ดราม่า,ผู้ใหญ่,ชาย-หญิง,ยุคปัจจุบัน,ไทย,อีโรติก,nc,18+,แย่งแฟนเพื่อน,ทรยศ,แย่งชิง,นางเอกเลว,พระเอกชั่ว,20+,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
"ถ้าเขาเป็นแฟนเพื่อนสนิทฉัน แล้วจะทำไม? ถ้าฉันอยากได้ก็ต้องได้สิ"
ผู้แต่ง
Amber. Author
เรื่องย่อ
เมาดอกไม้สีทอง The Golden Bouquet
Amber. Author เขียน | White Diamond วาด
เนื้อเรื่อง
“ความรัก… มิตรภาพ… หรือความทะเยอทะยาน สิ่งใดที่เธอจะเลือก”
มีอา ธาราเวช หญิงสาวลูกครึ่งไทย-นอร์เวย์ ที่มีรูปเป็นทรัพย์ เติบโตมากับแม่เพียงลำพังในร้านข้าวแกงเล็กๆ ความจนหล่อหลอมให้เธอทะเยอทะยาน ไม่ใช่แค่ความฝันอยากมีชีวิตที่สุขสบาย แต่เธอเชื่อว่า ถ้าความรักไม่อาจให้ทุกอย่างได้ เงินต่างหากที่ทำให้ชีวิตสมบูรณ์
เธอมีเพื่อนสนิทเพียงคนเดียว ลูกแก้ว ลลิตา หญิงสาวแสนดีที่เกิดมาบนกองเงินกองทองและมอบมิตรภาพที่บริสุทธิ์ให้กับเธอเสมอมา มีอาคิดว่าไม่มีอะไรจะมาสั่นคลอนความสัมพันธ์นี้ได้… จนกระทั่งเธอได้พบกับ สกาย กฤติน – แฟนหนุ่มของลูกแก้ว
เขา คือชายหนุ่มที่เพียบพร้อมทั้งรูปร่างหน้าตา อนาคต และฐานะ
เธอ คือนางแมวป่าที่ไม่เคยยอมเป็นแค่ตัวประกอบในเรื่องราวของใคร
เมื่อแรงดึงดูดต้องห้ามเริ่มก่อตัวขึ้น สกายที่พยายามซ่อนความรู้สึกต้องห้ามกลับพบว่ามีอาคือเสน่ห์ที่เขาหักห้ามใจไม่ได้ ส่วนมีอาเองก็ไม่ใช่คนที่ปฏิเสธโอกาสดีๆ … แม้ว่ามันจะเป็นการทรยศเพื่อนสนิทก็ตาม
เมื่อมิตรภาพ ความรัก และความทะเยอทะยานมาบรรจบกัน สิ่งใดจะอยู่ สิ่งใดจะพัง
"เธอเชื่อหรือเปล่าว่า… ดอกไม้ที่งดงามที่สุด มักเป็นพิษร้ายที่แสนหอมหวาน"
คำเตือนเนื้อหา
มีการกระทำที่ผิดศีลธรรมอันดี ที่ไม่ควรเอาเป็นเยี่ยงอย่าง
มีเนื้อหาที่อาจกระทบกับจิตใจในเชิงลบได้
มีการบรรยายฉากร่วมเพศแบบละเอียด
มีฉากตบตี
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
พิสูจน์อักษรจนถึงปัจจุบัน
นิยายเรื่องนี้ถูกแต่งขึ้นจากจินตนาการของนักเขียนโดยทั้งสิ้น
อาจมีเนื้อหาที่ได้รับแรงบันดาลใจมาจากเรื่องราวที่เกิดขึ้นในชีวิตจริง ตัวละครและสถานที่บางส่วนเป็นสิ่งที่สมมุติขึ้น
© 2025 Amber. Author สงวนลิขสิทธิ์
นิยายเรื่อง "เมาดอกไม้สีทอง The Golden Bouquet" เป็นงานเขียนที่อยู่ภายใต้กฎหมายลิขสิทธิ์ ห้ามคัดลอก ดัดแปลง หรือเผยแพร่เนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งหรือทั้งหมดโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์ ผู้ละเมิดจะถูกดำเนินคดีตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
บรรยากาศในเช้าวันแรกของการเปิดเทอมก็ยังคึกคักเหมือนทุก ๆ ปี นักศึกษารุ่นพี่ต่างเดินไปมารอบคณะ ขณะที่น้องใหม่อย่างมีอาและลูกแก้ว ต่างก็เตรียมตัวสำหรับการเรียนในวันแรกของชีวิตมหาวิทยาลัย
มีอาค่อย ๆ ก้าวออกจากรถตู้หรูอัลพาร์ดที่ตอนนี้กำลังจอดเทียบอยู่หน้าทางเข้าคณะบัญชี ใบหน้าคมสวยของเธอสะท้อนแสงแดดในตอนเช้าอย่างสดใส ท่ามกลางนักศึกษาชายหญิงที่มองมาที่เธอ มองแล้วมองอีกอย่างไม่เกรงใจ เธอไม่รู้สึกแปลกใจเท่าไหร่—เธอเคยชินกับการเป็นจุดสนใจ
"บอกแล้วใช่ไหมว่า แกจะต้องเป็นที่หมายปองของผู้ชายทุกคนที่นี่"
ลูกแก้วพูดด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ขณะที่เดินเคียงข้างมีอาเข้าตึกคณะ
"ก็ไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนั้นนี่"
มีอาพูดเสียงเบา แต่สีหน้าของเธอกลับยิ้มกรุ้มกริ่ม ขณะที่เธอเดินผ่านกลุ่มชายหนุ่มที่ยืนคุยกันอยู่กลุ่มหนึ่ง ใบหน้าของพวกเขาแต่ละคนหันมองตามมีอาโดยไม่ละสายตา
"นี่เพิ่งวันแรกเองนะเนี่ย"
ลูกแก้วหัวเราะแล้วสะกิดไปที่แขนของเพื่อน
มีอาเพียงแค่ยักไหล่เล็กน้อย
"ใครกล้าจีบก็มา ไม่รวยไม่เอา"
ลูกแก้วหันไปมองหน้าเพื่อนสาวที่ดูจะไม่แคร์อะไรในโลก และเริ่มเข้าใจวิธีการมองโลกของมีอามากขึ้นเรื่อย ๆ มีอาไม่เคยยึดติดกับใครมากนัก และไม่เคยกลัวว่า จะทำให้ใครเสียใจ เธอใช้ชีวิตตามแบบที่ตัวเองต้องการ
การเดินเข้าห้องเรียนคณะบัญชีที่เต็มไปด้วยนักศึกษาหน้าใหม่ ๆ มีแต่ความตื่นเต้น แต่ทว่า มีอากลับรู้สึกเบื่อหน่ายและเฉยชา เธอเพียงแค่หันไปมองซ้ายทีขวาทีแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะที่ยังว่างตามลำพัง ไม่รีบร้อนที่จะทำความรู้จักกับใคร ในขณะที่ลูกแก้วที่เป็นคนอัธยาศัยดีนั้นเริ่มทำความรู้จักกับเพื่อนสาวหน้าใหม่ ๆ ที่หน้าห้องเรียน
มีอามองไปรอบ ๆ เพื่อดูว่า จะมีหนุ่มหล่อทรงพ่อรวยตามที่เธอฝันอยู่ในกลุ่มคนที่จะเรียนห้องเดียวกับเธอบ้างไหม แต่กลับไม่มีใครต้องตาเธอแม้เพียงนิด
เมื่ออาจารย์เริ่มเปิดบทเรียน มีอาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาไถแอปอินสตาแกรมอย่างไม่สนใจ เธอรู้ดีว่า การที่เธอมีรูปร่างหน้าตาที่ดึงดูดความสนใจของผู้ชายได้ ก็เพียงพอที่จะทำให้เธอได้ในสิ่งที่ต้องการโดยไม่ต้องพึ่งใบปริญญาเหมือนกับสาว ๆ หลาย ๆ คนในแอปนั้น เสียดายที่เธอมีความสามารถมากพอในการสอบติดคณะบัญชี
จู่ ๆ ก็มีเสียงชายหนุ่มขัดจังหวะขึ้นจากข้าง ๆ
"ขอโทษครับ ที่นั่งตรงนี้ว่างไหมครับ"
มีอาหันไปมอง และเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งยืนอยู่ที่ข้างโต๊ะเขียนหนังสือของเธอ ร่างสูงโปร่ง ผิวขาว หน้าตาตี๋ ท่าทางดูดีในชุดนักศึกษา
"ว่างค่ะ" เธอตอบสั้น ๆ แล้วก็หันกลับไปที่โทรศัพท์
ชายหนุ่มคนนั้นนั่งลงข้าง ๆ แล้วมองมีอาอย่างไม่ละสายตา เธอรู้สึกได้ว่า เขากำลังจ้องมองแต่ก็ไม่ได้ใส่ใจนัก
"ผมเมทนะ เธอชื่ออะไร"
"มีอา" เธอตอบห้วน ๆ
"ผมคุยกับมีอาได้ใช่ไหม" เขาถามด้วยความหวั่น
"ได้สิ" มีอาตอบพร้อมรอยยิ้ม แต่เธอยังคงสนใจโทรศัพท์มือถือในมือมากกว่า
ลูกแก้วเดินมานั่งที่ว่างอีกฝั่งของมีอา หันไปมองเมทเล็กน้อยก่อนจะหันไปถามมีอาเบา ๆ
"ใครอ่ะ" ลูกแก้วถามด้วยความสงสัย หลังจากที่ทิ้งเพื่อนสนิทสาวไว้ลำพังเพียงแค่สิบห้านาที
"ก็แค่คนที่อยากรู้จักน่ะ" มีอาตอบกลับแบบไม่แยแส ไม่แสดงท่าทางว่า เธอรู้สึกดี หรือไม่กับการที่มีคนสนใจ
ทั้งสามหยิบสมุดเรียนขึ้นมาวางไว้บนโต๊ะ อาจารย์เริ่มเปิดสไลด์ และแนะนำตัวพร้อมเรียกชื่อทีละคน เมทยังคงพยายามพูดกับเธอต่อ
"ผมเห็นมีอาตั้งแต่ตอนรับน้องแล้วครับ มันยากที่จะไม่สังเกตเห็น" สร้างความปนงงให้กับผู้ฟังเล็กน้อย
มีอามองเมทด้วยสายตาไร้ซึ่งอารมณ์พลางทำความเข้าใจกับประโยคนนั้นในหัวของเธอ ก็พอเข้าใจความหมายแอบแฝงของมันอยู่บ้าง เธออยากเปลี่ยนบทสนทนาจึงแบมือ และชี้ไปที่คนข้าง ๆ
"นี่ลูกแก้ว เพื่อนสนิทฉัน" มีอาพูดเสียงเบา
เมทมองตามมาที่ลูกแก้ว
"เราเมทนะ"
ลูกแก้วยิ้มรับ
เมื่ออาจารย์เริ่มเข้าบทสอน ทุกคนต่างนั่งเรียนด้วยความเงียบ ไม่มีใครพูดคุยกัน มีอายังคงเล่นโทรศัพท์ต่อไป เธอพิมพ์ส่งข้อความที่ค้างไว้ให้ผู้ชายที่กำลังคุยกับเธอในอิสตาแกรม ไม่ได้สนใจบทเรียนตรงหน้า
ลูกแก้วหันไปมองมีอาด้วยสีหน้าที่แอบเป็นห่วงเล็กน้อย เธอรู้ดีว่า เพื่อนสาวคนนี้หากปล่อยให้เป็นอย่างนี้ไปเรื่อย ๆ คงจะไม่ดีสำหรับเธอในระยะยาว
"มีอา อย่าลืมนะว่า เราต้องตั้งใจเรียนด้วย" ลูกแก้วกระซิบเสียงเบา
"จ้า ยังไงก็ต้องเรียนให้จบอยู่แล้ว" มีอาหันไปตอบลูกแก้วแบบเอาไปที
ลูกแก้วขมวดคิ้วเล็กน้อย
"มันไม่ได้แย่หรอกถ้าเราแค่ตั้งใจบ้างอะไรบ้าง" เธอกล่าว
"เออ รู้แล้วน่า" มีอายิ้มบาง ๆ
หลังจบคาบเรียน เมทที่นั่งอยู่ข้างมีอาตลอดคาบไม่ได้ชวนเธอคุยอะไรอีกเลยด้วยความที่เขาเกรงใจอาจารย์ เขาลุก และเดินออกไปจากห้องเรียนโดยไม่ได้พูดอะไรกับใคร มีอามองตามด้วยความแปลกใจ คิดว่า เขาคงจะรีบไปเข้าห้องน้ำ
ตอนที่เธอเดินออกจากห้องเรียน กลุ่มหนุ่ม ๆ ที่นั่งอยู่ตามม้านั่งกลางตึกคณะต่างพากันหันมามอง บ้างก็ทำท่าอยากจะคุยกับเธอ แต่เธอเบื่อหน่ายกับคาบเรียนแรกในวันนี้เกินกว่าที่จะใส่ใจสิ่งรอบตัว ใจคิดเพียงอยากรีบไปช็อปปิ้งซื้อเสื้อผ้าใหม่ที่สยาม เธอเดินผ่านแบบเฉยเมยแม้ว่า ใครจะทำท่าทางทักทายก็ตาม
"เรียนวันแรกเป็นไง" ลูกแก้วถามขณะที่ทั้งสองเดินไปทางที่จอดรถ
"ก็โอเค" เธอตอบทั้งที่รู้ดีว่า ตัวเองไม่ได้สนใจเนื้อหาที่อาจารย์พูดเลย
"เราจะกลับบ้านหรือไปไหนกันดี วันนี้ไม่มีนัด พี่สกายต้องรีบกลับบ้านไปธุระ"
"อยากไปช็อปปิ้งที่สยามอ่ะแก ไปกันเถอะ" มีอารีบตอบ
"ขอถามลุงชัยก่อนว่า ต้องไปรับแม่ไหม" พูดเสร็จ ลูกแก้วเดินไปหา ลุงชัย คนขับรถส่วนตัวของที่บ้าน และถามถึงตารางงานแม่ของเธอ
โดยปกติแล้วลุงชัยจะส่งลูกแก้วกับมีอาในตอนเช้า แล้วถึงกลับไปรับคุณกิ่งแก้วที่บ้านเพื่อพาไปทำธุระระหว่างวัน จากนั้นถึงจะกลับมารับพวกเธออีกทีในตอนเย็นหลังเลิกเรียน
ทั้งลูกแก้วและมีอาไม่มีใบขับขี่ คุณกิ่งแก้ว แม่ของลูกแก้วเห็นว่า เด็กทั้งสองเรียนที่เดียวกัน คณะเดียวกัน จึงเสนอให้ทั้งสองสาวไปเรียนพร้อมกันทีเดียว มีอาจะได้ไม่ต้องนั่งรถเมล์มาเรียนเองคนเดียวอีกด้วย บ้านทั้งสองสาวอยู่ใกล้มหาลัยที่ใช้เวลาเดินทางเพียงสามสิบนาที จึงไม่จำเป็นต้องอยู่หอ
ในขณะที่มีอารอลูกแก้วถามลุงชัยอยู่นั้น ก็มีเสียงชายหนุ่มที่คุ้นเคยดังมาจากข้างหลัง
"ขอเบอร์ได้ไหมครับ"
เธอหันไปมองตามเสียงนั้น พบว่า เป็นหนุ่มเมท คนที่นั่งข้างเธอในห้องเรียน เขายิ้มให้เธออย่างมีความหวัง
"ถ้าจะตามมากันขนาดนี้ เอาโทรศัพท์มือถือมาสิ" มีอาตอบสั้น ๆ พร้อมยิ้มให้อย่างไม่จริงใจ
ถ้าผู้ชายคนไหนอยากได้เบอร์เธอ เธอก็จะให้
เธอคิดในใจ 'ที่แท้ก็ตั้งใจมาจีบเธอจริง ๆ นั่นแหละ' พร้อมมองเขาหัวจรดเท้าอีกรอบแบบถี่ถ้วน 'ก็ไม่ได้ดูแย่ แต่ไม่ได้ดูแพง ไม่เห็นมีแบรนด์เนมสักชิ้น'
ลูกแก้วเดินกลับมาหามีอาพร้อมทำหน้าตกใจเมื่อเห็นเมทอยู่ด้วยกัน
"อ้าวเมท มาไง ตะกี้เห็นรีบออกจากห้อง" ลูกแก้วถาม
"พอดีแม่เมทโทรมาเลยรีบออกไปรับโทรศัพท์น่ะ" เมทตอบ
"เมทอยากเป็นเพื่อนกับมีอากับลูกแก้ว เห็นเดินมาทางนี้เลยรีบตามมา จะไปไหนกันเหรอ"
"อยากเป็นเพื่อน หรือจะจีบเพื่อนฉัน บอกมาตรง ๆ เถอะ" ลูกแก้วแซว
เมททำหน้าเขินเล็กน้อยหันไปมองที่มีอา
"เพิ่งขอเบอร์ฉัน แล้วจะแกล้งมาขอเป็นเพื่อน แหมมม... ไม่เห็นจะขอเบอร์ลูกแก้วบ้างเลย" มีอาพูดพร้อมยิ้มเย้ยเขา
เมทอึกอักกำลังจะตอบกลับ แต่ลูกแก้วขัดจังหวะเสียก่อน
"เออ รู้แล้วละว่า ชอบเพื่อนฉัน กำลังจะไปสยามกัน มีอาอยากไปซ็อปปิ้ง ไปไหม" ลูกแก้วถาม
"ไว้ครั้งหน้านะ พอดีวันนี้เมทต้องรีบกลับบ้าน"
เมทลาสองสาวและเดินจากไป
"ให้เบอร์นางไปแล้วละสิ" ลูกแก้วแซวเพื่อนสาวที่เพิ่งเริ่มเรียนวันแรก ก็เนื้อหอมทันที
"ก็นางขอ ฉันก็กล้าให้ ช่างเถอะ รีบไปกันเดี๋ยวรถติด"
'เมทไม่ใช่สเปคเลย' เธอคิดในใจ แต่การมีตัวเลือกให้เธอได้เช็คเรตติ้งตัวเองก็เป็นสิ่งที่เธอต้องการ