แผนยั่วให้เขายอมแต่งงานกลายเป็นเกมรักร้อนแรง แต่เธอไม่รู้ว่าเดิมพันครั้งนี้คือหัวใจ...และศึกชิงบริษัทกับแม่เลี้ยงที่พร้อมเหยียบเธอให้จมดิน
ชาย-หญิง,ไทย,รัก,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
แผนยั่วให้เขายอมแต่งงานกลายเป็นเกมรักร้อนแรง แต่เธอไม่รู้ว่าเดิมพันครั้งนี้คือหัวใจ...และศึกชิงบริษัทกับแม่เลี้ยงที่พร้อมเหยียบเธอให้จมดิน
ผู้แต่ง
คลื่นความเสียว
เรื่องย่อ
เมื่อพินัยกรรมของพ่อบังคับให้มินนี่ต้องแต่งงานกับปฐพี ชายหนุ่มผู้ใช้ชีวิตเรียบง่ายอยู่กลางสวนผลไม้ แต่เขากลับเมินเฉย ไม่แม้แต่จะชายตามอง ทำให้จำเป็นต้องใช้ทุกวิถีทางเพื่อให้เขายอมแต่งงานด้วย ไม่ว่าจะยั่วเย้า แกล้งอ่อย หรือแม้แต่ใช้ความเมาบุกเข้าไปในห้องนอน จนได้เขาสมใจ
แต่ถึงอย่างนั้น ก็ยังถูกปฏิเสธการแต่งงาน
เธอได้ครอบครองทุกอย่าง ยกเว้นหัวใจ แถมยังต้องเผชิญกับผู้หญิงอีกมากมายที่หมายปองเขา แต่ก่อนจะมีโอกาสเอาชนะใจ แม่เลี้ยงกลับเดินเกมร้าย คิดฮุบบริษัทของพ่อไปครอง ทำให้ต้องลุกขึ้นมาต่อสู้ ทว่าทุกทางกลับถูกปิดตาย
จนกระทั่งเขาเข้ามายื่นมือช่วยเหลือ พาทวงคืนทุกอย่างที่เคยเป็นของเธอ และมอบ ‘อิสระ’ ให้พร้อมกัน
เธอควรจะดีใจที่ได้รับอิสรภาพ แต่ทำไมกลับรู้สึกเหมือนสูญเสียบางสิ่งที่สำคัญที่สุดไปตลอดกาล
‘นั่งเบียดอยู่ได้ ที่ก็ตั้งเยอะตั้งแยะ’
มินนี่ หรือนางสาวมนัสนันท์ อายุ 25 ปี ปรายตามองคนที่นั่งติดกันอย่างไม่สบอารมณ์ รูปร่างที่ดูอวบอิ่มของเธอเมื่อรวมกับท่านั่งเอนสบาย ก็พลอยทำให้พื้นที่รอบตัวดูแคบลงไปถนัดตา อีกทั้งบรรยากาศภายในรถโดยสารปรับอากาศนี้ก็ค่อนข้างยิ่งทำให้รู้สึกอึดอัดมากขึ้น
ข้อมือบางยกขึ้นเพื่อดูเวลา นาฬิกาข้อมือสุดหรูจากแบรนด์ดังส่องกระทบแสงแดดที่ส่องผ่านหน้าต่างเข้ามา ทำให้หลายคนตาลุกวาวเมื่อได้เห็น
หลังจากออกเดินทางมาได้ประมาณหนึ่งชั่วโมง ความเมื่อยจากการนั่งเกร็งก็เกิดขึ้น ตั้งแต่เกิดมาเธอพึ่งเคยนั่งรถโดยสารเช่นนี้ ทำให้ไม่รู้สึกชอบใจมากนัก ทั้งกลิ่น เสียงและความแออัด ใบหน้าเนียนง้ำงอมาตลอดทาง
หลายคนอาจจะตื่นเต้นที่ได้ลองทำอะไรใหม่ ๆ แต่สำหรับเธอนั้นไม่ชอบเผชิญกับความลำบาก เธอมีชีวิตที่หรูหรา อยากได้อะไรก็ต้องได้ มีแต่คนคอยเอาใจประคบประหงมมาโดยตลอด
คร่อก!!!!
เสียงกรนจากผู้หญิงที่นั่งข้าง ๆ ยิ่งทำให้มินนี่แทบจะบ้าตาย ภายในใจเริ่มคิดฟุ้งซ่าน นึกลังเลว่าตนเองตัดสินใจผิดหรือไม่ ถ้าหากเลือกที่จะละทิ้งทุกอย่างแล้วหนีไปอยู่กับแฟนหนุ่มจะดีไหม?
ในขณะที่กำลังครุ่นคิดอยู่นั้น เสียงเด็กร้องไห้ก็ดังขึ้นระงมไปทั่ว หญิงสาวถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ กลอกตาขึ้นบนพร้อมกับ กระแทกศีรษะลงบนพนักพิงด้วยความไม่พอใจ อยากจะลงจากรถแล้วกลับไปเดี๋ยวนี้เลย
‘ข้าพเจ้า ขอระบุไว้ในพินัยกรรมฉบับนี้ว่า บุตรสาวของข้าพเจ้า มนัสนันท์ ภักดิ์อนันต์ จะได้รับกรรมสิทธิ์ในบริษัทมาโนชญ์ก่อสร้าง และทรัพย์สินครึ่งหนึ่งของข้าพเจ้า ก็ต่อเมื่อเธอเข้าพิธีสมรสกับ ปฐพี แสงบูรพาน ภายในระยะเวลา 3 เดือน นับจากวันที่ข้าพเจ้าเสียชีวิต มิฉะนั้น ทรัพย์สินทั้งหมดจะถูกยกให้มูลนิธิบ้านเด็กกำพร้า โดย นางฤดี นามดี จะได้รับกรรมสิทธิ์ในบ้าน และ ราเชน ภักดิ์อนันต์ จะได้รับทรัพย์สินอีกครึ่งหนึ่ง’
ข้อความในพินัยกรรมทำให้เธอจำเป็นต้องเดินทางมาพบคนที่ไม่เคยรู้จัก โชคดีที่ทนายประจำตระกูลรู้จัก ให้ชื่อ ที่อยู่มาและยังบอกอีกว่า ผู้ชายคนนี้เป็นคนเดียวที่จะทำให้เธอได้ทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่อย่างนั้นเธอจะไม่เหลืออะไรเลย
ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันแน่น นึกเจ็บใจที่พ่อของเธอเขียนพินัยกรรมเช่นนี้ ถ้าหากว่าแม่ยังมีชีวิตอยู่ ผู้หญิงคนนั้นก็คงจะไม่ได้เข้ามาอยู่ในบ้านและแย่งทุกอย่างไป
รถโดยสารปรับอากาศแล่นไปยังตามเส้นทางหลัก จากเมืองที่มีแต่ถนนหลากหลายเส้นและตึกสูงใหญ่มากมาย ก็เริ่มเปลี่ยนไปเป็นบ้านหลังเล็ก ๆ สองข้างทางมีแต่ต้นไม้สีเขียว
มินนี่รู้สึกผ่อนคลายเล็กน้อยเมื่อสายตามองเห็นความสดชื่นที่อยู่ด้านนอกกระจก บรรยากาศภายในรถโดยสารเริ่มเงียบเสียงลง หลายคนเริ่มหลับตานอนหลับ บางคนก็ยังเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่ และมีเพียงไม่กี่คนที่เหม่อมองไปนอกรถดูวิวสองข้างทางเหมือนกับเธอ
เมื่อเดินทางได้ครึ่งทาง คนขับก็จอดแวะปั๊มน้ำมันเพื่อให้ทุกคนลงไปเข้าห้องน้ำและพักยืดเส้นยืดสาย บางคนก็ลงไปหาอาหารทาน เนื่องจากมีร้านอาหารและร้านสะดวกซื้ออยู่ภายในปั๊มน้ำมันนี้ด้วย
หญิงสาวลงจากรถไปหาอาหารทานด้วยเช่นกัน แม้ว่าจะไม่ถูกปากแต่ก็ต้องจำใจทาน เพราะท้องน้อย ๆ เริ่มส่งเสียงประท้วง บรรยากาศภายในร้านข้าวแกงนี้ คลาคล่ำไปด้วยผู้คนที่ทานกันอย่างเอร็ดอร่อย เสียงหัวเราะและรอยยิ้มปรากฏอยู่บนใบหน้าของทุกคน ทำให้พลางนึกสงสัยอยู่ในใจว่าเหตุใด พวกเขาถึงมีความสุขกันเช่นนี้
มือเรียวรวบช้อนแล้วเดินกลับไปที่รถด้วยสีหน้าหม่นหมอง ความทุกข์ในใจยังคงวนเวียนอยู่ตลอดเวลา ‘ทำไม เพราะอะไร’ ภายในใจนึกสงสัยว่าเรื่องทั้งหมดถึงกลายเป็นเช่นนี้
“อาหารไม่อร่อยเหรอ?”
เสียงของผู้หญิงที่นั่งข้าง ๆ ดังขึ้น พร้อมกับยื่นไส้กรอกอีสานให้ แต่ทว่ากลิ่นของมันทำให้มินนี่ถึงกับกลั้นหายใจทันที พลางส่ายหน้าไปมาอีกฝ่ายทำหน้าหม่นลงเล็กน้อย ก่อนจะเปลี่ยนท่าทาง ใช้ไม้ปลายแหลมจิ้มกินอย่างเอร็ดอร่อย
“ทานบนรถแบบนี้ คนอื่นไม่ว่าหรือไง?”
“ไม่...หรอก” ทั้งน้ำลายและเศษอาหารหลุดกระเด็นออกมาในขณะที่พูด ทำให้สาวไฮโซอย่างเธอรับไม่ได้
ตอนนี้มีเพียงเงินเดือนตามที่พินัยกรรมระบุไว้ให้ใช้เพียงเดือนละ ห้าพันบาทเท่านั้น ทรัพย์สินทุกอย่างล้วนเป็นชื่อของพ่อและแม่ เพราะคิดว่าต่อไปทุกอย่างก็จะตกเป็นของเธอ จึงไม่ได้ใส่ใจในเรื่องนี้มากนัก เงินสดที่มีก็นำมาใช้ในการเดินทางกลับมา แถมบัตรเครดิตก็ถูกตัด
ตอนนี้เธอพึ่งเข้าใจถึงความยากจนที่หลายคนต้องเผชิญ จะซื้ออะไรก็ต้องคิดแล้วคิดอีก ว่าจะมีเงินเหลือพอถึงสิ้นเดือนไหม หากเป็นเมื่อก่อนแทบจะไม่ต้องคิดเลย ชอบก็ซื้อ เบื่อก็ทิ้ง ไม่เคยต้องกังวลใจในเรื่องของเงินเลย
ดังนั้นจึงต้องประหยัดเงินเอาไว้ เพราะไม่รู้ว่าหนทางข้างหน้าจะต้องเผชิญกับอะไร แม้ว่าคุณทนายจะให้ยืมเงินของเขาก่อน แต่ก็รู้สึกเกรงใจไม่น้อย เพราะอีกฝ่ายมีครอบครัวที่ต้องดูแล
“ไปลงที่ไหนเหรอ?” คนข้าง ๆ พยายามชวนคุย แต่ตอนนี้เธอไม่มีอารมณ์อยากคุยด้วยเลย
“สุดทางนั่นแหละ” รีบตอบแล้วก็พลางหลับตาลง เพื่อหลีกเลี่ยงการพูดคุย เพราะยังคงติดนิสัยเย่อหยิ่ง ไม่ชอบพูดกับใครอยู่
หลังจากนั้นรถก็เคลื่อนตัวไปอีกเกือบสามชั่วโมง ก็ถึงสถานีขนส่งปลายทาง หญิงสาวเดินลงจากรถด้วยความเมื่อยล้า เบาะที่นั่งทั้งแข็งและแคบนั่งไม่สบายตัว ก่อนจะลากกระเป๋าเดินทางมาคอยยังจุดนัดพบ
“อ้าว...รอคนมารับเหมือนกันเหรอ?” ผู้หญิงอวบที่นั่งข้าง ๆ เดินเข้ามาหาพร้อมกับหิ้วกระเป๋าใบโตที่ทั้งเก่าและซีด
“ใช่ค่ะ”
มินนี่ยังคงพูดน้อยและเชิดหน้าขึ้น แสร้งทำเป็นมองหารถที่จะมารับ ก่อนหน้านี้อาทนายได้มีการพูดคุยกับผู้ชายคนนั้นแล้ว ว่าเธอจะเดินทางมาหา และเขาก็รับปากว่าจะมารับเธอด้วย
และไม่นานนัก ก็มีรถกระบะคันเก่า สีเขียวอ่อน ขับมาจอด ก่อนจะได้ยินเสียงตะโกนของคนข้าง ๆ ดังขึ้น พร้อมกับท่าทางดีใจและวิ่งเข้าไปกอดคนขับที่เดินลงมาจากรถ
ทั้งสองโอบกอดกันทันที แค่มองก็ดูออกว่าเป็นคนรักกัน หญิงชราค่อย ๆ เปิดประตูลงมา อีกฝ่ายรีบเข้าไปยกมือไหว้และโอบกอดด้วยเช่นกัน จากนั้นคนขับก็เดินตรงเข้ามาหาเธอที่ยืนมองดูอยู่
“คุณมินนี่หรือเปล่าครับ?”
สองตาคู่งามเบิกกว้าง เมื่อได้ยินเสียงเรียกชื่อของเธอจากปากชายหนุ่มตรงหน้า เขาดูอายุไล่เลี่ยกับเธอ แต่กลับแต่งตัวง่าย ๆ ด้วยเสื้อยืดสีซีดกับกางเกงยีนเก่า ๆ แตกต่างจากภาพที่เธอวาดไว้โดยสิ้นเชิง
‘นี่คือคนที่มารับเธออย่างนั้นเหรอ? หรือว่าเขาคือคนที่เธอต้องแต่งงานด้วย’
ความคิดนั้นทำให้หัวใจหล่นวูบ ความตื่นตระหนกพุ่งเข้าจู่โจมอย่างไม่ทันตั้งตัว สายตาของเธอไล่สำรวจเขาอย่างเผลอไผล เรียบง่าย เซอร์ ๆ และไม่มีวี่แววของความคู่ควรกับเธอเลยแม้แต่น้อย