พ่อมดที่แกชราได้เก็บความทรงเอาไว้ในลูกแก้วทั้ง 4 ลูก ต่างก็มีความทรงจำนั้นที่แสนจะล้ำค่า เขากลัวว่าความทรงจำที่แสนล้ำค่าจะหายไป ทว่าลูกแก้ว 4 ลูก กลับหายไป เขาจึงต้องออกตามหาลูกแก้วทั้ง 4 ลูก มาให้ได้
แฟนตาซี,ผจญภัย,ผจญภัย,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เรือสำเภาสีฟ้าได้แล่นมายังเกาะ รับปลาของชาวบ้านขนขึ้นไปบนเรือสำเภากันอย่างรวดเร็วว่องไว ชายแก่จึงได้ขอขึ้นเรือไปยังเกาะแห่งหนึ่งที่เป็นบ้านเกิด เขายืนโบกมือลาชาวบ้านอยู่บนเรือสำเภาสีฟ้าที่กำลังแล่นไปอย่างช้าๆ
เขาดูแผนที่เวทย์ว่าลูกแก้วความทรงจำลูกที่สามที่พ่อมดตามหานั้นได้อยู่ที่เกาะบ้านเกิดของเขา เรือสำเภาสีฟ้าค่อยๆแล่นไปตามสายลมที่พัดมาอย่างอ่อนโยน ชายแก่กำลังยืนมองวิวทิวทัศน์ที่มีน้ำทะเลสีฟ้าสดใสกระทบกับแสงอาทิตย์ที่ส่องลงมาบนผืนน้ำ
ใช้เวลาหลายชั่วโมงกว่าเรือสำเภาจะแล่นมาถึงยังที่หมาย เกาะแห่งนี้เป็นบ้านเกิดของชายแก่ที่เขาอยู่ในตอนเด็ก นานมากแล้วที่เขานั้นไม่ได้กลับมาที่บ้านเกิดมาตั้งหลายปี
สภาพเมืองบ้านเกิดที่เขาไม่ได้กลับมานานหลายปีนั้นยังคงเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนแปลงยังคงสวยงาม มีผู้คนเดินไปมาอย่างเร่งรีบและมีบางคนนั่งรถม้าสัญจรไปมาแทนการเดินเท้า
ชายแก่ยืนดูแผนที่เวทย์ว่าลูกแก้วความทรจำลูกที่สามนั้นอยู่ที่แห่งใดในเมืองบ้านเกิดเมืองนอนของเขา ก่อนที่จะมุ่งหน้าเดินทางตามแผนที่ได้บอกเอาไว้
เมื่อพ่อมดเดินทางมาถึงที่หมายตามแผนที่ ก็ไม่มีการพบลูกแก้วแห่งความทรงจำลูกที่สามเลยแม้แต่น้อย สิ่งที่เขาเห็นมีเพียงแค่สวนดอกไม้หน้าคฤหาสน์ซึ่งพื้นที่สวนดอกไม้นั้นมันช่างกว้างขวางซะเหลือเกิน
เอ็ดเวิร์ดจำได้ว่าที่นี้เป็นคฤหาสน์ของคนที่รู้จัก เขาจึงเดินผ่านสวนดอกไม้ที่กว้างขวางไปเคาะประตูที่หน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ ยืนรออยู่สักพักนึงก่อนที่จะมีผู้หญิงแก่ชราคนหนึ่งใส่ชุดเหมือนคนทำสวนออกมาเปิดประตู
"ว่าไง เอ็ดเวิร์ดเพื่อนรักของข้า ไม่ได้เจอกันมานานมากเลย เข้ามาข้างในบ้านก่อนสิ"
เขาเดินเข้าไปในคฤหาสน์ตามที่หญิงชราเพื่อนรักของเขาได้เชิญให้เข้าไป หญิงชราพามานั่งพูดคุยในโถงห้องรับแขกที่ห้องตกแต่งไปด้วยสีขาว สีครีม
พอมองดูแล้วมันช่างสบายตาเสียจริง หญิงชราใช้มือของเธอตวัดนิ้วใช้เวทย์มนต์ทำให้ ขนมหวานที่อยู่ในครัวและชุดกาน้ำชา
ทั้งสองคนก็นั่งดื่มน้ำชาแลกินขนม เอ็ดเวิร์ดก็เล่าเรื่องเกี่ยวกับลูกแก้วความทรงจำทั้งสี่ลูกของเขาให้กับเธอได้ฟัง
เมื่อหญิงชราได้ฟังเรื่องราวทั้งหมด ก็ได้บอกว่าเธอนั้นได้เห็นลูกแก้วสีม่วงส่องแสงกระพริบลอยมายังสวนของเธอ เพียงแต่เธอไม่รู้นี่สิว่าลูกแก้วความทรงจำของชายแก่อยู่ตรงไหนของสวน
เนื่องจากสวนดอกไม้ของเธอมันช่างกว้างขวางใหญ่โตเสียเหลือเกิน คงต้องใช้เวลาหลายวันถึงจะเดินตามหาลูกแก้วทั่วทุกที่ในสวนดอกไม้ของเธอกว่าจะหาเจอคงไม่ใช่เรื่องง่ายๆ
หญิงชราเพื่อนรักได้บอกชายแก่ชราไปว่าให้เขานั้นสามารถนอนพักอยู่ที่นี้ก็ได้จนกว่าจะหาลูกแก้วสีม่วงแห่งความทรงจำพบ
เอ็ดเวิร์ดกล่าวขอบคุณเพื่อนรักและได้ชวนพูดคุยตามประสาเพื่อนรักเพื่อนเลิฟที่ไม่ได้พบเจอกันมานานมากตั้งหลายมาปีแล้ว
เมื่อขนมหวานกับน้ำชาได้หมดแล้ว ชายแก่จึงขอตัวไปหาลูกแก้วแห่งความทรงสีม่วงในสวนดอกไม้ที่มีพื้นที่ช่างกว้างขวางใหญ่โตเสียเหลือเกิน
ชายแก่เดินตามหาลูกแก้วสีม่วงในสวนดอกไม้ไม่พบเลยแม้แต่น้อย ระหว่างที่เอ็ดเวิร์ดกำลังเลิกเดินตามหาอยู่นั้นสายตาก็ได้ไปสะดุดเข้ากับต้นไม้ใหญ่ยักษ์ที่ลำต้นนั้นมีขนาดเท่ากับสิบคนโอบ ต้นไม้นั้นมีความสูงใกล้กับก้อนเมฆบนท้องฟ้า
ซึ่งต้นไม้ต้นนี้มันอยู่ใกล้ๆกับคฤหาสน์ของเพื่อนรัก เป็นไปไม่ได้ที่ตัวเขานั้นจะมองไม่เห็นต้นไม้ใหญ่ยักษ์ต้นนี้ได้ เขาเดินไปที่ต้นไม้สูงใหญ่ต้น
เมื่อพ่อมดได้เดินมาถึงต้นไม้ที่ใหญ่ยักษ์ ใต้ต้นไม้นั้นมีโพรงไม้ขนาดใหญ่ซึ่งข้างในนั้นได้มีลูกแก้วความทรงจำลูกที่สี่ กำลังส่องแสงสีม่วงอยู่ข้างในโพรงไม้นั้น
ชายแก่ค่อยๆปีนต้นไม้เข้าโพรงไป แต่ลูกแก้วดันลอยออกจากโพรงไม้ เอ็ดเวิร์ดจึงปีนต้นไม้ตามไปเรื่อยๆจนถึงยอดต้นไม้ด้านบนสุด เมื่อชายแก่ได้สัมผัสกับลูกแก้วสีม่วง กลับได้โดนดูดเข้าไปในลูกแก้วสีม่วงแห่งความทรงจำลูกที่สาม
