วันสุขประสบอุบัติเหตุสูญเสียพ่อแม่ต่อหน้าต่อตาทำให้กระทบกระเทือนจิตใจจึงไม่สามารถพูดได้ หนำซ้ำล่าสุดยังมาสูญเสียยายญาติที่เหลือคนสุดท้ายไปอีก "ไอ้ใบ้ถ้ามึงไม่มีเงินจ่ายดอกกู มึงต้องจ่ายด้วย..."
ผู้แต่ง
ลูกไก่สามตัวเรื่องย่อ
วันสุขประสบอุบัติเหตุสูญเสียพ่อแม่ต่อหน้าต่อตาทำให้กระทบกระเทือนจิตใจจึงไม่สามารถพูดได้ หนำซ้ำล่าสุดยังมาสูญเสียยายญาติที่เหลือคนสุดท้ายไปอีก "ไอ้ใบ้ถ้ามึงไม่มีเงินจ่ายดอกกู มึงต้องจ่ายด้วย..."
ชาย-ชาย,ยุคปัจจุบัน,ไทย,เรื่องสั้น,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ชีวิตของวันสุขชายหนุ่มที่พูดไม่ได้
วันสุขประสบอุบัติเหตุสูญเสียพ่อแม่ต่อหน้าต่อตาทำให้กระทบกระเทือนจิตใจจึงไม่สามารถพูดได้ หนำซ้ำล่าสุดยังมาสูญเสียยายญาติที่เหลือคนสุดท้ายไปอีก "ไอ้ใบ้ถ้ามึงไม่มีเงินจ่ายดอกกู มึงต้องจ่ายด้วย..."
กำนันยิ่งบังคับให้วันสุขเป็นเมียน้อยของเขาอีกคน และบังคับให้วันสุขอยู่ที่บ้านของเขาอีกหลังซึ่งเป็นบ้านหลังสวนอยู่ไม่ไกลมากจากบ้านหลักของกำนันยิ่ง
วันสุขตัวคนเดียวไม่มีญาติพี่น้องและไม่มีทางไป จึงต้องจำใจยอมเป็นเมียน้อยของกำนันยิ่งอย่างไม่เต็มใจ และคอยภาวนาในใจเสมอขอให้กำนันยิ่งเบื่อเขาและตายเร็ว ๆ ทุกวินาที
(เฮ้ออ ไอ้แก่โรคจิต เราเจ็บจนระบมไปทั้งตัวจะตายอยู่แล้ว ยังมามีอารมณ์กับเราอยู่ได้ ตัวเองก็มีเมียตั้งเยอะตั้งแยะก็ไปเอากับเมียคนอื่น ๆ ของตัวเองสิ แต่ว่าเราก็อยากไปเอารูปพ่อแม่ยาย และเถ้ากระดูกของพวกท่านมาอยู่ด้วยกัน เอาว่ะเสียตัวมาขนาดนี้ทำให้ไอ้แก่โรคจิตนี่หน่อยแล้วกัน ขืนบอกไม่ทำมันก็บังคับเราอยู่ดี)
วันสุขตัดสินใจยื่นมือที่กำลังสั่นจับไปที่เป้ากางเกงของกำนันยิ่ง
"อื้อส์ แค่มืออุ่น ๆ ของเมียสัมผัสข้างนอกก็ทำให้ดุ้นของผัวรู้สึกดีมากเลย ล้วงแล้วควักมันออกสิ" กำนันยิ่งทำสีหน้าเสียวซ่าน
วันสุขจัดท่าทางให้กำนันยิ่งนอนเอนหลังราบไปกับเตียง จากนั้นวันสุขก็นั่งกลางหว่างขาเอามือควักแก่นกายของกำนันยิ่งออกมาจับ แล้วก้มหน้าลงแลบลิ้นออกมาเลียส่วนหัวแก่นกายของกำนันยิ่ง
"อ่าา เสียวชะมัด น้องวันสุขนี่เริ่มอยู่เป็นแล้วสินะ ละเลงลิ้นแบบนั้นแหละผัวชอบ" กำนันยิ่งเอามือจับศีรษะวันสุข
(เหม็นจะแย่อยู่แล้ว เสร็จสักทีสิไอ้กำนันโรคจิต) วันสุขเลียไปบ่นในใจไปด้วย
"อ่าา ตวัดลิ้นอย่างนั้นแหละ ผัวใกล้จะเสร็จ ขอแตกที่หน้าเลยแล้วกันหลับตาซะ" กำนันยิ่งปล่อยน้ำกามพุ่งใส่หน้าวันสุขจากนั้นกำนันก็ลุกนั่งมองใบหน้าของวันสุขอย่างชอบใจ
"เซ็กซี่มากจริง ๆ เห็นแก่ที่น้องวันสุขทำตัวน่ารักกับพี่น้องพักเถอะจะได้ดีขึ้นไว ๆ พอดีขึ้นแล้วเราค่อยมามีเซ็กซ์กัน พี่จะเอาวันสุขเช้า เที่ยง เย็น ให้วันสุขมีลูกให้พี่เต็มบ้านเลย"
(ไอ้กำนันนี่ไม่ใช่แค่โรคจิตสินะ ยังบ้ากามมากอีกด้วย เราเป็นผู้ชายจะท้องได้ไง)
ตอนเย็นกำนันยิ่งรักษาสัญญาพาวันสุขกลับไปที่บ้านของวันสุขอีกครั้ง วันสุขได้เอารูปของพ่อแม่และยายพร้อมกับที่เก็บเถ้ากระดูกคนทั้งสามขนมาที่บ้านของกำนันยิ่งที่ให้วันสุขพักอาศัย
ก่อนที่วันสุขจะนอน กำนันยิ่งก็เข้ามากอดมาหอม กะลิ้มกะเหลี่ยขอวันสุขให้เลียแก่นกายให้อีกครั้ง วันสุขที่รู้ดีว่าหากไม่ทำจะโดนอะไรจึงต้องจำใจทำให้ แม้จะรู้สึกง่วงเพราะฤทธิ์ยามากแค่ไหนก็ต้องทำ
วันถัดมากำนันยิ่งเขาตื่นตั้งแต่เช้าอย่างสดใส เห็นวันสุขนอนอยู่ก็ดูดปาก ดูดคอ เอามือลูบคลึงเรือนร่างยกใหญ่ จนวันสุขรู้สึกแปลก ๆ กับร่างกายจึงลืมตาตื่นขึ้น
กำนันยิ่งพอเห็นวันสุขตื่นก็ยิ่งดีใจ นั่งคร่อมหน้าอกขอให้สุขใช้ปากเลียให้อีกครั้ง วันสุขพะอืดพะอมอยากอาเจียนแต่ต้องอดทนทำต่อ จนกำนันยิ่งเสร็จแล้วปล่อยน้ำกามบนใบหน้าวันสุข
กำนันยิ่งพอเขาได้ปลดปล่อยก็อารมณ์ดี สั่งแม่บ้านยกอาหารขึ้นมาบนห้อง แล้วคะยั้นคะยอป้อนอาหารเช้าวันสุขยกใหญ่ พอรับประทานอาหารเสร็จ กำนันยิ่งก็รีบออกไปด่วนเนื่องจากมีประชุมกับผู้หลักผู้ใหญ่ในจังหวัด
วันสุขด้วยความเป็นคนขยัน เขาจึงไปหาแม่บ้านเพื่อของานทำ แต่ว่าแม่บ้านกับบอกว่าให้สุขอยู่เฉย ๆ หากวันสุขทำงานบ้านพวกเธอจะถูกดุ
วันสุขจึงจ๋อยเดินกลับขึ้นบนห้องนอนเล่นโทรศัพท์ไปเรื่อย จนถึงเวลาอาหารเที่ยงแม่ได้จัดอาหารไว้เต็มโต๊ะ แต่วันสุขก็ไม่ลืมที่จะชวนแม่บ้านมานั่งกินด้วย แต่พวกเธอก็ปฏิเสธ ทำให้วันสุขรู้สึกเศร้าใจและเหงาที่ต้องนั่งกินกับข้าวมากมายคนเดียว
หลังจากนั้นวันสุขไม่รู้จะทำอะไรจึงเดินเล่นทั้งภายในบ้านและรอบ ๆ บ้าน พอเห็นต้นมะม่วงเบาก็น้ำลายสออยากกิน มองซ้ายมองขวาก็ไม่เห็นใคร พอคิดว่ากลับไปหาแม่บ้าน แม่บ้านก็คงไม่กล้าออกความคิดเห็นเพราะกลัวกำนันยิ่ง
(อยากกินจังเลย แต่ว่านี้มันต้นมะม่วงบ้านคนอื่น ถ้าขืนกินซี้ซั้วโดนว่าขึ้นมาจะทำไง จริงสินี่มันพื้นที่บ้านกำนันส่งข้อความไปบอกกำนันดีกว่า กำนันคงไม่ว่าอะไรมั้ง) วันสุขถ่ายรูปต้นมะม่วงส่งให้กำนัน กำนันกดรูปสติกเกอร์หัวเราะแล้วบอกอนุญาตให้สอยกินได้เลย
วันสุขยิ้มดีใจ จากนั้นก็เดินหาไม้สอยรอบ ๆ ก็หาไม่เจอ จึงตัดสินใจปีนต้นมะม่วงขึ้นไปเก็บแทน
"นี่นายเป็นใครน่ะ มาปีนต้นมะม่วงบ้านคนอื่นได้ไง" เสียงชายหนุ่มตะโกนถามวันสุขที่ปีนขึ้นไปบนต้นมะม่วง วันสุขตกใจเสียงชายคนนั้นจนลื่นตกลงมาทับร่างชายที่อยู่ข้างล่าง
"โอ๊ย! นี่นายเจ็บตรงไหนหรือเปล่า" ชายแปลกหน้าเอ่ยถามวันสุขทั้งที่ตัวเขาเองก็เจ็บไม่น้อย
วันสุขมองหน้าชายที่เขานั่งทับด้วยความตะลึง เพราะใบหน้าของชายหนุ่มดูหล่อเหลาเป็นอย่างมาก
(หล่อจัง แต่ว่าทำไมหน้าตาคุ้น ๆ เหมือนเคยเห็นมาก่อนเลย จริงสิเราล้มทับเขานี่นา) วันสุขรีบลุกขึ้นทันที แล้วยกมือไหว้ขอโทษยกใหญ่
"อะ อ่ะ อะ" วันสุขรีบยกมือไหว้ขอโทษยกใหญ่
"ไม่เป็นไรฉันทำให้นายตกใจเอง เอ๊ะ! นี่นายพูดไม่ได้เหรอ" ชายคนนั้นลุกขึ้นปัดเศษใบไม้และดินออกจากตัวเขา
วันสุขพยักหน้า
"นี่นายเป็นลูกคนงานในบ้านนี้เหรอ ฉันไม่เคยเห็นหน้าเลย หรือว่านายเป็นหัวขโมยตั้งใจมาขโมยผลไม้ในฉันใช่ไหม" ชายคนนั้นแกล้งพูดแหย่วันสุข
วันสุขส่ายหน้าทำท่าทางปฏิเสธยกใหญ่
"ฉันล้อเล่นน่ะ สรุปแล้วนายเป็นใคร มาทำอะไรในบ้านฉัน จริงสินายพูดไม่ได้นี่นา" ชายคนนั้นทำท่าครุ่นคิด นึกวิธีที่จะสื่อสารกับวันสุข
"ว้าย! คุณใหญ่กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ค่ะเนี่ย" แจ่มหนึ่งในแม่บ้านที่คอยดูแลวันสุขได้ยินเสียงเอะอะจากทางหลังบ้านเลยเดินออกมาดู
"ป้าแจ่มสวัสดีครับ เห็นแม่บอกว่าป้าต้องมาดูแลเมียคนใหม่ล่าสุดของพ่อ เธอพักบ้านหลังนี้เหรอครับ"
"ชะชะใช่ค่ะ" แจ่มก้มหน้าทำท่าทางลุกลี้ลุกลน
"ว่าแต่ผู้ชายคนนี้เขาเป็นใครเหรอครับ เป็นคนงานคนใหม่เหรอ" ใหญ่มองวันสุขแล้วหันกลับมาถามแม่บ้าน
"คือว่า..." แจ่มทำท่าทางกระอึกกระอัก
"คืออะไรเหรอครับ"
"นั้นคุณวันสุขเมียใหม่ของคุณพ่อคุณใหญ่ค่ะ"
"ฮะ! นี่เมียใหม่พ่อเป็นผู้ชายและก็พูดไม่ได้เหรอเนี่ย" ใหญ่ตกใจหันมามองวันสุขตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า