เพราะข้าวหอมถูกเลี้ยงมาอย่างคุณหนู ศจีผู้เป็นแม่เลยเป็นห่วงว่าลูกจะดูแลตัวเองไม่ได้ เลยไปขอพรจากเทวดา เรื่องวุ่น ๆ เลยตามมาไม่หยุด
ชาย-หญิง,รัก,เกิดใหม่,ครอบครัว,ไทย,slice of life,sliceoflife,เกิดใหม่,พล็อตสร้างกระแส,คอมเมดี้,โรแมนติก,ชายหญิง,รัก,ครอบครัว,ย้อนเวลา,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เพราะข้าวหอมถูกเลี้ยงมาอย่างคุณหนู ศจีผู้เป็นแม่เลยเป็นห่วงว่าลูกจะดูแลตัวเองไม่ได้ เลยไปขอพรจากเทวดา เรื่องวุ่น ๆ เลยตามมาไม่หยุด
ผู้แต่ง
Just W.
เรื่องย่อ
คุณแม่ขาขอพรเทวดาทำไม
คำขอของแม่…กับพรของเทวดา
“ท่านเทพเจ้าขา! ลูกช้างมีลูกสาวอยู่คนเดียว ช่วยเสกเป่าให้ยัยตัวดีกลับใจ หันมาสนใจการทำงาน หาเงินหาทองบ้างเถอะนะเจ้าคะ”
ศจีพูดกับรูปเทวดา น้ำเสียงปนเหนื่อยใจและกังวลลึก ๆ ในใจเธอคิดถึงลูกสาวเพียงคนเดียว—ข้าวหอม
และพรที่ศจีขอก็…ถูก “จัดให้” โดยไม่ทันตั้งตัว
รุ่งเช้าของวันถัดมา ข้าวหอมตื่นขึ้นมาในบ้านไม้โทรม ๆ
ไม่มีแอร์ ไม่มีเครื่องสำอาง ไม่มีโทรศัพท์ ไม่มีเงิน ไม่มีบัตรเครดิต
ข้าวหอมกำลังจะได้เรียนรู้ว่า
การใช้ชีวิต…ไม่ใช่แค่การอยู่ไปวัน ๆ แต่คือการ “เอาตัวรอด” ด้วยสองมือของตัวเอง
และนี่คือเรื่องราวของคุณหนูที่ถูกส่งย้อนเวลามาใช้ชีวิตแบบบ้าน ๆ
เพื่อเรียนรู้ว่าความลำบาก โดยมีเทวดาตัวดี และพ่อแม่ที่ไม่ได้มีความทรงจำในชาติก่อนติดมาคอยช่วยเหลือให้ข้าวหอมได้เติบโตขึ้น
❤️❤️❤️❤️
*เรื่องนี้เป็นแนวฟีลกู้ดนะคะ ไม่มีดราม่าหนัก
** ฝากกดติดตาม กดหัวใจ กดเพิ่มเข้าชั้นให้ไรท์ด้วยนะคะ
❤️❤️❤️❤️
วันนี้หลังจากเรียน กศน. เสร็จ ทุกคนก็กลับมาพร้อมกันที่บ้าน และเริ่มจับกลุ่มคุยกันถึงงานกลุ่มและการบ้านที่ได้รับมอบหมาย
“มันยากจังเลยครับลุง! ยากกว่าตอนเรียนประถมอีก” ธง ที่นั่งก้มหน้าทำการบ้านไปได้สักพักก็บ่นออกมา พร้อมกับทำหน้าหมดอาลัยตายอยาก แก้วซึ่งนั่งอยู่ข้าง ๆ ชะโงกหน้าเข้าไปดูสมุดของธง แล้วเริ่มอธิบายตรงจุดที่ธงติดขัดอย่างใจเย็น
“อดทนหน่อยนะเจ้าธง” รุจน์ เห็นท่าทางของธงแล้วก็อดปลอบไม่ได้ “อย่างน้อยขอให้ได้วุฒิ ม.3 ไปก่อน แล้วค่อยมาดูว่าจะเรียนต่อ ปวส. ปวช. หรือจะเรียนสายสามัญต่อ แต่ยังไงก็ต้องเรียนนะ มีความรู้ติดตัวไว้ก็ไม่เสียหายหรอก”
“ครับลุง ผมจะพยายามครับ” ธงตอบรับรุจน์อย่างคนหมดแรง
“ธงอยากทำอะไรในอนาคตเหรอ” ข้าวหอม เอ่ยถามธงขึ้นมาเบา ๆ
ธงนั่งคิดอยู่นานก็หัวเราะออกมาอย่างขำขันตัวเอง “ไม่รู้สิข้าวหอม ผมไม่เคยมีความคิดความฝันอยากเป็นอะไรเลย ก่อนมาเจอข้าวหอม ผมก็แค่อยากหางานทำเพื่อจะได้มีเงินไปใช้จ่าย ไม่ต้องรบกวนทางบ้านน่ะ” เขาหยุดเล็กน้อย ก่อนจะหันมามองข้าวหอม “แล้วข้าวหอมล่ะ มีความฝันอยากเป็นอะไร?”
“ข้าวหอมรักเงิน” ข้าวหอมตอบความฝันตัวเองไปด้วยสายตาเป็นประกายแห่งความสุข “ข้าวหอมอยากเป็นเจ้าของกิจการอะไรก็ได้ที่ทำเงินให้ข้าวหอมเยอะ ๆ”
สายเมฆ ที่นั่งฟังอยู่มองดูข้าวหอมแล้วเขารู้สึกได้ทันทีว่า ‘ยัยนี่ต้องทำได้แน่ ๆ’ ความคิดนั้นแวบเข้ามาในหัวของเขา ‘ดีเลย ถ้ายัยนี่ร่ำรวยเมื่อไหร่ เขาจะได้กลับไปบนสวรรค์ ใช้ชีวิตเป็นเทวดาที่แสนสบายเสียที’ สายเมฆคิดในใจ ทว่าทำไมในใจลึก ๆ กลับรู้สึกอ้างว้าง เมื่อคิดว่าถึงเวลาที่เขาจะต้องจากกันไป
“ส่วนแก้ว แค่อยากเปิดร้านเล็ก ๆ อยู่กับครอบครัวอย่างมีความสุขก็พอแล้วค่ะ” แก้ว พูดถึงความฝันของตัวเอง ดวงตาเป็นประกาย เธอไม่กล้าบอกออกไปหรอกว่าในความฝันของเธอนั้นมีธงอยู่ในนั้นด้วย
“งั้นแก้วก็ต้องตั้งใจเรียนนะ” ข้าวหอม แนะนำด้วยรอยยิ้ม “จบ ม.3 แล้วจะไปเรียนบัญชีสายอาชีพ หรือจะเรียนให้จบ ม.6 ต่อมหาวิทยาลัยคณะบริหารหรือบัญชีก็ได้” เธอชื่นชมแก้วที่มีความฝันที่ชัดเจนเป็นของตัวเอง
“ส่วนน้า ความฝันของน้าคือได้เห็นแซมมีชีวิตที่ดี” น้าสาลี่ เอ่ยความฝันของตัวเองบ้าง
“แล้วแซมล่ะลูกอยากเป็นอะไร” ศจี ถามแซมที่นั่งนิ่งมาตั้งแต่แรก
“ผมอยากเรียนปริญญาตรี ทำงานบริษัทฝรั่ง แล้วก็พาแม่ไปอยู่ในเมืองหลวงครับ” แซมตอบอย่างอาย ๆ ใบหน้าขึ้นสีเล็กน้อย “แต่ไม่รู้จะทำได้รึเปล่านะครับ”
“ได้สิ ทำไมจะไม่ได้ล่ะ” ศจีกล่าวให้กำลังใจด้วยน้ำเสียงอบอุ่น “เมื่อก่อนพวกเราก็ไม่ได้มีอะไรเลย ตอนนี้พวกเรามีงาน ได้เรียนหนังสือ ในอนาคตเราอยากทำอะไร ถ้าไม่ละความพยายาม มันก็เป็นไปได้หมดทุกอย่างนั่นแหละลูก”
“แล้วพ่อกับแม่ล่ะคะ มีความฝันไหม” ข้าวหอมหันไปถามพ่อกับแม่ของตน
“พ่อกับแม่ก็จะทำธุรกิจของตัวเองเหมือนกับหนูไงจ๊ะ” รุจน์กล่าวติดตลก แต่แววตาจริงจัง “พ่อกับแม่ก็อยากมีเงินเยอะ ๆ เหมือนกัน” ถึงแม้เขาจะดูเหมือนพูดเล่น แต่อันที่จริงแล้วเขาคิดอย่างที่พูดจริง ๆ เขาฝันที่จะหาเงินให้ได้มาก ๆ เพื่อให้ภรรยาและลูกสาวของเขาสบาย ไม่ต้องกังวลเรื่องเงินทองอีกต่อไป
ข้าวหอมฟังพ่อพูดแล้วนึกไปถึงพ่อของเธอในชาติที่แล้ว ‘พ่อชาตินี้ก็เหมือนชาติที่แล้วเลยแฮะ ทั้งเรียน กศน. เคยเป็นลูกจ้างบริษัทฝรั่ง แล้วก็เปิดบริษัทของตัวเอง’ เธอคิดในใจอย่างมีความหวัง ‘แบบนี้โอกาสที่พ่อกับแม่จะกลับมาสบายก็คงอีกไม่นานแล้ว’
เมื่อทุกคนพูดคุยถึงความฝันกันเรียบร้อยแล้ว ก็แยกย้ายกันไปพักผ่อน เนื่องจากเป็นเวลาดึกมากแล้ว
“ก๊อก ก๊อก”
สายเมฆ ที่กำลังจะเอนตัวลงนอนได้ยินเสียงเคาะประตูก็รู้สึกแปลกใจ เขาไม่เคยเห็นข้าวหอมเคาะประตูเชื่อมห้องมาก่อนเลยสักครั้ง ‘สงสัยจะมีเรื่องด่วน’ สายเมฆคิดในใจ พลางเดินไปเปิดประตู
“ข้าวหอมมีอะไรรึเปล่า” สายเมฆถามทันทีที่ประตูเปิดออก
ข้าวหอม ยืนอึ้งไปชั่วขณะ ใบหน้าแดงก่ำขึ้นมาทันใด เนื่องจากสายเมฆสวมเพียงกางเกงนอน แต่ช่วงบนเปลือยเปล่า เผยให้เห็นแผงอกและกล้ามเนื้อที่แข็งแรงชัดเจน เพราะช่วงนี้อากาศค่อนข้างร้อน
ข้าวหอมรีบก้มหน้าซ่อนความเขินอาย ก่อนจะเอ่ยถามเสียงเบา “เมื่อกี้ตอนกลางวัน ทุกคนบอกความฝันของตัวเองหมดแล้ว มีแต่พี่สายเมฆที่ยังไม่บอก ข้าวหอมแค่อยากรู้ค่ะ”
เธออยากจะบอกเขาเหลือเกินว่าความฝันของเธอนั้นมีเขาอยู่เคียงข้าง และอยากรู้ว่าความฝันของเขานั้นจะมีเธออยู่บ้างไหม เขาจะอยู่กับครอบครัวของเธอแบบนี้ต่อไปหรือไม่ หรือเมื่อเขาเก็บเงินได้มากพอแล้ว เขาจะจากไป แต่เธอก็ไม่กล้าที่จะถามออกไปตรง ๆ
“ความฝันของพี่เหรอ…” สายเมฆตอบเสียงเรียบ พยายามเก็บซ่อนความรู้สึก “คงหาเงินได้สักก้อนแล้วออกเดินทางมั้ง” เขาไม่กล้าที่จะบอกเธอตรง ๆ ว่าเมื่อเธอร่ำรวยถึงที่สุดแล้ว ภารกิจของเขาก็จะสิ้นสุดลง และเขาจะต้องกลับไปใช้ชีวิตสุขสบายบนสวรรค์
เมื่อข้าวหอมได้รับคำตอบ หัวใจของเธอก็รู้สึกวูบไหวและเสียใจเล็กน้อย เธอเดินกลับเข้าห้องของตัวเองอย่างเงียบ ๆ
คืนนั้นข้าวหอมพลิกตัวไปมาอยู่บนเตียงนานกว่าจะหลับลงได้ ด้วยความคิดที่วนเวียนอยู่ในหัว และความรู้สึกที่ปะปนกันไปหมดในใจของเธอ