แผนยั่วให้เขายอมแต่งงานกลายเป็นเกมรักร้อนแรง แต่เธอไม่รู้ว่าเดิมพันครั้งนี้คือหัวใจ...และศึกชิงบริษัทกับแม่เลี้ยงที่พร้อมเหยียบเธอให้จมดิน
ชาย-หญิง,ไทย,รัก,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
แผนยั่วให้เขายอมแต่งงานกลายเป็นเกมรักร้อนแรง แต่เธอไม่รู้ว่าเดิมพันครั้งนี้คือหัวใจ...และศึกชิงบริษัทกับแม่เลี้ยงที่พร้อมเหยียบเธอให้จมดิน
ผู้แต่ง
คลื่นความเสียว
เรื่องย่อ
เมื่อพินัยกรรมของพ่อบังคับให้มินนี่ต้องแต่งงานกับปฐพี ชายหนุ่มผู้ใช้ชีวิตเรียบง่ายอยู่กลางสวนผลไม้ แต่เขากลับเมินเฉย ไม่แม้แต่จะชายตามอง ทำให้จำเป็นต้องใช้ทุกวิถีทางเพื่อให้เขายอมแต่งงานด้วย ไม่ว่าจะยั่วเย้า แกล้งอ่อย หรือแม้แต่ใช้ความเมาบุกเข้าไปในห้องนอน จนได้เขาสมใจ
แต่ถึงอย่างนั้น ก็ยังถูกปฏิเสธการแต่งงาน
เธอได้ครอบครองทุกอย่าง ยกเว้นหัวใจ แถมยังต้องเผชิญกับผู้หญิงอีกมากมายที่หมายปองเขา แต่ก่อนจะมีโอกาสเอาชนะใจ แม่เลี้ยงกลับเดินเกมร้าย คิดฮุบบริษัทของพ่อไปครอง ทำให้ต้องลุกขึ้นมาต่อสู้ ทว่าทุกทางกลับถูกปิดตาย
จนกระทั่งเขาเข้ามายื่นมือช่วยเหลือ พาทวงคืนทุกอย่างที่เคยเป็นของเธอ และมอบ ‘อิสระ’ ให้พร้อมกัน
เธอควรจะดีใจที่ได้รับอิสรภาพ แต่ทำไมกลับรู้สึกเหมือนสูญเสียบางสิ่งที่สำคัญที่สุดไปตลอดกาล
มินนี่หลับตาลงทันทีด้วยความหวาดกลัว พร้อมกับก้าวถอยหลังไปอย่างไร้ทิศทาง เพียงไม่กี่วินาทีร่างของเธอถูกกระชากเซไปปะทะกับใครบางคน
“ปลอดภัยแล้วครับ”
สองตาลืมขึ้นทันทีอย่างตื่นตระหนก แต่คนตรงหน้ายิ่งทำให้เธอตกตะลึงมากกว่าเดิม ใบหน้าที่หล่อเหล่าเกินกว่าจะเป็นแค่คนทำสวนธรรมดา ถ้าหากเขาอยู่ในกรุงเทพคงถูกแมวมองทาบทามไปถ่ายแบบหรือเป็นดาราอย่างแน่นอน
ด้วยความตกใจจึงรีบผลักอีกฝ่ายออกทันที ทำให้หงายหลังล้มลงไปกองบนพื้นดิน จากนั้นความเจ็บปวดที่ข้อเท้าก็จู่โจมเข้ามาทันที ก่อนจะรีบเอื้อมมือมาจับที่ไว้
“โอ๊ย...เจ็บ”
ชายหนุ่มยื่นมือมาจับ เพื่อตรวจดูอาการบาดเจ็บ แต่จับตรงไหนเธอก็รู้สึกเจ็บทุกจุด ทำให้คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันอย่างสงสัย
“คุณเจ็บจริง ๆ ใช่ไหมครับ?”
“ก็ต้องเจ็บจริง ๆ สิ คุณคิดว่าฉันแกล้งเจ็บหรือไงล่ะ?” เสียงหวานแหวออกมาอย่างไม่พอใจ
“ผมหมายความว่า คุณอาจจะแค่ตกใจเกินไปหรือเปล่า”
แต่เธอกำลังโมโหอยู่ จึงทำให้ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น พยายามพยุงตัวเองให้ยืนขึ้น แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผล เพราะยืนขึ้นได้ แต่ทรงตัวไม่ได้ ด้วยพื้นดินที่นิ่มและไม่เรียบ ทำให้เซไปซบอีกฝ่ายอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้
“ปล่อยค่ะ ฉันยืนเองได้”
แต่ทว่าเดินไม่กี่ก้าว ข้อเท้าที่เกิดอาการบาดเจ็บก็ทำให้เธอเซเกือบล้มอีกรอบ โชคดีที่ได้อ้อมแขนของเขารับร่างเล็กของเธอไว้ แม้ว่าจะยังอวดดีแค่ไหน แต่จังหวะนี้ก็คงต้องยอม
“ผมอุ้มกลับบ้านก่อนดีกว่าครับ”
เมื่อพูดจบร่างของเธอก็ลอยขึ้นอย่างกะทันหัน จนต้องรีบยกแขนคล้องคอเขาไว้เพราะกลัวตกลงมา แม้จะรู้สึกเกรงใจ แต่ความเจ็บปวดนั้นก็สั่งให้เธอต้องหุบปากไว้ หากเดินกลับเองก็คงจะมืดค่ำเสียก่อน
ความแนบชิดนี้ทำให้เธอรับรู้ถึงร่างกายที่แข็งแรงของเขา ใบหน้าเนียนเริ่มแดงก่ำอย่างไร้สาเหตุ รู้สึกวูบวาบอย่างไม่อาจห้ามได้ พลางนึกถึงแฟนหนุ่มที่จำใจต้องบอกเลิกไป
หากเขารู้สาเหตุของการเลิกราในครั้งนี้ ไม่รู้ว่าจะคิดอย่างไรกันแน่ เห็นใจ เสียใจ หรือว่าสมเพช ‘คุณจะทิ้งผมไปจริง ๆ เหรอ?’ เสียงคร่ำครวญของแฟนหนุ่มดังขึ้นทางโทรศัพท์ เพราะเธอไม่กล้าไปสู้หน้าเขาได้
‘มินนี่ขอโทษนะคะ’ เธอไม่อาจบอกเหตุผลที่แท้จริงได้ เพราะกลัวว่าเขาจะรู้สึกรังเกียจ ที่เธอต้องยอมเอาตัวเข้าแลก เพื่อให้ได้มรดกที่ควรจะตกเป็นของตนเอง
“อากาศร้อนหรือครับ? ทำไมหน้าแดง?” คำถามของเขาทำให้เธอหลุดออกจากภวังค์
“เอ่อ...ค่ะ” นอกจากจะตอบรับไปแล้ว เธอจะกล้าเอ่ยอะไรออกไปได้อีก
ดวงตาคู่งามรีบหลุบลงต่ำ เมื่อสายตาเหลือบไปเห็นคนงานที่กำลังเก็บลูกเงาะอยู่ไม่ไกล ความอับอายแล่นริ้วขึ้นมาให้แก้มร้อนผ่าว
แต่คนที่อุ้มเธออยู่นั้นกลับดูไม่สะทกสะท้านเลยสักนิด ปฐพีอุ้มร่างบางในอ้อมแขนอย่างสบายราวกับไร้น้ำหนัก แม้ระยะทางจากสวนกลับไปยังบ้านจะค่อนข้างไกล แต่สำหรับเขาที่ออกกำลังกายและทำงานหนักมาตลอด นี่คงไม่ต่างอะไรกับการยกเข่งเงาะเบา ๆ เท่านั้น
เขาวางร่างบอบบางลงบนโซฟาอย่างระมัดระวัง สายตาคมกริบกวาดมองข้อเท้าเล็ก ก่อนจะใช้ปลายนิ้วคลายสายรัดออกช้า ๆ สัมผัสแผ่วเบาแต่กลับทำให้คนบนโซฟาสะดุ้ง
“เจ็บมากไหม?” เสียงทุ้มต่ำกระซิบถาม ขณะใช้นิ้วโป้งไล้เบา ๆ บนรอยแดงจาง ๆ
หญิงสาวเม้มริมฝีปาก ดวงตาสั่นไหวเล็กน้อย “มะ...ไม่มากค่ะ”
นัยน์ตาเข้มเหลือบมองเธออยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินไปหยิบกล่องยาจากตู้ หยิบขวดแก้วขนาดเล็กออกมา กลิ่นหอมเย็นของ น้ำมันยูคาลิปตัส โชยออกมาทันทีที่เขาเปิดฝาขวด
“เดี๋ยวผมทาให้” เสียงทุ้มต่ำของเขาฟังดูออกคำสั่งนิด ๆ
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันทำเองก็ได้”
เธอรีบยื่นมือจะคว้าขวดยา แต่เขากลับชักมันหนี แล้วย่อตัวลงนั่งตรงหน้าเธอแทน
“ขาแพลงแบบนี้ อยู่นิ่ง ๆ จะดีกว่า”
ยังไม่ทันให้เธอปฏิเสธ เขาก็จับข้อเท้าเธอเบา ๆ แล้วหยดน้ำมันลงบนนิ้วตัวเอง ก่อนค่อย ๆ เกลี่ยลงไปบนข้อเท้า สัมผัสอุ่นจากปลายนิ้วที่ไล้น้ำมันไปมา ทำให้เธอสะดุ้งน้อย ๆ ขณะที่กลิ่นสมุนไพรลอยคลุ้งช่วยให้รู้สึกผ่อนคลาย
“อ๊ะ!...” เธอเผลออุทานเบา ๆ เมื่อเขากดปลายนิ้วลงตรงจุดที่ตึงที่สุด
“เจ็บเหรอ?” เขาเงยหน้าขึ้นสบตา ราวกับพยายามจับสังเกตอาการ
เธอรีบส่ายหน้า “มะ...ไม่ค่ะ”
มินนี่นึกโมโหตัวเองในใจ นี่มันอะไรกัน! ปกติแล้วเธอเป็นคนมั่นใจ คำพูดคำจาชัดเจน ไม่เคยมีอาการติด ๆ ขัด ๆ แบบนี้มาก่อน แล้วทำไมพออยู่ใกล้เขาแค่ไม่กี่นาที ถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้นะ?
จากนั้นก็พยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติ ขณะที่เขาปิดฝาขวดน้ำมันแล้วเก็บเข้ากล่องยา ก่อนจะเลื่อนมือมาลูบข้อเท้าเธอเบา ๆ ราวกับตรวจดูว่าตัวยาซึมเข้าผิวดีหรือยัง
“อีกสักพักคงดีขึ้น” เขาพูดก่อนละมือออก แล้วลุกขึ้นนั่งข้างเธอบนโซฟา “คืนนี้ก็พักที่นี่ก่อนก็ได้ พรุ่งนี้จะให้คนงานไปส่งที่บขส.”
หญิงสาวชะงักไปทันที... นี่เขากำลังไล่เธออยู่เหรอ?
“อะไรนะ?” เธอถามกลับเสียงดังไปนิด รู้สึกตื่นตกใจจนแทบไม่เชื่อหูตัวเอง