พ่อมดที่แกชราได้เก็บความทรงเอาไว้ในลูกแก้วทั้ง 4 ลูก ต่างก็มีความทรงจำนั้นที่แสนจะล้ำค่า เขากลัวว่าความทรงจำที่แสนล้ำค่าจะหายไป ทว่าลูกแก้ว 4 ลูก กลับหายไป เขาจึงต้องออกตามหาลูกแก้วทั้ง 4 ลูก มาให้ได้
แฟนตาซี,ผจญภัย,ผจญภัย,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
หลังจากที่พายุได้หายไปในความมืดมิดยามราตรี ชายแก่ยืนอยู่ที่ริมระเบียงประภาคาร จ้องมองท้องฟ้ายามค่ำคืนซึ่งตอนนี้กลับมีก้อนเมฆมาบดบังพระจันทร์และดวงดาวให้มีแต่ความมืดมิด
เขารู้สึกไม่ค่อยสบายใจนักและเสียใจกับการที่เขาร่ายคาถาเวทย์ผิด ทำให้ลูกแก้วแห่งความทรงจำที่ได้บรรจุช่วงเวลาอันมีค่าและความทรงจำที่แสนสำคัญ ได้ปลิวสูญหายไปตามลมพายุ
พ่อมดแก่ชรามุ่งมั่นที่จะนำลูกแก้วแห่งความทรงจำทั้งสี่ลูกซึ่งเป็นของที่เขานั้นรักมากที่สุด ชายแก่จึงเตรียมตัวออกเดินทางตามหาลูกแก้วทั้งสี่ เขาใช้แผนที่เวทย์ตามหาลูกแก้วทั้งสี่ว่าอยู่ที่ไหน
แผนที่เวทย์ได้ปรากฏเกาะทั้งสี่ซึ่งอยู่ห่างไกลไปในแต่ละทิศ เหนือ ใต้ ออก ตก เขาจึงพายเรือลำเล็กออกเดินทางไปจากเกาะของเขา
เดินทางไปตามแผนที่ได้ปรากฏเดินทางไปยังเกาะแห่งหนึ่งชายแก่นั่งพายเรือลำเล็กออกจากเกาะที่เขานั้นเคยอาศัยอยู่ออกตามหาลูกแก้วแห่งความทรงจำ
ในขณะที่ชายแก่แล่นเรือข้ามน้ำมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ เมื่อพายเรือมาถึงยังเกาะแห่งแรกที่มีลูกแก้วความทรงจำอยู่ที่เกาะแห่งนี้ เขาเดินลากเรือขึ้นมาจอดเอาไว้บนชายหาด
พ่อมดก็เห็นว่าได้มีลูกแก้วสีเงินกำลังล่องลอยส่องแสงระยิบระยับอยู่ตรงหน้าผาหินที่สูงชัน เขาเริ่มค่อยๆปืนขึ้นไปเรื่อยๆจนถึงลูกแก้วสีเงินที่ล่องลอยอยู่บนหน้าผาหิน
เมื่อเริ่มก้าวเท้าเข้าใกล้ลูกแก้วมาก็เท่าไหร่ก็จะมีลมพัดกระโชกและรุณแรงมากยิ่งขึ้น เมื่อเขาเดินเข้าไปใกล้มัน จนทำให้เขาแทบจะปลิวไปตามสายลมที่พัดผ่านมาอย่างรุณแรง
ในที่สุดชายแก่ก็สามารถจับลูกแก้วสีเงินได้สำเร็จ เมื่อชายแก่ได้สัมผัสกับลูกแก้วกลับได้โดนดูดเข้าไปในลูกแก้วสีเงินแห่งความทรงจำลูกแรก
เมื่อชายแก่ลืมตาขึ้นมาก็พบว่าตัวเขานั้นไม่ได้ยืนอยู่ที่หน้าผา แต่เขากำลังยืนอยู่ที่เมืองแห่งหนึ่งที่มีผู้คนมากหน้าหลายตาเดินไปเดินมาด้วยความเร่งรีบหรือบ้างคนนั่งรถม้าเดินทางสัญจรไปมา
ทว่ามุมมองที่พ่อมดเห็นนั้นทุกอย่างกลับดูสูงกว่าตัวเขาเสียไปหมด ราวกับว่าโดนย่อส่วนยังไงอย่างงั้น เมื่อชายแก่มองดูตัวกลับต้องตกใจเมื่อตัวเขานั้น มีร่างกายที่ตัวเล็กเหมือนกับเด็กน้อย
"ไอ้หนู! มายืนอะไรกลางถนน เกะกะซะจริง อยากโดนรถม้าทับตายหรือไง!"
เขารีบเดินหลบรถม้าไปยืนในที่ปลอดภัย เขารู้สึกว่าสถานที่แห่งนี้มันช่างคุ้นเคยเสียเหลือเกิน ราวกับว่าเคยอยู่ที่นี้เมื่อนานมาแล้ว เขาก็นึกแต่นึกยังไงก็นึกไม่ออกว่าที่นี้คือที่ไหน
แต่เด็กชายอยู่ๆก็นึกถึงสถานที่แห่งหนึ่งขึ้นมาได้ เขาจึงเดินไปตามทางที่เขานั้นนึกออกว่าควรเดินไปทางไหน เมื่อเขาเดินมาถึงสถานที่แห่งหนึ่ง เป็นที่จอดท่าเรือขนส่งสินค้า
เขาได้พบเด็กหญิงผมสีดำขลับเหมือนเถ้าถ่านยาวปะบ่า สวมชุดกระโปรงสีครีม ใส่รองเท้าสีน้ำตาลคนหนึ่งกำลังยืนมองพระอาทิตย์ตกอยู่ที่ท่าเรือนั้นเพียงลำพัง เด็กชายก็เดินเข้าไปหาเธอคนนั้น เมื่อเด็กหญิงรู้ว่ามีคนเดินเข้ามาใกล้จึงได้หันไปมอง
"พี่เอ็ดเวิร์ด ในที่สุดพี่ก็มาได้สักทีนะ"
เด็กหญิงยิ้มอย่างดีใจ ก่อนที่จะจับมือของเขาพาขึ้นเรือส่งสินค้าลำเล็ก เธอได้บอกให้คนขับเรือพาทั้งสองไปยังที่เกาะแห่งหนึ่ง
เมื่อคนขับเรือพาทั้งสองมาถึงที่ยังจุดหมายปลายทางจนท้องฟ้าไร้แสงอาทิตย์ เด็กหญิงลงจากเรือไปก่อน เด็กชายค่อยๆเดินตามลงไปทีหลัง
ส่วนคนขับเรือทิ้งสมอเรือลงไปในน้ำทะเลเอาไว้ เพื่อไม่ให้เรือแล่นออกไปเองและเขาก็เดินตามมาดูแลเด็กน้อยทั้งสองคน
เธอใช้เวทย์มนต์สร้างบันไดขึ้นไปบนหน้าผาหิน เด็กหญิงจับมือของเด็กชายพาเดินขึ้นไปข้างบน เมื่อเด็กหญิงพาเด็กชายขึ้นมาถึงหน้าผาหิน เธอได้บอกให้เขามองท้องฟ้า
เมื่อเขาเงยหน้ามองขึ้นไปบนท้องฟ้ายามค่ำคืนก็เห็นเพียงแค่ท้องฟ้าที่มีแต่ก้อนเมฆ
"เจ้าจะให้ข้าดูอะไรบนฟ้าไม่เห็นจะมีอะไรเลย นอกเสียจากก้อนเมฆที่ลอยอยู่บนฟ้า"
เด็กชายหันไปมองหน้าเด็กหญิงด้วยความสงสัย
เด็กหญิงหัวเราะคิกคักเบาๆ เธอชูมือข้างขวาขึ้นไปบนท้องฟ้า ก่อนที่เธอจะบอกให้เขาลองมองดูท้องฟ้าอีกครั้ง เด็กหญิงใช้เวทย์มนต์ทำให้ก้อนเมฆค่อยๆจ่างหายไป
ท้องฟ้าเริ่มมีดวงดาวนับล้านส่องแสงระยิบระยับอยู่รอบๆพระจันทร์ครึ่งเสี้ยวอย่างสวยงามราวกับภาพวาดที่วาดอยู่บนผืนผ้าใบขนาดใหญ่
"สุขสันต์วันเกิดนะ พี่เอ็ดเวิร์ด"
เด็กหญิงนำกล่องของขวัญให้กับเขา เด็กชายเปิดฝาดูข้างในกล่องของขวัญว่ามีอะไรอยู่ในนั้น ก็พบกล้องส่องทางไกลไม้สีน้ำตาลเข้มที่มีสีเงินวาดลวดลายเป็นดวงดาว พร้อมกับการ์ดอวยพรวันเกิดเล็กๆหนึ่งใบเขียนเอาไว้
สุขสันต์วันเกิดพี่เอ็ดเวิร์ด ขอให้พี่มีแต่ความสุข ของขวัญชิ้นนี้หนูเป็นคนตั้งใจทำเองกับมือเลยละ
จาก เอลลี่น้องสาวที่มีพี่ชายเก่งที่สุดในสามโลก
เด็กชายอ่านการ์ดจบ เขาบอกขอบคุณเด็กสาวด้วยรอยยิ้มที่มีความสุข เขาหยิบกล้องส่องทางไกลออกมาจากกล่อง
เอ็ดเวิร์ดก็กลับมาในร่างของชายแก่อายุวัย 90 ปีดั่งเดิม ลูกแก้วสีเงินที่เขาเคยถือกลับกลายเป็นกล้องส่องทางไกลสีน้ำตาลเข็มที่มีสีเงินวาดลวดลายดวงดาวเอาไว้
