แผนยั่วให้เขายอมแต่งงานกลายเป็นเกมรักร้อนแรง แต่เธอไม่รู้ว่าเดิมพันครั้งนี้คือหัวใจ...และศึกชิงบริษัทกับแม่เลี้ยงที่พร้อมเหยียบเธอให้จมดิน
ชาย-หญิง,ไทย,รัก,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ฝืนใจมาพบรัก (อ่านฟรีจนจบ)แผนยั่วให้เขายอมแต่งงานกลายเป็นเกมรักร้อนแรง แต่เธอไม่รู้ว่าเดิมพันครั้งนี้คือหัวใจ...และศึกชิงบริษัทกับแม่เลี้ยงที่พร้อมเหยียบเธอให้จมดิน
เมื่อพินัยกรรมของพ่อบังคับให้มินนี่ต้องแต่งงานกับปฐพี ชายหนุ่มผู้ใช้ชีวิตเรียบง่ายอยู่กลางสวนผลไม้ แต่เขากลับเมินเฉย ไม่แม้แต่จะชายตามอง ทำให้จำเป็นต้องใช้ทุกวิถีทางเพื่อให้เขายอมแต่งงานด้วย ไม่ว่าจะยั่วเย้า แกล้งอ่อย หรือแม้แต่ใช้ความเมาบุกเข้าไปในห้องนอน จนได้เขาสมใจ
แต่ถึงอย่างนั้น ก็ยังถูกปฏิเสธการแต่งงาน
เธอได้ครอบครองทุกอย่าง ยกเว้นหัวใจ แถมยังต้องเผชิญกับผู้หญิงอีกมากมายที่หมายปองเขา แต่ก่อนจะมีโอกาสเอาชนะใจ แม่เลี้ยงกลับเดินเกมร้าย คิดฮุบบริษัทของพ่อไปครอง ทำให้ต้องลุกขึ้นมาต่อสู้ ทว่าทุกทางกลับถูกปิดตาย
จนกระทั่งเขาเข้ามายื่นมือช่วยเหลือ พาทวงคืนทุกอย่างที่เคยเป็นของเธอ และมอบ ‘อิสระ’ ให้พร้อมกัน
เธอควรจะดีใจที่ได้รับอิสรภาพ แต่ทำไมกลับรู้สึกเหมือนสูญเสียบางสิ่งที่สำคัญที่สุดไปตลอดกาล
เสียงเคาะประตูดังขึ้นหลายครั้ง แต่ก็ไม่ทำให้คนที่นอนหลับอยู่ตื่นขึ้นมา จนคนด้านนอกต้องนำลูกกุญแจมาไขเข้าไป ชายหนุ่มยืนมองคนบนเตียงอย่างอ่อนใจ
เรื่องราวที่ได้รับฟังมานั้น ทำให้เขารู้สึกลำบากใจไม่น้อย แต่ก็ไม่ปฏิเสธที่จะตอบรับ อาจจะเป็นเพราะแม่ของอีกฝ่ายเป็นผู้มีพระคุณต่อครอบครัวของเขา
“มินนี่ ตื่นได้แล้วครับ” ปฐพียื่นมือไปเขย่าร่างบางเบา ๆ แต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่รู้สึกตัวตื่น
ร่างสูงใหญ่จึงนั่งลงบนเตียง ก่อนจะวางหลังมือบนหน้าผาก เพราะกังวลว่าอาจจะไม่สบาย แต่มือหนาของเขากลับถูกคว้าไว้แล้วดึงเข้าไปซุกในร่องอกอุ่น คล้ายกับว่าเธอละเมอ เสียงหวานเอ่ยเรียกหาแม่เบา ๆ
แต่ทว่าความนุ่มนิ่มและอุ่นร้อนนี้ทำให้เขาเริ่มรู้สึกวูบวาบขึ้นมาทันที กลิ่นหอมอ่อน ๆ จากเรือนร่างสาวงามยิ่งปลุกเร้าอารมณ์ ตัวตนที่อยู่ภายใต้กางเกงเริ่มตื่นตัวขึ้นมาด้วยเช่นกัน
“อืมม...มินนี่ตื่นเถอะครับ”
เสียงทุ้มเริ่มเข้มขึ้น ด้วยอารมณ์ที่เริ่มพลุ่งพล่านและไม่อาจห้ามได้ถ้าหากยังอยู่แบบนี้ และสิ่งที่กังวลก็เกิดขึ้นเมื่อหญิงสาวพลิกตัวนอนคว่ำและดึงมือของเขาไปนอนทับ
ความนุ่มนิ่มที่ไร้อาภรณ์อีกชั้นขวางกันทำให้สัมผัสได้ถึงยอดของเนินเนื้อนั้น ปฐพีตกใจมากการเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ก่อนจะค่อย ๆ ดึงมือออกมา แต่อีกฝ่ายกลับจับแน่น จนทำให้เกิดการเสียดสีบริเวณยอดอก
“อืม” เสียงหวานหลุดครางออกมา
ยิ่งทำให้สถานการณ์เริ่มร้อนระอุขึ้น ชายหนุ่มข่มอารมณ์อย่างเต็มที่ ก่อนจะจับอีกฝ่ายให้พลิกขึ้นมา ทำให้ร่างเล็กตกใจตื่นขึ้น ก่อนจะปล่อยมือทันที
“เอ่อ...ทำอะไรคะ?”
“ผมมาตามให้ไปทานอาหารเย็น แต่งตัวให้เรียบร้อยด้วย”
น้ำเสียงที่แฝงด้วยแววดุดันเล็กน้อย ทำให้หญิงสาวมองตามหลังชายหนุ่มที่เดินออกไปอย่างพอใจ คงจะไม่มีผู้ชายคนไหนที่จะปฏิเสธเรื่องเช่นนี้ได้
จากนั้นมินนี่ก็ลุกขึ้นอย่างมั่นใจ หยิบเสื้อคลุมผ้าซาตินสีขาวมาสวม คลุมเรือนร่างไว้แล้วเดินตามออกไป ความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นเริ่มกระตุ้นให้หัวใจของเธอเต้นแรง เมื่อคิดถึงแผนการที่เธอเตรียมไว้ในใจ
‘ผู้ชายถึงอย่างไรก็แพ้เรือนร่างที่เย้ายวนของผู้หญิงอยู่แล้ว’
เธอคิดในใจ มุมปากกระตุกยิ้มอย่างกระหยิ่มใจ ขณะที่เดินไปตามทาง และมั่นใจว่าตัวเองมีเสน่ห์มากพอที่จะทำให้เขาสนใจ
‘ถ้าเขาคิดว่าจะไล่ฉันออกไปง่าย ๆ เขาคงประเมินฉันต่ำไป’ เธอคิดอย่างมุ่งมั่น ขณะที่ก้าวไปอย่างมั่นใจ
เมื่อเดินลงบันไดมา มินนี่ก็ได้ยินเสียงผู้หญิงอีกคนพูดอย่างคล่องแคล่ว ดูเหมือนว่าเธอจะรู้จักสนิทสนมกับเจ้าของบ้านเป็นอย่างดี เมื่อเข้าไปในห้องอาหาร ก็พบว่ามีคนนั่งรออยู่สองคน ชายหนุ่มพยักหน้าให้เธอเดินเข้าไปนั่ง
“ใครเหรอคะ พี่ดิน?”
สาววัยรุ่นกวาดตามองสำรวจเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า ดวงตาเต็มไปด้วยความสงสัย
“แล้วเธอล่ะ..เป็นใคร?”
มินนี่เอ่ยถามกลับด้วยน้ำเสียงมั่นใจ เพราะดูจากโครงหน้าของสาววัยรุ่นแล้วก็ไม่น่าจะใช่พี่น้องหรือญาติของเขาแน่
“เอ่อ...นี่น้องเปรี้ยว ลูกสาวผู้ใหญ่บ้าน ส่วน...”
ชายหนุ่มตอบด้วยน้ำเสียงเป็นกันเอง แต่ก่อนที่เขาจะพูดจบ หญิงสาวก็แทรกขึ้น
“มินนี่ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก”
เธอพูดพร้อมกับยิ้มให้ทั้งคู่ ขณะที่นึกในใจว่าความสนิทสนมของพวกเขาอาจจะเป็นอุปสรรคในการวางแผนของเธอ
“เอ่อ...ทานอาหารเถอะครับ”
ชายหนุ่มพูดขึ้น ทำให้บรรยากาศบนโต๊ะอาหารวันนี้ดูอึมครึมขึ้นมา สองสาวจ้องตากันและส่งยิ้มให้กันอย่างแปลก ๆ จนการตักอาหารกลายเป็นการชนกันหลายครั้ง จนเขาต้องตักใส่จานให้
“ชื่อมินนี่เหรอคะ? ชื่อเหมือนเด็กเลย” สาววัยรุ่นพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเจือหัวเราะ
“จะชื่ออะไรก็ไม่สำคัญเท่ากับมารยาทหรอกค่ะ”
มินนี่ตอบกลับอย่างมั่นใจ ดวงตาของเธอส่งประกายความตั้งใจ เธอจะไม่ยอมให้ใครมาดูถูกเธอ แม้จะเพียงแค่เรื่องชื่อ
ชายหนุ่มนั่งอยู่ระหว่างสองสาว สถานการณ์เริ่มตึงเครียดขึ้นเมื่อทั้งคู่ยิ่งแสดงท่าทีชัดเจนมากขึ้น ว่าต่างฝ่ายต่างไม่พอใจกัน และเขาก็เริ่มรู้สึกว่าตนเองอยู่ท่ามกลางการแข่งขันที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้
“แหม!...มารยาทเอาไว้ใช้กับบางคนเท่านั้นแหละค่ะ สำหรับบางคนก็ไม่จำเป็นต้องใช้” สาววัยรุ่นพูดอย่างมีน้ำเสียงเยาะเย้ย
“คิดแบบนี้ก็ไม่ถูกนะคะ ควรจะดีทั้งต่อหน้าและลับหลัง”
การโต้ตอบที่ไม่มีใครยอมใครสร้างความตกตะลึงให้กับชายหนุ่มไม่น้อย