ไม่นึกว่าอ่านนิยายอยู่ดีๆจะช็อกหัวใจวายตาย แต่ที่พีคคือผมตายแล้วเข้ามาอยู่ในร่างของตัวร้ายในนิยายที่ผมอ่าน
ชาย-ชาย,เกิดใหม่,รั้วโรงเรียน,ไทย,นิยายวาย,เคะเคะ,ชายรักชาย ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ไม่นึกว่าอ่านนิยายอยู่ดีๆจะช็อกหัวใจวายตาย แต่ที่พีคคือผมตายแล้วเข้ามาอยู่ในร่างของตัวร้ายในนิยายที่ผมอ่าน
ผู้แต่ง
โซจูหวาน
เรื่องย่อ
แนะนำ
*****WARNING*****
*คำเตือนเนื้อหาทั้งหมดของนิยายมาจากจินตนาการ เป็นแนวนิยายวายใครรับไม่ได้กรุณากดออกหรือเลื่อนผ่านไปเลย มีความหยาบคายในการใช้ภาษาไม่เหมาะสำหรับคนอ่านที่อายุต่ำกว่า 18+ *
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
*********************
คำโปรย
ไม่นึกว่าอ่านนิยายอยู่ดีๆจะช็อกหัวใจวายตาย แต่ที่พีคคือผมตายแล้วเข้ามาอยู่ในร่างของตัวร้ายในนิยายที่ผมอ่าน
กวาง: นี้เราเลิกชอบพี่กรแล้วนะ นายยังจะมายุ่งกับเราทำไม อีกอย่างเราก็เลิกแกล้งนายแล้วด้วย
จอมขวัญ: แล้วคิดว่าขวัญจะปล่อยไปง่ายๆหรอ กวางต้องโดนลงโทษที่เคยแกล้งขวัญ
กวาง: แต่เราไม่ใช่กวางคนเดิมแล้วนะ เราสำนึกผิดแล้วจริงๆ
จอมขวัญ: จะคนเดิมหรือคนใหม่ก็ต้องได้รับการลงโทษจากขวัญค่ะ หึ
แนะนำตัวละคร
ไผ่ ลภัสนันท์ ดาสกุล
เด็กหนุ่มสุดเนิร์ดที่อ่านนิยายอยู่ดี ๆ ก็ช็อกหัวใจวายตาย ทำให้วิญญาณของไผ่หลุดเข้าไปในนิยายที่เขาอ่านก่อนตาย แต่ที่พีคสุด ๆ คือวิญญาณของไผ่ได้เข้าร่างตัวร้ายตัวอิจฉาผู้น่าสงสารที่เสียชีวิตเพราะหัวใจกำเริบ
กวาง คณณัฐ์ ธาดาวงศ์
ตัวร้ายในนิยายวายที่ไผ่ชอบอ่านและเป็นตัวละครที่ไผ่ชอบมาก เพราะในความคิดของไผ่ กวางเป็นตัวละครที่น่าสงสารมากเพราะถูกแย่งความรักความเอ็นดูจากพี่ชายข้างบ้านที่เป็นพระเอกในนิยายไปจนหมด กวางแอบรักพระเอกมาตั้งแต่เด็กจึงไม่ยอมที่จะเสียรักแรกใครโดยเฉพาะนายเอกของเรื่องอย่างจอมขวัญ จึงทำให้กวางที่นิสัยเดิมเป็นเด็กนิสัยดีน่ารักเอาแต่ใจตัวเองบ้างในบางครั้ง กลายเป็นคนขี้อิจฉาและชอบแกล้งนายเอกเมื่อมีโอกาส และยิ่งพระเอกที่หลงนายเอกเข้าข้างนายเอกทุกอย่างยิ่งทำให้กวางเกลียดจอมขวัญมาก จนทำให้กวางถึงขึ้นดักตบตีนายเอกหลายครั้ง
จอมขวัญ นรินทร์โชติ ฉัตรชญากุล
นายเอกของในนิยายของไผ่ชอบอ่าน จอมขวัญมีอะไรหลายอย่างที่ไผ่ยังไม่รู้เพราะอ่านถึงเพียงแค่ตอนกวางเกิดอุบัติเหตุเสียชีวิตและตัวไผ่เองก็เสียชีวิตในช่วงเวลาเดียวกัน ไผ่รู้เพียงแค่ว่าจอมขวัญนั้นน่ารักและสวยพอ ๆ กับกวางเลย แต่นิสัยของจอมขวัญจะเรียบร้อยกว่ากวางและใจดีมีน้ำใจกับเพื่อน ๆ จึงให้จอมขวัญเป็นที่รักของเพื่อน ๆ ทุกคนในห้องและเพื่อนรุ่นเดียวกันที่อยู่ต่างห้อง ซึ่งต่างกับกวางที่ดูไม่ค่อยสุงสิงกับใครนอกจากเพื่อนสนิทและท่าทางดูหยิ่ง ๆ ที่ทำให้คนในห้องมักจะเอากวางไปเปรียบเทียบกับจอมขวัญเสมอจึงทำให้กวางไม่ค่อยจอมขวัญและยิ่งเห็นจอมขวัญสนิทกับพระเอกขึ้นเรื่อยๆ กวางยิ่งไม่ชอบเข้าไปใหญ่เพราะจอมขวัญชอบมาวอแวกับกวางมาตีสนิทด้วย แต่กวางดูเหมือนว่าอีกฝ่ายมาเยาะเย้ยมากว่าจนกวางหมั่นไส้ อีกทั้งจอมขวัญชอบทำตัวเสแสร้งว่าอ่อนแอให้พระเอกและคนอื่น ๆ สงสาร
ไข่เจียว พัชรนันท์ กิตติสกุล
เพื่อนรักเพื่อนของกวางที่เสียชีวิตพร้อมกับกวางในอุบัติเหตุครั้งนั้น
แบงค์ นภัสรพี เตชะวงศ์
เด็กหนุ่มที่เดินอ่านนิยายตอนกลับจนทำให้ตกท่อระบายน้ำที่กำลังสร้างจนถูกเหล็กเสียบเสียชีวิต แต่ก็พีคสุด ๆ เพราะวิญญาณได้ไปเข้าร่างของเพื่อนตัวร้ายที่เสียชีวิตในช่วงเวลาเดียวกันนั้นก็คือไข่เจียว
ข้าวหอม ฐิรนันท์ จันวรา
เพื่อนรักนายเอกคู่ปรับของไข่เจียว ข้าวหอมจะเป็นคนช่วยเหลือจอมขวัญเวลาที่ถูกกวางกับไข่เจียวแกล้งหรือดักตบตี และคอยบอกพระเอกให้มาช่วยนายเอกเสมอ จึงทำให้ไข่เจียวไม่ชอบข้าวหอมมาก อีกทั้งเพื่อนพระเอกที่ไข่เจียวแอบชอบยังจีบข้าวหอมอีก และไข่เจียวมองว่าจอมขวัญกับข้ามหอมเสแสร้งทำเป็นอ่อนแอให้คนอื่นสงสารมากกว่า
กร กฤดินิธิ รักษ์โกศล พระเอกในนิยาย
เฟรม ธนวัฒน์ ปรียา เพื่อนพระเอกในนิยาย
ก้อง กฤตพล รักษ์โกศล พี่ชายพระเอกในนิยายแอบนายเอก
ตอนที่ 11
จบเรื่องร้าย
สวัสดีวันหยุดอันสดใสครับวันนี้ก็เป็นวันหยุดที่ผมรอคอยเพราะจะได้กลับบ้านสักทีหลังจากที่เกิดเรื่องราวมากมาย คุณพ่อกับคุณแม่ผมท่านเป็นห่วงมากและกลัวว่าผมจะเป็นอันตราย
เนื่องจากบ้านผมติดกับบ้านครอบครัวพี่ก้อง พอท่านทั้งสองรู้เรื่องที่พี่ก้องเป็นคนลงมือตัดสายเบรกรถจนเป็นเหตุทำให้ผมกับไข่เจียวเกิดอุบัติเหตุ
ท่านทั้งสองกลัวพี่ก้องที่ถูกประกันตัวออกมาจะตามมาทำร้ายผมถึงบ้านจึงสั่งห้ามผมกลับ ให้ผมอยู่กับจอมขวัญจนกว่าเรื่องจะจบ แต่เมื่อวานคุณแม่โทรมาหาผมบอกว่าได้ลองแอบถามคนสวนบ้านนั้นแล้ว
คนสวนบอกว่าพี่ก้องไม่ได้มาพักที่บ้านนานแล้วตั้งแต่ตอนที่ผมเกิดอุบัติเหตุ คุณแม่ถามจนแน่ใจจึงได้ปรึกษากับคุณพ่อว่าให้ผมมาค้างสักคืน เพราะทุกคนในบ้านคิดถึงผมมากจึงขอให้ผมมาค้างที่บ้านสักคืนให้หายคิดถึง
แต่ก่อนจะกลับบ้านผมต้องไปเดินห้างสรรพสินค้าซะก่อนเพราะนัดไข่เจียวกับจอยไว้ว่าจะพากันไปกินอาหารญี่ปุ่นแล้วเดินหาซื้อของนิดหน่อยค่อยแยกย้ายกันกลับบ้าน แน่นอนการออกไปหาเพื่อน ๆ ในช่วงนี้ผมกับไข่เจียวจะมีบอดี้การ์ดค่อยติดตามดูแลความปลอดภัยให้
บอดี้การ์ดทั้งหมดก็เป็นพี่ชายของจอมขวัญจัดหามาให้ครับ ส่วนของไข่เจียวก็เป็นพี่ชายของข้าวหอมจัดหามาให้เช่นกัน วันนี้มีแค่ผม ไข่เจียว และจอยเท่านั้นที่ไปห้าง เพราะจอมขวัญกับข้าวหอมบอกว่าติดธุระจึงมาด้วยไม่ได้
พวกผมก็ได้ขอร้องพี่ ๆ บอดี้การ์ดว่าไม่ต้องตามใกล้มากก็ได้ในห้างคนเยอะขนาดนี้คงไม่มีใครคิดจะทำร้ายพวกผมหรอก
ระหว่างที่ผมกับเพื่อนเดินห้างอยู่นั้น จู่ ๆ ก็มีเสียงเตือนแอปพลิเคชั่นแชทสีเขียวแจ้งเตือนขึ้นทั้งของและของไข่เจียว
คนที่ส่งมาเป็นคนที่ผมคิดว่าชาตินี้เขาน่าจะไม่ทักหาผมแล้ว คนที่ส่งข้อความว่าก็คือพี่กรนั้นเองครับ
ส่วนของไข่เจียวก็เป็นพี่เฟรมที่ทักหา ข้อที่ส่งมาเป็นคำขอโทษของเรื่องราวทั้งที่เกิดขึ้นว่าเองก็เป็นสาเหตุที่ทำให้เกิดเรื่อง และอยากนัดเจอผมสองคนก่อนที่จะไปเรียนต่อต่างประเทศ อยากขอเคลียร์ใจกันก่อนไปไม่อยากมีอะไรติดค้างต่อกัน
ผมกับไข่เจียวก็ปรึกษากันว่าจะไปตามนัด แต่จะเอาจอยไปด้วยอย่างน้อยเกิดไรขึ้นจอยยังสามารถส่งข่าวได้ แต่จะบอกบอดี้การ์ดที่ตามมาไม่ได้เพราะถ้าบอกไปเรื่องถึงหูจอมขวัญกับข้าวหอมแล้วก็จะถูกห้ามให้ไปแน่ ๆ
แต่ที่ผมสองคนอยากนั้นก็เพราะอยากเคลียร์ทุกอย่างจบเหมือนกัน จะได้ไม่มีอะไรติดค้างในใจ อย่างพระเอกกับพระรองคงไม่มีนิสัยเลวร้ายอะไรหรอกมั่ง
พอตกลงกันได้เราสองก็พากันกลับไปที่บ้านผมก่อน เพื่อไปตั้งหลักและไปหาคุณพ่อกับคุณแม่ก่อน
พอจวนใกล้ถึงเวลาพวกผมก็ทำทีว่าจะทำรายงานให้เสร็จก่อนอย่าพึ่งให้มารบกวน พร้อมบอกว่าจอยไข่เจียวจะค้างที่บ้านด้วย
เมื่อสบโอกาสคนในบ้านเผลอพวกเราแอบเรียกใช้รถโดยสารผ่านแอปพลิเคชั่นมารับไปที่สถานที่นัดเจอกับพี่กรและพี่เฟรม สถานที่นัดพบก็เป็นคาเฟ่เล็ก ๆ แห่งแถว ๆ บ้านนั่นแหละครับ
แต่ดูบรรยากาศในร้านวันนี้ไม่มีลูกค้าเลย ผมเลยให้จอยรออยู่ในจุดที่สามารถมองเห็นผมกับไข่เจียวได้ตลอดเวลา
"จอย รออยู่ตรงนี้ก่อนนะ น่าจะคุยไม่นาน แต่ถ้ามีอะไรผิดปกติติดต่อหาขวัญกับข้าวทันทีเลยนะ ไม่ก็ติดต่อพาพ่อกับแม่เราก็ได้" กวางกับจอยไว้
เอาจริง ๆ ผมก็มีลางสังหรณ์ไม่ค่อยดีเท่าไร่แต่ที่ยอมมาผมอยากรู้ว่าเขามีแผนการอะไรกันแน่ ถ้าไม่คิดร้ายอะไรเราก็สามารถเคลียร์ใจกันให้จบ แต่ถ้ามีแผนร้ายก็จะได้รู้ธาตุแท้กันไปเลย มันอาจจะดูเสี่ยงเกินไปแต่มันก็คุ้มค่า
"แล้วทำไมเราไม่บอกสองคนนั้นไปเลยล่ะ ทำแบบนี้มันเสี่ยงนะ"
"ถ้าบอกไปสองคนนั้นห้ามแน่นอน เอาเป็นว่าสักประมาณอีกสักสามสิบนาทีค่อยส่งข้อความบอกแล้วกัน อีกอย่างวันนี้ขวัญกับข้าวเองก็มีธุระด้วย"
"ได้เวลานัดแล้วเขาไปกันเถอะกวาง ไปก่อนนะจอย"
"เราจับตาดูไม่ให้คาดสายตาเลย"
ทางฝั่งของจอมขวัญกับข้าวหอมที่กำลังปรึกษาว่างแผนรับกับพวกก้องอยู่นั้น บอดี้การ์ดก็รายงานทุกความเคลื่อนไหวของก้องและคนที่สมรู้ร่วมคิด เขารู้แผนของการทั้งหมดของพวกคนชั่วหมดแล้ว
แต่ที่นั่นปวดหัวคือคนรักของพวกเขาดันไปตามนัดของพวกมันซะงั้น แถมปกปิดไม่ยอมบอกซะด้วยดีนะที่เข้าติดจีพีเอสในโทรศัพท์ของกวางไว้
ส่วนข้าวหอมก็แฮ็กเข้าดูแชทของไข่เจียว บวกกับที่เขาให้คนของพี่ชายช่วยตามดูความเคลื่อนไหวต่าง ๆ ของพวกคนเลวจึงทำให้วางแผนรับมือได้ทัน
"ขวัญ เราว่าสงสัยจบเรื่องนี้เราต้องลงโทษเด็กดื้อกันหน่อยแล้วล่ะ"
"เราก็เห็นด้วยกับข้าวนะ คงต้องลงโทษสถานหนักเลยแหละ หึหึ"
ภายในร้านคาเฟ่ผมก็เจอพี่กรกับพี่เฟรมนั่งรออยู่ เราก็ทักทายกันตามปกติครับ ก็มีถามไถ่ความสบายดี ตามประสาคนที่ไม่ค่อยเจอหน้ากัน แต่พอคุยไปสักพักจู่ ๆ พี่ก้องกับมะนาวก็โผล่มาจากไหนไม่โดยที่ผมกับไข่เจียวไม่ทันได้ตั้งตัว ในมือพี่ก้องมีปืนมาด้วยเขายกขึ้นมาจ่อต่อหน้าผม
"นี้มันอะไรกันพี่กรพี่เฟรม นี้พี่ร่วมมือกับสองคนนี้เหรอ"
"ช่วยไม่ได้แก่สองคนอยากโง่มาเจอพวกกูเอง"
"เลิกพูดมาแล้วตามดีกว่า"
ทางจอยที่เฝ้าสังเกตการณ์อยู่นอกร้านเมื่อเห็นบุคคลอันตรายทั้งสองอยู่ในร้านที่กำลังเขาปืนจอเพื่อนเขาอยู่ เขาก็เกือบสติแตกกันเลยทีเดียว แต่เขาพยายามตั้งสติแล้วติดต่อหาจอมขวัญกับข้าวหอมทันที
จอมขวัญกับข้าวหอมก็ตามคนรักไปตามเส้นของจีพีเอส เพราะคนสองคนได้ติดตั้งจีพีเอสไว้ในโทรศัพท์มือถือของกวางกับไข่เจียวตั้งแต่ตอนที่จับเด็กดื้อทั้งสองทำเมียแล้ว ติดไว้กันทั้งคู่หนีพวกเขานั้นเอง
ท่ามกลางความมืดมิดที่โอบล้อม ร่างของกวางกับไข่เจียวถูกจับมัดพันธนาการด้วยเชือกไว้กับเก้าอี้หลังให้กัน หยาดเหงื่อไหลรินบนใบหน้าซีดเผือด ดวงตาที่เคยสดใสบัดนี้มืดหม่นไร้ชีวิตชีวา
"วันนี้เป็นวันตายของพวกแกสองคน ไม่สิเป็นตายของอีขวัญกับอีข้าวด้วย ฮ่า ๆ ๆ"
เสียงฝีเท้าหนักหน่วงดังก้องเข้ามาในห้องขัง จอมขวัญ ข้าวหอม และพี่ชายพวกเขาพร้อมเหล่าบอดี้การ์ดก็ปรากฏตัวในชุดดำสนิท ดวงตาคมกริบฉายแววเด็ดเดี่ยวของจอมขวัญ บอดี้การ์ดทุกคนวิ่งไปล้อมตัวคนร้ายทั้ง 4 ไว้
"ไหนตกลงไว้ว่าพวกแกจะมากันสองคนไง"
มะนาวพูดออกมาด้วยความตกใจไม่นึกว่าจอมขวัญกับข้าวหอมจะพาอื่นมาด้วย แถมมีแต่คนน่ากลัวคล้ายพวกมาเฟียเลย ถึงจะคบกันเป็นเพื่อนที่สนิทกันมากเคยไปบ้านของทั้งได้เจอพ่อแม่ญาติพี่น้อง แต่เขากับไม่เคยคนพวกนี้ที่บ้านของเพื่อนเก่าทั้งสองเลย
ทางของกร เฟรมและก้องเองก็ตกใจไม่แพ้กันที่เห็นเหล่าชายฉกรรจ์น่ากลัวเกือบ 20 คนเข้ามารุมล้อมพวกเขาไว้ ก้องมือที่ถือปืนอยู่ก็เริ่มสั่นถึงแม้จะเป็นปืนจริงแต่เขาก็ไม่เคยใช้มันมาก่อน กรมองไปที่จอมขวัญเขารู้สึกได้ว่าตอนนี้จอมขวัญน่ากลัวมาก ทางเฟรมก็รู้สึกเช่นเดียวกันว่าข้าวหอมเปลี่ยนไปและทำให้รู้สึกขนลุก ตลอดเวลาที่ตามจีบหลายปีเขาไม่เคยรู้เรื่องภูมิหลังของทั้งจอมขวัญและข้าวหอมเลย
กรและเฟรมที่เคยคิดไว้ว่าจะจัดการทุกคนแต่ทุกอย่างมันเหมือนผิดแผนไปหมดพอถึงเวลาจริง ๆ พวกเขาสองคนกลับขี้ขลาด
"ทำไม นึกขึ้นมากลัวขึ้นมาแล้วเหรอ พี่กรพี่ก้อง ตอนแรกยังเห็นเก่งอยู่เลย แต่ตอนนี้กลับกว่าซะแล้ว หมดสนุกเลยว่าจะด้วยสักหน่อย"
จอมขวัญพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นจนน่าขนลุก
"เอาตัวพี่มันสี่คนไปส่งให้พี่ชาย จะจัดการยังไงก็แล้วแต่พวกพี่เขาเลย ข้าวกับขวัญอนุญาต"
"ครับ คุณหนู"
เหล่าบอดี้การ์ดที่ตามมากับจอมขวัญและข้าวหอมก็ได้นำตัวทั้ง 4 คนไปยังสถานที่ ที่พี่ชายทั้งสองคนนัดไว้ เมื่อเห็นว่าทุกอย่างเรียบร้อยจอมขวัญและข้าวหอมก็เข้าไปช่วยแก้มัดให้กวางกับไข่เจียว
"ไม่เป็นไรแล้ว ขวัญมาช่วยเธอแล้ว"
จอมขวัญกระซิบข้างหูของกวางด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน กวางหลั่งน้ำตาด้วยความโล่งใจ เขาโอบกอดจอมขวัญกลับอย่างแน่นหนา
"ขอบคุณนะ"
ไข่เจียวพูดเบาๆ ข้าวหอมยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน
"ไม่เป็นไร เราไปจากที่นี่กันเถอะ"
จากนั้นจอมขวัญและข้าวหอมก็ได้พาคนรักทั้งสองกลับไปพักผ่อนที่บ้าน คืนนั้นสองเพื่อนรักสุดเจ้าเล่ห์ก็จัดการลงโทษเด็กของพวกเขาจนถึงกันเลยทีเดียว
เช้าวันต่อมาก็ได้มีข่าวรายงานว่าครอบครัวของมะนาวและครอบครัวของกรได้ทำการทุจริตและยักยอกทรัพย์จึงถูกสอบสวนครั้งใหญ่
ส่วนทั้ง 4 คนที่จับตัวกวางกับไข่เจียวไปตอนนี้ก็ถูกพี่ชายของจอมขวัญและข้าวหอม จัดการเป็นที่เรียบร้อยแล้วแต่จัดการด้วยวิธีใดนั้นจอมขวัญกับข้าวหอมไม่ยอมบอก บอกแค่เพียงว่า 4 คนนั้นไม่มีโอกาสได้มาทำร้ายกวางกับไข่เจียวอีกแล้ว