จีน,รัก,ชาย-หญิง,เกิดใหม่,ครอบครัว,อสรพิษน้อยผิงผิง,นิยายรักจีนโบราณ,ครอบครัว,เกิดใหม่,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
กุหลาบงามย่อมมีหนามคม สตรีงามย่อมมีพิษสงเช่นกัน
ผู้แต่ง
มู่จิ่น 木槿
เรื่องย่อ
การเกิดใหม่โดยที่มีความทรงจำในชาติก่อนๆ ติดตัวมาจะว่าเป็นเรื่องดีมันก็ดีจะว่าไม่ดีมันก็ไม่ดีแต่เหรินเซียนน้อยอย่างถานผิงอันจะเลือกอะไรได้เมื่อเหตุผลที่ตัวนางต้องถูกส่งให้มาเวียนว่ายตายเกิดบนโลกมนุษย์นั้นเป็นการบำเพ็ญเพียรให้ผ่านด่านเคราะห์ตามบัญชาของสวรรค์
เมื่อเหรินเซียนน้อยรู้อยู่แก่ใจดีเช่นนี้แล้วนางจึงตั้งใจบำเพ็ญเพียรและสั่งสมความดีด้วยการช่วยเหลือผู้คนไปตามความสามารถที่ตนเองมีแต่ทำไมชาตินี้นอกจากจะเกิดแต่กับผิงผิงแล้วยังต้องมาเป็นตัวอันตรายในสายตาผู้คนแถมมีมารผจญโผล่มาในรูปแบบของว่าที่สามีอีกด้วย
หมายเหตุ นิยายเรื่องนี้ไม่อิงประวัติศาสตร์ไม่ว่าจะ สถานที่ เหตุการณ์ หรือตัวบุคคลในเรื่องล้วนเกิดจากจินตนาการของผู้เขียนทั้งสิ้นค่ะ
กติกาการลงนิยาย
ลงเนื้อหาให้อ่านฟรีทั้งหมด 10 ตอนหลังจากนั้นจะติดเหรียญล่วงหน้า รายละเอียดดังนี้
1. ติดเหรียญล่วงหน้า 1 สัปดาห์
2. ปลดเหรียญอ่านฟรี 1สัปดาห์
3. หลังจากนั้นจะติดเหรียญถาวรราคาเต็มไปจนถึงตอนจบค่ะ
เมื่อมีผู้เสียหายปรากฏตัวมากขึ้นเรื่อยๆ และยาของโรงหมอก็ทำได้เพียงบรรเทาอาการเบื้องต้นทางร้านขายสมุนไพรของสำนักจตุรพิษก็นำยาออกมาวางขายแม้ราคาจะไม่ได้ถูกแต่บรรดาคุณหนูที่ไม่มีอะไรจะเสียก็ยินดีที่จะจ่ายเงินเพื่อรักษาใบหน้าของตนเองให้กลับมาสวยงามดังเดิม
แต่ความไวก็คงไม่มีใครเกินถานผิงอันเพราะนางจัดการส่งคนไปสับเปลี่ยนยาพวกนั้นทั้งหมดโดยใส่สวนผสมของพิษงูหนังคางคกอยู่เช่นเดิมซึ่งนั่นก็หมายความว่านอกจากคุณหนูที่ไปซื้อยามาใช้ในวันแรกที่วางจำหน่ายแล้วหลังจากนั้นจะมีแต่คนที่ได้รับยาปลอมปนทั้งสิ้นอีกทั้งความเหนือชั้นของถานผิงอันนางไม่ใช่คนที่จะทำอะไรโต้งๆ ให้เสี่ยงต่อการจับผิดพิษงูหนังคางคกพวกนั้นนางนำมาสกัดจนไร้สีไร้กลิ่นจึงมั่นใจว่ามันไม่สามารถตรวจสอบกันได้ง่ายๆ
เพราะถานผิงอันต้องระมัดระวังเป็นอย่างมากเพื่อที่จะไม่ให้คุณหนูทั้งหลายถูกพิษเดิมกระตุ้นจนเกิดอันตรายปริมาณพิษสกัดจึงถูกใช้อย่างระมัดระวังในปริมาณไม่มากซึ่งแน่นอนว่ามันต้องใช้เวลาสักระยะแต่ก็ไม่นานเกินรอใบหน้าที่เหมือนจะหายจากอาการแพ้ก็กลับมามีอาการอักเสบและเป็นหนองปะทุขึ้นมาอีกครั้ง
คุณหนูถานรอเวลาที่คุณหนูในห้องหอทั้งหลายจะออกมาโวยวายอีกครั้งและเมื่อเกิดเหตุการณ์เดิมซ้ำแต่คนละสถานที่นางจึงให้คนไปจัดการติดต่อบรรดาคุณหนูทั้งหลายให้มารับยาทา ยาต้มสำหรับใช้ล้างหน้าและยาต้มสำหรับดื่มจากนางไปรักษาตัวเองฟรีๆ ซึ่งมันก็ต้องแลกกับความไว้เนื้อเชื่อใจเป็นอย่างมากด้วยพวกนางผิดหวังเสียใจทั้งจากโรงหมอและจากร้านขายยาสมุนไพรมาแล้วถึงสองครั้งสองหน
“เพียงท่านทายานี้เช้าเย็น กินยาต้มเป็นประจำสามมื้อก่อนอาหาร ล้างหน้าด้วยยาต้มเช้าเย็นอย่างเคร่งครัดรวมไปถึงต้องงดใช้เครื่องประทินผิวและการกินของแสลงอย่างเช่นของหมักดองและสุรา ที่สำคัญต้องห้ามไปแกะเกาต้องสัมผัสใบหน้าของตนเองให้น้อยที่สุดข้ารับรองด้วยเกียรติของสกุลถานและร้านมวลบุปผาว่าใบหน้าของพวกท่านจะเริ่มดีขึ้นภายในระยะเวลาหนึ่งเดือน” ถานผิงอันศึกษามาเป็นอย่างดีแล้วว่าพิษของงูหนังคางคกนั้นไม่ได้มีอันตรายถึงขั้นกัดกินเนื้อของผิวหน้าจึงมั่นใจได้ว่าเมื่อทำการรักษารวมด้วยการใช้ยาอย่างถูกต้องใบหน้าของคุณหนูทุกคนจะต้องกลับมาผ่องใสไร้ริ้วรอยตามเดิมได้อย่างแน่นอน
“พวกข้าไม่มีอะไรต้องเสียแล้วขอบคุณเถ้าแก่เนี้ยมากนะเจ้าคะ” แม้จะผิดหวังมาหลายครั้งแต่บรรดาคุณหนูทั้งหลายต่างก็ยังพอจะมีความหวังเล็กๆ ขึ้นในหัวใจหลังจากมานั่งฟังเถ้าแก่เนี้ยถานผิงอันอธิบายในเรื่องของการใช้ยาทั้งกินทั้งทาผิดกับทางร้านค้าสมุนไพรที่พวกนางเสียเงินมากมายไปซื้อยามาทาเพื่อให้แผลบนใบหน้านั้นจางหายซึ่งทางนั้นไม่ได้ให้คำแนะนำอะไรเช่นนี้เลยนอกจากบอกให้ทายาบ่อยๆ เท่านั้นเอง
มีคุณหนูที่กล้าเสี่ยงมารับยาจากร้านมวลบุปผาไปรักษาแผลบนใบหน้าของตนเองร่วมห้าสิบคนได้แต่สำหรับคนที่เหลือยังแบ่งออกเป็นสองฝั่งคือฝั่งแรกที่ยึดมั่นในการรักษาของร้านขายยาสมุนไพรและอีกฝั่งหนึ่งคือรอให้ผลการรักษาของคุณหนูรุ่นทดลองทั้งห้าสิบคนนั้นบังเกิดผลเสียก่อนแล้วพวกนางค่อยมารับยาไปรักษาตัวเองก็ยังไม่สายเพียงแต่ระยะนี้ต้องงดออกจากบ้านไปพบปะสังสรรค์ไปก่อนเท่านั้นเอง
“ไม่เป็นไรเพียงพวกท่านสามารถกลับมามีใบหน้าที่งดงามได้ดังเดิมข้าก็พอใจแล้วและหลังจากนี้จะซื้อหาอะไรมาใช้กับใบหน้าขอให้พิจารณาให้ถ้วนถี่กันเสียก่อนหากว่ามีครั้งต่อไปมันอาจจะส่งมากกว่านี้ก็ได้ใครจะรู้ อ้อ หากยาหมดก็มารับได้ที่ร้านทุกเมื่อนะเจ้าหลงจู๊ของข้าจะดำเนินการให้พวกท่านเอง” ถานผิงอันเตือนด้วยความหวังดีก่อนจะส่งคุณหนูกลับไปเรือนของพวกนางทีละคนและยาชุดแรกที่นางแจกให้มันน่าจะพอกินพอใช้ไปถึงสิบไม่ก็สิบห้าวันซึ่งพวกนางสามารถมารับเพิ่มได้ตลอดเวลาจนกว่าแผลบนใบหน้านั้นจะหายดี
ครั้งนี้เป็นการกอบกู้เชื่อเสียงที่ถานผิงอันลงทุนไปเป็นมูลค่ามหาศาลและนางก็เชื่อว่าการกระทำของตัวเองมันจะต้องไม่สูญเปล่าอย่างน้อยๆ คุณหนูเหล่านี้ก็ไม่มีทางมองว่านางเป็นศัตรูหลังจากที่ใบหน้าของพวกนางสามารถรักษาได้จริง
ในขณะที่ฝั่งของสำนักหมื่นพิษลอยตัวอยู่เหนือเหตุการณ์ไม่คาดฝันแต่ทางสำนักจตุรพิษก็กำลังหัวเสียที่ยาของตนไม่อาจรักษาอะไรได้เลยมิหนำซ้ำยังทำไห้อาการของบรรดาคุณหนูย่ำแย่มากขึ้นไปอีกครั้งจนถึงขั้นต้องกลับไปย้อนตรวจสอบตัวยาที่ผลิตออกมามันก็ไม่พบสิ่งปกติทำเอาทั้งลูกศิษย์และผู้อาวุโสต่างก็ปวดเศียรเวียนเกล้าไปตามๆ กัน
ทั้งในตอนนี้ที่หน้าร้านสมุนไพรจตุรทิศทั้งเจ็ดสาขาที่เบื้องหลังเป็นคนจากสำนักจตุรพิษควบคุมดูแลกำลังมีคนแวะเวียนมาโวยวายไม่ก็ขว้างปาทั้งไข่เน่าทั้งผักเน่าเข้ามาในร้านอยู่เรื่อยๆ เพราะนอกจากยารักษาผิวหน้าจะไม่ได้ผลแล้วยาอื่นๆ ที่ขายออกไปก่อนหน้านี้กลับไม่ให้ผลลัพธ์ตามที่ร้านขายฝันเอาไว้เหตุการณ์มันล้วนกลับตาลปัตรไปหมดทุกสิ่ง
แต่ในระหว่างที่กำลังสืบค้นว่าสิ่งใดคือสาเหตุที่ทำให้เกิดความผิดพลาดเหล่านี้ขึ้นมาได้ร้านขายยาทุกสาขาต่างก็ถูกวางยาคนงานทั้งร้านไม่ว่าจะเป็นใครมีอาการท้องร่วงจนหน้าเหลืองหน้าเขียวแต่ทั้งร้านกลับหายาสมุนไพรรักษาอาการท้องร่วงไม่ได้เลยแม้แต่ชนิดเดียว
“คุณหนูถานไม่นึกว่าจะมาพบกันที่นี่” เป็นคุณชายหม่าที่เดินเข้ามาทักทายถานผิงอันในร้านอาหารเล็กๆ แห่งหนึ่งที่เป็นทางผ่านจะเดินทางกลับไปโรงบ่มสุราสกุลหม่าแต่หม่าจื่อลู่นั้นหิวข้าวจึงตั้งจะแวะมามาหาอะไรรับประทานก่อนที่จะกลับไปทำงานต่อไม่คิดว่าจะมาเจอคนที่ตัวเองคิดถึงที่นี่ได้
“เชิญคุณชายหม่านั่งก่อน ข้าเพียงแวะมาดูอะไรแถวนี้นิดหน่อยเท่านั้นเจ้าค่ะเห็นว่าแถวนี้เคยมีร้านค้าแอบอ้างว่าเป็นร้านมวลบุปผาสาขาสองแต่น่าเสียดายที่มาช้าไปเพราะร้านถูกปิดไปเรียบร้อยแล้ว” คุณหนูถานพูดเรื่องจริงห้าส่วนและพูดปดอีกห้าส่วนเพราะนางไม่ได้ตั้งใจมาดูร้านค้าร้านนั้นแต่มานั่งดูความวุ่นวายของร้านสมุนไพรจตุรทิศที่นอกจากจะมีชาวบ้านแวะมาขว้างปาสิ่งของเน่าเหม็นใส่อยู่เป็นระยะแล้วด้านในร้านก็ยังมีความวุ่นวายจากคนที่ท้องร่วงให้เห็นอยู่
“ข้าก็ได้ยินเรื่องนี้มาบ้างเหมือนกันได้ข่าวว่าที่ร้านของคุณหนูเองก็วุ่นวายไปพักหนึ่งเลยใช่หรือไม่” แม้ว่าตัวของคุณชายหม่าจะงานยุ่งแทบไม่ได้หายใจหายคอแต่เขาก็ยังติดตามข่าวสารที่เกี่ยวข้องกับแม่นางถานผิงอันผู้นี้อย่างใกล้ชิดถึงแม้จะช่วยอะไรไม่ค่อยได้แต่ก็ยังส่งของอร่อยๆ ที่นางโปรดปรานไปให้อยู่เสมอและที่ผ่านมาคุณหนูถานก็ไม่เคยปฏิเสธเขาเลยสักครั้งถ้าเป็นสิ่งของเล็กน้อยเช่นอาหารแต่ถ้าเป็นสิ่งของมีค่านางจะปฏิเสธในทันที
“วุ่นวายแต่ก็คลี่คลายลงไปมากแล้วเจ้าค่ะแต่ดูท่าแล้วคุณชายหม่าก็ยังคงพักผ่อนไม่เพียงพออยู่ใช่หรือไม่” ดูจากร่องรอยคล้ำใต้ดวงตากับใบหน้าที่ซูบตอบลงไปอย่างเห็นได้ชัดทำให้นางรู้ได้ทันทีว่าคนผู้นี้ไม่ได้ใส่ใจจะดูแลตัวเองอีกแล้ว
“ก็มีทั้งเรื่องการหมักสุราตามสูตรโบราณที่รื้อฟื้นขึ้นมาใหม่กับการค้าที่เพิ่งได้ข้อสรุปทำให้เวลาพักผ่อนไม่ค่อยจะเพียงพอแต่หลังจากนี้คาดว่าจะมีเวลาได้กินได้นอนตามเดิมแล้วล่ะคุณหนูถานอย่าได้เป็นห่วงไปเลย” จู่ๆ หม่าจื่อลู่ก็พูดจาเข้าข้างตัวเองได้อย่างหน้าตาเฉยทำเอาถานผิงอันเองก็ไปไม่เป็นเมื่อเขามาไม้นี้
“เอาไว้ข้าจะส่งน้ำแกงสมุนไพรบำรุงกำลังไปให้ที่เรือนนะเจ้าคะสามารถรับประทานได้ทุกคนไม่มีตัวยาอะไรที่เป็นอันตรายผู้อาวุโสหากได้รับประทานก็ยิ่งดีเจ้าค่ะ” อย่างไรแล้วที่เรือนของนางก็ต้องต้มน้ำแกงบำรุงกำลังให้นางดื่มเป็นประจำอยู่แล้วครั้งนี้คงจะต้องบอกให้แม่ครัวทำให้มากขึ้นหน่อยจะได้ส่งไปให้สกุลหม่าด้วยเพราะถึงอย่างไรแล้วเขาก็เป็นคู่ค้าที่ดีในรอบหลายปีของสำนักหมื่นพิษเลยทีเดียว
“ขอบคุณคุณหนูถานที่มีใจคิดถึงและเป็นห่วงข้านะขอรับอย่างไรแล้วก็ต้องขอขอบคุณแทนผู้อาวุโสที่เรือนสกุลหม่าด้วยเลย” หม่าจื่อลูกมิได้รู้สึกตะขิดตะขวงที่ต้องขอบคุณคนตรงหน้าเพราะที่ผ่านมาถานผิงอันนั้นดีกับเขาและครอบครัวมากจริงๆ หากไม่ได้นางช่วยเหลือเอาไว้เขาคงได้สิ้นชื่อไปนานแล้ว
คุณชายหม่าและคุณหนูถานที่บังเอิญมาพบกันได้กินข้าวมื้อกลางวันด้วยกันไปหนึ่งมื้อเมื่อแยกย้ายกันกลับไปทำหน้าที่ของตัวเองแล้วฝั่งของถานผิงอันก็ถึงกับควันออกหูเมื่อจู่ๆ ก็มีชายชุดดำเข้ามาทำลายสินค้าและข้าวของภายในร้านของนางอย่างอุกอาจตอนที่นางมาถึงก็พบแต่เศษซากของความเสียหายไม่สามารถจับตัวคนผิดเอาไว้ได้เลย
“คุณหนูเจ้าคะ” ท่านน้าฟางซือนำเข็มพิษชนิดพิเศษที่เก็บได้ออกมาให้นางดูซึ่งทันทีที่เห็นแล้วถานผิงอันก็สั่งการออกไปอย่างไม่มีความลังเลในเมื่อไม่ยอมต่างคนต่างอยู่ก็จะมาโอดครวญทีหลังมิได้แล้ว
เปลวเพลิงที่ลุกท่วมหูท่วมหัวทำเอาคนงานภายในร้านขายยาสมุนไพรจตุรทิศถึงกับต้องหนีตายเอาตัวรอดกันให้จ้าละหวั่นโดยภายในหนึ่งคืนนั้นนอกจากร้านค้าสมุนไพรทั้งเจ็ดสาขาในเมืองหลวงจะถูกไฟเผาไหม้จนเหลือเพียงกองเถ้าถ่านมูลค่าความเสียหายไม่สามารถประเมินเป็นตัวเงินได้อีกทั้งที่สำนักจตุรพิษเองก็เกิดไฟไหม้เช่นเดียวกันแต่ไม่ได้ลุกลามสร้างความเสียหายมากมายเช่นที่ร้านสมุนไพรคล้ายกับผู้วางเพลิงตั้งใจที่จะทำการข่มขู่เท่านั้น
แต่แล้วคนทั้งสำนักจตุรพิษกลับคิดผิดไปมากโขเพราะหลังจากที่เผลอสูดควันไฟเข้าไปสักครู่หนึ่งฤทธิ์ของพิษประหลาดไม่ทราบที่มาที่ไปก็เริ่มทำงานบรรดาลูกศิษย์ที่ไม่สามารถสกัดกั้นลมปราณของตัวเองได้ต่างก็ทำร้ายตัวเองและทำร้ายสหายจนถึงขั้นเลือดตกยางออกจะเหลือแต่ก็เพียงผู้อาวุโสที่พอจะสกัดพิษเอาไว้ได้ทันแต่กระนั้นการฝืนต้านพิษก็ส่งผลให้ร่างกายปั่นป่วนอย่างรุนแรงจนกระอักเลือดออกมาตามๆ กัน
“คุณหนูจะเดินทางกลับเลยหรือไม่เจ้าคะ” ผู้คุ้มกันที่มีคุณหนูถานหรือท่านเจ้าสำนักน้อยแห่งสำนักหมื่นพิษเกาะอยู่บนหลังเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าเริ่มมีสีทองของดวงอาทิตย์ทอแสงจับบนท้องฟ้าสีหม่นแล้ว
“ข้ายังอยากเห็นเศษซากกองเถ้าถ่านจนครบทั้งเจ็ดสาขาก่อนได้หรือไม่” ถานผิงอันต่อรองนางแค่อยากไปดูว่าคนชั่วพวกนั้นไม่เหลืออะไรติดตัวแล้วจริงๆ บังอาจมาทำลายร้านมวลบุปผาที่นางทุ่มเทแรงกายและแรงใจสร้างมากับมือ กล้ามาทำร้ายคนงานที่นางดูแลพวกเขาเหมือนญาติพี่น้องก็เท่ากับเหยียบหัวถานผิงอันคนนี้ด้วย
“ย่อมได้เจ้าค่ะ คุณหนูเกาะให้แน่นๆ นะเจ้าคะฟ้าเริ่มสว่างแล้วเราอาจจะต้องทำเวลาสักเล็กน้อย” เพราะถ้าหากสว่างกว่านี้แล้วมีใครมาเห็นคนชุดดำกระโดดไปมาอยู่บนหลังคาเรือนก็จะเป็นเรื่องแปลกผู้คุ้มกันจึงขอให้ท่านเจ้าสำนักน้อยกอดคอนางเอาไว้ให้แน่นๆ เพื่อที่จะพากันเดินทางไปตามจุดหมายต่างๆ ได้อย่างว่องไว
“อย่าลืมไปรับรางวัลที่พี่จูด้วยนะเจ้าคะ ข้าขอบคุณพวกท่านมากสำหรับเรื่องเมื่อคืนนี้” ทันทีที่ถานผิงอันถูกส่งถึงห้องนอนตัวเองนางก็ไม่ลืมที่จะขอบคุณพี่สาวผู้คุ้มกันและพรรคพวกของนางที่เมื่อคืนร่วมกันวางเพลิงทั้งสำนักจตุรพิษและร้านขายสมุนไพรจตุรทิศจนไม่ได้หลับได้นอนทั้งคืน
“ล้วนเป็นหน้าที่ของพวกเราเจ้าค่ะท่านเจ้าสำนักน้อย” ผู้คุ้มกันค้อมกายก่อนหายตัวไปอย่างเงียบเชียบและว่องไวพวกเขาเป็นดั่งเงาที่ต้องอยู่ในความมืดเพื่อปกป้องคุ้มภัยท่านเจ้าสำนักน้อยให้พ้นจากอันตรายสิ่งที่ถานผิงอันของให้ทำนั้นก็ไม่ใช่เรื่องราวใหญ่โตอะไรแต่ต่อให้เป็นเรื่องใหญ่กว่านี้ก็ไม่มีปัญหาพวกเขาและเธอพร้อมทำให้อยู่เสมอโดยไม่มีข้อแม้