โนเอลไม่เคยเชื่อในโชคชะตา ไม่เคยคิดว่าต้นไม้กลางหุบเขาต้องห้ามจะพาให้ชีวิตทั้งหมดเปลี่ยนไป พ่อส่งเขามาที่นี่เพื่อหาสมบัติที่บรรพบุรุษทิ้งไว้ ทว่าเจตจำนงของเขากลับแตกต่าง โนเอลมาเพื่อค้นหาต้นเหตุของฝันร้ายที่ตามหลอกหลอนเขามาทั้งชีวิต สิ่งที่พบกลับเป็นภูตไม้ผู้ปกปักรักษา ผู้ซ่อนประวัติศาสตร์อีกด้านหนึ่งของเมืองที่สาบสูญเอาไว้ โนเอลไม่แน่ใจว่าภูตตนนั้นถือกำเนิดมาจากที่ใด รู้เพียงว่าเขารอใครบางคนมานานแสนนาน

หอมหวนลมหายใจแห่งภูตไม้ - บทที่ 0 อารัมภบท โดย จังบาดาบู @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ชาย-ชาย,แฟนตาซี,ย้อนยุค,ลึกลับ,พระเอกสวย,คลั่งรัก,พล็อตสร้างกระแส,นายเอกหล่อ,พระเอกคลั่งรัก,สยองขวัญ,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

หอมหวนลมหายใจแห่งภูตไม้

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

ชาย-ชาย,แฟนตาซี,ย้อนยุค,ลึกลับ

แท็คที่เกี่ยวข้อง

พระเอกสวย,คลั่งรัก,พล็อตสร้างกระแส,นายเอกหล่อ,พระเอกคลั่งรัก,สยองขวัญ,แฟนตาซี

รายละเอียด

หอมหวนลมหายใจแห่งภูตไม้ โดย จังบาดาบู @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

โนเอลไม่เคยเชื่อในโชคชะตา ไม่เคยคิดว่าต้นไม้กลางหุบเขาต้องห้ามจะพาให้ชีวิตทั้งหมดเปลี่ยนไป พ่อส่งเขามาที่นี่เพื่อหาสมบัติที่บรรพบุรุษทิ้งไว้ ทว่าเจตจำนงของเขากลับแตกต่าง โนเอลมาเพื่อค้นหาต้นเหตุของฝันร้ายที่ตามหลอกหลอนเขามาทั้งชีวิต สิ่งที่พบกลับเป็นภูตไม้ผู้ปกปักรักษา ผู้ซ่อนประวัติศาสตร์อีกด้านหนึ่งของเมืองที่สาบสูญเอาไว้ โนเอลไม่แน่ใจว่าภูตตนนั้นถือกำเนิดมาจากที่ใด รู้เพียงว่าเขารอใครบางคนมานานแสนนาน

ผู้แต่ง

จังบาดาบู

เรื่องย่อ

สารบัญ

หอมหวนลมหายใจแห่งภูตไม้-บทที่ 0 อารัมภบท,หอมหวนลมหายใจแห่งภูตไม้-บทที่ 1 แสงรำไรในม่านฝน,หอมหวนลมหายใจแห่งภูตไม้-บทที่ 2 ไม้สนซีดาร์กลางหมู่ดอกไม้,หอมหวนลมหายใจแห่งภูตไม้-บทที่ 3 แสงเรืองรองยามค่ำคืน

เนื้อหา

บทที่ 0 อารัมภบท

สายลมเพลิงโหมกระหน่ำ ผิวหนังมังสาเน่าสลาย นกกาล้อมรอบทึ้งจิกซากกระจัดกระจาย ท่ามกลางเสียงโหยหวนร้องขอชีวิต ละอองความโกรธเกรี้ยวของร่างดำทะมึนแผ่กระจายเป็นควันไฟแน่นหนา แววตาสีเพลิงไร้ความเมตตาสะท้อนภาพตรงหน้า พวกมนุษย์ช่างโง่เขลาไร้สติปัญญา จนกระทั่งความโลภนำพาความวินาศมาเยือน


‘อีกแล้ว…เป็นแบบนี้อีกแล้ว’ ดวงตาสีครามสั่นระริก โซ่ตรวนแห่งความขลาดกลัวตรึงขาทั้งสองข้าง ลมหายใจถูกกลั้นเอาไว้โดยไม่รู้ตัว ราวกับว่าเสียงลมหายใจเพียงน้อยนิดของมนุษย์ผู้ต่ำต้อยจะทำให้ความโกรธเกรี้ยวของร่างดำทะมึนตรงหน้าทวีคูณขึ้นเป็นร้อยพันเท่า


นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่โนเอลฝันเห็นเหตุการณ์แบบนี้ ในคืนวันเกิดอายุครบสิบแปดปี งานเลี้ยงไม่ได้จบสวยงามมากนัก เขากับพ่อมีปากเสียงกันเหมือนทุกครั้ง ปาข้าวของและด่าทอกันเป็นธรรมดา เขาหนีไปบ้านพักเล็กๆ ในพื้นที่ของคฤหาสน์ ที่นั่นซาร่ามอบของขวัญวันเกิดที่ดีที่สุดให้กับเขา


ในขณะที่นอนหลับอยู่ในอ้อมกอดของเธอ กลิ่นควันไฟไร้ที่มาก็ลอยเข้าปะทะจมูก เสียงกรีดร้องดังแว่วเข้ามาแต่ไกล เมื่อเขาเปิดเปลือกตาขึ้นก็พบกับร่างไหม้เกรียมน่าขยาดของเด็กสาวคนหนึ่งที่พยายามคลานเข้ามาใกล้ ซาร่าหายไปแล้ว เหลือเพียงโนเอลที่ยืนอยู่ท่ามกลางทะเลเพลิงไร้ที่พักพิง ทว่าเขาไม่ได้กลัวมากนัก คงเพราะรู้ว่ามันเป็นเพียงความฝัน เด็กสาวคนนั้นคลานทะลุร่างของเขาไปแล้ว เมื่อเขาหันกลับไปมองก็พบว่าเธอกำลังกอดอะไรสักอย่างเอาไว้ มันเป็นกองสีดำๆ ยากที่จะมองออกว่าคืออะไร มองเผินๆ ก็เหมือนกับร่างกายของมนุษย์ เพียงแต่ขดงอผิดรูปร่างไปเสียหน่อย


‘แม่จ๋า…’ เสียงแหบแห้งของเด็กสาวดังขึ้นมาเป็นเฮือกสุดท้ายของเธอ พาให้หัวใจของโนเอลเต้นผิดจังหวะไปเล็กน้อย เขากลืนน้ำลายอึกใหญ่ กลั้นใจเดินเข้าไปดูใกล้ๆ


‘มนุษย์จริงๆ ด้วย’


ทุกคืนวันเกิด ความฝันจะยิ่งทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ในวันเกิดอายุครบยี่สิบสามปี หลังงานฉลองวันเกิดที่ไม่ได้จบสวยแบบทุกที เขาตั้งใจใช้ช่วงเวลาที่เหลือไปกับของขวัญที่เจนตั้งใจมอบให้เขาทั้งคืน ทว่าอย่างไรก็ไม่อาจหนีฝันร้ายนั่นได้ เมื่อไหร่ที่เข้าสู่ห้วงนิทรา กลิ่นควันไฟจะเข้ามาปะทะจมูกเป็นอันดับแรก จากนั้นเสียงกรีดร้องจะดังขึ้นมาจนแสบแก้วหู เป็นครั้งแรกที่เขาสัมผัสได้ถึงความร้อนจากสะเก็ดไฟที่พัดผ่านผิวหนัง


และเป็นครั้งแรกที่เขาเห็นคนอื่นนอกจากเด็กสาวคนนั้นกำลังวิ่งหนีเอาชีวิตรอด บ้างพยายามลากร่างของผู้เป็นที่รักหนีไปด้วยกัน บ้างใช้คนอื่นเป็นเครื่องมือเพื่อตนเองจะได้มีโอกาสรอด บ้างก็รอรับชะตากรรมตรงหน้าอย่างน่าเวทนา เผยความขลาดกลัว ความเห็นแก่ตัว ช่างน่าสังเวชยิ่งนัก


เขาเห็นมากขึ้น รู้สึกมากขึ้น กลัวเหลือเกินว่าครั้งต่อไป คนในความฝันนี้จะมองเห็นเขา โดยเฉพาะเจ้าของร่างสีดำทะมึนตาสีเพลิงราวกับว่ามันแทรกพื้นดินหนีขึ้นมาจากนรกตนนั้น


“ตื่นเถิดโนเอล” ปลายนิ้วเรียวของภูตไม้ไล้ผ่านเรือนผมนุ่มของโนเอลอย่างแผ่วเบา แสงแรกของรุ่งอรุณสาดส่องต้องใบหน้างดงามราวรูปสลัก เรือนผมสีเงินพลิ้วไหวราวแพรไหมยามต้องลม ท่าทางอ่อนโยน ทั้งยังสง่างาม น้ำเสียงที่ช่วยขับกล่อมยามหลับใหล ทว่าภายในแววตาอันอบอุ่นคู่นั้นกลับทิ้งร่องรอยของความเจ็บปวดที่ถูกกักเก็บไว้





[ ฝากเอ็นดูน้องโนเอลกับภูตไม้ตนนั้นด้วยนะคับ นิยายเรื่องแรกของเราเลย อย่าลืมเม้นต์เป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคับ ฝากติดตามด้วยน้า #ภูตไม้ตนนั้นเอาใจยาก #พี่โนเอลปวดเฮด ]