง
“เพราะมันไม่ใช่งานแต่งงาน...มันคือข้อตกลง” เขาตอบเรียบเย็นโดยไม่เหลียวมอง
คำพูดนั้นเหมือนมีดบาง ๆ เฉือนลงกลางอกเธอ
เธอยิ้มออก — รอยยิ้มที่ไม่ได้เกิดจากความสุข แต่เพื่อปกปิดความเจ็บ
เมื่อถึงช่วงแลกแหวน ปาร์คยื่นมือมาช้า ๆ แววตายังคงเย็นชาราวกับไม่รู้สึกอะไรเลย
แหวนวงนั้นสวย เรียบ แต่ไร้ซึ่งความหมาย
เมษาเอ่ยเบา ๆ “อย่างน้อย...คุณช่วยทำหน้าดีใจกว่านี้หน่อยได้ไหมคะ แขกจะได้ไม่สงสัย”
เขาหันมามองในที่สุด แววตาคมเหมือนกำลังวัดใจเธอ
“เธออยากให้ฉันโกหกต่อหน้าคนอื่นด้วยหรือ”
เธอเงียบ — ก่อนจะฝืนยิ้มบาง “ไม่จำเป็นค่ะ คุณก็เป็นคุณเถอะ”
หลังพิธีจบ เสียงปรบมือดังขึ้นทั่วห้อง แต่ในหัวใจของเมษา กลับมีเพียงเสียงของความว่างเปล่า
เธอยืนอยู่ข้างชายคนหนึ่งที่เกลียดเธอที่สุดในโลก — และต้องใช้คำว่า “ภรรยา” นำหน้าชื่อของตัวเองตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป
ใต้แสงไฟระยิบ ปาร์คยังคงยืนนิ่ง
ไม่มีคำยินดี ไม่มีรอยยิ้ม
มีเพียงคำพูดแผ่วเบาที่เขาพึมพำโดยที่ไม่มีใครได้ยิน
“ถ้าไม่เพราะสัญญานั่น...ฉันจะไม่มีวันแต่งงานกับเธอ”
และในวินาทีนั้น — หัวใจของเมษาเหมือนแตกสลายทั้งที่พิธียังไม่ทันจบลงจริง ๆ (แล้วเมื่อไรเขาจะเลิกเกลียดเราสักทีนะ)