พ่อมดที่แกชราได้เก็บความทรงเอาไว้ในลูกแก้วทั้ง 4 ลูก ต่างก็มีความทรงจำนั้นที่แสนจะล้ำค่า เขากลัวว่าความทรงจำที่แสนล้ำค่าจะหายไป ทว่าลูกแก้ว 4 ลูก กลับหายไป เขาจึงต้องออกตามหาลูกแก้วทั้ง 4 ลูก มาให้ได้
แฟนตาซี,ผจญภัย,ผจญภัย,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ชายแก่เก็บกลัองส่องทางไกลใส่เอาไว้ใน กระเป๋าหนังสีน้ำตาลสะพายไหล่ เขาออกแรงลากเรือลงน้ำทะเลก่อนที่ขึ้นไปบนเรือ พ่อมดดูแผนที่เวทย์ส่องแสงกระพริบอย่างช้าๆ บอกเส้นทางไปยังลูกแก้วแห่งความทรงจำลูกที่สอง
เอ็ดเวิร์ดออกแรงพายเรือแล่นไปในมหาสมุทรที่กว้างใหญ่ เขาเริ่มรู้สึกเหนื่อยมากขึ้นเนื่องจากน้ำทะเลมักจะมีคลื่นที่ไม่ค่อยสงบนิ่งทำให้ยากต่อการพายเรือลำเล็กเดินทางข้ามน้ำมหาสมุทรที่การมองเห็นในยามค่ำคืนนั้นมองไม่ค่อยจะเห็นมากนัก
มีเพียงแสงสว่างจากตะเกียงเวทย์เท่านั้นที่ไม่ต้องกลัวว่าไฟจะดับตอนไหนหรือโดนน้ำก็จะไม่มีวันดับ เรือลำเล็กเริ่มแล่นไปตามกระแสน้ำที่รุณแรงเขาไม่สามารถควบคุมเรือได้ พ่อมดเริ่มร่ายคาถาเวทย์มนต์เพื่อทำให้น้ำในมหาสมุทรกลับมาสงบอีกครั้ง
ยังไม่ทันร่ายคาถาจบ ก็มีก้อนน้ำแข็งขนาดใหญ่ยักษ์หลายก้อนลอยอยู่กลางมหาสมุทร แผนที่เวทย์ส่องแสงขึ้นมาอีกครั้งตรงหน้าบอกว่าลูกแก้วความทรงจำต้องอยู่ในที่แห่งนี้อย่างแน่นอน
กระแสน้ำทะเลพาเรือแล่นไปกระแทกกับก้อนน้ำแข็งทำให้เรือของเขานั้นมีรูรั่วขนาดใหญ่ ด้วยความตกใจชายแก่จึงถือแผนที่กับไม้พายกระโดดขึ้นไปบนก้อนน้ำแข็งทิ้งเรือลำเล็กให้จมลงไปในมหาสมุทรที่หนาวเย็น
เอ็ดเวิร์ดได้ใช้เวทย์มนต์ปรับน้ำแข็งที่ยืนอยู่ทำให้เป็นแพน้ำแข็งขนาดเล็กให้ง่ายต่อการเดินทางและเปลี่ยนเสื้อผ้าของตัวเองให้เข้ากับสภาพอากาศที่มีความหนาวในตอนนี้
ชายแก่ออกแรงพายเรือแล่นผ่านก้อนน้ำแข็งไปเจอหมู่บ้านแห่งหนึ่งอยู่บนเกาะที่ปกคลุมไปด้วยหิมะ ตอนนี้เริ่มจะมีหิมะตกลงมาจากบนฟากฟ้า เขาจึงค่อยๆเหยียบขึ้นไปบนแผ่นน้ำแข็งหนา
เดินไปยังหมู่บ้านเพื่อขอที่พัก นอนสักหนึ่งคืนจากชาวบ้านท้องถิ่น แล้ววันพรุ่งนี้ค่อยออกเดินทางไปหาลูกแก้วความทรงจำลูกที่สองต่อในตอนเช้า
แสงอาทิตย์อ่อนๆในยามเช้าที่สดใสได้สาดส่องเข้ามาผ่านหน้าต่างห้องพักของพ่อมดที่แก่ชรา เขาแต่งตัวสะพายกระเป๋าออกไปข้างนอกตามหาลูกแก้วสีฟ้าหาจนทั่วทั้งเกาะก็ไม่พบเจอเลย
ชาวบ้านต่างก็มองเอ็ดเวิร์ดด้วยความสงสัยเห็นเดินหาอะไรสักอย่างเดินอยู่ทั่วเกาะเงียบๆ ไม่พูดไม่จา ชาวบ้านจึงเรียกพ่อมดให้มากินซุปปลาทะเลที่พวกชาวบ้านต่างก็นำวัตถุดิบมาปรุงรสในหม้อใบใหญ่ที่กินกันได้ทั้งหมู่บ้านกันเลยทีเดียว
แต่เขาไม่มีวัตถุดิบที่จะใส่ลงในหม้อใบใหญ่นี่สิ ชาวบ้านจึงไปหยิบวัตถุดิบมาสามอย่างคือ พริก เกลือ เลม่อน ให้พ่อมดได้เลือกว่าจะปรุงรสชาติซุปให้มีรสอะไร
ชายแก่หยิบช้อนตักซุปมาชิมซึ่งมีรสชาติจืดมาก เขาจึงเลือกหยิบพริกมาหั่นใส่ลงไปในหม้อตามด้วยเกลืออีกหยิบมือและหยิบเลม่อนนำมาหั่นครึ่ง บีบน้ำลงไปในหม้อซุปปลาทะเลจากนั้นก็คนส่วนผสมให้เข้ากันแล้วชิมอีกครั้ง
พ่อมดบอกกับชาวบ้านว่ารสชาติของซุปปลาทะเลที่ปรุงนั้นอร่อยใช้ได้แล้ว ชายแก่จึงตักซุปใส่ชามให้กับชาวบ้านทุกคนได้กิน ก่อนที่จะตักซุปปลาทะเลใส่ชามของตัวเองทีหลัง
ทั้งชาวบ้านและเอ็ดเวิร์ดก็มานั่งกินซุปปลาทะเลกันอย่างเอร็ดอร่อยและมีความสุข เขาก็กินซุปจนหมดชาม ระหว่างที่นั่งพูดคุยกับชาวบ้านอย่างสนุกสนานอยู่นั้น ก็มีแสงสีฟ้าส่องแสงระยิบระยับเคลื่อนไปมาอยู่ที่ใต้แผ่นน้ำแข็งหนานอกเกาะ ที่ไม่ไกลจากเกาะมากนัก
ชายแก่จึงเดินไปดูว่าสิ่งนั้นมันก็คือลูกแก้วความทรงจำหรือไม่ ปรากฏว่ามันเป็นลูกแก้วที่เขาตามหา แต่ทว่าลูกแก้วความทรงจำมันดันไปอยู่ในท้องของเจ้าปลาตัวเล็กนี้สิ
เขาไม่ค่อยอยากจะใช้เวทย์มนต์สักเท่าไหร่นัก กลัวว่าถ้าร่ายเวทย์แล้วอาจจะเกิดอันตรายต่อหมู่บ้านของชาวบ้านได้ เขาจึงขอที่เจาะน้ำแข็งกับเบ็ดตกปลามา
เอ็ดเวิร์ดถือที่เจาะน้ำแข็งกับเบ็ดตกปลามาวางเอาไว้ ก่อนที่จะเริ่มเจาะแผ่นน้ำแข็งลึกลงไปให้ถึงน้ำทะเลอย่างยากลำบากเพราะไม่เคยใช้มาก่อน จากนั้นก็ทำในสิ่งที่เขาถนัดที่สุดคือการนั่งถือเบ็ดรอให้ปลามากินเหยื่อ
เขานั่งรอแล้วรออีกหลายชั่วโมงจนนั่งสัปหงก สายเบ็ดตกปลาก็เริ่มกระตุกเบาๆก่อนที่จะกระตุกแรงมากยิ่งขึ้น ชายแก่ออกแรงดึงเบ็ดสุดชีวิตแต่เจ้าปลาตัวเล็กนี้มันช่างแรงเยอะเสียเหลือเกิน
ชาวบ้านเห็นชายแก่ดึงเบ็ดสู้กับปลาอยู่ตั้งนานสองนานดึงปลาขึ้นมาไม่ได้สักที พวกเขากลัวว่าจะหัวใจวายตายไปซะก่อนจะได้ปลานี้สิ พวกชาวบ้านทั้งหมดต่างก็ไปจับตัวของชายแก่และช่วยกันออกแรงดึงจนสามารถดึงปลาตัวเล็กขึ้นมาได้สำเร็จ
พ่อมดก็เอาลูกแก้วสีฟ้าออกมาจากท้องปลาโดยการดันลูกแก้วออกมาทางปากของปลา ก่อนที่จะปล่อยลงสู่น้ำทะเลดั่งเดิม เมื่อชายแก่ได้สัมผัสกับลูกแก้วกลับได้โดนดูดเข้าไปในลูกแก้วสีฟ้าแห่งความทรงจำลูกที่สองทำให้ชาวบ้านที่มาช่วยเขาต่างก็สงสัยกันว่าตัวเขานั้นได้หายตัวไปไหน
