“เมื่อสัญญาแต่งงานคือกรงที่ขังหัวใจไว้ด้วยความเกลียด”
แต่ยิ่งพยายามหนีเท่าไร…หัวใจก็ยิ่งเดินเข้าไปหาเขาโดยไม่รู้ตัว”
เรื่องสั้น,จีน,ชาย-หญิง,รัก,ดราม่า,ปลายทางคือความรักแท้,แต่งงานกำมะลอ,ศัตรูหัวใจ,ดราม่า,โรแมนติก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
“เมื่อสัญญาแต่งงานคือกรงที่ขังหัวใจไว้ด้วยความเกลียด”
แต่ยิ่งพยายามหนีเท่าไร…หัวใจก็ยิ่งเดินเข้าไปหาเขาโดยไม่รู้ตัว”
ผู้แต่ง
Kan Yu 坎羽
เรื่องย่อ
เมื่อ “เมษา” หญิงสาวลูกครึ่งไทย–จีน ต้องยอมแต่งงานกับชายหนุ่มที่เกลียดเธอเข้าไส้ เพื่อแลกกับการกอบกู้ชื่อเสียงของครอบครัว
เจ้าบ่าวของเธอคือ “หลิว ปาร์ค เหวินหลง” ซีอีโอหนุ่มเลือดผสมจีน–อิตาเลียน ผู้เย็นชาและมองว่าความรักคือเรื่องไร้สาระ
การแต่งงานของทั้งคู่เริ่มต้นจาก “ข้อตกลง” มากกว่าความรู้สึก แต่เมื่ออยู่ใกล้กันมากขึ้น เขาเริ่มเห็นด้านอ่อนโยนในความเงียบของเธอ
ทว่าความจริงที่ซ่อนอยู่ในสัญญาแต่งงานกลับกลายเป็นระเบิดเวลา—พร้อมจะทำลายทุกอย่างที่เริ่มก่อตัวขึ้นในหัวใจทั้งสอง
ในยามเช้าวันต่อมา แสงแดดลอดส่องเข้าผ่านห้องของเธอที่นอนหลับขดตัวอยู่ในผ้าห่มนั้น
เธอตื่นขึ้นช้าๆ พร้อมผมที่ยุ่งเล็กน้อย ก่อนจะได้ยินเสียงเคาะประตูห้องสองครั้ง
ก่อนจะเปิดเข้ามาเป็นแม่บ้านคนเดิมที่เอาอาหารมาให้
"คุณหนูคะ"
"คุณปาร์คให้เอาอาหารเช้ามาให้คะ"
แล้วแม่บ้านก็วางอาหารไว้ตรงโต๊ะข้างเตียงเธอ
"ขอบคุณนะคะ"
หลังจากเธอพูดเสร็จ แม่บ้านก็เดินออกไปจากห้อง ก่อนที่เธอจะเดินไปเข้าห้องน้ำและเดินมากินข้าวที่แม่บ้านวางไว้ให้
เธอก็เริ่มลงมือกินข้าวต้มหมูจนเสร็จ แล้วเธอก็เลยจะออกจากห้องไปสำรวจบ้านเขาสักหน่อยดีกว่า
หลังจากเดินสำรวจไปได้สักพัก เธอก็เริ่มได้ยินเสียง
"ซู่..." เบาๆ เหมือนมีอะไรผ่านพื้นไปช้าๆ ก่อนเธอจะหันไปเห็น งูของใครก็ไม่รู้ มันเลื้อยช้าๆ มาหาเธอ
"ย...อย่าเข้ามานะ..." เธอถอยช้าๆ จนไปชนกับผนังกำแพงเข้า
"กรี๊ดดด!!" แล้วฉันก็กรี๊ดออกมาสุดเสียง ก่อนจะ... ตุบ! แล้วฉันก็เป็นลมไป
แต่ที่เธอไม่รู้เลยว่าห้องข้างๆ เป็นห้องทำงานเขา จนกระทั่งเขาได้ยินเสียงเหมือนมีอะไรตกบางอย่าง จนเขาต้องรีบเปิดประตูออกมาดู
จนเห็นเธอนอนแน่นิ่งไปแล้ว
"เฮ้ย!!..." เขารีบเข้ามาดูเธออย่างไว ก่อนจะประคองหัวเธอขึ้นและเรียกเธอ
"เมษา! นี่เธอเป็นลมเหรอ?"
จนเขาเหลือบตามองเห็นงูตัวเองชูคอมองอยู่
"ลูเซียน" เขาเอ่ยเสียงเข้มขึ้นมา "แกทำเมษาเป็นลมเหรอ ไปรอในห้องฉันซะ เดี๋ยวฉันจะเคลียร์กับแกทีหลัง"
ก่อนเขาจะหันมาช้อนอุ้มเธอขึ้นแนบอก ไปห้องของเขาเอง
ก่อนจะค่อยๆ วางเธอลงบนเตียงเบาๆ และห่มผ้าขึ้นถึงไหล่เธอ
ก่อนจะรอเวลาเธอตื่นเงียบๆ
จนกระทั่งผ่านไปหนึ่งชั่วโมง เธอก็ค่อยๆ ขยับเปลือกตาช้าๆ ก่อนจะลืมตาขึ้น ปรับแสงให้ชัด และนิ่งไปพักหนึ่ง เมื่อความจำจะย้อนเข้ามาว่าเราเจองู
และเธอก็เด้งตัวขึ้นมาทันที
เขาที่ได้ยินเสียงเธอขยับข้างๆ ก่อนจะพูดขึ้นเรียบๆ
"ตื่นแล้ว?"
เธอที่ได้ยินเสียงว่าเป็นเขาก็หันขวับมาเลย ก่อนเธอพูดขึ้น
"ค...คุณปาร์ค งูใครค่ะ!?"
"งูฉันเอง มันชื่อ ลูเซียน มันไม่กัดเธอหรอกถ้าฉันไม่สั่งมัน"
"นี่คุณเลี้ยงมันไว้จริง ๆ เหรอ!"
"ก็ใช่ไง" เขาตอบเสียงเรียบๆ "มันยังน่ารักกว่าเธออีก"
"ห้ะ...ฉันไม่น่ารัก แล้วจะอุ้มมาทำไมอ่ะ ไม่ปล่อยเลยละ"
"เอ้าดื่มน้ำหน่อย จะได้ไม่หน้ามืดเพราะงูฉันอีก"
แล้วเธอก็รับมาดื่มแบบเงียบๆ แล้วเธอก็เงยหน้ามองเขาแบบสงสัย (ชิ...เขาก็ไม่ได้เย็นชาไปหมดนี่น้า) ก่อนเธอจะก้มหน้าแล้วแอบยิ้มน้อยๆ