ไม่นึกว่าอ่านนิยายอยู่ดีๆจะช็อกหัวใจวายตาย แต่ที่พีคคือผมตายแล้วเข้ามาอยู่ในร่างของตัวร้ายในนิยายที่ผมอ่าน

What อิหยั่งวะ ผมเป็นตัวร้ายนะเว้ย - ตอนที่ 3 เปลี่ยนไป โดย โซจูหวาน @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ชาย-ชาย,เกิดใหม่,รั้วโรงเรียน,ไทย,นิยายวาย,เคะเคะ,ชายรักชาย ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

What อิหยั่งวะ ผมเป็นตัวร้ายนะเว้ย

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

ชาย-ชาย,เกิดใหม่,รั้วโรงเรียน,ไทย

แท็คที่เกี่ยวข้อง

นิยายวาย,เคะเคะ,ชายรักชาย

รายละเอียด

What อิหยั่งวะ ผมเป็นตัวร้ายนะเว้ย โดย โซจูหวาน @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ไม่นึกว่าอ่านนิยายอยู่ดีๆจะช็อกหัวใจวายตาย แต่ที่พีคคือผมตายแล้วเข้ามาอยู่ในร่างของตัวร้ายในนิยายที่ผมอ่าน

ผู้แต่ง

โซจูหวาน

เรื่องย่อ

แนะนำ

 

*****WARNING*****

 

*คำเตือนเนื้อหาทั้งหมดของนิยายมาจากจินตนาการ เป็นแนวนิยายวายใครรับไม่ได้กรุณากดออกหรือเลื่อนผ่านไปเลย มีความหยาบคายในการใช้ภาษาไม่เหมาะสำหรับคนอ่านที่อายุต่ำกว่า 18+ *

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

*********************

 

 

 

 

 

 

คำโปรย

 

ไม่นึกว่าอ่านนิยายอยู่ดีๆจะช็อกหัวใจวายตาย แต่ที่พีคคือผมตายแล้วเข้ามาอยู่ในร่างของตัวร้ายในนิยายที่ผมอ่าน

 

กวาง: นี้เราเลิกชอบพี่กรแล้วนะ นายยังจะมายุ่งกับเราทำไม อีกอย่างเราก็เลิกแกล้งนายแล้วด้วย

จอมขวัญ: แล้วคิดว่าขวัญจะปล่อยไปง่ายๆหรอ กวางต้องโดนลงโทษที่เคยแกล้งขวัญ

กวาง: แต่เราไม่ใช่กวางคนเดิมแล้วนะ เราสำนึกผิดแล้วจริงๆ

จอมขวัญ: จะคนเดิมหรือคนใหม่ก็ต้องได้รับการลงโทษจากขวัญค่ะ หึ

 

 

แนะนำตัวละคร

 

ไผ่ ลภัสนันท์ ดาสกุล

 

เด็กหนุ่มสุดเนิร์ดที่อ่านนิยายอยู่ดี ๆ ก็ช็อกหัวใจวายตาย ทำให้วิญญาณของไผ่หลุดเข้าไปในนิยายที่เขาอ่านก่อนตาย แต่ที่พีคสุด ๆ คือวิญญาณของไผ่ได้เข้าร่างตัวร้ายตัวอิจฉาผู้น่าสงสารที่เสียชีวิตเพราะหัวใจกำเริบ

 

 

กวาง คณณัฐ์ ธาดาวงศ์

 

ตัวร้ายในนิยายวายที่ไผ่ชอบอ่านและเป็นตัวละครที่ไผ่ชอบมาก เพราะในความคิดของไผ่ กวางเป็นตัวละครที่น่าสงสารมากเพราะถูกแย่งความรักความเอ็นดูจากพี่ชายข้างบ้านที่เป็นพระเอกในนิยายไปจนหมด กวางแอบรักพระเอกมาตั้งแต่เด็กจึงไม่ยอมที่จะเสียรักแรกใครโดยเฉพาะนายเอกของเรื่องอย่างจอมขวัญ จึงทำให้กวางที่นิสัยเดิมเป็นเด็กนิสัยดีน่ารักเอาแต่ใจตัวเองบ้างในบางครั้ง กลายเป็นคนขี้อิจฉาและชอบแกล้งนายเอกเมื่อมีโอกาส และยิ่งพระเอกที่หลงนายเอกเข้าข้างนายเอกทุกอย่างยิ่งทำให้กวางเกลียดจอมขวัญมาก จนทำให้กวางถึงขึ้นดักตบตีนายเอกหลายครั้ง

 

 

จอมขวัญ นรินทร์โชติ ฉัตรชญากุล

 

นายเอกของในนิยายของไผ่ชอบอ่าน จอมขวัญมีอะไรหลายอย่างที่ไผ่ยังไม่รู้เพราะอ่านถึงเพียงแค่ตอนกวางเกิดอุบัติเหตุเสียชีวิตและตัวไผ่เองก็เสียชีวิตในช่วงเวลาเดียวกัน ไผ่รู้เพียงแค่ว่าจอมขวัญนั้นน่ารักและสวยพอ ๆ กับกวางเลย แต่นิสัยของจอมขวัญจะเรียบร้อยกว่ากวางและใจดีมีน้ำใจกับเพื่อน ๆ จึงให้จอมขวัญเป็นที่รักของเพื่อน ๆ ทุกคนในห้องและเพื่อนรุ่นเดียวกันที่อยู่ต่างห้อง ซึ่งต่างกับกวางที่ดูไม่ค่อยสุงสิงกับใครนอกจากเพื่อนสนิทและท่าทางดูหยิ่ง ๆ ที่ทำให้คนในห้องมักจะเอากวางไปเปรียบเทียบกับจอมขวัญเสมอจึงทำให้กวางไม่ค่อยจอมขวัญและยิ่งเห็นจอมขวัญสนิทกับพระเอกขึ้นเรื่อยๆ กวางยิ่งไม่ชอบเข้าไปใหญ่เพราะจอมขวัญชอบมาวอแวกับกวางมาตีสนิทด้วย แต่กวางดูเหมือนว่าอีกฝ่ายมาเยาะเย้ยมากว่าจนกวางหมั่นไส้ อีกทั้งจอมขวัญชอบทำตัวเสแสร้งว่าอ่อนแอให้พระเอกและคนอื่น ๆ สงสาร

 

 

ไข่เจียว พัชรนันท์ กิตติสกุล

 

เพื่อนรักเพื่อนของกวางที่เสียชีวิตพร้อมกับกวางในอุบัติเหตุครั้งนั้น

 

 

แบงค์ นภัสรพี เตชะวงศ์

 

เด็กหนุ่มที่เดินอ่านนิยายตอนกลับจนทำให้ตกท่อระบายน้ำที่กำลังสร้างจนถูกเหล็กเสียบเสียชีวิต แต่ก็พีคสุด ๆ เพราะวิญญาณได้ไปเข้าร่างของเพื่อนตัวร้ายที่เสียชีวิตในช่วงเวลาเดียวกันนั้นก็คือไข่เจียว

 

 

ข้าวหอม ฐิรนันท์ จันวรา

 

เพื่อนรักนายเอกคู่ปรับของไข่เจียว ข้าวหอมจะเป็นคนช่วยเหลือจอมขวัญเวลาที่ถูกกวางกับไข่เจียวแกล้งหรือดักตบตี และคอยบอกพระเอกให้มาช่วยนายเอกเสมอ จึงทำให้ไข่เจียวไม่ชอบข้าวหอมมาก อีกทั้งเพื่อนพระเอกที่ไข่เจียวแอบชอบยังจีบข้าวหอมอีก และไข่เจียวมองว่าจอมขวัญกับข้ามหอมเสแสร้งทำเป็นอ่อนแอให้คนอื่นสงสารมากกว่า

 

กร กฤดินิธิ รักษ์โกศล พระเอกในนิยาย

เฟรม ธนวัฒน์ ปรียา เพื่อนพระเอกในนิยาย

ก้อง กฤตพล รักษ์โกศล พี่ชายพระเอกในนิยายแอบนายเอก

สารบัญ

What อิหยั่งวะ ผมเป็นตัวร้ายนะเว้ย-ตอนที่ 1 จุดเริ่มต้น,What อิหยั่งวะ ผมเป็นตัวร้ายนะเว้ย-ตอนที่ 2 ไปเรียนวันแรกในร่างของกวาง,What อิหยั่งวะ ผมเป็นตัวร้ายนะเว้ย-ตอนที่ 3 เปลี่ยนไป,What อิหยั่งวะ ผมเป็นตัวร้ายนะเว้ย-ตอนที่ 4 โดนนายเอกจับกินตับในห้องน้ำ🔞,What อิหยั่งวะ ผมเป็นตัวร้ายนะเว้ย-ตอนที่ 5 เพราะปากดีเลยโดนจัดหนัก (ข้าวหอม x ไข่เจียว) 🔞,What อิหยั่งวะ ผมเป็นตัวร้ายนะเว้ย-ตอนที่ 6 เปิดตัวและแตกหัก,What อิหยั่งวะ ผมเป็นตัวร้ายนะเว้ย-ตอนที่ 7 พาแฟนไปเปิดตัว 🔞,What อิหยั่งวะ ผมเป็นตัวร้ายนะเว้ย-ตอนที่ 8 เปลี่ยนบรรยากาศ 🔞,What อิหยั่งวะ ผมเป็นตัวร้ายนะเว้ย-ตอนที่ 9 เปิดตัวลูกสะใภ้ (ข้าวหอม x ไข่เจียว) 🔞,What อิหยั่งวะ ผมเป็นตัวร้ายนะเว้ย-ตอนที่ 10 รอดคดี,What อิหยั่งวะ ผมเป็นตัวร้ายนะเว้ย-ตอนที่ 11 จบเรื่องร้าย,What อิหยั่งวะ ผมเป็นตัวร้ายนะเว้ย-ตอนที่ 12 บอกความจริง 🔞,What อิหยั่งวะ ผมเป็นตัวร้ายนะเว้ย-ตอนที่ 13 บอกความจริง (ข้าวหอม x ไข่เจียว) 🔞,What อิหยั่งวะ ผมเป็นตัวร้ายนะเว้ย-ตอนที่ 14 จอมขวัญกับข้าวหอม ตัวตนที่แท้จริง END,What อิหยั่งวะ ผมเป็นตัวร้ายนะเว้ย-ตอนพิเศษ ยาสร้างมดลูกเทียม,What อิหยั่งวะ ผมเป็นตัวร้ายนะเว้ย-ตอนพิเศษ ฮันนีมูน 🔞

เนื้อหา

ตอนที่ 3 เปลี่ยนไป

ตอนที่ 3

เปลี่ยนไป

 

ทุกคนในที่สุดก็ถึงวันเสาร์สักที เพราะได้หยุดไม่ต้องโรงเรียน อิอิ อีกอย่างผมเองก็ได้นัดไข่เจียวกับจอยไว้ด้วยว่าจะลองทำขนมให้ทั้งสองคนลองชิม ผมละไม่อยากจะโม้เลยผมน่ะนะทำขนมเก่งมากเลย 

 

ตอนที่ยังอยู่กับพ่อและอาเราสามคนเปิดร้านคาเฟ่เล็ก ๆ ทำขนมขายในร้านกันเอง แล้วผมทำขนมอร่อยมากด้วยมีลูกค้าประจำเยอะมาก ทำขนมออกมาว่างขายในตู้แต่ละครั้งไม่เคยเหลือเลย ลูกค้าก็ถึงกับต้องโทรสั่งจองไว้ล่วงหน้าเลยแหละ

 

พูดมาแล้วก็คิดถึงพ่อกับอามากไม่รู้ป่านนี้จะเป็นอย่างไร คงจะเสียใจมากเลยแน่ ๆ ยิ่งผมเป็นลูกคนเดียวของพ่อ เป็นหลานคนเดียวของอา อาผมก็ยังไม่แต่งงานเลย พ่อผมเองก็ไม่ยอมแต่งงานใหม่สักที 

 

เคยบอกให้ทั้งสองลองเปิดใจหาใครสักทีคนมาเป็นชีวิตคู่ ก็เอาแต่บอกว่ายังไม่อยากแบ่งความรักให้ใคร พูดแล้วก็ปวดหัวกับพ่อกับอาจริงๆ

 

"คุณหนู มีอะไรให้ป้าช่วยมั้ยค่ะ" ป้าดวงแม่บ้านเอ่ยถามกวาง

 

"ไม่ต้องหรอกครับ แค่นี้กวางทำได้สบายมาก" กวางตอบป้าดวงด้วยท่าแสนน่ารัก

 

"งั้น ถ้าคุณหนูมีอะไรให้ป้าช่วยเรียกป้าได้ตลอดเลยนะคะ"

 

"โอเคครับ คนสวย" กวางพูดหยอกป้าดวง

 

"คุณหนูละก็ แหย่ป้าอีกแล้ว"

 

พูดเสร็จก็เดินออกจากห้องครัวไปทำงานอย่างอื่นต่อ ในใจป้าดวงรู้สึกดีใจมากที่คุณหนูของเธอปลอดภัยจากอุบัติเหตุ และยังกลับมาร่าเริงนิสัยดีเหมือนเดิม ส่วนตัวเธอเองไม่ว่าคุณหนูจะนิสัยแบบไหนเธอก็รักคุณหนูของเธออยู่ดี

 

 เพราะเป็นคนที่ช่วยเลี้ยงและดูแลคุณหนูตั้งแต่อยู่ในท้องของคุณนาย ค่อยประคบประหงมถึงแม้ในบางครั้งคุณหนูจะทำนิสัยไม่ใส่เธอ แต่เธอก็ยังรักและเอ็นดูเสมอไม่เปลี่ยน 

 

"พี่ดวง กวางล่ะ" แม่กวางถามป้าดวง

 

"คุณหนูอยู่ในครัวค่ะคุณนาย" ป้าดวงตอบ

 

"สวัสดีครับป้าดวง/สวัสดีค่ะ" ไข่เจียวกับจอยสวัสดีป้าดวง

 

"สวัสดีค่ะ"

 

"พี่ดวงพาหนูไข่เจียวกับหนูจอยไปหากวางทีนะ"

 

"ได้ค่ะ คุณนาย"

 

ป้าดวงก็พาทั้งสองไปยังห้องครัวพอไปถึงไข่เจียวกับจอยก็ได้ก็หอมๆ ของเนยลอยเข้าจมูกตามมาด้วยกลิ่นหอมของช็อกโกแลต 

 

เพราะวันนี้กวางนั้นจะทำเค้กช็อกโกแลตหน้านิ่มของโปรดให้เพื่อนทั้งสองแล้วคนในบ้านชิม จะว่าเป็นของโปรดของกวางก็ไม่ถูกคนที่ชอบกินจริง ๆ คือไผ่ที่อยู่ในร่างของกวางต่างหาก

 

 

“กวางทำอะไรอยู่ กินหอมมาก”

 

ไข่เจียวถามกวางเพราะกลิ่นหอมมาก แล้วยิ่งไข่เจียวเขานั้นเป็นสายขนมหวานอยู่แล้วยิ่งรู้สึกตื่นเต้นและอดใจรอไม่ไหวแล้ว ที่จะได้กินของอร่อย

 

“หอม จนอยากน้ำลายไหลเลย” 

 

จอยเองก็เป็นอีกคนหนึ่งที่ในชีวิตประจำวันต้องมีขนมหวานสักหนึ่งอย่างตกถึงท้อง ถ้าวันไหนไม่ได้กินชีวิตเขาห่อเหี่ยวมาก

 

“วันนี้กวาง จะทำเค้กช็อกโกแลตหน้านิ่ม”

 

กวางที่หันมาตอบเพื่อนด้วยร้อยที่แสนจะน่ารัก

 

“ว้าว! เค้กช็อกหน้านิ่ม /ว้าว! เค้กช็อกหน้านิ่ม”

 

ไข่เจียวกับจอยทั้งถึงกับร้องอุทานออกมาพร้อมกันด้วยความอยากกิน พร้อมทำท่าเช็ดน้ำลาย

 

 

“ฮ่า ฮ่า ใจเย็น ๆ นะกวางกำลังจะเอาเค้กเข้าอบแล้วแหละ อดใจรอก่อนนะ เดี๋ยวก็ได้กินแล้ว”  

 

กวางขำและเอ็นดูให้กับท่าทางของเพื่อนทั้งสอง ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคงอยากจะทานขนมของเขามากจริงๆ

 

บ้านหลังติดกันกับบ้านของกวางเป็นบ้านของ กร พระเอกนิยายเรื่องรักนะรุ่นพี่ กรกับกวางรู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก เล่นด้วยกันแทบทุกวันเคยกวางก็ขอไปนอนค้างบ้านของ กร อยู่บ่อยๆ

 

จนกรเริ่มเข้ามัธยมเริ่มเป็นหนุ่มต้องการความเป็นส่วนตัวจึงได้ปฏิเสธไป ให้เหตุผลว่าโตแล้วกวางควรนอนคนเดียวได้แล้ว และตัวเขาเองก็ต้องอ่านหนังสือจึงไม่มีเวลาดูแลเวลากวางเวลามาค้างที่บ้านด้วย 

 

จากนั้นความสัมพันธ์ก็ค่อย ๆ เปลี่ยนไป ส่วนตัวกรเองก็คิดกับเพียงแค่น้องชายที่น่ารักน่าเอ็นดูมาตลอด

 

แต่สำหรับกวางแล้วกรคือคนที่เป็นรักแรกอยากจะเป็นมากกว่าน้องชาย จึงค่อยตามห่วงตามหวงกรเสมอมา แต่ทุกอย่างกวางทำมันสิ่งที่ได้กับเพียงแค่คำว่าน้องชาย

 

"กร กร มาหาแม่หน่อย"เสียงแม่ของกรดังมาจากห้องครัว

 

"ครับ แม่"

 

"กร แม่วานช่วยยกเค้กมะพร้าวอ่อนไปบ้านกับน้ามดหน่อยสิ เห็นว่าน้องกวางออกจากโรงพยาบาลแล้ว แม่อยากจะไปเยี่ยมน้องสักหน่อย "

 

"ได้ครับ แม่"

 

"แล้วเราละไปโรงเรียนได้เจอน้องบางยัง ได้ถามไถ่อาการน้องบางหรือเปล่า ตอนน้องเข้าโรงพยาบาลแม่ก็ไม่เห็นเราไปเยี่ยมน้องเลย"

 

"ก็กรยุ่งเตรียมตัวอ่านหนังสือสอบเข้ามหาลัยนิครับ"

 

กรตอบแม่ของเขาแบบไม่ใส่ใจนัก เพราะเขานั้นไม่ได้ห่วงหรือรู้สึกเอ็นดูอะไรในตัวกวางเหมือนเมื่อก่อนแล้ว 

 

ตั้งแต่วันที่กวางดักทำร้ายจอมขวัญถึงขั้นเลือดออกเพราะจอมขวัญล้มหัวเข่าแตก กรก็หมดความเอ็นดูความห่วงใยในตัวกวางจากที่เคยมองกวางเป็นน้องชายที่น่ารักมันก็กลายเป็นความเกลียดชังไปเลย

 

เพราะเขารู้ใจตัวเองว่ารักจอมขวัญว่ามากจนทนเห็นคนที่ตัวเองรักเจ็บไม่ได้ อีกทีจอมขวัญเป็นรักแรกของเขาตั้งแต่จอมขวัญเข้ามาเรียน ม.1 ครั้งแรกที่เห็นก็รู้เลยว่าน้องคนนี้คือคนที่ใช่สำหรับเขา

 

"นี้ตากร ถึงจะยุ่งยังไงก็ต้องมีเวลาว่างบ้างสิ ที่เมื่อตอนเด็ก ๆ เรากับน้องตัวติดกับอย่างปาท่องโก๋ " 

 

"แม่ครับนั้นมันตอนเด็ก แต่ตอนนี้โต ๆ กันแล้วนะครับ จะมาทำตัวเหมือนเด็ก ๆไม่ได้หรอกครับ"

 

"จ้า ๆ แม่เลิกแซวแล้วก็ได้ "

 

ตอนนี้ผมและเพื่อน ๆ กำลังนั่งฉิบชาคู่กับเค้กช็อกโกแลตหน้ารับบรรยากาศที่สวนหลังบ้าน วันนี้อากาศดีมากเย็นสบายเหมาะแก่การนั่งชิลๆ

 

"เค้กอร่อยมากเลย กินคู่กับชามะนาวคือฟินมาก" 

ด้วยความอร่อยของเค้กทำเอาสาวน้อยอย่างจอยถึงกับยิ้มแก้มปริ

 

"กวางนั้นพี่กรนิ กำลังเดินมานี้ด้วยละ" ไข่เจียวเหลือบตาไปเห็นว่ากรกำลังเดินตรงมาทางพวกเขาสามคนนั่งอยู่

 

"มาทำไม่เนี่ย เสยอารมณ์หมด" กวางถึงบ่นงุบงิบเมื่อเห็นพระเอกของเรื่อง

 

"ทำอะไรกันอยู่ครับ ดูสนุกจังเลย"

 

กรเอ่ยถามแต่เขาก็แปลกใจที่กวางมองหน้าเขาเฉย ๆ แต่ไม่ได้ลุกขึ้นมาต้อนรับหรือมากอดแขนอ้อนเขาเหมือนอย่างเคย แต่ความจำเสื่อมก็ไม่น่าจะลืมจนหมดนะ 

 

เพราะยังจำเพื่อนสนิทตัวเองได้อยู่แววท่าทางไม่เหมือนกับกวางคนเดินแถมเมินเฉยต่อเขาอีก จนมันทำให้กรรู้สึกเสียหน้าขึ้นมา

 

"พวกเราแค่นั่งกินเค้กกันเฉย ๆ ครับไม่มีอะไรหรอก"

 

"ไม่คิดจะชวนพี่นั่งด้วยหน่อยเหรอครับ น้องกวาง" กรลองใช้คำพูดที่เคยและน้ำเสียงที่มั่นใจว่ากวางฟังแล้วต้องไม่เมินเฉยต่อเขา

 

กรมาถึงบ้านกวางได้สักพักแล้วแต่ไม่ได้เข้าไปหากวางในทันทีเพราะเขามั่นใจว่าถ้ากวางรู้ว่าเขามาบ้านต้องรีบวิ่งมาอ้อนกอดแข้งกอดขาเขาแน่ ๆ 

 

แต่นี่กลับเมินเฉยไปเลยราวกับคนไม่รู้จักการ แถมออกมานั่งเลยกับเพื่อนโดยที่ไม่ชวนเขาเหมือนเคยขนาดพูดด้วยยังไม่มองหาเขาเลย

 

"ขอโทษด้วยนะครับ พอดีเราสามคนต้องการความเป็นส่วนตัว" กวางตอบกลับไม่ได้ใส่ใจอะไร

 

"กวาง! จะเรียกร้องความสนใจ ด้วยวิธีเมินเฉยแบบนี้คิดว่าได้ผลเหรอ คิดว่าพี่จะรักกวางขึ้นมาเหรอ"

 

"เปล่าครับ กวางไม่ได้เรียกร้องความสนใจ แต่จำไม่ได้ว่าเคยชอบพี่นะ แล้วอีกอย่างตอนนี้บอกตรง ๆ เลยนะ กวางไม่มีความรู้สึกนั้นเลย "

คำพูดของกวางทำเอากรโมโหมากแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ แต่พอมองดี ๆ สายตาของกวางพูดจริงแวว ตาที่แต่ก่อนเมื่อเจอเขาน้องจะดูแววตาเป็นประกาย แต่ตอนนี้กลับว่างเปล่าเฉยชาไม่มีความพิศวาสหลงเหลืออยู่เลย

 

"กร กร พี่หาตั้งนานอยู่นี้นี่เอง อ้าวหนูกวางเป็นไงบ้างลูกหายดีแล้วเหรอ"

 

"สวัสดีครับ / สวัสดีครับ / สวัสดีค่ะ"

 

"หายดีแล้วครับคุยป้า คุณป้ามานั่งด้วยกันไหมครับ"

 

"ป้าก็อยากนั่งด้วยนะ แต่ลุงเกียรติเรานะสิ โทรตามป้ากลับบ้านด่วน เห็นว่ามีธุระป้าเลยมาตามตากรกลับบ้านนี่แหละ"

 

"ธุระอะไรครับแม่"

 

"ไม่รู้เหมือนกัน แต่ว่าเรากันเถอะลูก ป้ากลับก่อนนะเด็ก ๆ "

 

"ครับ/ ครับ / ค่ะ"

 

 

ทั้งสามก็หันมาคุยกันอย่างสนุกแบบไม่ต้องมีสิ่งใดมาทำให้อึดอัดใจ

 

กรเมื่อกลับถึงบ้านเขาก็เอาแต่นึกถึงคำพูดของกวาง พอนึกแล้วก็ยิ่งโมโหยิ่งอยากเอาชนะอีกฝ่ายให้ได้ เขาไม่เชื่อหรอกว่ากวางจะหมดรักหมดความชอบในตัวเขาแล้ว 

 

ถึงเขาจะรักจอมขวัญมากแต่เขาก็ไม่อยากเสียคนที่รักเขาไปเหมือนกันกรตั้งใจจะเก็บกวางไว้เป็นตัวสำรอง เพราะพักหลัง ๆ มานี้จอมขวัญดูไม่ค่อยสนใจเขาเหมือนเคยจะว่าไปก็ตั้งแต่กวางเขาโรงพยาบาล 

 

จอมขวัญไม่มีเวลาว่างให้กับเขาเลยถึงจะยังไม่ได้เป็นแฟนกันแต่ก็อยู่ในฐานะคนคุยมีไปเดทกันบ้างในช่วงที่เริ่มคุยกันแรก ๆ พอมาพักหลัง ๆ จอมขวัญไม่เริ่มไม่รับสายไม่ตอบแชท บางครั้งก็ตอบกลับมาเพียงแค่ว่ากำลังยุ่ง จนกรเองก็เริ่มหงุดหงิดจอมขวัญที่ทำเหมือนเลยตัว

 

เขาเคยของคบกับอีกฝ่ายหลายครั้งแต่ก็โดนปฏิเสธ บอกแค่ว่าอยากลองคุยกันให้นานกว่านี้ก่อนค่อยตัดสินใจอีกที 

 

จนกรเริ่มคิดแผนการที่จะครอบครองจอมขวัญไว้แล้ว แต่ดูเหมือนเขาต้องใช้มันกับกวางด้วย เขาจะไม่ยอมปล่อยให้สิ่งสวย ๆ งาม ๆ หลุดมือไปหรอก

 

"ฉันจะต้องได้ทั้งสองคนมาไว้ข้างกายให้ได้"