ท่ามกลางแสงไฟมากมายและความวุ่นวายในกรุงเทพ มีเพียง ‘เขา’ ที่เป็นจุดโฟกัสเดียวของหัวใจ จนรับรู้ถึงลมหายใจของเขาแค่คนเดียว
แสงไฟกับลมหายใจของเธอ - บทนำ เส้นทางของแสง โดย getlost23 @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์
ชาย-ชาย,รัก,ไทย,ยุคปัจจุบัน,โรแมนติก,feel good,รักแรกพบ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
แสงไฟกับลมหายใจของเธอ
หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง
แท็คที่เกี่ยวข้อง
รายละเอียด
ท่ามกลางแสงไฟมากมายและความวุ่นวายในกรุงเทพ มีเพียง ‘เขา’ ที่เป็นจุดโฟกัสเดียวของหัวใจ จนรับรู้ถึงลมหายใจของเขาแค่คนเดียว
ผู้แต่ง
getlost23
เรื่องย่อ
กลางลานกว้างของศูนย์การค้าในย่านใจกลางกรุงเทพฯ
เวลาใกล้ค่ำที่ไฟเมืองสะท้อนผ่านกระจกสูงจนดูคล้ายแกลเลอรีกลางอากาศ
‘ที’ – เด็กหนุ่มผิวแทนในเสื้อฮู้ดเปื้อนสี สะพายกระบอกใส่ภาพบนหลัง
ยืนมองอีกฝ่ายด้วยแววตานิ่งลึก จริงใจ แต่ยังเก็บซ่อนไว้ด้วยความลังเลบางอย่าง
เขาเพิ่งเดินทางมาส่งภาพงานที่วาดตามโจทย์ของอาจารย์
และไม่คาดว่าจะได้เจอเจ้าของโปรเจกต์ตัวจริงแบบนี้
‘วี’ – ผู้ชายหน้าตาตี๋ๆ ในเชิ้ตแขนพับกับกางเกงผ้าสบายๆ
ยืนอยู่ในพื้นที่จัดงานท่ามกลางศูนย์การค้า เขาดูเหมือนคนที่คุ้นเคยกับผู้คน
แต่กลับมองทีอย่างสนใจ ราวกับเจออะไรบางอย่างที่น่าค้นหา
ระยะห่างระหว่างทั้งสองคนยังมีอยู่
แต่เย็นวันนั้น… เป็นจุดเริ่มต้นของบางสิ่งที่กำลังจะค่อยๆ เปลี่ยนแปลงไป
สารบัญ
เนื้อหา
บทนำ เส้นทางของแสง
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นตอนหกโมงครึ่งในวันเสาร์ “วี” ยื่นมือออกมาควานหาอย่างงัวเงีย ก่อนจะตอบรับสายจากหัวหน้างานด้วยเสียงแหบแห้ง
“พี่แพทสวัสดีครับ”
“วีพอดีงานที่อาร์ตแกลเลอรีเทอมินัล 21 มีเปลี่ยนผังแสดงนะ วีดูให้หน่อย”
“รับทราบครับพี่”
เขาวางสาย ถอนหายใจ แล้วฝังหน้าลงบนหมอนอย่างหมดแรง
เช้าวันหยุด? ไม่มีในพจนานุกรมของออแกไนซ์มืออาชีพ
…
อาร์ตแกลเลอรีแห่งนั้นตั้งอยู่ในมุมเงียบของศูนย์การค้า ไม่ใหญ่มาก แต่มีเสน่ห์ แสงธรรมชาติตกกระทบกำแพงสีขาวนวลอย่างพอดี
วีถือแผนผังเดินสำรวจพื้นที่ เขาต้องจัดแสง ตำแหน่งภาพ และจังหวะเดินชมของแขก
ภาพสุดท้ายในรายการคือผลงานของนักศึกษาศิลปกรรม — กลุ่มหน้าใหม่ที่ได้รับโอกาสโชว์ร่วมกับศิลปินอาชีพ
“นฤพน วรากุล ภาคศิลปะจิตรกรรม”
วีอ่านชื่อในใจแล้วก็มองไปยังผืนผ้าใบที่ถูกคลุมผ้าไว้
“ขอโทษครับ”
เสียงทุ้มดังขึ้นด้านหลัง วีหันกลับไปทันที
เด็กหนุ่มผิวแทนในเสื้อฮู้ดเปื้อนสีเล็กน้อย สะพายกระบอกใส่ภาพบนหลัง ยืนมองอีกฝ่ายด้วยแววตานิ่งลึก จริงใจ แต่ยังเก็บซ่อนไว้ด้วยความลังเลบางอย่าง เขาเพิ่งเดินทางมาส่งภาพงานที่วาดตามโจทย์ของลูกค้า
“ผมชื่อทีครับ มาส่งภาพงาน”
ระยะห่างระหว่างทั้งสองคนยังมีอยู่
แต่เย็นวันนั้น… เป็นจุดเริ่มต้นของบางสิ่งที่กำลังจะค่อยๆ เปลี่ยนแปลงไป